IPPP2/443-105/14-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2014 r. (data wpływu 4 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wykazywania na paragonie fiskalnym nazw świadczonych usług medycznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wykazywania na paragonie fiskalnym nazw świadczonych usług medycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Klinika prowadzi działalność w zakresie opieki zdrowotnej, pozostałej działalności w zakresie opieki zdrowotnej oraz sprzedaży detalicznej wyrobów medycznych i farmaceutycznych.

W paragrafie 8 rozporządzenia MF z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, które obowiązuje od 1 kwietnia 2013 r. zawarto wymogi dotyczące danych umieszczonych na paragonie fiskalnym.

Ust. 1 pkt 6 paragrafu wskazuje, że na paragonie powinna się znaleźć nazwa towaru lub usługi pozwalające na jednoznaczną ich identyfikację.

Mając na uwadze problemy jakie może rodzić wskazanie na paragonie jednoznacznej nazwy wykonanej usługi spółka stosuje następujące opisy:

* Konsultacja medyczna w myśl art. 43 ustawy - VAT zw.

* Konsultacja w zakresie medycyny estetycznej - VAT 23%

* Zabieg medyczny w myśl art. 43 ustawy - VAT zw.

* Zabieg medycyny estetycznej - VAT 23%

* Zabieg kosmetyczny - VAT 23%

* Sprzedaż detaliczna kosmetyczna - VAT 23%

* Zabieg chirurgii plastycznej w myśl art. 43 ustawy - VAT zw.

* Zabieg chirurgii plastycznej estetycznej -VAT 23%.

Spółka uważa, że zamieszczenie na paragonach jaka dokładnie procedura medyczna została wykonana może narazić pacjenta na ujawnienie tajemnicy lekarskiej osobom nieuprawnionym.

Zdaniem Wnioskodawcy, lekarze i tak muszą prowadzić dokumentację medyczną zawierającą szczegółowy zapis wykonanych procedur nie ma więc potrzeby aby podawać takie szczegółowe informacje na paragonie fiskalnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy nazwy usług medycznych wskazanych powyżej jakie spółka umieszcza na paragonach spełniają wymogi rozporządzenia MF z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Stanowisko Wnioskodawcy,

W ocenie Wnioskodawcy nazwy usług medycznych wskazanych powyżej jakie spółka umieszcza na paragonach spełniają wymogi rozporządzenia MF z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygnatura ILPP2/443-861/13-2/EN z dnia 3 grudnia 2013 r. W interpretacji tej Dyrektor wprost wskazał, że sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Dyrektor podkreślił, iż "to podatnik decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego świadczenia, a jaki podatnik oferuje.

Istotny jest również fakt, że obowiązujące w tym zakresie przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Należy również zauważyć, że podatnicy świadczący usługi (dokonujący szeregu czynności składających się na świadczenie mogą przy określaniu nazwy usługi (towaru) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika usług).

Stosowanie na paragonach fiskalnych wskazanych we wniosku nazw świadczeń: "usługi medyczne w zakresie profilaktyki okulistycznej", "usługi medyczne w zakresie chirurgii okulistycznej", "usługi medyczne w zakresie leczenia zachowawczego gałki ocznej" - w ocenie tut. Organu - spełnia warunek określony w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Tak skonstruowane nazwy świadczeń dają możliwość ich identyfikacji, a co za tym idzie, nie ma konieczności rozszerzenia opisu o wskazanie rodzaju wady wzroku. Należy zauważyć, że stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy świadczenia są oferowane po różnych cenach, przy założeniu, że do danej kategorii dokonywanych świadczeń nie mają zastosowania odrębne zasady opodatkowania (zwolnienie od podatku, bądź opodatkowanie według właściwych stawek".

Reasumując § 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wymaga jedynie, aby paragon fiskalny zawierał w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wskazuje, że podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku. Żaden przepis nie wymaga zatem aby nazwa towaru lub usługi została wskazana w sposób bardziej szczegółowy niż robi to podatnik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.). Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Sposób prowadzenia przez podatników, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Zgodnie z treścią § 8 ust. 2 cyt. rozporządzenia paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Informacje zawarte na paragonie fiskalnym powinny znajdować się w kolejności określonej w ust. 1, z wyjątkiem informacji o dacie oraz godzinie i minucie sprzedaży, a logo fiskalne i numer unikatowy kasy muszą być umieszczone centralnie w ostatniej linii paragonu fiskalnego. (§ 8 ust. 3 tego rozporządzenia).

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia wskazuje, że podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Z przywołanych przepisów wynika, że jednym z wymagań jakie musi spełniać paragon fiskalny jest zawarcie nazwy towaru lub usługi pozwalającej na jednoznaczną ich identyfikację. Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia wymóg "jednoznaczności" wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie opieki zdrowotnej oraz sprzedaży detalicznej wyrobów medycznych i farmaceutycznych. Wskazując na paragonie nazwę wykonanej usługi spółka stosuje następujące opisy: Konsultacja medyczna w myśl art. 43 ustawy - VAT zw.; Konsultacja w zakresie medycyny estetycznej - VAT 23%; Zabieg medyczny w myśl art. 43 ustawy - VAT zw.; Zabieg medycyny estetycznej - VAT 23%; Zabieg kosmetyczny - VAT 23%; Sprzedaż detaliczna kosmetyczna - VAT 23%; Zabieg chirurgii plastycznej w myśl art. 43 ustawy - VAT zw.; Zabieg chirurgii plastycznej estetycznej -VAT 23%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości wykazania na paragonach fiskalnych wyżej wskazanych oznaczeń w kontekście spełnienia wymogów rozporządzenia MF z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające "jednoznaczne" identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług) określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i rodzaj świadczonych usług. Tym samym, sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Stosowane nazwy będą zależały od samej oferty tego podatnika.

Nazwa towaru lub usługi to wyraz lub połączenie wyrazowe odnoszące się do towarów lub usług będących w ofercie podatnika. Przepis § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 ww. rozporządzenia obliguje do wyznaczenia takiej nazwy towaru lub usługi, która pozwoli na oznaczenie przedmiotu transakcji w sposób niebudzący wątpliwości, co do rodzaju towaru lub usługi.

Należy zauważyć, że paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną - która szczególnie istotna jest z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Określona przez podatnika nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać sprzedany towar/wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem/świadczeniem. Jednocześnie nazwa umieszczona na paragonie musi być tak skonstruowana, aby nabywca świadczenia na tej podstawie w połączeniu z ceną mógł dokładnie określić jaki towar/świadczenie zakupił. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług. Podatnik powinien więc wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby - z jednej strony - pozwalały organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej - zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

To podatnik decyduje, w jaki sposób dobierze nazwę towaru lub usługi, tak by jego klient mógł jednoznacznie zidentyfikować przedmiot nabytego towaru/świadczenia, a sposób jednoznacznego identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem, jaki podatnik oferuje. Istotne jest również, że obowiązujące w tym zakresie przepisy nie wykluczają stosowania skrótów. Przy czym należy zauważyć, że podatnicy mogą przy określaniu nazwy towaru (usługi) wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika). W sytuacji, kiedy ewidencjonowaniu przy zastosowaniu kasy rejestrującej podlega określony towar/świadczenie, na które składa się kilka składników/czynności, nie ma konieczności ich wyliczania.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy pewien wachlarz usług a także sprzedaż towarów, wśród których są zarówno usługi opodatkowane stawką podstawową, jak i korzystające ze zwolnienia od podatku VAT. Wydawany klientowi (pacjentowi) paragon jest dowodem dokumentującym nabycie usługi/towaru i przedstawia sposób skalkulowania ceny, jej strukturę prezentującą kwotę należnego podatku, zastosowanie ulgi albo zwolnienia od podatku. Tym samym, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Pełni on również funkcję ochrony praw konsumenckich.

W świetle przywołanych uregulowań i przedstawionej treści wniosku należy stwierdzić, że nazwy proponowane przez Wnioskodawcę jako: Konsultacja medyczna w myśl art. 43 ustawy - VAT zw.; Konsultacja w zakresie medycyny estetycznej - VAT 23%; Zabieg medyczny w myśl art. 43 ustawy - VAT zw.; Zabieg medycyny estetycznej - VAT 23%; Zabieg kosmetyczny - VAT 23%; Sprzedaż detaliczna kosmetyczna - VAT 23%; Zabieg chirurgii plastycznej w myśl art. 43 ustawy - VAT zw.; Zabieg chirurgii plastycznej estetycznej -VAT 23% nie pozwalają na jednoznaczną identyfikację wykonanej usługi / nabytego towaru. Na podstawie ww. nazw wskazywanych na paragonach fiskalnych nie sposób stwierdzić, jaka konkretnie czynność została wykonana na rzecz pacjenta. Tak więc należy uznać, że proponowane nazwy nie identyfikują sprzedawanej usługi/towaru w sposób wystarczająco jednoznaczny i precyzyjny, gwarantujący klientowi otrzymanie dokumentu potwierdzającego jaki rodzaj usługi/towaru nabył, gdyż wskazane nazwy dotyczą szerokiej grupy usług/towarów. Zatem Wnioskodawca świadczący usługi / dokonujący sprzedaży detalicznej wyrobów medycznych i farmaceutycznych, posiadający wiedzę na temat ich różnorodności i zakresu, powinien dostosować stosowane nazewnictwo w kasie fiskalnej w ten sposób, aby odbiorca na podstawie otrzymanego paragonu fiskalnego był w stanie zidentyfikować/określić nabytą usługę/towar.

Sposób określania na paragonie wykonywanych usług/sprzedawanych towarów w sposób proponowany przez Wnioskodawcę nie zapewnia należytej funkcji kontrolnej i ochronnej wobec konsumenta, jaką spełniać powinien paragon fiskalny. Ponadto wskazana na paragonie nazwa usługi przykładowo w postaci "Zabieg medyczny w myśl art. 43 ustawy" lub "Zabieg medycyny estetycznej - VAT 23%" nie pozwala na weryfikację prawidłowości przyporządkowanej stawki podatku. Na podstawie tak wystawionego paragonu nie sposób stwierdzić czy do zabiegu z którego skorzystał klient Wnioskodawca prawidłowo zastosował opodatkowanie w stawce podstawowej czy też zabieg powinien korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Przy czym zauważyć należy, że świadczone usługi mogą obejmować szereg czynności, których wymienianie nie jest konieczne. Wystarczającym jest jednoznaczne określenie wykonanej usługi bez wykazywania wszystkich czynności składających się na taką usługę.

W świetle przywołanych przepisów zaproponowane przez Wnioskodawcę nazwy w postaci przedstawionej we wniosku nie są wystarczające dla spełnienia wymogu dotyczącego określenia nazwy towaru lub usługi pozwalającej na jednoznaczną ich identyfikację i wymagają doprecyzowania. Dopiero uszczegółowienie ww. nazw na rodzaj (nazwę rodzajową) wykonanej czynności pozwoli na indywidualne określenie sprzedanej przez Wnioskodawcę usługi/towaru. Przy określaniu nazwy usługi zasadne jest wykorzystywanie nazewnictwa stosowanego przy tworzeniu zasad odpłatności - cennika usług. Wskazanie w takim cenniku wyłącznie ogólnej nazwy, np. "Zabieg medycyny estetycznej - VAT 23%" bez bardziej szczegółowego wskazania doprowadziłoby do sytuacji, w której każda usługa należąca do ww. kategorii byłaby w tej samej cenie.

Paragon fiskalny powinien zawierać nazwę towaru/usługi umożliwiające właściwe przyporządkowanie do stawki podatku jak również właściwą jego identyfikację. Obowiązek określenia w paragonie fiskalnym nazwy towaru/usługi w sposób pozwalający na jednoznaczną ich identyfikację wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących. Tym samym, nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że żaden przepis nie wymaga aby nazwa towaru lub usługi została wskazana w sposób bardziej szczegółowy niż robi to podatnik. Obowiązku tego nie wyłącza prowadzenie innej dokumentacji zawierającej jednoznaczny opis identyfikujący sprzedany towar/usługę. Zatem obowiązek prowadzenia przez lekarzy dokumentacji medycznej zawierającej szczegółowy zapis wykonanych procedur nie powoduje braku obowiązku wykazania nazwy towaru/usługi w sposób pozwalający na ich jednoznaczną identyfikację.

Zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania usług, nie wykluczają oczywiście stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie. Jak wskazano wyżej, paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy. Stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, charakter fakultatywny. Tym samym, nie ma obowiązku umieszczania na wystawianych paragonach fiskalnych szczegółowych opisów czynności wykonywanych w ramach poszczególnych usług.

Spółka uważa, że zamieszczenie na paragonach jaka dokładnie procedura medyczna została wykonana może narazić pacjenta na ujawnienie tajemnicy lekarskiej osobom nieuprawnionym.

Organ nie podziela także stanowiska Wnioskodawcy w tej kwestii. Dane, które powinien zawierać paragon fiskalny nie pozwalają w żaden sposób na identyfikację pacjenta i nie są objęte tajemnicą lekarską. Sam paragon wydawany jest bezpośrednio zlecającemu usługę pacjentowi (bez jego żądania - § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia), a w kasie rejestrującej pozostaje drugi jego egzemplarz zawierający te same dane, które dotyczą wykonywanej usługi, bez jakichkolwiek danych osobowych pacjenta. Wobec tego Organ nie może zgodzić się z Wnioskodawcą, że zamieszczenie na paragonie wykonanej procedury medycznej może narazić pacjenta na ujawnienie tajemnicy lekarskiej osobom nieuprawnionym

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 grudnia 2013 r. o sygn. ILPP2/443-861/13-2/EN należy wskazać, że dotyczy ona odmiennych od przedstawionych w niniejszym wniosku okoliczności. Przy czym, we wniosku tym wskazano, że Wnioskodawca świadczy usługi medyczne okulistyczne wyłącznie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług a nie szeroki wachlarz usług, w tym opodatkowane i zwolnione z opodatkowania. Ponadto wykonane usługi na paragonach podatnik wykazuje jako "usługi medyczne w zakresie profilaktyki okulistycznej", "usługi medyczne w zakresie chirurgii okulistycznej", "usługi medyczne w zakresie leczenia zachowawczego gałki ocznej" nie natomiast "usługi okulistyczne VAT zw." Rozstrzygnięcie to nie może zatem być podstawą przy rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-4