IPPP1.4512.727.2016.1.JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2016 r. (data wpływu 7 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia od Agentów usług pośrednictwa finansowego, zwolnienia tych usług od podatku oraz opodatkowania udostępnienia Agentom narzędzi pracy - jest prawidłowe.

W dniu 7 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia od Agentów usług pośrednictwa finansowego, zwolnienia tych usług od podatku oraz opodatkowania udostępnienia Agentom narzędzi pracy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X spółka z o.o. ("Wnioskodawca", "Spółka") - jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności świadczy usługi pośrednictwa finansowego mieszczące się w grupowaniu PKD: 66.19.Z. - Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych, PKD 64.99.Z pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana.

Wnioskodawca związany jest umowami o współpracy w zakresie pośrednictwa kredytowego zawartymi z partnerami prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa finansowego ("Agenci").

Wnioskodawca ma zawarte umowy na pośrednictwo finansowe bezpośrednio z bankami i innymi instytucjami finansowymi w zakresie sprzedaży produktów finansowych, tj.m.in. kredytów i pożyczek hipotecznych oraz gotówkowych ("Produktów"). Dodatkowo z klientami - osobami poszukującymi kredytów lub innych form finansowania Agenci w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy zawierają umowy, na podstawie których Wnioskodawca wykonuje pośrednictwo ("Umowy brokerskie").

Na podstawie zawartych umów o współpracy Agenci zobowiązani są do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy czynności pośrednictwa kredytowego mających na celu stałe pozyskiwanie na rzecz Wnioskodawcy, działającego jako pośrednika banków, osób zainteresowanych Produktami kredytowymi. Dodatkowo Umowy brokerskie zawierane przez Wnioskodawcę z osobami poszukującymi kredytów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy podpisują umocowani w tym zakresie Agenci. W konsekwencji na podstawie umowy o współpracy Agenci działają jako subagenci (dalsi agenci) w pośredniczeniu sprzedaży Produktów bankowych. Na szczegółowy zakres obowiązków składają się następujące czynności:

Agenci nie są stroną umowy kredytowej, ani umowy pożyczki zawartej przez klienta z bankiem. Celem Agentów jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony umowy kredytu lub pożyczki zawarły umowę. Na całokształt oferowanych i świadczonych przez Agentów usług składają się czynności faktyczne w postaci;

* prowadzenia działań marketingowych mających na celu pozyskanie klientów dla banków (m.in. telemarketing, oferty mailingowe),

* publikowania informacji dotyczących oferowanych przez banki Produktów,

* pozyskiwania potencjalnych klientów banków przedstawiając im oferty tych podmiotów,

* przekazywania informacji na temat warunków, jakie klient powinien spełnić, by móc skorzystać z wybranego Produktu z oferty banku,

* dokonywania wstępnej formalnej weryfikacji formularzy składanych przez klientów,

* przekazywania formularzy wypełnionych przez klientów do banku lub Wnioskodawcy (zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym Produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy bankiem i osobą zainteresowaną).

Efektem i skutkiem podejmowanych przez Agentów czynności jest doprowadzenie do zawarcia przez bank umowy kredytu czy pożyczki.

Agent jako pośrednik nie ma wpływu na treść umowy zawartej ostatecznie pomiędzy klientem a bankiem. To klient decyduje, ile potrzebuje środków finansowych, zaś bank decyduje, czy klient spełnia kryteria zdolności kredytowej i czy należy mu udzielić kredytu/pożyczki w określonej kwocie. Nie należy jednak ukrywać faktu, który nieodłącznie związany jest z wykonywaniem czynności pośrednictwa finansowego, które rozliczane jest prowizyjnie. Istotą wynagrodzenia prowizyjnego jest jego uzależnienie od wysokości i ilości sprzedanych przez bank Produktów, za pomocą usług świadczonych przez pośrednika. W tym sensie więc Agenci mają interes faktyczny w zakresie wysokości, na jaką opiewa kredyt/pożyczka, bowiem zależy im, aby zdobywać "dobrych" klientów, zawierających umowy na wysokie kredyty/pożyczki. Nie oznacza to jednak, że Agenci mają jakikolwiek wpływ na treść zawieranej umowy. W szczególności Agenci nie negocjują umów w imieniu i na rzecz klienta, lecz wybierają pasujące dla klienta oferty i opisują koszty udzielenia kredytu/pożyczki lub innego Produktu, opierając się na cennikach banków, których Produkty oferuje. Agenci nie są uprawnieni do obniżania marży czy innych kosztów związanych z danym Produktem. Niemniej jednak w zależności od oferty banku mogą wystąpić sytuacje, w których Agenci będą uprawnieni do zaproponowania potencjalnemu klientowi określonego poziomu marży z tzw. przedziału elastycznej marży oferowanego przez bank.

Z tytułu zawartej z Wnioskodawcą umowy o współpracy Agenci otrzymują wynagrodzenie stałe oraz prowizyjne wyliczane w odniesieniu do sumarycznej wartości Produktów udostępnionych przez bank osobom, z którymi Agenci w imieniu Wnioskodawcy zawarli umowę, których dane jako potencjalnych klientów zostały pozyskane przez Agentów i przekazane do banku przez Wnioskodawcę lub przez Agentów. Szczegółowe postanowienia w zakresie kalkulacji wynagrodzenia zawiera załącznik do umowy o współpracy, z którego wynika, że wynagrodzenie prowizyjne jest zależne od ilości i wartości Produktów (np. wartości uruchomionych przez bank w danym okresie rozliczeniowym kredytów) sprzedanych na rzecz klientów, których dane przekazane zostały przez Wnioskodawcę. Mogą się zdarzyć miesiące, w których bank nie udostępni Produktów klientom, których dane jako potencjalnych klientów zostały pozyskane przez Agentów. W tych miesiącach Wnioskodawca będzie wypłacać na rzecz Agentów wyłącznie ustalone wynagrodzenie stałe.

Wynagrodzenie wypłacane jest co do zasady przez Wnioskodawcę na podstawie faktur wystawianych przez Agentów. Podstawę do wystawienia faktur przez Agentów stanowią sporządzone przez Wnioskodawcę raporty zawierające zagregowaną wartość Produktów stanowiącą podstawę do ustalenia wysokości wynagrodzenia prowizyjnego za dany miesiąc.

Wynagrodzenie w całości wypłacane jest przez bank do Wnioskodawcy, a ten następnie przekazuje to wynagrodzenie Agentom. Klient w umowie zawartej z Bankiem wyraża zgodę, aby część kwoty prowizji od udzielonego kredytu była przelana na rachunek bankowy pośrednika. Na tej podstawie bank przelewa wynagrodzenie prowizyjne na rzecz Wnioskodawcy, a ten na rzecz Agentów. Niemniej jednak załącznik do umowy o współpracy reguluje również przypadki, gdy płatność wynagrodzenia dokonywana jest przez bank bezpośrednio na rzecz Agentów. W konsekwencji mogą się zdarzyć również sytuacje, w których płatność części wynagrodzenia prowizyjnego dokonywana będzie na rzecz Agentów bezpośrednio przez dany bank, którego Produkty zostały nabyte przez klientów w wyniku działań Agentów.

Wynagrodzenie prowizyjne za czynności pośrednictwa finansowego może mieć charakter dwuskładnikowy, jeżeli chodzi o źródło jego finansowania. Może się zdarzyć, że jedna część prowizji jest finansowana przez bank, a druga część prowizji finansowana jest przez klienta, który wyraża pisemnie zgodę na obciążenie kwotą prowizji należną dla pośrednika kredytowego. Druga część prowizji jest finansowana przez klienta w następujący sposób: klient podpisuje dokument, w którym dokonuje dyspozycji uruchomienia kredytu na dwa rachunki bankowe, tj. rachunek klienta (na który bank przelewa właściwą kwotę kredytu) oraz rachunek Wnioskodawcy (na który bank przelewa kwotę prowizji z tytułu zawartej Umowy brokerskiej). Następnie Wnioskodawca zgodnie z załącznikiem do umowy o współpracy wypłaca Agentom prowizję finansowaną przez klienta. W zależności od postanowień umownych umowy o współpracy mogą nastąpić sytuacje, w których druga część prowizji stanowić będzie wynagrodzenie Agentów w całości lub, gdy jedynie część tej prowizji będzie należna Agentom, a druga część będzie należna Wnioskodawcy z tytułu świadczonych przez niego usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.

Wypłata wynagrodzenia jest wprost zależna od zawarcia umowy kredytowej i uruchomienia Środków na wypłatę kredytu. W szczególności w załączniku do umowy o współpracy wskazane zostało, że pod pojęciem sprzedaży Produktu należy rozumieć wypłatę Produktu/uruchomienie środków i wypłatę kredytu lub pierwszej transzy. Umowa zaś przewiduje, że wynagrodzenie nie jest należne Agentom w przypadku m.in. odstąpienia od umowy przez klienta, czy wypowiedzenia umowy przez Bank z powodu niewykonywania umowy przez klienta przez okres 6 miesięcy od daty uruchomienia kredytu (przy czym niektóre Banki w praktyce nie korzystają z możliwości wypowiedzenia umowy z powodu jej niewykonywania przez klienta przez okres pierwszych 6 miesięcy). W powyższych przypadkach Agenci zobowiązani będą do zwrotu wynagrodzenia (na zasadzie kompensaty), w szczególności w przypadku, gdy klient odstąpi od kredytu lub innego Produktu.

Agenci informują o oferowanych przez banki Produktach, o zasadach ich działania, o kosztach i, jeśli mają wiedzę w tym zakresie również o terminach spłat oraz pośredniczą w przekazywaniu danych i dokumentów po to by w efekcie ich działań mogło dojść do zawarcia umowy na kredyt/pożyczkę lub inny Produkt bankowy. Agenci nie przeprowadzają analiz sytuacji majątkowej i finansowej klienta i nie doradzają w zakresie wyboru wszelkich dostępnych na rynku produktów. Agenci zbierają dane, które przekazują Wnioskodawcy, a ten bankowi dla oceny zdolności kredytowej klienta.

Na potrzeby świadczenia przez Agentów usług na rzecz Wnioskodawcy w zakresie pośrednictwa finansowego Wnioskodawca może udostępnić Agentom narzędzia w postaci: telefonów komórkowych, samochodów osobowych, systemu informatycznego do zarządzania sprzedażą, oraz ewentualnie inne narzędzia ustalone przez strony w protokole zdawczo-odbiorczym.

Wnioskodawca przekazuje narzędzia Agentom do używania bez przeniesienia własności. Odpisy amortyzacyjne dokonywane od przekazywanych narzędzi Wnioskodawca zaliczać będzie do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca opłaca co miesiąc faktury za korzystanie z telefonów komórkowych. Faktury są wystawiane na Wnioskodawcę, który jest nabywcą usług od operatora sieci komórkowej.

Kwestię korzystania przez Agentów z ww. narzędzi regulują postanowienia umów o współpracy zawartych między Wnioskodawcą a poszczególnymi Agentami. W umowach z Agentami znajdują się następujące zapisy dotyczące ewentualnego przekazania telefonów komórkowych, samochodów osobowych lub innych sprzętów:

* Wnioskodawca może na wniosek Agentów przekazać im do używania narzędzia potrzebne do realizacji działalności w zakresie usług pośrednictwa kredytowego realizowanych przez Agentów na rzecz Wnioskodawcy w zakresie opisanym w umowie o współpracy. Przekazanie narzędzi następuje wyłącznie w związku z zawartą umową o współpracy między Wnioskodawcą a Agentem i w celu jej realizacji,

* Agenci nie mogą wykorzystywać przekazanych narzędzi do celów prywatnych oraz w związku ze świadczeniem usług na rzecz innych podmiotów,

* narzędzia stanowią własność Wnioskodawcy i są jedynie użyczane Agentom,

* Agenci zobowiązują się do korzystania z przekazanych narzędzi wyłącznie w celach związanych z wykonywaniem umowy i zobowiązują się do ich zwrotu w stanie niepogorszonym najpóźniej w dniu rozwiązania umowy o współpracy,

* za udostępnienie powyższych narzędzi Wnioskodawca nie pobiera wynagrodzenia. Jednakże korzystanie przez Agentów z ww. narzędzi wpływa na ostateczną cenę usługi świadczonej przez Agentów tj. wynagrodzenie należne Agentom za dany miesiąc uwzględnia wartość świadczeń w postaci udostępnienia przez Wnioskodawcę narzędzi niezbędnych do wykonywania umowy o współpracy. Wysokość wynagrodzenia przysługującego Agentom jest wypadkową wielu elementów, jednak jednym z elementów obniżających je jest powyższe użyczenie narzędzi.

Narzędzia użyczane Agentom są przez nich wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy, które to usługi składają się na czynności opodatkowane VAT wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz swoich klientów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu dokonywanych przez Wnioskodawcę zakupów opisanych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT?

2. Czy zakup przez Wnioskodawcę opisanych usług korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług przewidzianego dla usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT?

3. Czy udostępnianie Agentom przez Wnioskodawcę narzędzi, w szczególności telefonów komórkowych, samochodów osobowych i systemu do zarządzania sprzedażą na warunkach opisanych w stanie faktycznym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z tytułu dokonywanych przez Wnioskodawcę zakupów opisanych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT.

2. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zakup przez Wnioskodawcę opisanych usług korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług przewidzianego dla usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

3. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że udostępnianie Agentom przez Wnioskodawcę narzędzi, w szczególności telefonów komórkowych, samochodów osobowych i systemu do zarządzania sprzedażą na warunkach opisanych w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1 i 2

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu dokonanych zakupów opisanych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT, gdyż zakup przez Wnioskodawcę opisanych usług powinien korzystać ze zwolnienia w podatku od towarów i usług przewidzianego dla usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast na mocy art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT faktury nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego, w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu lub jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Zgodnie z art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT zwolnienie stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 38, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy i niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Na mocy art. 43 ust. 14 Ustawy o VAT ze zwolnienia nie mogą korzystać usługi stanowiące element usługi pośrednictwa. Na mocy art. 43 ust. 15 pkt 2 Ustawy o VAT ww. zwolnienie nie ma zastosowania do usług doradztwa.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 (Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde), w której TSUE stwierdził, że "w istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Wykonane usługi powinny tworzyć odrębną całość, która wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi pośrednictwa. W tym kontekście celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy" (pkt 23 wyroku). "Pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową" (pkt 38 wyroku). Przy czym TSUE (sprawa C-453/05 Volker Ludwig) wskazuje, że fakt, że klauzule umowy kredytowej zostały wcześniej określone przez jedną ze stron umowy, nie stanowi przeszkody dla świadczenia usługi pośrednictwa, ponieważ działalność pośrednictwa może się ograniczać do wskazywania stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy (pkt 39 wyroku).

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenie słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że istotne dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT w przypadku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych jest to, aby całokształt czynności wykonywanych przez pośrednika (stanowiących odrębną całość, za którą pośrednik otrzymuje wynagrodzenie) zmierzał do zawarcia umowy kredytu lub pożyczki (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy) i jednocześnie nie ograniczał się do czynności wyłącznie technicznych.

Podkreślić należy, iż zwolnieniem opisanym w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT objęte są usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa niezależnie od tego przez jaki podmiot są wykonywane. Zwolnienie to ma charakter przedmiotowy (por. Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. I SA/Bk 528/2007), zatem jego stosowanie nie jest uzależnione od charakteru czy rodzaju podmiotu świadczącego takie usługi. Ustawodawca położył szczególny nacisk na charakter przedmiotowy świadczonych usług, nie dokonując zawężenia opisanego zwolnienia do określonej grupy podmiotów, dlatego istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia będzie rodzaj świadczonej usługi oraz cechy, które ją odróżniają. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, iż: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". TSUE wskazał, że zastosowanie zwolnienia nie może zależeć od istnienia stosunku umownego między podmiotem świadczącym usługi pośrednictwa kredytowego a jedną ze stron umowy kredytowej, lecz powinno być badane w świetle samego charakteru wykonanego świadczenia i jego celu. Nie ma przeszkód, aby na usługę pośrednictwa kredytowego składały się dwa świadczenia, jedno wykonywane przez agenta głównego, w ramach negocjacji z instytucjami kredytowymi oraz drugie wykonywane przez subagenta (wyrok TSUE w sprawie C-453/05 Volker Ludwig). Pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową (pkt 38 wyroku).

Mając na uwadze powyższe w ocenie Wnioskodawcy, wykonywane przez Agentów czynności spełniają przesłanki do uznania ich za usługę pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek.

Agenci związani są umową o współpracy z Wnioskodawcą. Wnioskodawca ma zawarte umowy na pośrednictwo finansowe bezpośrednio z bankami i innymi instytucjami finansowymi w zakresie sprzedaży Produktów bankowych m.in. kredytów i pożyczek hipotecznych oraz gotówkowych. Na podstawie zawartej umowy o współpracy Agenci zobowiązani są do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy czynności pośrednictwa kredytowego mających na celu stałe pozyskiwanie osób zainteresowanych Produktami na rzecz Wnioskodawcy, działającego jako pośrednika banków. Zatem zgodnie z opisanym stanem faktycznym Agenci są stroną umów o współpracy zawartych z Wnioskodawcą, który działa bezpośrednio na rzecz banku. Na podstawie tej umowy Agenci działają jako subagenci (dalsi agenci) w pośredniczeniu sprzedaży Produktów bankowych. Zatem Agenci pośredniczą pomiędzy bankami a ich klientami przy zawieraniu umów kredytowych lub pożyczek.

Zasadniczym celem pośrednictwa jest spowodowanie wszystkiego co możliwe, aby bank i klient zawarli ze sobą umowę. Czynności wykonywane przez Agentów mają na celu doprowadzenie do zawarcia umowy z bankiem i mają realny wpływ na zawarcie takiej umowy. Działalność Agentów nie będzie jednak ograniczać się do wykonywania jedynie pojedynczych czynności faktycznych związanych z umową. Na całokształt oferowanych i świadczonych przez Agentów usług składają się czynności faktyczne w postaci:

* prowadzenia działań marketingowych mających na celu pozyskanie klientów dla banków (m.in. telemarketing, oferty mailingowe),

* publikowania informacji dotyczących oferowanych przez banki Produktów,

* pozyskiwania potencjalnych klientów banków przedstawiając im oferty tych podmiotów,

* przekazywania informacji na temat warunków, jakie klient powinien spełnić, by móc skorzystać z wybranego Produktu z oferty banku,

* dokonywania wstępnej formalnej weryfikacji formularzy składanych przez klientów,

* przekazywania formularzy wypełnionych przez klientów do banku lub Wnioskodawcy (zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym Produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy bankiem i osobą zainteresowaną).

Efektem i skutkiem podejmowanych przez Agentów czynności jest doprowadzenie do zawarcia przez bank umowy kredytu czy pożyczki. Zatem celem Agentów jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony umowy kredytu lub pożyczki zawarły umowę.

Agenci nie są stroną umów zawieranych pomiędzy klientem a bankiem, a ich działalność różni się zasadniczo od typowych czynności wykonywanych przez bank. Wnioskodawca nie ma wpływu na treść umowy zawartej ostatecznie pomiędzy klientem a bankiem. To klient decyduje, ile potrzebuje środków finansowych, zaś bank decyduje, czy klient spełnia kryteria zdolności kredytowej i czy należy mu udzielić kredytu/pożyczki w określonej kwocie. Agenci nie negocjują umów w imieniu i na rzecz klienta, lecz wybierają pasujące dla klienta oferty i opisują koszty udzielenia kredytu/pożyczki lub innego Produktu, opierając się na cennikach banków, których Produkty oferują. Agenci nie są uprawnieni do obniżania marży czy innych kosztów związanych z danym Produktem. Niemniej jednak w zależności od oferty banku mogą wystąpić sytuacje, w których Agenci będą uprawnieni do zaproponowania potencjalnemu klientowi określonego poziomu marży z tzw. przedziału elastycznej marży oferowanego przez bank.

Z tytułu zawartej umowy Agenci otrzymują wynagrodzenie stałe oraz prowizyjne wyliczane dla poszczególnych Produktów banków zgodnie z zasadami określonymi w załączniku do umowy o współpracy. Wynagrodzenie prowizyjne jest ustalane w wysokości zależnej od ilości i wartości Produktów. Agenci otrzymują zatem wynagrodzenie za efekt podejmowanych działań w postaci sprzedanych przez banki Produktów na rzecz pozyskanych przez Agentów klientów.

Agenci jedynie informują o oferowanych przez banki Produktach, o zasadach ich działania, o kosztach i, jeśli mają wiedzę w tym zakresie również o terminach spłat oraz pośredniczą w przekazywaniu danych, dokumentów po to by w efekcie ich działań mogło dojść do zawarcia umowy na kredyt/pożyczkę lub inny Produkt bankowy. Agenci nie przeprowadzają analiz sytuacji majątkowej i finansowej klienta i nie doradzają w zakresie wyboru wszelkich dostępnych na rynku produktów. Agenci zbierają dane, które przekazują Wnioskodawcy, a ten bankowi dla oceny zdolności kredytowej klienta. Zdaniem Wnioskodawcy powyżej opisane czynności nie obejmują usług doradztwa. Zatem Agenci nie świadczą usług doradztwa i w przedstawionym stanie faktycznym nie znajduje zastosowania wyłączenie od zwolnienia z podatku przewidziane w art. 43 ust. 15 pkt 2 Ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy literalne brzmienie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT nie ogranicza jego zastosowania do sytuacji świadczenia usług pośrednictwa bezpośrednio na podstawie umów zawartych z bankami lub instytucjami parabankowymi. W przedstawionym stanie faktycznym usługi wykonywane są bezpośrednio na podstawie umowy z Wnioskodawcą (innym pośrednikiem) i w takiej konfiguracji powstaje identyczny skutek jak gdyby Agenci działali na podstawie umowy na pośrednictwo zawartej z bankiem - również dochodzi do pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

W konsekwencji świadczone przez Agentów usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych podlegają zwolnieniu od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

Podkreślić należy, że stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in.

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji podatkowej z dnia 24 kwietnia 2013 r., sygn. ITPP2/443-79a/13/EK,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 15 listopada 2013 r., sygn. IPPP3/443-758/13-2/KT,

* Dyrektor izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 4 kwietnia 2014 r., sygn. IPPP1/443-95/14-2/AP,

* Dyrektor izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 17 luty 2014 r., sygn. IPPP1/443-89/14-2/EK,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji podatkowej z dnia 11 maja 2015 r., sygn. IBPP2/4512-133/15/KO,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. IPPP2/4512-1067/15-2/BH.

Skoro zatem zakup przez Wnioskodawcę opisanych usług korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług przewidzianego dla usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, zastosowanie znajduje wyłączenie z prawa do odliczenia podatku VAT, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT. W konsekwencji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dokonanych zakupów opisanych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe w zakresie w jakim:

* z tytułu dokonywanych przez Wnioskodawcę zakupów opisanych usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 2 Ustawy o VAT,

* zakup przez Wnioskodawcę opisanych usług korzysta ze zwolnienia w podatku od towarów i usług przewidzianego dla usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy o VAT.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 3

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym w szczególności wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Na mocy art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W przepisie art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT zdefiniowano z kolei świadczenie usług, przez które rozumie się każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego na potrzeby świadczenia przez Agentów usług na rzecz Wnioskodawcy w zakresie pośrednictwa finansowego Wnioskodawca udostępnia Agentom narzędzia w postaci: telefonów komórkowych, samochodów osobowych, systemu informatycznego do zarządzania sprzedażą, oraz ewentualnie inne narzędzia ustalone przez strony w protokole zdawczo-odbiorczym.

Wnioskodawca przekazuje narzędzia Agentom do używania bez przeniesienia własności. Wnioskodawca opłaca co miesiąc faktury za korzystanie z telefonów komórkowych. Faktury te są wystawiane na Wnioskodawcę, który jest nabywcą usług od operatora sieci komórkowej.

Kwestię korzystania przez Agentów z ww. narzędzi regulują postanowienia umów o współpracy zawartych między Wnioskodawcą a poszczególnymi Agentami. W umowach z Agentami znajdują się następujące zapisy dotyczące ewentualnego przekazania telefonów komórkowych, samochodów osobowych lub innych sprzętów:

* Wnioskodawca może na wniosek Agentów przekazać im do używania narzędzia potrzebne do realizacji działalności w zakresie usług pośrednictwa kredytowego realizowanych przez Agentów na rzecz Wnioskodawcy w zakresie opisanym w umowie o współpracy. Przekazanie narzędzi następuje wyłącznie w związku z zawartą umową o współpracy między Wnioskodawcą a Agentem i w celu jej realizacji,

* Agenci nie mogą wykorzystywać przekazanych narzędzi do celów prywatnych oraz w związku ze świadczeniem usług na rzecz innych podmiotów,

* narzędzia stanowią własność Wnioskodawcy i są jedynie użyczane Agentom,

* Agenci zobowiązują się do korzystania z przekazanych narzędzi wyłącznie na cele związane z wykonywaniem umowy i zobowiązują się do ich zwrotu w stanie niepogorszonym najpóźniej w dniu rozwiązania umowy o współpracy,

* za udostępnienie powyższych narzędzi Wnioskodawca nie pobiera wynagrodzenia. Jednakże korzystanie przez Agentów z ww. narzędzi wpływa na ostateczną cenę usługi świadczonej przez Agentów tj. wynagrodzenie należne Agentom za dany miesiąc uwzględnia wartość świadczeń w postaci udostępnienia przez Wnioskodawcę narzędzi niezbędnych do wykonywania umowy o współpracy.

Z powyższego wynika, że narzędzia użyczane Agentom są przez nich wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy, które to usługi składają się na wykonywane przez Wnioskodawcę czynności opodatkowane VAT. Mimo, iż Wnioskodawca za udostępnienie narzędzi nie pobiera wynagrodzenia, to jednak użyczenie narzędzi jest jednym z elementów obniżających wynagrodzenie przysługujące Agentom z tytułu świadczonych przez nich usług pośrednictwa. Ponadto Wnioskodawca z tytułu udostępnienia narzędzi ma prawo żądać od Agentów świadczenia wzajemnego, a Agenci z tytułu używania udostępnionych narzędzi nie odnoszą korzyści (narzędzia służą im jedynie do wywiązania się z obowiązku świadczenia usług pośrednictwa zgodnie z zawartą umową o współpracy).

W tak ustalonym stanie faktycznym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że udostępnianie przez niego narzędzi na rzecz Agentów, w szczególności telefonów komórkowych, samochodów osobowych i systemu do zarządzania sprzedażą nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy, udostępnienie Agentom ww. narzędzi na warunkach opisanych w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie stanowi odpłatnej dostawy towarów określonej w art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, ani odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT.

Udostępniane narzędzia przez cały okres trwania umowy o współpracy stanowią własność Wnioskodawcy - nie dochodzi do przeniesienia prawa własności. Ponadto w wyniku udostępnienia narzędzi Agentom nie dochodzi do wydania narzędzi na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu, komisu bądź innej umowy o podobnym charakterze. Z zawartej pomiędzy stronami umowy wynika zatem, że Wnioskodawca nie przenosi na Agentów prawa do rozporządzania narzędziami jak właściciel.

W konsekwencji, udostępnienie narzędzi Agentom nie stanowi odpłatnej dostawy towarów określonej w art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy udostępnienie narzędzi jako czynność o charakterze akcesoryjnym - nie występująca samodzielnie w obrocie gospodarczym - nie stanowi również świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT. Świadczenia akcesoryjne są nierozerwalnie związane ze świadczeniem głównym i nie mają sensu gospodarczego oraz prawnego bez istnienia świadczenia głównego.

W przedstawionym stenie faktycznym Wnioskodawca zawiera z Agentami umowy o współpracę, które obejmują szereg odrębnych operacji gospodarczych. Niemożliwe jest jednak wydzielenie poszczególnych czynności objętych taką umową i ich identyfikacja dla potrzeb podatku od towarów i usług. Określając przedmiot opodatkowania przy świadczeniu usług o złożonym charakterze należy brać przede wszystkim pod uwagę podstawowy cel danej operacji gospodarczej, a nie dążyć do wyodrębniania, dla potrzeb podatkowych, poszczególnych czynności służących realizacji tego celu, w sposób oderwany od ich rzeczywistego sensu ekonomicznego. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 29 sierpnia 2014 r. sygn. I FSK 1281/13, wyrok NSA z dnia 23 kwietnia 2008 r. sygn. I FSK 1788/07). Na gruncie prawa wspólnotowego podobnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wyroki TSUE w sprawach C-41/04 Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien, w sprawie C-111/05 Aktienbolaget NN przeciwko Skatteverket oraz w sprawie C-231/94 Faaborg -Gelting Linien A/S) wskazując, że przy określaniu charakteru danej transakcji dla potrzeb VAT należy uwzględniać wszystkie okoliczności, w których została ona przeprowadzona.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, udostępnianie narzędzi przez jednego z kontrahentów na rzecz drugiego, mające na celu ułatwienie realizacji należnego pierwszemu kontrahentowi świadczenia nie ma przymiotu osobnego świadczenia. Takie działanie jest uzasadnione, zwłaszcza jeżeli weźmie się pod uwagę całokształt sytuacji, tj. fakt, że dzięki takim działaniom udostępniający narzędzia zwiększa swoje obroty.

Umowy o współpracę, jakie Wnioskodawca zawiera z Agentami mają złożoną budowę i obejmują wiele różnych czynności. Podstawowym ich celem jest jednak doprowadzenie do maksymalnego wzrostu sprzedaży Produktów, co prowadzi do maksymalizacji poziomu sprzedaży u Wnioskodawcy. Udostępnianie urządzeń w ramach umów o współpracę stanowi zatem element dodatkowy (poboczny) a jednocześnie wzmacniający efekt głównej transakcji - mający doprowadzić do sprzedaży jak największej ilości Produktów przez Wnioskodawcę. Ma więc ono charakter świadczenia akcesoryjnego. To wykonywane przez Agentów dalsze pośrednictwo w świadczeniu przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa kredytowego jest głównym elementem przedmiotowych umów o współpracy, wokół których ogniskują się także czynności akcesoryjne takie jak udostępnianie narzędzi do świadczenia usług przez dalszego pośrednika.

Czasowe udostępnianie Agentom narzędzi stanowi jeden z elementów składowych współpracy stron i służy jedynie realizacji umowy o współpracy. Udostępnienie przez Wnioskodawcę narzędzi na rzecz Agentów ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, gdyż stanowi przekazanie Agentom "narzędzia pracy" niezbędnego do świadczenia wyłącznie na rzecz Wnioskodawcy usług w zakresie pośrednictwa kredytowego. W ocenie Wnioskodawcy udostępnianie przez niego narzędzi nie ma charakteru samodzielnie występującego zdarzenia - nie powinno być zatem wydzielane jako osobna usługa. W szczególności Wnioskodawca nie udostępnia urządzeń podmiotom, które jednocześnie nie zobowiążą się do spełnienia na jego rzecz świadczenia wzajemnego w postaci usług pośrednictwa kredytowego. Wnioskodawca nie udostępniłby Agentom narzędzi, gdyby nie zawarta umowa o współpracy, której to realizacji mają służyć udostępnione narzędzia.

Agenci nie mają swobody w wykorzystywaniu narzędzi do różnych celów, a zakres korzystania z narzędzi jest ściśle określony i dotyczy jedynie realizacji przedmiotu umowy o współpracy zawartej z Wnioskodawcą. Zawarta umowa wyklucza możliwość korzystania z narzędzi do celów prywatnych oraz w związku ze świadczeniem usług na rzecz innych podmiotów.

Udostępnienie narzędzi jest składnikiem usługi głównej i jako element usługi głównej jest wkalkulowane w cenę wynagrodzenia przysługującego Agentom. Wysokość wynagrodzenia przysługującego Agentom jest wypadkową wielu elementów, jednak jednym z elementów obniżających je jest użyczenie narzędzi.

Z powyższych względów udostępnienie narzędzi przez Wnioskodawcę nie może być traktowane jako odrębne odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT.

Wnioskodawca stoi również na stanowisku, że udostępnienie Agentom narzędzi na warunkach opisanych w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie stanowi nieodpłatnego przekazania towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, ani nieodpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność - wykonanie dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem. Pod pojęciem odpłatności należy rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega świadczenie usług, w przypadku gdy istnieje odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Jak wskazano powyżej, Wnioskodawca z tytułu udostępnienia narzędzi ma prawo żądać od Agentów świadczenia wzajemnego, a Agenci z tytułu używania udostępnionych narzędzi nie odnoszą korzyści (narzędzia służą im jedynie do wywiązania się z obowiązku świadczenia usług pośrednictwa wynikającego z umowy o współpracy). Zatem Wnioskodawca uzyskuje ekwiwalent w postaci świadczenia wzajemnego Agenta, a ponadto Agenci nie uzyskują korzyści z tytułu udostępnionych narzędzi, gdyż udostępnienie narzędzi zostało uwzględnione przy kalkulacji wynagrodzenia Agentów za usługi pośrednictwa w ten sposób, że jest jednym z elementów obniżających to wynagrodzenie. Powyższe wskazuje, że narzędzia nie są przekazywane do używania nieodpłatnie.

Z powyższego wynika, że czynność udostępniania narzędzi nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca nie przekazuje narzędzi do używania nieodpłatnie, a ponadto jak wskazano powyżej nie dojdzie w tej sytuacji do przeniesienia prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel.

Z przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT wynika, że przez odpłatne świadczenie usług rozumie się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów. Z powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 Ustawy o VAT wynika z kolei, że dla ustalenia czy nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli natomiast nieodpłatne świadczenie usług wpisywać się będzie w cel prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, to takie nieodpłatne czynności nie mogą być uznane za "odpłatne świadczenie usług" podlegające opodatkowaniu VAT.

Jak zostało wyjaśnione powyżej narzędzia nie są udostępniane przez Wnioskodawcę nieodpłatnie, a ponadto czynność ich udostępnienia ma ścisły związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (służy wyłącznie prowadzeniu tej działalności gospodarczej). W konsekwencji czynności udostępniania narzędzi na rzecz Agentów nie można również uznać za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza m.in.

* Dyrektor izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z dnia 30 maja 2014 r., nr ILPP2/443-227/14-4/SJ,

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z dnia 29 stycznia 2014 r., nr ILPP2/443-1025/13-4/AKr,

* Dyrektor izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji podatkowej z dnia 15 stycznia 2013 r., nr ILPP2/443-107/12-4/SJ.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym udostępnianie Agentom przez Wnioskodawcę narzędzi, w szczególności telefonów komórkowych, samochodów osobowych i systemu do zarządzania sprzedażą na warunkach opisanych w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.