IPPP1/4512-43/16-2/MP - Ustalenie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku usług informatycznych związanych z obsługą transakcji kartami płatniczymi w internecie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2016 r. (data wpływu 18 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku usług informatycznych związanych z obsługą transakcji kartami płatniczymi w internecie - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku usług informatycznych związanych z obsługą transakcji kartami płatniczymi w internecie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług informatycznych związanych z obsługą transakcji kartami płatniczymi w internecie.

W ramach prowadzenia działalności spółka obsługuje nową metodę płatności zwaną elektronicznym portfelem. Metoda ta jest rodzajem płatności bezgotówkowej kartą w internecie i polega na zapisaniu danych kart płatniczych posiadaczy na koncie elektronicznym w celu szybkiego i bezpiecznego dostępu do tych danych w momencie dokonywania płatności za towary i usługi. Metoda elektronicznego portfela jest oferowana m.in. w ramach systemów organizacji płatniczych przez A. pod nazwą B. oraz przez C. pod nazwą D. Rolą wnioskodawcy w ramach programu B. jest świadczenie podmiotom, które oferują swoim klientom elektroniczne portfele B. (takim jak banki i inne instytucje finansowe) następujących dwóch usług:

Udana weryfikacja uprawnia wnioskodawcę do przesłania danych do autoryzacji odpowiedzialnemu za to podmiotowi w celu dokończenia transakcji.

Opisane wyżej usługi służą prawidłowemu i bezpiecznemu przeprowadzeniu płatności z użyciem nowego elektronicznego instrumentu płatniczego - elektronicznego portfela B. Opisane wyżej usługi będą oferowane i świadczone łącznie. Wspomniane wyżej usługi należy zakwalifikować, jako czynności faktyczne związane z działalnością bankową na podstawie art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy prawo bankowe (Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939), co znalazło swój wyraz w umowie podpisanej przez wnioskodawcę z bankiem.

Spółka nie będzie świadczyć usługi zarezerwowanej w rozumieniu ustawy o usługach płatniczych (Dz. U. z 2011 r. Nr 199, poz. 1175) dla agentów rozliczeniowych, tj. autoryzacji transakcji kartą płatniczą. W związku z powyższym spółka nie posiada statusu agenta rozliczeniowego w rozumieniu cytowanej ustawy.

Odpowiedzialność wnioskodawcy z tytułu niewykonanych lub niewłaściwie wykonanych opisanych w niniejszym wniosku usług ma charakter prawny i finansowy i w związku z tym, że usługi te są kwalifikowane, jako czynności faktyczne związane z działalnością bankową odpowiedzialność wobec banku za szkody wyrządzone klientom banku nie może zostać wyłączona ani ograniczona (co bezpośrednio wynika z art. 6b ust. 1 ustawy prawo bankowe).

Wykonanie usług opisanych w niniejszym wniosku skutkuje udostępnieniem danych niezbędnych do przeprowadzenia transakcji płatniczej odpowiedniemu podmiotowi (agentowi rozliczeniowemu), a dopiero agent rozliczeniowy uprawniony jest do przeprowadzenia autoryzacji i rozliczenia (transakcji płatniczej). Oznacza to, że wykonanie usług przez Wnioskodawcę nie skutkuje przekazaniem środków pieniężnych pomiędzy uczestnikami transakcji i nie prowadzi do zmian prawnych i finansowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane przez Wnioskodawcę w stanie faktycznym usługi są zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że obie świadczone przez Wnioskodawcę usługi są zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, pierwsza z przedstawionych w opisie stanu faktycznego usług, tj. zapisywanie i utrzymywanie danych elektronicznych kart płatniczych na potrzeby dokonania transakcji może być zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 w zw. z art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, jako element usługi transakcji płatniczej, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi transakcji płatniczej. Mimo, że utrzymywanie danych w postaci elektronicznej nie jest częścią wykonania transakcji płatniczej (a tym samym w szerszym rozumieniu ustawy o usługach płatniczych (Dz. U. z 2014.0.873) - nie jest częścią usługi płatniczej), to jednak w opinii Wnioskodawcy usługa utrzymywania danych kart stanowi element właściwy oraz niezbędny do wykonania transakcji w portfelu elektronicznym. Bez świadczenia wspomnianej usługi przez wnioskodawcę, banki oraz inne podmioty oferujące swoim klientom portfele elektroniczne, samodzielnie musiałyby ją świadczyć, aby móc przeprowadzać opisywane we wniosku transakcje płatnicze na rzecz swoich klientów.

Druga z przedstawionych w opisie stanu faktycznego usług, tj. weryfikacja prawidłowości zapisanych danych kart oraz weryfikacja tożsamości osoby posługującej się kartą powinna być również zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługę tą należy uznać za usługę pośrednictwa w świadczeniu usługi transakcji płatniczej, ponieważ jest realizowana w momencie wydania przez posiadacza karty dyspozycji dokonania płatności i stanowi właściwy element prawidłowego przebiegu transakcji z wykorzystaniem elektronicznego portfela. Opisywana usługa jest częścią procesu dokonywania transakcji płatniczej i jest przez klientów banków i innych instytucji finansowych postrzegana, jako element otrzymywanej przez nich usługi finansowej.

Biorąc pod uwagę fakt, że obie usługi, które Wnioskodawca będzie świadczyć w przyszłości wypełniają dyspozycję przepisów o zwolnieniu z podatku VAT, a także opierając się na wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. akt I FSK 339/12, który uznał, że usługi informatyczne związane z obsługą kart płatniczych dla banku na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług korzystają ze zwolnienia z podatku VAT, Wnioskodawca wnosi o uznanie jego stanowiska jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy - o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Co do zasady stawka podatku, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Jak stanowi art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Powyższego przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy o VAT).

Z kolei w myśl art. 43 ust. 15 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług informatycznych związanych z obsługą transakcji kartami płatniczymi w internecie.

W ramach prowadzenia działalności spółka obsługuje nową metodę płatności zwaną elektronicznym portfelem. Metoda ta jest rodzajem płatności bezgotówkowej kartą w internecie i polega na zapisaniu danych kart płatniczych posiadaczy na koncie elektronicznym w celu szybkiego i bezpiecznego dostępu do tych danych w momencie dokonywania płatności za towary i usługi. Metoda elektronicznego portfela jest oferowana m.in. w ramach systemów organizacji płatniczych przez A. pod nazwą B. oraz przez C. pod nazwą D. Rolą wnioskodawcy w ramach programu B. jest świadczenie podmiotom, które oferują swoim klientom elektroniczne portfele B. (takim jak banki i inne instytucje finansowe) następujących dwóch usług:

* zapisywanie i utrzymywanie w systemie informatycznym Wnioskodawcy danych kart płatniczych w formie elektronicznej z możliwością zarządzania tymi danymi (co w świetle art. 2 pkt 7 ustawy o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 1997 r. Nr 133, poz. 883) stanowi formę przetwarzania danych osobowych), oraz

* weryfikacja wspomnianych wyżej danych do celów przeprowadzenia transakcji płatniczej wraz z weryfikacją tożsamości osoby posługującej się kartą płatniczą w zakresie uprawnienia do posługiwania się wskazaną kartą.

Udana weryfikacja uprawnia wnioskodawcę do przesłania danych do autoryzacji odpowiedzialnemu za to podmiotowi w celu dokończenia transakcji.

Wspomniane wyżej usługi należy zakwalifikować, jako czynności faktyczne związane z działalnością bankową na podstawie art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy prawo bankowe (Dz. U. z 1997 r. Nr 140, poz. 939), co znalazło swój wyraz w umowie podpisanej przez wnioskodawcę z bankiem.

Spółka nie będzie świadczyć usługi zarezerwowanej w rozumieniu ustawy o usługach płatniczych (Dz. U. z 2011 r. Nr 199, poz. 1175) dla agentów rozliczeniowych, tj. autoryzacji transakcji kartą płatniczą. Spółka nie posiada statusu agenta rozliczeniowego w rozumieniu cytowanej ustawy.

Wykonanie usług opisanych w niniejszym wniosku skutkuje udostępnieniem danych niezbędnych do przeprowadzenia transakcji płatniczej odpowiedniemu podmiotowi (agentowi rozliczeniowemu), a dopiero agent rozliczeniowy uprawniony jest do przeprowadzenia autoryzacji i rozliczenia (transakcji płatniczej). Oznacza to, że wykonanie usług przez Wnioskodawcę nie skutkuje przekazaniem środków pieniężnych pomiędzy uczestnikami transakcji i nie prowadzi do zmian prawnych i finansowych.

Z uwagi na powołane przepisy należy stwierdzić, że aby do ww. usług finansowych można było zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług, musiałyby być one zaliczane do usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Zwolnienie można również stosować do usługi stanowiącej element ww. usługi (tekst jedn.: określonej w art. 43 ust. 1 pkt 40), który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Zgodnie z treścią przepisu, art. 135 ust. 1 lit. "d" Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Omawiany przepis dyrektywy dotyczy jednak ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie, nawet jeśli mają charakter czynności bankowych bądź finansowych lub zakres ich jest zbliżony do tego typu usług, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, a także zostało rozciągnięte na usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca konstruując normę prawną zawartą w pkt 40 przywołanego artykułu, posłużył się sformułowaniem "wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych", wskazując na możliwie szerokie rozumienie takich transakcji, nie czyniąc przy tym konkretnych wyłączeń w tej kategorii czynności, pozostawiając je poza zwolnieniem od VAT. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z transakcjami płatniczymi, przy czym związek ten musi być wyraźny, i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 5 czerwca 1995 r. w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził, że "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

Ponadto, w wyżej przytoczonym wyroku TSUE odniósł się również do kwestii wykonywania czynności pomocniczych (stanowiących element usługi zasadniczej) oraz dostarczył wskazówek interpretacyjnych w zakresie dotyczącym m.in. transakcji płatniczych. Jak już wskazano w wyroku tym Trybunał orzekł, że ani sposób wykonywania usług (np. poprzez zastosowanie elektronicznych środków przekazu), ani charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku czy instytucji finansowej), ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień, o których mowa w art. 13 (B) (d) (3) i (5) VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i f Dyrektywy 112), pod warunkiem, że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta banku postrzegane jako element otrzymywanej usługi finansowej. Ponadto, aby świadczone usługi korzystały ze zwolnienia powinny stosownie do orzecznictwa TSUE dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z daną usługą finansową. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym nie jest objęte zwolnieniem - "aby stanowić "transakcję dotyczącą przelewów" świadczone usługi muszą zatem mieć skutek przelania funduszy oraz pociągać za sobą zmiany sytuacji prawnej i finansowej. Usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego świadczenia, takiego jak udostępnianie bankowi systemu przetwarzania danych." W powyższym wyroku TSUE uznał także, że usługi pomocnicze dla usług finansowych mogą korzystać ze zwolnienia z VAT tylko jeśli same w znacznym stopniu "stają się" usługą finansową. Dla uznania usług związanych z przelewami za zwolnione, Trybunał w istocie wymaga, aby te usługi wywoływały taki efekt jak przelew, tzn. prowadziły do przeniesienia środków i zmieniały sytuację prawną i finansową zainteresowanego podmiotu. Trybunał wskazał również, że usługi polegające na udostępnieniu finansowych informacji bankom i innym użytkownikom nie są objęte zwolnieniem przewidzianym w podpunktach (3) i (5) art. 13 (B) (d) VI Dyrektywy.

Ustawa o VAT nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W tym celu należy się odwołać do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Dz. U. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.). Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 oraz pkt 6 ww. ustawy czynnościami bankowymi jest prowadzenie innych rachunków bankowych oraz przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych. W myśl art. 5 ust. 2 pkt 3 tej ustawy czynnością bankową jest również wydawanie kart płatniczych oraz wykonywanie operacji przy ich użyciu.

Z uwagi na to, stwierdzić należy, że do usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, zaliczyć należy usługi w zakresie rozliczenia i przekazania środków pieniężnych oraz inne usługi z nimi związane, które są świadczone przez banki bądź inne instytucje finansowe na rzecz podmiotów biorących udział w procesie transakcji dokonywanej przy użyciu karty płatniczej w związku z dokonaniem płatności przy użyciu takiej karty.

Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi informatyczne związane z:

* zapisywaniem i utrzymywaniem w systemie informatycznym wnioskodawcy danych kart płatniczych w formie elektronicznej z możliwością zarządzania tymi danymi oraz

* weryfikacja wspomnianych wyżej danych do celów przeprowadzenia transakcji płatniczej wraz z weryfikacją tożsamości osoby posługującej się kartą płatniczą w zakresie uprawnienia do posługiwania się wskazaną kartą - jakkolwiek związane z usługami finansowymi, poprzez obsługę pewnych procesów związanych z transakcjami płatniczymi, same w sobie jednak takimi usługami nie są. Wnioskodawca nie uczestniczy w żadnym stopniu w świadczeniu usług w zakresie transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, a jedynie udostępnia określone rozwiązania wykorzystywane przez banki bądź instytucje finansowe w prowadzonej działalności.

Brak jest również podstaw do twierdzenia, że świadczone usługi mieszczą się w pojęciu usług pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca nie podejmuje jakichkolwiek działań zmierzających do zawarcia przez bank umów z innymi podmiotami. W żadnym przypadku Wnioskodawca nie występuje jako przedstawiciel lub pełnomocnik banku bądź instytucji finansowej w relacjach z jego potencjalnymi lub istniejącymi klientami.

W konsekwencji należy uznać, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie są objęte zwolnieniem od podatku VAT przewidzianym w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie, kluczowym jest zatem ustalenie, czy opisane usługi stanowią odrębną całość oraz są właściwe i niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej, tj. czy mogą stanowić usługi pomocnicze do usług finansowych w rozumieniu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Ocena świadczonych przez Wnioskodawcę czynności pozwala stwierdzić, że są one co prawda związane z działalnością Banku, jednakże nie można ich uznać za usługi stanowiące element usługi finansowej, niezbędny i właściwy do jej świadczenia.

Wyszczególnionym przez Stronę czynnościom nie można nadać cech usług "właściwych" usłudze finansowej, gdyż nie obejmują cech charakterystycznych dla tej usługi. Czynności realizowane przez Wnioskodawcę mają całkowicie odmienny charakter, aniżeli usługa transakcji płatniczych / prowadzenia rachunków pieniężnych, która rodzajowo stanowi usługę finansową. Jak wynika z przedstawionych przez Stronę okoliczności w ramach obsługi informatycznej Spółka będzie wykonywała określone czynności techniczno - administracyjne, których wykonanie będzie konieczne dla prawidłowego funkcjonowania elektronicznego instrumentu płatniczego (elektronicznego portfela). Nie oznacza to jednak, że usługi świadczone przez Spółkę będą w sposób bezpośredni związane ze zmianą sytuacji finansowej na rachunkach bankowych klientów.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie TSUE z dnia 28 lipca 2011 r. w sprawie Noreda Pankki Suomi Oyj sygn. C-350/10, które zapadło w kwestii zastosowania zwolnienia dla usług pomocniczych do usług finansowych, wyraźnie obrazuje podejście Trybunału w wyznaczaniu kierunków wykładni przepisów prawa unijnego, które jest implementowane do porządku krajowego. Przedmiotem sprawy było objęcie zwolnieniem usług SWIFT polegających na elektronicznym przesyłaniu wiadomości sprowadzających się do wydawania dyspozycji płatności i dyspozycji dotyczących transakcji na papierach wartościowych, za pomocą których środki przekazywane są przez jedną instytucję finansową do drugiej, w sposób chroniony zabezpieczeniami. TSUE uznał, że działalność SWIFT ogranicza się do aspektów technicznych i nie obejmuje specyficznych i istotnych elementów operacji finansowych, a sam SWIFT odpowiada jedynie za należyte przesyłanie komunikatów finansowych za pomocą zatwierdzonego systemu informatycznego. U podstaw powyższego rozstrzygnięcia legła argumentacja, wskazująca, że aby móc zakwalifikować świadczone usługi jako czynności zwolnione z opodatkowania, powinny one tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w tym przepisie. Co istotne z punktu widzenia przedmiotowej sprawy, jako ważną okoliczność w kontekście "operacji dotyczących przelewów" TSUE wskazał na skutek jaki one wywierają tj. powodowanie zmiany w sytuacji prawnej i finansowej. TSUE stawia wyraźne rozgraniczenie pomiędzy usługą zwolnioną w rozumieniu Dyrektywy a dostarczaniem zwykłego świadczenia fizycznego lub technicznego.

TSUE ponadto w przywołanym orzeczeniu akcentuje konieczność spełnienia przez oceniane usługi specyficznych i istotnych funkcji transakcji finansowych, by można było objąć je zwolnieniem od podatku VAT.

Analogicznie w wyroku C-2/95 TSUE, podejmując problematykę zwolnień dla transakcji dotyczących przelewów, zwrócił uwagę na istotny aspekt, pomocny przy dokonywanej ocenie - a konkretnie podkreślił, że "usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego świadczenia".

Zauważyć należy, że Wnioskodawca przedstawiając okoliczności sprawy wskazał, że "wykonanie usług opisanych w niniejszym wniosku skutkuje udostępnieniem danych niezbędnych do przeprowadzenia transakcji płatniczej odpowiedniemu podmiotowi (agentowi rozliczeniowemu), a dopiero agent rozliczeniowy uprawniony jest do przeprowadzenia autoryzacji i rozliczenia transakcji płatniczej. Oznacza to, że wykonanie usług przez Wnioskodawcę nie skutkuje przekazaniem środków pieniężnych pomiędzy uczestnikami transakcji i nie prowadzi do zmian prawnych i finansowych". Z opisu czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę wynika, że stanowią one, jak już wcześniej wskazano, wyłącznie czynności pomocnicze i techniczne służące właściwej obsłudze rozliczeń prowadzonych przez instytucje finansowe.

Szczególną uwagę w opisanej sprawie należy zwrócić na analizę cechy "niezbędności". Odwołując się do literalnego znaczenia, posiłkując się przy tym słownikowym rozumieniem słowa "niezbędny", oznacza on coś co jest koniecznie potrzebne, określa stosunek co najmniej dwóch rzeczy zgodnie z którym jedna nie może istnieć bez drugiej. Niezbędność wyraża taką relację, która opiera się na wzajemnej nierozłączności.

Na tle powyższego stwierdzenia, opisane przez Wnioskodawcę usługi, mogą co najwyżej przekładać się na efektywniejsze prowadzenie działalności instytucji finansowej oferującej elektroniczne portfele B., natomiast nie można uznać ich za konieczne i niezbędne do świadczenia przez niego usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych. Przyjęcie takiego podejścia byłoby zbyt daleko idące, i jednocześnie stojące w sprzeczności z zasadą wąskiej wykładni prawa podatkowego dotyczącego zwolnień, jako odstępstwa od powszechności opodatkowania.

Raz jeszcze pokreślić należy, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności ograniczają się do aspektów technicznych i nie obejmują specyficznych i istotnych elementów operacji finansowych korzystających ze zwolnienia od podatku, nie wpływają w żaden sposób na zmianę sytuacji finansowej klienta. Dokonywanie czynności dotyczących zapisywania i utrzymywania w systemie informatycznym danych kart płatniczych w formie elektronicznej z możliwością zarządzania tymi danymi oraz weryfikacja wspomnianych wyżej danych do celów przeprowadzenia transakcji płatniczej wraz z weryfikacją tożsamości osoby posługującej się kartą płatniczą nie zmienia i nie wpływa w żadnej mierze na stosunki finansowo - prawne stron.

Należy również zauważyć, że fakt, że dana czynność jest rzeczywiście niezbędna do wykonania usługi głównej, nie przesądza jeszcze o zastosowania do niej zwolnienia od podatku. "Sam fakt, że jakiś istotny element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa, którą dany element reprezentuje, jest zwolniona z podatku" - wyrok w sprawie C-2/95 SDC (pkt 65).

Wszystkie warunki wymienione w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT muszą być spełnione łącznie, aby usługa pomocnicza do usługi właściwej mogła korzystać ze zwolnienia z podatku VAT. Nie ma zatem znaczenia czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę są niezbędne, czy nie dla usługi finansowej, skoro nie są ani jej elementem, ani nie są dla niej właściwe.

Zatem, stanowisko prezentowane przez Stronę, że świadczona usługa "zapisywania i utrzymywania danych elektronicznych kart płatniczych" korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, jako usługa stanowiąca element usługi w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, która sama stanowi odrębną całość i jest właściwa i niezbędna do świadczenia usługi zwolnionej - należy uznać za nieprawidłowe.

Przedstawione we wniosku usługi nie mieszczą się w zakresie zwolnień ani w zakresie stawek preferencyjnych przewidzianych przepisami dotyczącymi podatku VAT.

W związku z tym, świadczenie opisanych usług podlega opodatkowaniu wg podstawowej stawki podatku VAT wynoszącej 23%.

Powołane w treści wniosku orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 grudnia 2012 r. sygn. akt I FSK 339/12 nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości analizowanej kwestii. Nie negując orzeczeń sądów administracyjnych, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że tezy ww. rozstrzygnięcia nie mają zastosowania w analizowanej sprawie. Przytoczony wyrok NSA stanowi rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym, który to jest zasadniczo odmienny od stanu faktycznego prezentowanego w rozpatrywanym wniosku o wydanie interpretacji. Przedmiotem ww. orzeczenia były usługi polegające na obsłudze procesów związanych z wydawaniem i obsługą kart płatniczych, obejmujące m.in elementy: wydanie karty, zarządzanie kartą, zarządzanie kursami, definiowanie PIN, autoryzacja transakcji z użyciem kart płatniczych, rozliczenie transakcji, obsługa reklamacji i monitoring transakcji oszukańczych dokonanych z użyciem kart płatniczych.

Dodatkowo należy zauważyć, że sprawa o zbliżonym stanie faktycznym i kwalifikacji prawnej była przedmiotem analizy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który w dniu 16 lutego 2012 r. oddalił skargę strony, uznając stanowisko tut. Organu za prawidłowe (sygn. akt I SA/Łd 1416/11). Tezy płynące z ww. orzeczenia potwierdzają przyjęte w analizowanej sprawie stanowisko, że zastosowanie zwolnienia od podatku VAT dla świadczonych usług uzależnione jest m.in. od tego, czy usługi te skutkują zmianą sytuacji prawnej i majątkowej stron.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.