IPPP1/4512-619/16-4/AS - Zwolnienie z podatku VAT usługi polegającej na dystrybucji voucherów/kuponów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2016 r. (data wpływu 2 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 21 września 2016 r. (skutecznie doręczone 23 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usługi polegającej na dystrybucji voucherów/kuponów - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usługi polegającej na dystrybucji voucherów/kuponów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 21 września 2016 r. (skutecznie doręczone 23 września 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka P. S.A. (dalej: Spółka) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka realizuje usługi podstawowe doręczania przesyłek pocztowych, paczek oraz usługi kurierskie jak również szereg usług finansowych w tym pośrednictwa finansowego. Z uwagi na rozbudowaną sieć placówek Spółka P. realizuje usługi dystrybucji różnego rodzaju towarów oraz biletów. Spółka P. zamierza również w ramach działalności pośredniczyć w sprzedaży voucherów/kuponów w formie wydruku. Spółka nie jest więc ich emitentem, a jedynie dystrybuuje je w imieniu innych podmiotów.

Vouchery/kupony, w których sprzedaży Spółka P. będzie pośredniczyć, stanowią formę pieniądza elektronicznego i służą ostatecznym nabywcom do realizacji płatności internetowych przy dokonywaniu zakupów w sieci Internet u podmiotów należących do sieci kooperacyjnej emitenta kuponów. Zastępują one zatem środek pieniężny, który uprawnia do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów lub usług.

Kupony dostępne są w określonych wartościach nominalnych i zawierają wydrukowany kod PIN, tj. ciąg znaków, który umożliwia klientowi dokonywanie płatności. Z tytułu dystrybucji kuponów Spółka P. będzie otrzymywać wynagrodzenie prowizyjne w wysokości ustalonego procentu od wartości kuponu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługa polegająca na dystrybucji w imieniu danego podmiotu przedmiotowych kuponów korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT?

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższy przepis stanowi odpowiednik art. 135 (1) (d) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej. W świetle tej regulacji zwolnione są "transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Dlatego też pomimo, iż ustawa o VAT nie określa, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT, należy przyjąć, że zawarte w tym przepisie określenie "transakcje płatnicze", będzie odpowiadało pojęciu "płatności" wskazanemu w Dyrektywie VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych instrumentach płatniczych o (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1232), przez elektroniczny instrument płatniczy należy rozumieć każdy instrument płatniczy, w tym z dostępem do środków pieniężnych na odległość, umożliwiający posiadaczowi dokonywanie operacji przy użyciu informatycznych nośników danych lub elektroniczną identyfikację posiadacza niezbędną do dokonania operacji, w szczególności kartę płatniczą lub instrument pieniądza elektronicznego.

Natomiast w świetle art. 2 pkt 6 tej ustawy, instrumentem pieniądza elektronicznego jest urządzenie elektroniczne, na którym jest przechowywany pieniądz elektroniczny, w szczególności karta elektroniczna zasilana do określonej wartości.

Pieniądz elektroniczny (zgodnie z art. 2 pkt 10), jest wartością pieniężną stanowiącą elektroniczny odpowiednik znaków pieniężnych, która spełnia łącznie następujące przesłanki:

A. jest przechowywana elektronicznie, w tym magnetycznie,

B. jest wydawana do dyspozycji na podstawie umowy w zamian za środki pieniężne o nominalnej wartości nie mniejszej niż ta wartość,

C. jest przyjmowana jako środek płatniczy przez przedsiębiorców innych niż wydający ją do dyspozycji,

D. jest wyrażona w jednostkach pieniężnych.

Biorąc pod uwagę fakt, że Spółka będzie świadczyć na podstawie umowy czynności pośrednictwa w dystrybucji środków pieniężnych w postaci pieniądza elektronicznego, polegające na wydawaniu odbiorcom końcowym pieniędzy elektronicznych i przyjmowaniu środków pieniężnych równych wartości nominalnej pieniądza elektronicznego, należy uznać, że Spółka P. będzie świadczyć usługę pośrednictwa do usługi transakcji płatniczych, polegającej na dostępie do środków pieniężnych na odległość, umożliwiającej posiadaczowi (odbiorcy końcowemu) dokonywanie operacji przy użyciu informatycznych nośników danych. Konkludując, w rozumieniu powołanych powyżej przepisów ustawy VAT, czynności Spółki polegające na dystrybucji kuponów, są czynnościami pośrednictwa w wydawaniu pieniądza elektronicznego, a tym samym są czynnościami pośrednictwa w transakcjach płatniczych, które korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy VAT.

Powyżej zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych wydanych m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 4 lutego 2015 r. (IPPP3/443-1100/14-2/IG) oraz Dyrektora w Katowicach w dniu 15 kwietnia 2013 r. (IBPP2/443-324/13/KO).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby zatem daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza w ramach działalności pośredniczyć w sprzedaży voucherów/kuponów w formie wydruku. Spółka nie jest ich emitentem, a jedynie dystrybuuje je w imieniu innych podmiotów. Vouchery/kupony, w których sprzedaży Spółka będzie pośredniczyć, stanowią formę pieniądza elektronicznego i służą ostatecznym nabywcom do realizacji płatności internetowych przy dokonywaniu zakupów w sieci Internet u podmiotów należących do sieci kooperacyjnej emitenta kuponów. Zastępują one środek pieniężny, który uprawnia do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów lub usług.

Kupony dostępne są w określonych wartościach nominalnych i zawierają wydrukowany kod PIN, tj. ciąg znaków, który umożliwia klientowi dokonywanie płatności. Z tytułu dystrybucji kuponów Wnioskodawca będzie otrzymywać wynagrodzenie prowizyjne w wysokości ustalonego od wartości kuponu.

W ocenie tut. organu czynności polegające na dystrybucji w imieniu danego podmiotu opisanych kuponów w zamian za prowizję stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług. W omawianej transakcji występuje bezpośredni związek pomiędzy czynnościami Wnioskodawcy a otrzymanym wynagrodzeniem, czyli ma miejsce świadczenie wzajemne.

Przechodząc do kwestii zwolnienia z podatku VAT świadczonych przez Wnioskodawcę usług, należy wskazać, że co do zasady, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Powyższy artykuł stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1), który zwalnia od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pieniądza elektronicznego. Należy zatem dokonać ich wykładni w oparciu o przepisy z innych dziedzin prawa.

W tym zakresie, zgodnie z art. 2 pkt 21a ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1572), pieniądz elektroniczny oznacza wartość pieniężną przechowywaną elektronicznie, w tym magnetycznie, wydawaną, z obowiązkiem jej wykupu, w celu dokonywania transakcji płatniczych, akceptowaną przez podmioty inne niż wyłącznie wydawca pieniądza elektronicznego.

Jak wynika z opisu sprawy kupony/vouchery stanowią formę pieniądza elektronicznego i służą ostatecznym nabywcom do realizacji płatności internetowych przy dokonywaniu zakupów w sieci Internet u podmiotów należących do sieci kooperacyjnej emitenta kuponów. Kupony dostępne są w określonych wartościach nominalnych i zawierają wydrukowany kod PIN, który umożliwia dokonywanie płatności. Zatem opisane kupony/vouchery spełniają przesłanki uznania ich za pieniądz elektroniczny w rozumieniu ww. ustawy.

Wobec tego, w analizowanej sprawie Spółka będzie świadczyć usługi pośrednictwa w dystrybucji środków płatniczych w postaci pieniądza elektronicznego, służących do realizacji płatności internetowych przy dokonaniu zakupów u określonych podmiotów.

Tym samym należy uznać, że Spółka będzie świadczyć usługi pośrednictwa do transakcji płatniczych, zwolnione z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.