IPPP2/443-1086/09-2/PW - Określenie dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT miejsca świadczenia usług montażu oraz wznoszenia turbin wiatrowych przez spółkę z siedzibą w Niemczech.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

K., (Spółka lub Wnioskodawca) jest spółką niemiecką posiadającą siedzibę we Flensburgu, której podmiotem założycielskim jest duńska spółka K. A/S (K. A/S). Grupa K. jest liczącym się w Europie dostawcą i operatorem specjalistycznych dźwigów o dużej nośności, dzięki któremu możliwe jest prowadzenie takich prac jak m.in. wznoszenie turbin wiatrowych. Turbiny wiatrowe wchodzą w skład elektrowni wiatrowych. W ostatnich latach energia wiatrowa stała się popularnym sposobem uzyskiwania energii w wielu krajach europejskich, także w Polsce, gdzie ze względu na dogodne warunki farmy wiatrowe zlokalizowane są głównie na Pomorzu.

Spółka obecnie tekst jedn. w 2009 r. realizuje w Polsce projekt w T. w województwie zachodniopomorskim obejmujący montaż i wzniesienie 13 szt. generatorów turbin wiatrowych, stanowiących podstawę elektrowni wiatrowej w tej lokalizacji. Projekt realizowany jest na podstawie umowy zawartej pomiędzy spółką K. A/S jako spółką z Grupy K. a S. dostawcą jednostek turbin wiatrowych (jednostek WTG). Właścicielem farmy wiatrowej w T. jest spółka Dong, wchodząca w skład duńskiej grupy D. A/S. Zgodnie z zapisami umowy Spółki zakres działalności K. obejmuje wynajem przenośnych dźwigów i wykonywanie projektów dźwigowych, jak również kontrolę wagi załadunku i wynajem materiałów pomocniczych oraz poziomy i pionowy transport dźwigowy na szeroką skalę. K. wykonuje swoją działalność za pomocą własnego sprzętu, jak również sprzętu wynajmowanego. Spółka świadczy swoje usługi przy zaangażowaniu własnych pracowników. Przedmiot działalności K. w Polsce był przedmiotem zapytania do Urzędu Statystycznego w Łodzi o wydanie interpretacji statystycznej złożonego w dniu 9 września 2009 r. Spółka odnosząc się do swojej działalności i projektu realizowanego w Polsce sklasyfikowała swoją działalność pod PKD 2007 43.99.Z Pozostałe specjalistyczne roboty budowlane, gdzie indziej nie sklasyfikowane (wg PKD 2004 45.50.Z - Wynajem sprzętu budowlanego i burzącego z obsługą operatorską). Zakres projektu K. dla S. obejmuje ogół czynności związanych z tzw. usługami premontażu (montaż wstępny elementów turbin wiatrowych) i wznoszenia turbin wiatrowych (jednostek WTG), składających się na świadczoną dla tego podmiotu kompleksową usługę dźwigową. Zakres niniejszej usługi został szczegółowo opisany w załączniku numer 2 do Umowy. Zgodnie z zapisami tego załącznika zakres prac K. dla S. obejmuje wszelkie prace dźwigowe związane z przenoszeniem, premontażem i instalacją 13 kompletnych jednostek WTG w lokalizacji T. Tym samym K. jest podmiotem odpowiedzialnym za wszelkie prace, począwszy od momentu przywozu części turbiny wiatrowej na miejsce budowy (Budowa) do całościowego mechanicznego skompletowania wszystkich części turbiny, okablowania oraz innych części, które wymagają montażu wykonywanego w sposób zgodny z wymaganiami określonymi przez S. Po zakończeniu prac K. jest zobowiązany do wskazania wszelkich usterek związanych z niniejszymi pracami.

Umowa wymienia prace, które wchodzą w skład kompleksowej usługi dźwigowej wykonywanej przez K. dla S. Wyliczenie to ma charakter szczegółowy i obejmuje takie czynności dokonywane za pomocą dźwigu lub bez jego użycia jak:

Prace dźwigowe oraz związane z wyposażeniem:

Ukończenie prac technicznych (MC):

Inne:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami (turbinami wiatrowymi) położonymi na terytorium Polski (kompleksowa usługa dźwigowa), które świadczone będą przez Spółkę mającą siedzibę w Niemczech, niezarejestrowaną dla potrzeb podatku VAT w Polsce, obowiązanym do rozliczenia podatku VAT z tytułu świadczenia tych usług będzie nabywca usługi, posiadający siedzibę na terytorium kraju.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W przypadku świadczenia usług zasadniczą kwestią do określenia ich sposobu opodatkowania na gruncie ustawy o VAT jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Prawidłowe określenia miejsce świadczenia usług determinuje bowiem, czy dana usługa będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce czy poza jej granicami.

Ogólna reguła dotycząca opodatkowania usług jest określona w art. 27 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tą zasadą w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest zasadniczo miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z powyższym, odstępstwo od ww. zasady zostało określone w art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy i dotyczy świadczenia usług związanych z nieruchomościami. Stosownie do treści powołanego artykułu, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów, nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wykonuje kompleksową usługę dźwigową na obiektach turbin wiatrowych, dostarczanych przez kontrahenta na którego rzecz usługa jest świadczona, stanowiących własność podmiotu trzeciego. Turbiny wiatrowe na których wykonywana jest usługa można zakwalifikować na potrzeby ustawy o VAT jako budowle w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia "budowli", stąd należy w tym przypadku posłużyć się definicją zawartą w innych aktach prawnych, a mianowicie w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm. - Prawo budowlane). Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, takie jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Warto zauważyć, że klasyfikacja usług dźwigowych polegających na wznoszeniu i montażu turbin wiatrowych jako usług związanych z nieruchomościami na gruncie ustawy o VAT nie stoi w sprzeczności z ostatnim wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 30 lipca 2009 r. (sygn. akt II FSK 202/08) w której Sąd orzekł, że elektrownie wiatrowe są urządzeniami technicznymi, których nie można uznać w całości za urządzenia budowlane. Sąd w swoim wyroku odwołał się do rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 7 listopada 2007 r. (sygn. I SA/Sz 171/07) w którym Sąd jako bezsporne uznał, że elektrownia (siłownia) wiatrowa jest obiektem przetwarzającym energię wiatru oraz, że składa się ona z fundamentu, masztu, gondoli wraz z generatorem, wirnikiem, skrzynią biegów, komputerem sterującym, transformatorem, rozdzielnią energetyczną, instalacją alarmową i instalacją zdalnego sterowania oraz, że od 26 września 2005 r. w związku z nowelizacją prawa budowlanego zdaniem sądu jednoznacznie wynika, że elektrownia wiatrowa nie jest budowlą, tylko urządzeniem technicznym, a jako budowlę należy traktować jedynie części budowlane elektrowni jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową czyli fundament i maszt. Warto podkreślić, że powyższy wyrok był wydany dla potrzeb interpretacji zapisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 z późn. zm.). Ponadto warto zauważyć, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego przez urządzenie budowlane należy rozumieć urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Generalnie urządzenia budowlane służą do korzystania z danego obiektu budowlanego lub zgodnie z zapisami Prawa budowlanego zapewniają możliwość użytkowania danego obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem (art. 3 pkt 9 Prawa Budowlanego).

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że mimo, że w ustawie o VAT nie zostało zdefiniowane pojęcie usług związanych z nieruchomością to za takie usługi przyjęło się uważać usługi, w których wynik prac wiąże się z konkretną, ściśle oznaczoną nieruchomością. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2008 r. (III SA/Wa 334/08), a także w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2008 r. (IPPP1-443-1714/08-5/IZ).

W związku z tym należy podkreślić, że usługi wykonane przez K. na rzecz S. odnoszą się bezpośrednio do konkretnie opisanych i oznaczonych nieruchomości.

Realizowana przez Wnioskodawcę kompleksowa usługa dźwigowa związana jest ze wznoszeniem i montażem turbiny wiatrowej stanowiącej własność kontrahenta. W skład tej usługi wchodzą zarówno związane z częściami budowlanymi elektrowni takimi jak fundament i maszt, jak również związane z urządzeniami budowlanymi oraz pozostałymi częściami urządzenia technicznego jakim jest turbina wiatrowa, stanowiąca część elektrowni wiatrowej.

Charakter usługi świadczonej przez K. na rzecz S. ma charakter usługi kompleksowej. W praktyce obrotu gospodarczego coraz częściej występują świadczenia natury kompleksowej, czyli takie, które nie dają się w prosty sposób zakwalifikować do danej kategorii świadczeń, z uwagi na fakt, że składają się one z wielu świadczeń. Świadczenia tego typu wywołują szereg problemów praktycznych na gruncie ustawy o VAT, gdyż ustawa o VAT nie wskazuje w jaki sposób należy opodatkowywać świadczenia kompleksowe.

W tym miejscu należy się powołać na orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS lub Trybunał) oraz do orzecznictwa krajowych sądów administracyjnych. Orzeczeniem ETS istotnie wpływającym na sposób traktowania na gruncie przepisów wspólnotowych w zakresie podatku VAT od świadczeń o charakterze kompleksowym jest wyrok z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV przeciw Staatssecretaris von Financien. W niniejszym wyroku Trybunał stanął na stanowisku, że "jeśli dwa świadczenia lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz przeciętnego konsumenta, są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania podatku od wartości dodanej".

Do tego orzeczenia wielokrotnie odnosiły się sądy administracyjne, m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, który w wyroku z 12 czerwca 2007 r. (sygn. I SA/Bd 367/07) swoje tezy oparł w dużej mierze na ww. wyroku ETS, a ponadto stwierdził, że "czynności pomocnicze stanowią tzw. świadczenia złożone, na które składa się szereg czynności mających doprowadzić do określonego efektu ekonomicznego". Reasumując, na gruncie przepisów o VAT za świadczenia kompleksowe należy uznać tylko takie czynności, pomiędzy, którymi zachodzi tego rodzaju związek, że stanowią one pewien "ciąg technologiczny", zaś wszelkie próby dzielenia tego rodzaju czynności miałyby charakter sztuczny.

O braku możliwości dokonywania podziału między świadczonymi usługami świadczy m.in. również to, że w przypadku klasyfikacji statystycznej tego rodzaju usług przyjmują one klasyfikację statystyczną usługi, która dla tych świadczeń ma charakter dominujący. Zgodnie bowiem z zasadami metodycznymi obowiązującymi w przypadku dokonywania klasyfikacji statystycznej dla świadczeń o charakterze kompleksowym, tego typu "usługa powinna być zaklasyfikowana tak, jakby składała się z usługi, która nadaje całości zasadniczy charakter". Mimo, że zgodnie z obowiązującym od tego roku zmienionym przepisem art. 8 ust. 4 ustawy o VAT przy określaniu miejsca świadczenia usług, o których mowa m.in. w art. 27 ustawy o VAT usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, tylko wtedy, gdy dla tych usług przepisy ustawy o VAT powołują symbole statystyczne, jednak przepisy o statystyce publicznej mogą mieć w tym przypadku charakter pomocniczy.

Sposób klasyfikacji usług na gruncie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług był przedmiotem zapytania do Urzędu Statystycznego o wydanie interpretacji statystycznej złożonej w dniu 9 września 2009 r. K. odnosząc się do zakresu usług świadczonych dla S. sklasyfikował swoje usługi do PKWiU 2008 pod grupowaniem 43 99 90 R roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych. Zgodnie z PKWiU 2004 usługi te były sklasyfikowane w grupowaniu 45.50.10 Usługi wynajmu sprzętu budowlanego i do wyburzeń. Zmiana w PKWiU na PKWiU 2008 nastąpiła od 2008 r. w schemacie klasyfikacji PKWiU 2008, zamieszczonym na stronie Internetowej Głównego Urzędu Statystycznego zawarto informację w sekcji F obejmującej obiekty budowlane i roboty budowlane wynajem sprzętu z operatorem należy klasyfikować w zakresie tego działu w odpowiednich grupowaniach obejmujących roboty budowlane wykonywane z jego użyciem. Powyższe świadczy, że K. traktuje usługi świadczone dla S. jako jedną kompleksową usługę związaną z nieruchomościami, na co wskazuje zastosowana klasyfikacja statystyczna. Przedmiotem usługi są bowiem turbiny wiatrowe - urządzenia do elektrowni wiatrowych. Świadczona usługa nie polega na prostych czynnościach, lecz stanowi długotrwały i złożony proces wymagający szczególnej wiedzy technicznej i doświadczenia, zaś wszelkie czynności świadczone przez Wnioskodawcę składają się na kompleksową usługę dźwigową związaną z nieruchomościami. W standardzie świadczenia tego rodzaju usług żadna z tych czynności nie jest realizowana oddzielnie, gdyż wymagają one szczególnej wiedzy technicznej, którą dysponuje Spółka jako doświadczony w krajach Europy Zachodniej podmiot wyspecjalizowany w wynajmie dźwigów wraz z obsługą i świadczeniu kompleksowych usług dźwigowych. Ponadto wszelkie czynności świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz S. umożliwiają realizację głównej usługi dźwigowej związanej z częściami turbiny wiatrowej, stanowiącej nieruchomość.

Odnosząc się do obowiązku rejestracji na VAT Spółki w Polsce należy zważyć, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. K. jest podmiotem posiadającym siedzibę poza terytorium kraju tekst jedn. w Niemczech. Zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy o VAT przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 tej ustawy stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju. S. jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium kraju.

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że usługobiorca, posiadający siedzibę w Polsce (S.), nabywający usługi, których miejscem świadczenia jest Polska (ze względu na określenie miejsca świadczenia dla usług związanych z nieruchomościami w Polsce), jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT od nabycia przez niego usług od podmiotu posiadającego siedzibę poza terytorium Polski (K.). Oznacza to, że podatek VAT od nabycia od K., Spółki nieposiadającej siedziby w Polsce, kompleksowej usługi dźwigowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, jako usługi związanych z nieruchomością, rozliczy S., jako nabywca tych usług. W związku z tym, na K. nie będzie ciążył obowiązek rozliczenia podatku i w konsekwencji nie będzie on zobowiązany do rejestracji dla potrzeb podatku VAT w związku z realizacją kompleksowej usługi dźwigowej na rzecz S.

Powyższy brak obowiązku rejestracji wynika także z § 1 pkt 1 (i) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie określenia podatników niemających obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego (Dz. U. Nr 58, poz. 558 z dnia 8 kwietnia 2004 r., Rozporządzenie), zgodnie z którym obowiązku składania zgłoszenia rejestracyjnego nie mają podatnicy nieposiadający na terytorium kraju siedziby lub stałego miejsca zamieszkania albo stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, jeżeli wykonują na terytorium kraju wyłącznie czynności inne niż wymienione w lit a)-h) usługi wykonywane na rzecz podatników, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, posiadających siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, lub na rzecz osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15 tej ustawy, posiadających siedzibę na terytorium kraju. Wymienione w literach a)-h) Rozporządzenia usługi wykonywane na rzecz podatników, o których mowa w art. 15 ustawy o VAT nie obejmują usług związanych z nieruchomościami. Tym samym zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomością położoną na terytorium Polski (kompleksowa usługa dźwigowa związana z turbiną wiatrową), które świadczone będą przez Spółkę mającą siedzibę we Flensburgu w Niemczech, niezarejestrowaną dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce, obowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu świadczenia tych usług będzie nabywca usługi (S.), a nie świadczący (czyli Spółka). Tym samym K. nie jest zobowiązany do rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce, może jednakże dobrowolnie na podstawie art. 96 ust. 1 ustawy o VAT zarejestrować się w Polsce w związku ze świadczeniem usług na rzecz S., oraz rozliczyć podatek z tytułu świadczonych usług.

Zdaniem Wnioskodawcy bezspornym pozostaje fakt, iż świadczy on w Polsce usługi na rzecz podatnika posiadającego w Polsce siedzibę oraz sam w Polsce nie posiada siedziby. W związku z tym, na mocy wspomnianych powyżej przepisów ustawy o VAT podatnikiem z tytułu tych usług jest w pierwszej kolejności S., zaś K. na rzecz tego podmiotu wystawi fakturę za świadczoną usługę bez podatku VAT. Wnioskodawca zwraca się z prośbą o przyjęcie niniejszego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.