IPPP1/4512-448/16-4/KC - Brak obowiązku opodatkowania zużycia paliwa, które jest tankowane do samochodów służbowych, wykorzystywanych również do celów prywatnych przez pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2016 r. (data wpływu 6 czerwca 2016 r.), uzupełnione pismem z dnia 19 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 30 czerwca 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania zużycia paliwa, które jest tankowane do samochodów służbowych, wykorzystywanych również do celów prywatnych przez pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania zużycia paliwa, które jest tankowane do samochodów służbowych, wykorzystywanych również do celów prywatnych przez pracowników.

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 lipca 2016 r. (data wpływu 25 lipca 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 30 czerwca 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 15 lipca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej "Spółka") jest podmiotem zajmującym się świadczeniem usług factoringu. Na potrzeby wykonywanej działalności Spółka wykorzystuje samochody osobowe na podstawie umów leasingu względnie umów najmu. W przypadkach, w których jest to uzasadnione interesem Spółki, w szczególności gdy służy to prawidłowemu i efektywnemu wykonywaniu obowiązków służbowych, Spółka powierza swoim pracownikom samochody służbowe. W takiej sytuacji pracownikowi przydzielany jest konkretny samochód, co nie stoi na przeszkodzie temu, aby w razie potrzeby z pojazdu skorzystał służbowo również inny pracownik. Co do zasady, pracownicy wykorzystują samochody służbowe na potrzeby Spółki, podczas obowiązków pracowniczych, jednakże mają oni też prawo korzystać z tych samochodów na potrzeby prywatne. Zasady używania samochodów, tak na potrzeby służbowe jak i prywatne, unormowane zostały w obowiązującym w Spółce regulaminie.

Zgodnie z takim regulaminem korzystania z samochodów służbowych, Spółka pokrywa koszty eksploatacji takich samochodów (m.in. koszty paliwa). Spółka nie pokrywa jednak kosztów eksploatacji samochodu służbowego, w tym kosztów paliwa, w takim zakresie, w jakim pojazdy służą do celów prywatnych pracownika. W takiej sytuacji pracownik ma obowiązek samodzielnego pokrywania kosztów eksploatacji, w tym koszty paliwa.

Spółka zamierza zrezygnować ze stosowania zasady, w myśl której pracownik na własny koszt nabywa paliwo zużywane do jazd prywatnych samochodem służbowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zużycie paliwa podczas wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych, powinno zostać przez Spółkę opodatkowane podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Ponadto, w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

W art. 8 ust. 5 ustawy o VAT czytamy natomiast, że przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Skoro zatem Spółka nabywa samochody wykorzystywane do działalności gospodarczej na podstawie umów leasingu, a stosownie do art. 8 ust. 6 ustawy o VAT, umowę leasingu traktuje się jak nabycie towarów, a Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, to art. 8 ust. 2 pkt 1 nie ma w tym przypadku zastosowania. Co za tym idzie, skoro elementem składowym używania samochodów służbowych na cele prywatne pracowników jest również koszt paliwa, a z tytułu nabycia tego paliwa Spółce przysługuje odliczenie podatku naliczonego w wysokości 50% tego podatku wykazanego w fakturach VAT, to w takiej sytuacji, również zużycie paliwa podczas wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych, nie powinno zostać przez Spółkę opodatkowane podatkiem dochodowym od towarów i usług.

Powyższy pogląd został podzielony w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 marca 2016 r., IBPP2/4512-1128/15/ICz: "W związku z powyższymi okolicznościami należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie pracownikom Spółki samochodów osobowych nie będzie wymagać zastosowania kasy fiskalnej. Jak już wskazano przekazanie samochodu służbowego do użycia przez pracowników Spółki do celów prywatnych nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania nieodpłatne użycie pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, przy odliczeniu podatku zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji również ponoszone koszty eksploatacji tego samochodu stanowiące element pomocniczy do czynności nieodpłatnego udostępnienia pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych, jako niestanowiące odrębnego świadczenia, nie podlegają ewidencjonowaniu przy użyciu kasy rejestrującej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka nie jest zobowiązana do ewidencjonowania ponoszonych kosztów eksploatacji na kasie rejestrującej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, jest prawidłowe".

Podobnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 17 marca 2016 r., ILPP2/4512-1-918/15-2/EN, w której odstąpił on od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Przepisy art. 8 ustawy o VAT wyraźnie zatem wskazują na to, że nieodpłatne wykorzystanie na potrzeby niezwiązane z działalnością gospodarczą pojazdów samochodowych wg. ustawy o VAT (tekst jedn.: tych, przy nabyciu których ale i od wydatków związanych z ich używaniem podatkiem naliczonym jest jedyne 50% kwoty VAT) nie podlega opodatkowaniu VAT. Jednocześnie jednym z elementów takiego świadczenia jest paliwo zużywane przy wykorzystaniu takich pojazdów. W konsekwencji tego, w świetle powołanych regulacji, a co potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, brak jest również podstaw do opodatkowania VAT paliwa zużywanego przez pracowników, którzy korzystają z takich pojazdów na potrzeby prywatne, tj. niezwiązane z działalnością gospodarczą Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei - stosowanie do art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy - przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy - w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku wykorzystywania przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (np. na cele prywatne podatnika lub jego pracowników) pojazdów samochodowych objętych wprowadzonym (50%) ograniczeniem wyłączono konieczność rozliczania podatku VAT. W konsekwencji w tej sytuacji podatnik nie będzie miał obowiązku rozliczania podatku VAT, jeżeli taki pojazd będzie wykorzystywany przez niego na cele inne niż działalność gospodarcza - art. 8 ust. 5 pkt 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca na potrzeby wykonywanej działalności wykorzystuje samochody osobowe na podstawie umów leasingu względnie umów najmu. W uzasadnionych przypadkach powierza swoim pracownikom samochody służbowe. W takiej sytuacji pracownikowi przydzielany jest konkretny samochód, co nie stoi na przeszkodzie temu, aby w razie potrzeby z pojazdu skorzystał służbowo również inny pracownik. Co do zasady, pracownicy wykorzystują samochody służbowe na potrzeby Wnioskodawcy, podczas obowiązków pracowniczych, jednak mają oni też prawo korzystać z tych samochodów na potrzeby prywatne. Zasady używania samochodów, tak na potrzeby służbowe jak i prywatne, unormowane zostały w obowiązującym regulaminie. Zgodnie z tym Wnioskodawca pokrywa koszty eksploatacji takich samochodów (m.in. koszty paliwa), nie pokrywa jednak kosztów eksploatacji samochodu służbowego, w tym kosztów paliwa, w takim zakresie, w jakim pojazdy służą do celów prywatnych pracownika. W takiej sytuacji pracownik ma obowiązek samodzielnego pokrywania kosztów eksploatacji, w tym koszty paliwa.

Wnioskodawca zamierza zrezygnować ze stosowania zasady, w myśl której pracownik na własny koszt nabywa paliwo zużywane do jazd prywatnych samochodem służbowym.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem, czy zużycie paliwa podczas wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych, powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Należy wskazać, że udostępnienie samochodu służbowego ze strony pracodawcy do załatwiania spraw osobistych pracownika realizuje cel prywatny tego pracownika (niewynikający ze stosunku pracy), nie zaś gospodarczy pracodawcy. Jeżeli zatem Wnioskodawca dobrowolnie udostępnia samochód służbowy do celów prywatnych poprzez przekazanie samochodu służbowego do wykorzystania w tym celu, jednocześnie nie oczekując ekwiwalentu za powierzenie auta, to niewątpliwie świadczy nieodpłatną usługę na rzecz pracownika, podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, jak wynika z cyt. wyżej przepisów, wyłączenie z opodatkowania dotyczy użytku na cele inne niż działalność gospodarcza samochodów osobowych "nabytych" ("włączonych" do przedsiębiorstwa) na podstawie umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało ograniczone odliczenie VAT.

Zatem nieodpłatne udostępnianie pracownikom służbowych samochodów osobowych do celów prywatnych oraz pokrywanie przez Wnioskodawcę kosztów paliwa zużywanego w tym celu, oraz użytkowanie tych aut przez Wnioskodawcę jako przedsiębiorcę na podstawie umowy leasingu czy najmu, w przypadku gdy Wnioskodawcy przysługuje ograniczone prawo do odliczenia w zw. z nabyciem samochodów osobowych - nie będzie podlegać opodatkowaniu stosownie do art. 8 ust. 6 w zw. z art. 8 ust. 5 ustawy.

Podsumowując, zużycie paliwa podczas wykorzystywania przez pracownika samochodu służbowego do celów prywatnych, nie powinno zostać opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytania pierwszego sformułowane we wniosku dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych tut. Organ wskazuje, że wydane zostało w tym zakresie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.