IPPP1/4512-538/16-4/MPe

Na podstawie art. 14b § 6a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) w oraz § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do dokonywania niektórych czynności w zakresie interpretacji indywidualnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 2351) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 września 2016 r. Nr IPPP1/4512-538/16-2/MPe wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego w imieniu Ministra Finansów, na skutek wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 8 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych,

* nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku od wydatków związanych z budową domu w części dotyczącej sprzedawanych lokali mieszkalnych według proporcji najbardziej odpowiadającej specyfice dokonanych nabyć towarów i usług.

W dniu 8 lipca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych oraz prawa do odliczenia podatku od wydatków związanych z budową domu w części dotyczącej sprzedawanych lokali mieszkalnych według proporcji najbardziej odpowiadającej specyfice dokonanych nabyć towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie własnej kancelarii prawniczej, a także poprzez udziały w spółce partnerskiej będącej również kancelarią prawniczą. Poza zakresem wskazanej powyżej działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił w 2014 r. na terenie Warszawy grunt z myślą o wybudowaniu na tym gruncie domu mieszkalnego dla siebie i swojej rodziny. Zakup gruntu został w całości sfinansowany kredytem bankowym w banku mającym siedzibę na terenie Polski, zaciągniętym przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną (tekst jedn.: kredyt nie jest związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy).

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie prac budowlanych na zakupionym gruncie. Przy czym w związku z tym, że rozmiar działki budowlanej przekracza potrzeby własne Wnioskodawcy (tekst jedn.: Wnioskodawca doszedł do wniosku, że dla jego potrzeb wystarczające jest korzystanie tylko z części działki), aktualny plan zakłada budowę domu mieszkalnego złożonego z dwóch budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, w którym w jednej części zostaną wyodrębnione dwa odrębne lokale mieszkalne, natomiast druga część - obejmująca około 40% powierzchni całego domu zostanie przeznaczona na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy i będzie stanowiła własność Wnioskodawcy (planowany jest podział geodezyjny działki wzdłuż ściany dzielącej obie części domu). Z kolei dwa pozostałe lokale mieszkalne podlegałyby sprzedaży w celu częściowego sfinansowania kosztów budowy części domu przeznaczonej do zamieszkania przez Wnioskodawcę. Koszty budowy domu zostaną w znacznej części, przekraczającej prawdopodobnie 50%, sfinansowane kredytem bankowym zaciągniętym w banku mającym siedzibę na terenie Polski przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną (tekst jedn.: kredyt nie będzie związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy).

Planowane przez Wnioskodawcę do poniesienia koszty budowy domu obejmują również koszty przygotowania terenu pod prace budowlane, w tym projekt architektoniczny, koszty związane z wycinką drzew oraz uprzątnięciem terenu, koszty prac geodezyjnych, koszty przyłączenia odpowiednich mediów (gaz, prąd, woda, kanalizacja). Ponadto, część kosztów budowy będzie bezpośrednio dotyczyła poszczególnych wydzielonych lokali mieszkalnych, a pozostałe koszty będą miały charakter wspólny dla budowy całego domu (np. koszty zakupu gruntu, koszty przygotowania terenu, koszty fundamentów, ścian zewnętrznych i ścian nośnych, koszty zadaszenia).

Przychody uzyskane z ww. sprzedaży dwóch wyodrębnionych lokali mieszkalnych Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na spłatę (całkowitą lub częściową) kredytów bankowych uzyskanych na zakup gruntu oraz na budowę całego domu. W tym celu przy zawarciu w umowie/umowach sprzedaży przedmiotowych lokali znajdzie się zapis co do zapłaty należnej ceny sprzedaży (w części lub całości) na wskazany rachunek danego banku celem spłaty ww. wierzytelności kredytowych. Planowana budowa domu z wyodrębnionymi dwoma lokalami mieszkalnymi oraz drugą częścią stanowiącą docelowo odrębną nieruchomość (po planowanym podziale geodezyjnym) będzie miała charakter jednorazowy tj. Wnioskodawca nie planuje prowadzić w sposób zorganizowany i ciągły działalności gospodarczej związanej z działalnością deweloperską na rynku nieruchomości.

W związku z kredytem bankowym na zakup gruntu oraz planowanym kredytem bankowym i wydatkami na budowę domu, Wnioskodawca nie korzystał i nie zamierza korzystać z ulg podatkowych w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wyodrębnionych lokali mieszkalnych będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z budową domu w części dotyczącej sprzedawanych lokali mieszkalnych, ustalonej według proporcji najbardziej odpowiadającej specyfice dokonanych nabyć towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wyodrębnionych lokali mieszkalnych (tekst jedn.: dwóch lokali mieszkalnych przeznaczonych do zbycia) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji daje również prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową nowego domu w części dotyczącej sprzedawanych lokali mieszkalnych, ustalonej poza towarami i usługami bezpośrednio dotyczącymi każdego z lokali - według proporcji najbardziej odpowiadającej specyfice dokonanych nabyć towarów i usług, o której mowa w art. 86 ust. 2b ustawy o podatku od towarów i usług ("ustawa o VAT").

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż omawianych w stanie faktycznym lokali mieszkalnych będzie zasadniczo czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawcach do niej, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Z powyższego, uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pierwsze zasiedlenie ma więc miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (budowla) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Omawiane lokale mieszkalne - jak wskazano w stanie faktycznym - mają podlegać sprzedaży po zakończeniu budowy domu, którego część będą stanowić. Stąd w omawianej sytuacji spełniona zostanie definicja pierwszego zasiedlenia. W konsekwencji, zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT nie będzie mieć zastosowania do przedstawionego stanu faktycznego. Zastosowania nie będzie miało również zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a omawianej ustawy ze względu na przysługujące, zdaniem Wnioskodawcy, prawo do odliczenia części podatku naliczonego, jak również zastosowania nie będą miały inne zwolnienia z ustawy o VAT.

W rezultacie, planowana sprzedaż lokali mieszkalnych po ich wybudowaniu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy czym, zgodnie z art. 86 ust. 2a omawianej ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, który powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego związanego z planowaną sprzedażą lokali mieszkalnych o kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na budowę domu. Przy czym w związku z faktem, iż sprzedawane lokale mieszkalne stanowić będą jedynie część wybudowanego, domu, a pozostała wyodrębniona część domu będzie wykorzystywana do zamieszkania przez Wnioskodawcę, a więc nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, konieczne będzie - poza towarami i usługami bezpośrednio dotyczącymi każdego z lokali - obliczenie odpowiedniej proporcji nabywanych towarów i usług związanych z budową domu, które dotyczyć będą sprzedaży lokali mieszkalnych.

Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego od sprzedaży lokali mieszkalnych o kwotę podatku naliczonego obliczonego na podstawie nabytych towarów i usług bezpośrednio dotyczących każdego z lokali, a także - poza towarami i usługami bezpośrednio dotyczącymi każdego z lokali - na podstawie proporcji najbardziej odpowiadającej specyfice dokonanych nabyć towarów i usług, o której mowa w art. 86 ust. 2b ustawy o VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w dniu 22 września 2016 r. wydał interpretację indywidualną, Nr IPPP1/4512-538/16-2/MPe, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży wyodrębnionych lokali mieszkalnych, za nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku od wydatków związanych z budową domu w części dotyczącej sprzedawanych lokali mieszkalnych według proporcji najbardziej odpowiadającej specyfice dokonanych nabyć towarów i usług.

W dniu 7 października 2016 r. wpłynęło do tutejszego organu wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w związku z wydaną interpretacją indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 22 września 2016 r. IPPP1/4512-538/16-2/MPe, złożone na podstawie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718).

W wyniku ponownej analizy sprawy, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zważył, co następuje:

Na podstawie art. 14b § 6a pkt 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, uwzględniając konieczność zapewnienia jednolitości i prawidłowości interpretacji indywidualnych oraz w celu usprawnienia postępowania w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnych i ich zmiany, może, w drodze rozporządzenia, upoważnić podległe organy do zmiany interpretacji indywidualnych na etapie rozpatrywania wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie lokali mieszkalnych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym lokali mieszkalnych, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą w zakresie własnej kancelarii prawniczej, a także poprzez udziały w spółce partnerskiej będącej również kancelarią prawniczą. Poza zakresem wskazanej działalności gospodarczej Wnioskodawca zakupił w 2014 r. na terenie Warszawy grunt z myślą o wybudowaniu na tym gruncie domu mieszkalnego dla siebie i swojej rodziny. Zakup gruntu został w całości sfinansowany kredytem bankowym, który nie jest związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje rozpoczęcie prac budowlanych na zakupionym gruncie. Przy czym w związku z tym, że rozmiar działki budowlanej przekracza potrzeby własne Wnioskodawcy (tekst jedn.: Wnioskodawca doszedł do wniosku, że dla jego potrzeb wystarczające jest korzystanie tylko z części działki), aktualny plan zakłada budowę domu mieszkalnego złożonego z dwóch budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, w którym w jednej części zostaną wyodrębnione dwa odrębne lokale mieszkalne, natomiast druga część - obejmująca około 40% powierzchni całego domu zostanie przeznaczona na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy i będzie stanowiła własność Wnioskodawcy (planowany jest podział geodezyjny działki wzdłuż ściany dzielącej obie części domu). Z kolei dwa pozostałe lokale mieszkalne podlegałyby sprzedaży w celu częściowego sfinansowania kosztów budowy części domu przeznaczonej do zamieszkania przez Wnioskodawcę.

Planowane przez Wnioskodawcę do poniesienia koszty budowy domu obejmują również koszty przygotowania terenu pod prace budowlane, w tym projekt architektoniczny, koszty związane z wycinką drzew oraz uprzątnięciem terenu, koszty prac geodezyjnych, koszty przyłączenia odpowiednich mediów (gaz, prąd, woda, kanalizacja). Ponadto, część kosztów budowy będzie bezpośrednio dotyczyła poszczególnych wydzielonych lokali mieszkalnych, a pozostałe koszty będą miały charakter wspólny dla budowy całego domu (np. koszty zakupu gruntu, koszty przygotowania terenu, koszty fundamentów, ścian zewnętrznych i ścian nośnych, koszty zadaszenia).

Przychody uzyskane z ww. sprzedaży dwóch wyodrębnionych lokali mieszkalnych Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na spłatę (całkowitą lub częściową) kredytów bankowych uzyskanych na zakup gruntu oraz na budowę całego domu. W tym celu przy zawarciu w umowie/umowach sprzedaży przedmiotowych lokali znajdzie się zapis co do zapłaty należnej ceny sprzedaży (w części lub całości) na wskazany rachunek danego banku celem spłaty ww. wierzytelności kredytowych. Planowana budowa domu z wyodrębnionymi dwoma lokalami mieszkalnymi oraz drugą częścią stanowiącą docelowo odrębną nieruchomość (po planowanym podziale geodezyjnym) będzie miała charakter jednorazowy tj. Wnioskodawca nie planuje prowadzić w sposób zorganizowany i ciągły działalności gospodarczej związanej z działalnością deweloperską na rynku nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy sprzedaż wyodrębnionych lokali mieszkalnych będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a co za tym idzie czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z budową domu w części dotyczącej sprzedawanych lokali mieszkalnych, ustalonej według proporcji najbardziej odpowiadającej specyfice dokonanych nabyć towarów i usług.

W kontekście powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca ma zamiar wyodrębnić z budowanego domu mieszkalnego dwa lokale mieszkalne, które będą podlegały sprzedaży, to Wnioskodawcę z tego tytułu należy uznać za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy, tym samym ich sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową domu w części dotyczącej sprzedawanych lokali mieszkalnych należy wskazać, że stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnił prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. "niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego". Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7, o czym stanowi art. 88 ust. 4 ustawy o VAT.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca planuje budowę domu mieszkalnego złożonego z dwóch budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, w którym w jednej części zostaną wyodrębnione dwa odrębne lokale mieszkalne podlegające sprzedaży, natomiast druga część - obejmująca około 40% powierzchni całego domu zostanie przeznaczona na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy.

W niniejszej interpretacji wskazano, że z tytułu sprzedaży opisanych lokali Wnioskodawcę należy uznać za podatnika, w związku z czym ich sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zasadą jest, że podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów wynika, że obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów czynności, z którymi wydatki te są związane (w omawianym przypadku czynności podlegające opodatkowaniu - sprzedaż wybudowanych lokali, bądź niepodlegające opodatkowaniu - część na własne cele mieszkaniowe).

Zatem Wnioskodawcy będzie przysługiwało w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych od usługodawców przy zakupie usług oraz z faktur dokumentujących nabycie towarów/materiałów, które Wnioskodawca będzie mógł jednoznacznie zakwalifikować jako dotyczące budowy sprzedawanych lokali mieszkalnych w części wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Jednocześnie nie będzie Wnioskodawcy w ogóle przysługiwało prawo do odliczenia podatku od wydatków związanych i przypisanych wyłącznie do części mieszkalnej budowanej na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Odnosząc się natomiast do wydatków na zakup towarów/materiałów i usług wykorzystanych przy budowie budynku, w stosunku do których nie będzie obiektywnej możliwości ich przypisania w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie ich zakupu w pełnym zakresie, lecz tylko w takiej części, w jakiej zakupy te wiążą się z czynnościami opodatkowanymi.

Należy w tym miejscu wskazać, że na mocy powoływanego przez Wnioskodawcę art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

* zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

* obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Powołany art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Jednakże w art. 86 ust. 7b ustawy ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku ponoszenia przez podatnika wydatków na nabycie oraz wytworzenie nieruchomości (w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów), która została włączona do majątku jego przedsiębiorstwa, oraz wykorzystywana zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i celów osobistych (prywatnych), o których mowa w art. 8 ust. 2, a przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. Zgodnie z tym przepisem, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, należy rozumieć wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Należy w tym miejscu wskazać, że wprowadzenie przepisu art. 86 ust. 7b ustawy o VAT jest implementacją zapisów zawartych w dyrektywie Rady 2009/162/UE z dnia 22 grudnia 2009 r. zmieniającej niektóre przepisy dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 10 z dnia 15 stycznia 2010 r., s. 14). Zgodnie z preambułą do niej, regulacje te mają zapewniać identyczne traktowanie podatników zawsze, gdy nieruchomości, które wykorzystują oni do celów działalności zawodowej, nie są wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z tą działalnością.

Zgodnie z przepisami wspólnotowymi, w przypadku nieruchomości stanowiącej część majątku przedsiębiorstwa danego podatnika i wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności, jak i do celów prywatnych podatnika, czy też ogólnie - do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, podatek VAT od wydatków związanych z taką nieruchomością podlega odliczeniu wyłącznie do wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została wykorzystana do celów działalności prowadzonej przez podatnika.

Powołany wyżej przepis art. 86 ust. 7b ustawy, wprowadza szczególny tryb odliczeń podatku naliczonego w przypadku nieruchomości w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele osobiste. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana w działalności, jak i na cele osobiste (prywatne) podatnika.

Zatem powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do osobistych podatnika, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na opisane okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że w przypadku wydatków dotyczących budowy budynku mieszkalnego, w którym w jednej części zostaną wyodrębnione dwa odrębne lokale mieszkalne podlegające sprzedaży, natomiast druga część - obejmująca około 40% powierzchni całego domu zostanie przeznaczona na własne potrzeby mieszkaniowe Wnioskodawcy - tj. związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi podatkowi VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w takiej części, w jakiej nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy o VAT).

Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności. W związku z tym, że ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Należy podkreślić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część realizowanej inwestycji związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana będzie na potrzeby osobistych, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Zatem z uwagi na powołany przepis art. 86 ust. 7b ustawy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczenia udziału procentowego, w jakim wskazany budynek wykorzystywany będzie do celów działalności gospodarczej.

Należy podkreślić, że prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, a w konsekwencji części podatku naliczonego związanej ze sprzedażą opodatkowaną, należy do podatnika. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

* dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

* pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ze wskazanych uregulowań wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

* w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

W tym miejscu należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji "pierwszego zasiedlenia" wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT". W świetle wykładni językowej, jak i celowościowej systemu VAT, w ocenie NSA, należy więc przyjąć, że jeżeli podatnik użytkował daną nieruchomość i spełnia warunek korzystania z tej nieruchomości przez wymagany czas, to do sprzedaży prawa własności tej nieruchomości zastosowanie znajdzie fakultatywne zwolnienie przewidziane w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem z przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W przypadku towarów (do których zaliczają się również nieruchomości) może znaleźć zastosowanie inne zwolnienie przewidziane w art. 43 ustawy, o ile zostaną spełnione warunki wskazane w tym przepisie.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części, w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w świetle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że sprzedaż wybudowanych przez Wnioskodawcę lokali mieszkalnych odbywać się będzie w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż po ich wybudowaniu nie dojdzie do pierwszego zasiedlenia. W niniejszej sprawie nie została spełniona pierwsza z przesłanek warunkująca zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, tym samym zasadne jest zbadanie zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W niniejszej interpretacji wskazano, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z wybudowaniem sprzedawanych lokali, zatem nie zostanie spełniona pierwsza przesłanka warunkująca zwolnienie z podatku, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy. Tym samym sprzedaż niniejszych lokali nie będzie korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie.

Jednocześnie należy zauważyć, że - jak wynika z okoliczności sprawy - opisane lokale nie będą wykorzystywane do czynności zwolnionych z podatku od towarów i usług, w związku z czym nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z uwagi na przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że sprzedaż opisanych lokali będzie czynnością opodatkowaną nie korzystającą ze zwolnienia z podatku VAT. Jednocześnie dostawa części gruntu, na którym posadowione są niniejsze lokale, stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy również opodatkowana będzie tym podatkiem.

Tym samym za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sprzedaż wyodrębnionych lokali mieszkalnych podlegała będzie opodatkowaniu podatkiem VAT i nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 i 10a ustawy. Natomiast za nieprawidłowe uznaje się stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową nowego domu w części dotyczącej sprzedawanych lokali mieszkalnych, ustalonej poza towarami i usługami bezpośrednio dotyczącymi każdego z lokali - przysługuje według proporcji najbardziej odpowiadającej specyfice dokonanych nabyć towarów i usług, o której mowa w art. 86 ust. 2b ustawy, gdyż w sytuacji Wnioskodawcy zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 7b ustawy, zgodnie z którym Wnioskodawca będzie zobowiązany do obliczenia udziału procentowego, w jakim wskazany budynek wykorzystywany będzie do celów działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.