IPPP2/443-1125/12-5/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2012 r. (data wpływu 8 listopada 2012 r.), uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 8 lutego 2013 r.) na wezwanie z dnia 21 stycznia 2013 r. nr IPPP2/443-1125/12-2/RR o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania zbywanych składników majątkowych za przedsiębiorstwo czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa (pyt. nr 1)- jest prawidłowe;

* ustalenia stawki podatku na sprzedaż poszczególnych składników majątkowych (pyt. nr 2) - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zbywanych składników majątkowych za przedsiębiorstwo czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz ustalenia stawki podatku na sprzedaż poszczególnych składników majątkowych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 4 lutego 2013 r. (data wpływu 8 lutego 2013 r.) na wezwanie z dnia 21 stycznia 2013 r. nr IPPP2/443-1125/12-2/RR (data doręczenia 29 stycznia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sąd Rejonowy prawomocnym postanowieniem z dnia 7 września 2010 r. ogłosił upadłość likwidacyjną Fabryki Obuwia Spółka jawna/dalej w tekście Fabryka Obuwia lub upadły/.

Upadły jest właścicielem niżej wymienionych składników majątkowych:

* nieruchomość gruntowa o pow. 3170 m kw, zabudowana 3 budynkami położona w R. przy ul. B., dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą pod nr KW 45924;

* budynki o łącznej pow. użytkowej 1.161,39 m kw.

Wymienione budynki zlokalizowane są na wyżej wskazanej nieruchomości gruntowej i zostały wybudowane w latach 1977-1978 oraz 2003-2006 przez inwestora prywatnego Marka K. (wspólnika upadłego). Markowi K. nie przysługiwało prawo do odliczania podatku od towarów i usług z tytułu budowy wyżej wymienionych budynków. W latach 1998 i 2006 wymienione budynki wraz z nieruchomościami zostały wniesione tytułem aportu do Zakładów Produkcji Obuwia, a później do następcy prawnego Fabryki Obuwia i stanowią własność upadłego. Fabryka Obuwia nie ponosiła kosztów budowy tych budynków, nie wykonywała ich remontów lub modernizacji, które uprawniałyby do odliczania podatki naliczonego VAT. Upadły nie prowadzi działalności gospodarczej nie posiada maszyn i urządzeń produkcyjnych, materiałów i surowców do produkcji. Aktualnie wydzierżawia opisaną nieruchomość wraz z budynkami na cele działalności produkcyjnej. Syndyk masy upadłości Fabryki Obuwia zamierza opisane wyżej składniki majątkowe upadłego sprzedać w całości na podstawie przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 z późn. zm.)

W uzupełnieniu do złożonego wniosku Strona wskazała, że:

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

W ocenie Wnioskodawcy opisane składniki majątkowe nie stanowią przedsiębiorstwa upadłego ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa upadłego.

Pojęcie przedsiębiorstwa normuje art. 55 (1) k.c., zaś pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Według tego przepisu przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

W ocenie Wnioskodawcy sprzedaż opisanych składników majątkowych upadłego nie mieści się w hipotezie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) i co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

AD. 2.

Według art. 43 ust. 1 pkt 1 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług zwalania się od podatku "dostawę budynków, budowli lub ich części nie objętą zwolnieniem o którym mowa w pkt.10, pod warunkiem, że:

a. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżania kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego".

Wniesienie aportu do spółki jawnej w postaci nieruchomości i budynków w latach 1998 i 2006 nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zatem upadły w związku z tym aportem nie odliczał podatku VAT. Upadły nie poniósł nakładów o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy.

W świetle cytowanego artykułu 43 ust. 1 pk t. 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT sprzedaż opisanych składników majątkowych upadłego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, będzie korzystać ze zwolnienia od opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie uznania zbywanych składników majątkowych za przedsiębiorstwo czy też zorganizowaną część przedsiębiorstwa (pyt. nr 1) oraz

* nieprawidłowe w zakresie ustalenia stawki podatku na sprzedaż poszczególnych składników majątkowych (pyt. nr 2).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), dalej zwanej "ustawą"- opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do postanowień art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu tego pojęcia posiłkowo, w ramach wykładni systemowej, stosuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Istotne jest zatem aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak aby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności: oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa), własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej, majątkowe prawa autorskie i pokrewne, tajemnice przedsiębiorstwa oraz księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ze względu na szczególny charakter przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepis art. 2 pkt 27e ww. ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, będący w upadłości jest właścicielem: nieruchomości gruntowej o pow. 3170 m kw., zabudowanej 3 budynkami. Budynki mają łączną pow. użytkowej 1.161,39 m kw. tj.: budynek produkcyjno-magazynowy o pow. użytkowej 447,36 m kw., budynek piętrowy szwalni o pow. użytkowej 544,23 m kw., budynek magazynowy o pow. użytkowej 169,80 m. kw. oraz budowle - ogrodzenia, place i drogi i przyłącza kanalizacyjne, wodociągowe, energetyczne i wyposażenie / meble i urządzenia biurowe.

Budynki zlokalizowane są na wyżej wskazanej nieruchomości gruntowej i zostały wybudowane w latach 1977-1978 oraz 2003-2006 przez inwestora prywatnego Marka K. (wspólnika upadłego), któremu nie przysługiwało prawo do odliczania podatku od towarów i usług z tytułu budowy wyżej wymienionych budynków. W latach 1998 i 2006 wymienione budynki wraz z nieruchomościami zostały wniesione tytułem aportu do Zakładów Produkcji Obuwia, a później do następcy prawnego Fabryki Obuwia i stanowią własność upadłego. Fabryka Obuwia nie ponosiła kosztów budowy tych budynków, nie wykonywała ich remontów lub modernizacji, które uprawniałyby do odliczania podatki naliczonego VAT. Upadły nie prowadzi działalności gospodarczej nie posiada maszyn i urządzeń produkcyjnych, materiałów i surowców do produkcji. Aktualnie wydzierżawia opisaną nieruchomość wraz z budynkami na cele działalności produkcyjnej. Syndyk masy upadłości zamierza opisane wyżej składniki majątkowe upadłego.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego wskazuje, że składniki majątkowe będące przedmiotem transakcji nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czy też przedsiębiorstwa w myśl wskazanych wyżej przepisów prawa, gdyż nie sposób bez ich uzupełnienia prowadzić w nich działalność gospodarczą. Wskazane składniki nie są przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. W omawianej sprawie nie można też mówić, że sprzedawany majątek Spółki jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w ramach istniejącego przedsiębiorstwa.

A zatem, skoro nie zostały spełnione warunki do uznania, iż przedmiotem transakcji była zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania wyłączenie wynikające z ww. art. 6 pkt 1 ww. ustawy.

W konsekwencji - podzielając stanowisko Wnioskodawcy - stwierdzić należy, iż sprzedaż opisanych składników majątkowych upadłego nie mieści się w hipotezie art. 6 ust. 1 ustawy i co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w kwestii dotyczącej wysokości stawki podatku dla dokonanych dostaw stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie do poszczególnych towarów zastosować należy odpowiednią stawkę podatku od towarów i usług lub zwolnienie wynikające z przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 23%. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Przez towary w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy. należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcia "budynku" oraz,"budowli" nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o VAT, dlatego ustalenia ich zakresu znaczeniowego należy dokonać z posiłkowym odwołaniem się do definicji wskazanych pojęć, zawartych w przepisach Prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) obiektem budowlanym jest:

Na podstawie art. 3 pkt 2 Prawa budowlanego, budynkiem jest obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z kolei, zgodnie z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolnostojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Zgodnie z art. 3 pkt 3a Prawa budowlanego obiektem liniowym jest natomiast obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że budowla to każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, który stanowi całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami.

Przez urządzenia budowlane - zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy - Prawo budowlane, należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 14 definiuje pojęcie pierwszego zasiedlenia, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Należy zaznaczyć, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, a za takie należy rozumieć także umowy najmu i dzierżawy. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Jednocześnie, w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z ust. 11 tego artykułu oświadczenie, o którym w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Natomiast, treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych.

Ze złożonego wniosku oraz z uzupełnienia do wniosku wynika, iż inwestorowi prywatnemu od wybudowanych w latach 1977-1978 oraz 2003-2006 budynków nie przysługiwało prawo do odliczania podatku od towarów i usług. Następnie w latach 1998 i 2006 wymienione budynki wraz z nieruchomościami zostały wniesione tytułem aportu do Zakładów Produkcji Obuwia, a później do następcy prawnego Fabryki Obuwia i stanowią własność upadłego. Strona nie ponosiła kosztów budowy tych budynków, nie wykonywała ich remontów lub modernizacji, które uprawniałyby do odliczania podatki naliczonego VAT. Aktualnie Wnioskodawca wydzierżawia opisaną nieruchomość wraz z budynkami na cele działalności produkcyjnej. Przedmiotowe nieruchomości dzierżawione są od 2010 r., czyli powyżej 2 lat.

Biorąc zatem pod uwagę opis zdarzenia przedstawiony we wniosku, jak również powołane przepisy, należy stwierdzić, iż sprzedaż przedmiotowej nieruchomości zabudowanej 3 budynkami wraz z przyłączeniami nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu przepisu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów usług. Ponadto sprzedaż przedmiotowych budynków i budowli (wraz z nieruchomościami gruntowymi, z którymi są trwale związane) może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą tych budynków, budowli lub ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Natomiast dostawa wyposażenia, przy nabyciu których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na zasadach ogólnych według stawki w wysokości 23%.

Odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy, dotyczącego możliwości korzystania ze zwolnienia dla sprzedaży opisanych budynków na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług - wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż przedmiotowych budynków i budowli wraz z gruntem na którym to posadowione są te obiekty - korzysta ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.