IPPP1/4512-563/16-2/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2016 r. (data wpływu 15 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi udzielania oprocentowanej pożyczki pieniężnej wraz z opłatą prowizyjną oraz Opłatą za Pakiet - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi udzielania oprocentowanej pożyczki pieniężnej wraz z opłatą prowizyjną oraz Opłatą za Pakiet.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

T. Sp. z o.o. jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce, gdzie podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (dalej: "Wnioskodawca" lub "Spółka"). W ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawca udziela pożyczek poza systemem bankowym. Pożyczki udzielane są na okresy 20, 34, 48 i 62 tygodniowe. Spółka świadczy usługi w oparciu o przepisy ustawy o kredycie konsumenckim. Spółka udziela pożyczek na podstawie umowy pożyczki gotówkowej (dalej: "Umowa"). Zgodnie z zapisami Umowy, pożyczkobiorca zobowiązuje się do uiszczenia na rzecz Spółki jednorazowego wynagrodzenia z tytułu udzielenia pożyczki (dalej: "Prowizja"), naliczanego w dniu zawarcia Umowy oraz należnego w dniu przekazania pożyczkobiorcy kwoty pożyczki. Wynagrodzenie w postaci Prowizji jest związane z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę mającymi na celu zawarcie Umowy.

Wynagrodzenie za korzystanie ze środków pieniężnych udzielonych w ramach zawartej Umowy stanowią odsetki (dalej: "Odsetki").

Ponadto, pożyczkobiorca ma prawo do skorzystania z pakietu usług (dalej jako: "Pakiet"), w ramach którego w określonym przedziale czasowym trwania Umowy może on skorzystać z przysługujących mu uprawnień:

* zawieszenia spłaty maksymalnie dwóch następujących po sobie rat pożyczki. W przypadku zawieszenia spłaty rat pożyczki pożyczkobiorcy nie są naliczane odsetki za opóźnienie oraz nie są podejmowane wobec niego czynności stosowane w razie braku spłaty całości lub części pożyczki,

* uzyskania wyłączenia dochodzenia spłaty pożyczki od spadkobierców pożyczkobiorcy w razie jego śmierci,

* w przypadku śmierci członka rodziny (małżonek, dziecko, rodzic) w wyniku nieszczęśliwego wypadku - obniżenia o 10% wartości wszystkich rat należnych z tytułu Umowy, których termin płatności przypadał po dacie zajścia zdarzenia,

* uzyskania odstąpienia od egzekwowania spłaty pożyczki w przypadku ogłoszenia upadłości konsumenckiej pożyczkobiorcy przez właściwy sąd upadłościowy obejmującej wierzytelność Spółki.

W zamian za możliwość skorzystania z Pakietu, pożyczkobiorca jest zobowiązany do zapłaty opłaty (dalej: "Opłata za Pakiet").

W związku ze świadczeniem usługi udzielenia pożyczki (finansowania) Spółka pobiera dwa podstawowe rodzaje opłat: Prowizję (jednorazowe wynagrodzenie z tytułu udzielenia pożyczki) oraz Odsetki (wynagrodzenie za korzystanie ze środków pieniężnych udzielonych w ramach zawartej Umowy). Opłata za Pakiet stanowi natomiast wynagrodzenie za umożliwienie skorzystania z dodatkowych uprawnień w ramach zawartej Umowy.

Zgodnie z postanowieniami Umowy, Opłata za Pakiet jest rozliczana w tygodniowych okresach rozliczeniowych, tj. jest naliczana oraz wymagalna tygodniowo, wraz z terminem wymagalności poszczególnych rat pożyczki zgodnie z Umową (dotyczy rat wymagalnych w okresie, w którym pożyczkobiorca może skorzystać z Pakietu).

W myśl zapisów Umowy, pożyczkobiorcy spłacają zobowiązanie wobec Spółki w ratach tygodniowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z naliczaniem i otrzymywaniem od pożyczkobiorców Prowizji, Odsetek oraz Opłaty za Pakiet Spółka będzie zobowiązana do zapłaty podatku należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczanie i otrzymywanie od pożyczkobiorców Prowizji, Odsetek oraz Opłaty za Pakiet nie będzie wiązało się z obowiązkiem zapłaty przez Spółkę podatku należnego.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm., dalej: "ustawa VAT"), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: "VAT"), podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei za podatnika VAT, w myśl art. 15 ust. 1 ustawy VAT, uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na gruncie ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W opinii Wnioskodawcy, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT w zakresie udzielania pożyczek, zwolnioną w tym zakresie z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Prowizja, Odsetki oraz Opłata za Pakiet, jako opłaty stanowiące wynagrodzenie za kompleksową usługę finansową w zakresie udzielania pożyczek, powinny zostać uznane za wynagrodzenie za świadczenie usługi zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT.

Ustalenie, czy dane czynności stanowią usługę kompleksową było niejednokrotnie przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE"), przykładowo w wyroku z 16 kwietnia 2015 r. (C-42/14) TSUE orzekł: "Na wstępie należy przypomnieć, że dla celów podatku VAT każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne (...). Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału wynika niemniej, że w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne.

Jedna transakcja występuje w szczególności wtedy, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Jest tak również w sytuacji, gdy jedno lub więcej świadczeń stanowi świadczenie główne, natomiast inne świadczenie lub świadczenia stanowią jedno lub więcej świadczeń pomocniczych dzielących los podatkowy świadczenia głównego (...).

W szczególności świadczenie należy uznać za pomocnicze w stosunku do świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi ono dla klienta celu samego w sobie, lecz służy skorzystaniu w jak najlepszy sposób ze świadczenia głównego usługodawcy."

Podobne konkluzje zostały również przedstawione w innych wyrokach TSUE, przykładowo w sprawach Field Fisher Waterhouse (C-392/11) oraz BGŻ Leasing (C-224/11).

Prowizja oraz Odsetki są należne Spółce odpowiednio w związku z wykonaniem usługi udzielenia pożyczki oraz umożliwienia korzystania ze środków pieniężnych. Z kolei udostępnienie pożyczkobiorcy możliwości skorzystania z Pakietu stanowi element kompleksowej usługi finansowej, gdyż usługa ta jest w sposób bezpośredni związana z udzieleniem pożyczki - w szczególności pożyczkobiorca nie może skorzystać z Pakietu bez zawarcia Umowy. Ponadto, skorzystanie z usługi udostępnienia Pakietu nie stanowi dla pożyczkobiorcy celu samego w sobie, jest dla niego jedynie czynnością pomocniczą do podstawowej, głównej usługi udzielenia pożyczki. W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, w świetle przytoczonych powyżej orzeczeń TSUE Opłatę za Pakiet - wynagrodzenie otrzymywane przez Spółkę w zamian za postawienie Pakietu do dyspozycji pożyczkobiorcy - należy uznać za wynagrodzenie za czynność stanowiącą element kompleksowej usługi finansowej.

W związku z powyższym, wszystkie wskazane w opisie zdarzenia przyszłego opłaty (Prowizja, Odsetki, Opłata za Pakiet) stanowią wynagrodzenie za czynności wykonywane w ramach kompleksowej usługi w zakresie udzielania pożyczek, zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38.

W konsekwencji zwolnienia z VAT Prowizji, Odsetek oraz Opłaty za Pakiet Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku należnego w związku z naliczeniem i otrzymywaniem od pożyczkobiorców ww. opłat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, w świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że w ramach swojej podstawowej działalności gospodarczej Wnioskodawca udziela pożyczek poza systemem bankowym. Pożyczki udzielane są na okresy 20, 34, 48 i 62 tygodniowe. Spółka świadczy usługi w oparciu o przepisy ustawy o kredycie konsumenckim. Spółka udziela pożyczek na podstawie umowy pożyczki gotówkowej (dalej: "Umowa"). Zgodnie z zapisami Umowy, pożyczkobiorca zobowiązuje się do uiszczenia na rzecz Spółki jednorazowego wynagrodzenia z tytułu udzielenia pożyczki (Prowizja), naliczanego w dniu zawarcia Umowy oraz należnego w dniu przekazania pożyczkobiorcy kwoty pożyczki. Wynagrodzenie w postaci Prowizji jest związane z czynnościami wykonywanymi przez Wnioskodawcę mającymi na celu zawarcie Umowy. Wynagrodzenie za korzystanie ze środków pieniężnych udzielonych w ramach zawartej Umowy stanowią odsetki. Ponadto, pożyczkobiorca ma prawo do skorzystania z pakietu usług (Pakiet), w ramach którego w określonym przedziale czasowym trwania Umowy może on skorzystać z przysługujących mu uprawnień:

* zawieszenia spłaty maksymalnie dwóch następujących po sobie rat pożyczki. W przypadku zawieszenia spłaty rat pożyczki pożyczkobiorcy nie są naliczane odsetki za opóźnienie oraz nie są podejmowane wobec niego czynności stosowane w razie braku spłaty całości lub części pożyczki,

* uzyskania wyłączenia dochodzenia spłaty pożyczki od spadkobierców pożyczkobiorcy w razie jego śmierci,

* w przypadku śmierci członka rodziny (małżonek, dziecko, rodzic) w wyniku nieszczęśliwego wypadku - obniżenia o 10% wartości wszystkich rat należnych z tytułu Umowy, których termin płatności przypadał po dacie zajścia zdarzenia,

* uzyskania odstąpienia od egzekwowania spłaty pożyczki w przypadku ogłoszenia upadłości konsumenckiej pożyczkobiorcy przez właściwy sąd upadłościowy obejmującej wierzytelność Spółki.

W zamian za możliwość skorzystania z Pakietu, pożyczkobiorca jest zobowiązany do zapłaty opłaty (Opłata za Pakiet). W związku ze świadczeniem usługi udzielenia pożyczki (finansowania) Spółka pobiera dwa podstawowe rodzaje opłat: Prowizję (jednorazowe wynagrodzenie z tytułu udzielenia pożyczki) oraz Odsetki (wynagrodzenie za korzystanie ze środków pieniężnych udzielonych w ramach zawartej Umowy). Opłata za Pakiet stanowi natomiast wynagrodzenie za umożliwienie skorzystania z dodatkowych uprawnień w ramach zawartej Umowy. Zgodnie z postanowieniami Umowy, Opłata za Pakiet jest rozliczana w tygodniowych okresach rozliczeniowych, tj. jest naliczana oraz wymagalna tygodniowo, wraz z terminem wymagalności poszczególnych rat pożyczki zgodnie z Umową (dotyczy rat wymagalnych w okresie, w którym pożyczkobiorca może skorzystać z Pakietu). W myśl zapisów Umowy, pożyczkobiorcy spłacają zobowiązanie wobec Spółki w ratach tygodniowych.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zwolnienia od podatku opłat związanych z udzieleniem pożyczki - Prowizji, Odsetek oraz Opłaty za Pakiet, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Jak wynika z cyt. wcześniej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towaru lub świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę, do żądania od nabywcy towaru, czy odbiorcy usługi zapłaty. W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegała tylko ta dostawa lub świadczenie usług, w przypadku których istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść.

W świetle powyższego, czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usługi zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę. Zaznaczyć należy, że skoro czynność udzielenia pożyczki jest na gruncie ustawy, uznana za świadczenie usług podlegające tej ustawie, to wszelkie opłaty związane z zawartą umową pożyczki podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że istota umowy pożyczki została określona w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Na mocy art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W świetle powołanych przepisów należy stwierdzić, że świadczona przez Spółkę usługa udzielania pożyczek korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, tym samym wynagrodzenie za tą usługę w postaci Odsetek i Prowizji również korzysta z tego zwolnienia.

W odniesieniu do kwestii kwalifikacji opisanych we wniosku usług jako jednolitego świadczenia należy wskazać, że zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), całe świadczenie złożone podlega takim regulacjom opodatkowania VAT, w tym w zakresie stosowania właściwej stawki VAT, jakie dotyczą świadczenia głównego. Oznacza to, że opodatkowanie świadczeń pomocniczych, składających się na świadczenie złożone, podlega takim samym zasadom opodatkowania, jakim podlega świadczenie główne. Pogląd taki został ukształtowany w orzeczeniu TSUE w sprawie C-349/96, w którym TSUE stwierdził, że "Z jedną usługą mamy do czynienia zwłaszcza wtedy, gdy jeden lub kilka elementów należy uznać za usługę główną, a jeden lub kilka elementów za usługi pomocnicze, objęte tym samym reżimem podatkowym, co usługa główna". (podobnie w orzeczeniu w sprawie C-41/04).

Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne czynności pomocnicze. Natomiast, czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez czynności pomocniczej usługi głównej. Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.

W świetle powyższych rozważań, świadczoną przez Spółkę usługę w postaci udzielania pożyczek, w skład której wchodzi również Pakiet, należy uznać za usługę kompleksową składającą się z kombinacji różnych czynności. Czynności dodatkowe wchodzące w skład Pakietu, polegające na zawieszeniu spłaty maksymalnie dwóch następujących po sobie rat pożyczki, wyłączeniu dochodzenia spłaty pożyczki od spadkobierców pożyczkobiorcy w razie jego śmierci, obniżeniu o 10% wartości wszystkich rat należnych z tytułu Umowy, w przypadku śmierci członka rodziny (małżonek, dziecko, rodzic) w wyniku nieszczęśliwego wypadku czy odstąpieniu od egzekwowania spłaty pożyczki w przypadku ogłoszenia upadłości konsumenckiej pożyczkobiorcy - stanowią usługi pomocnicze względem usługi udzielenia pożyczki. Na uwagę zasługuje fakt, że powyższe czynności są ściśle związane z usługą udzielenia pożyczki. Jak słusznie zauważa Spółka - pożyczkodawca może skorzystać z Pakietu tylko w przypadku zawarcia umowy pożyczki, a czynności wynikające z Pakietu nie są dla pożyczkodawcy celem samym w sobie lecz stanowią czynności pomocnicze względem usługi głównej.

Z uwagi na przedstawioną treść wniosku, w świetle przywołanych uregulowań oraz istoty świadczeń złożonych należy stwierdzić, że świadczona przez Spółkę usługa udzielania pożyczek jest usługą kompleksową, a tym samym usługi wchodzące w skład Pakietu stanowią element tej usługi kompleksowej. Czynności te mają w stosunku do usługi udzielania pożyczki charakter pomocniczy, a ich oddzielenie od usługi udzielania pożyczek miałoby charakter sztuczny.

Tym samym, wymienione usługi wchodzące w skład Pakietu - jako element kompleksowej usługi udzielenia pożyczki - podlegają opodatkowaniu na takich samych zasadach jak świadczenie główne, tym samym korzystają one ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Z uwagi na powyższe okoliczności należy stwierdzić, że ze względu na zwolnienie od podatku Prowizji, Odsetek oraz Opłaty za Pakiet Spółka nie będzie zobowiązana do zapłaty podatku należnego w związku z ich naliczaniem od pożyczkobiorców.

Z uwagi na to, stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.