IPPP1/4512-365/16-2/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 6 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lemoniady - jest prawidłowe

W dniu 6 maja 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lemoniady.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskujący jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz prowadzi księgowość w oparciu o podatkową księgę przychodów i rozchodów. Podatnik zamierza prowadzić działalność gastronomiczną w postaci sprzedaży pozostałych napojów bezalkoholowych, tj. lemoniady. Sprzedaż nie będzie prowadzona w lokalu stacjonarnym, lecz za pomocą mobilnych rowerów gastronomicznych specjalnie przystosowanych do prowadzenia działalności.

Punkty sprzedaży będą zatem umiejscowione w parkach miejskich, deptakach, czy na plażach. Tereny te z reguły posiadają miejsca siedzące przeznaczone dla każdego spacerującego. Wnioskodawca poza przygotowaniem napoju nie będzie oferował żadnych innych usług, w tym nie będzie udostępniał miejsc, gdzie możliwa będzie konsumpcja napoju. Rower będzie wyposażony we wszelkiego rodzaju niezbędne urządzenia wymagane przez przepisy sanitarne, m.in. wyciskarkę, pojemniki na produkty. Sprzedaż prowadzona będzie w następujący sposób. W pierwszej kolejności uzyskuje się sok z cytryny za pomocą wyciskarki, który następnie przelewany jest do pojemnika o pojemności 400 ml. Następnie dodawane są pozostałe składniki. Skład wytworzonej przez Wnioskodawcę lemoniady to:

* sok z cytryny - 50 ml.

* imbir

* cukier trzcinowy

* mięta

Przedmiotem sprzedaży jest wytworzony przez sprzedawcę napój. Następnie kupujący, w zależności od własnych upodobań, może uzupełnić napój poprzez dolanie wody niegazowanej. Woda w kilku litrowym pojemniku będzie udostępniona przez Wnioskującego. Wnioskodawca tym samym zamierza prowadzić działalność polegającą na sprzedaży napojów, co mieści się w grupowaniu PKWiU 56 "Usługi związane z wyżywieniem". Wskazane napoje z kolei, jako towary w obrocie mieszczą się w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy opisywana sprzedaż lemoniady, w świetle przepisów o podatku od towarów i usług jest dostawą, czy świadczeniem usług.

2. Jaką stawkę podatku od towarów i usług można zastosować w przedstawionym stanie faktycznym.

3. Czy można zastosować stawkę 5%.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskującego, opisywana sprzedaż lemoniady, w świetle przepisów o podatku od towarów i usług jest dostawą, a przy tym zasadna będzie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 5%.

1. Sprzedaż tak przygotowanego napoju w ocenie Wnioskującego należy traktować jako dostawę z uwagi na brak elementów świadczenia usług charakterystycznych dla wizyty w lokalu. Wobec tego, możliwe do zastosowania są dwie stawki podatku od towarów i usług, tj. 5% i 23%.

2. Zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 i 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011. 177. 1054 t.j., z późn., zm.) stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1, zaś dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Załącznik nr 10 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011. 177. 1054 t.j., z późn., zm.) w poz, 31 przewiduje towary o symbolu PKWiU ex 11.07.19.0, czyli pozostałe napoje bezalkoholowe - wyłącznie niegazowane napoje:

Sprzedaż lemoniady w przedstawionym we wniosku składzie spełnia wymagania napoju bezalkoholowego, w którego udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi więcej niż 20% składu surowcowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez pojęcie sprzedaży - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT - rozumie zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) została wprowadzona Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676) do stosowania od dnia 1 stycznia 2016 r., w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej.

Stosownie do § 3 ww. rozporządzenia do celów:

- do dnia 31 grudnia 2017 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (obecnie stawką 8%), w poz. 52 wskazano na "Pozostałe napoje bezalkoholowe - wyłącznie niegazowane napoje (PKWiU ex 11.07.19.0):

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy - przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)". Zatem wynikająca z konkretnego załącznika stawka lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Ponadto zgodnie z pkt 1 objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik. Oznacza to, że jeżeli dany towar (lub usługa) jest wymieniony w załączniku nr 3 jako opodatkowany stawką 8%, a jednocześnie został wymieniony w art. 43 ust. 1 ustawy jako zwolniony od podatku lub w załączniku nr 10, jako objęty opodatkowaniem stawką 5% - stosowanie stawki podatku z załącznika nr 3 (stawka 8%) do ustawy jest wyłączone na rzecz zwolnienia od podatku lub opodatkowania stawką 5%.

Stosownie do treści art. 41 ust. 2a ustawy - dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 10 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, pod pozycją 31 "Pozostałe napoje bezalkoholowe - wyłącznie niegazowane napoje (PKWiU ex 11.07.19.0):

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, że symbol "ex" dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania, a także, że ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawką 0%.

Z opisu sprawy przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza prowadzić działalność gastronomiczną w postaci sprzedaży pozostałych napojów bezalkoholowych, tj. lemoniady. Sprzedaż nie będzie prowadzona w lokalu stacjonarnym, lecz za pomocą mobilnych rowerów gastronomicznych specjalnie przystosowanych do prowadzenia działalności. Punkty sprzedaży będą zatem umiejscowione w parkach miejskich, deptakach, czy na plażach. Tereny te z reguły posiadają miejsca siedzące przeznaczone dla każdego spacerującego. Wnioskodawca poza przygotowaniem napoju nie będzie oferował żadnych innych usług, w tym nie będzie udostępniał miejsc, gdzie możliwa będzie konsumpcja napoju. Rower będzie wyposażony we wszelkiego rodzaju niezbędne urządzenia wymagane przez przepisy sanitarne, m.in. wyciskarkę, pojemniki na produkty. Sprzedaż prowadzona będzie w następujący sposób. W pierwszej kolejności uzyskuje się sok z cytryny za pomocą wyciskarki, który następnie przelewany jest do pojemnika o pojemności 400 ml. Następnie dodawane są pozostałe składniki. Skład wytworzonej przez Wnioskodawcę lemoniady to:

* sok z cytryny - 50 ml.

* imbir

* cukier trzcinowy

* mięta

Przedmiotem sprzedaży jest wytworzony przez sprzedawcę napój. Następnie kupujący, w zależności od własnych upodobań, może uzupełnić napój poprzez dolanie wody niegazowanej. Woda w kilkuliterowym pojemniku będzie udostępniona przez Wnioskującego.

Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność polegającą na sprzedaży napojów PKWiU 56 "Usługi związane z wyżywieniem". Wskazane napoje z kolei, jako towary w obrocie mieszczą się w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0.

Wnioskodawca wskazał również, że sprzedaż lemoniady w przedstawionym we wniosku składzie spełnia wymagania napoju bezalkoholowego, w którego udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi więcej niż 20% składu surowcowego.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 2011 Nr 77, str. 1), usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi, polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie zaś z ust. 2 ww. artykułu, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

Decydującym warunkiem za uznaniem danej czynności za usługę restauracyjną lub cateringową jest istnienie "usług wspomagających", co do których Rozporządzenie wykonawcze wskazuje, że:

* w ramach usługi restauracyjnej i cateringowej wystąpić muszą usługi wspomagające - jeśli brak takich usług, czynność stanowi dostawę towarów,

* usługi wspomagające muszą mieć charakter przeważający, w ten sposób, że przesądzają one o istnieniu usługi restauracyjnej lub cateringowej, w której dostawa towarów stanowi jedynie jeden z elementów - jeśli usługi wspomagające (choć istnieją) nie mają charakteru przeważającego, czynność stanowi dostawę towarów.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji. Ponadto, w wyroku tym, Trybunał wprowadził rozróżnienie na transakcje dotyczące działalności restauracyjnej i transakcje dotyczące żywności na wynos. Zgodnie z tym orzecznictwem transakcje dotyczące działalności restauracyjnej (świadczenia usług)"charakteryzuje ciąg elementów i czynności, od przygotowania posiłku do jego fizycznego podania", wśród których dostawa artykułów żywnościowych stanowi tylko jeden ze składników, a przeważa zdecydowanie świadczenie usług. Z żywnością na wynos (dostawą towarów) mamy do czynienia, jeżeli poza dostawą artykułów żywnościowych "transakcji nie towarzyszą usługi mające na celu organizację konsumpcji na miejscu w odpowiednim otoczeniu". W pkt 14 ww. wyroku w sprawie C-231/94 Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach (punkt 64 powołanego wyroku).

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia, czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło wskazał, że: "w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych." W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że: "elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów".

Ponadto Trybunał zauważył, że: "przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (...), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (...) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru".

Podsumowując, TSUE orzekł m.in.: "że art. 5 i 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy, jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego".

Dodatkowo w punkcie 63 wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 z 10 marca 2011 r., TSUE wskazał, że przy sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych, czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z 10 marca 2005 r. w sprawie C-491/03 Hermann).

Z uwagi na przedstawiony we wniosku opis sprawy, powołane wyżej przepisy prawa oraz orzeczenia TSUE stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa art. 7 ust. 1 ustawy, a nie świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży lemoniady za pomocą mobilnych rowerów gastronomicznych, nie będzie zapewniał klientom miejsc do konsumpcji zamówionego napoju. Sprzedaży lemoniady nie towarzyszą dodatkowe usługi charakterystyczne dla usług restauracyjnych czy cateringowych np. obsługa kelnera. Tym samym nie można uznać, że Wnioskodawca świadczy usługi restauracyjne czy cateringowe. Zatem w sytuacji gdy opisana we wniosku sprzedaż lemoniady mieści się w grupowaniu PKWiU - 11.07.19.0, to ich dostawa podlega opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 5%.

W związku z powyższym, w świetle klasyfikacji statystycznej towarów wskazanej przez Wnioskodawcę - PKWiU-11.07.19.0, sprzedaż lemoniady podlega opodatkowaniu 5% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 2a w związku z art. 146 pkt 2 oraz poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić jednocześnie należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.