IPPP1/4512-353/15-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego, przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2015 r. (data wpływu 15 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanej działalności oraz wskazania podstawy opodatkowania dla podejmowanych czynności:

* w odniesieniu do pytań Nr 1 i 3 - jest prawidłowe;

* w odniesieniu do pytanń Nr 2 i 4 - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanej działalności oraz wskazania podstawy opodatkowania dla podejmowanych czynności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Osoba fizyczna ("podatnik") prowadzi działalność gospodarczą. Obejmuje ona obrót nieruchomościami, udzielanie pożyczek, oraz obrót papierami wartościowym na własny rachunek: akcjami spółek kapitałowych, obligacjami, certyfikatami inwestycyjnymi i jednostkami uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Z tytułu obrotu akcjami oraz udziałami spółek podatnik uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z tytułu dywidend oraz sprzedaży akcji i udziałów.

Z tytułu obrotu obligacjami podatnik uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z ich sprzedaży oraz w formie odsetek, albo dyskonta (odsetki oraz dyskonto to przychody mieszczące się w kategorii "realizacji praw wynikających z obligacji"). Obligacje te mogą być emitowane zarówno przez skarb państwa, jak i inne podmioty.

Podatnik uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z tytułu nabywania i zbywania certyfikatów inwestycyjnych i jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Z tytułu obrotu certyfikatami inwestycyjnymi i jednostkami uczestnictwa funduszy inwestycyjnych Podatnik uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z ich sprzedaży. Podatnik uzyskuje i będzie również uzyskiwał przychody z tytułu wykupu certyfikatów przez emitentów lub z tytułu umorzenia certyfikatów - będą to przychody mieszczące się w kategorii "realizacji praw wynikających z certyfikatów inwestycyjnych". Podatnik uzyskuje i będzie również uzyskiwał przychody z tytułu wykupu obligacji przez emitentów - będą to przychody mieszczące się w kategorii "realizacji praw wynikających z certyfikatów inwestycyjnych". Powyżej opisana działalność stanowi bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie opodatkowanej działalności podatnika.

Przedmiotem działalności podatnika, zgodnie z wpisem do centralnej ewidencji informacji o działalności gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej, jest m.in. działalność określona w PKD 64.99.Z. z opisem "pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych". Przedmiot działalności podatnika obejmuje również; "działalność holdingów finansowych" (64.20.Z), oraz "pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych" (66.19.Z).

Zgodnie z komentarzem do PKD podklasa 64.99.Z obejmuje działalność inwestycyjną na własny rachunek dokonywaną poprzez lokatę kapitału za pośrednictwem przedsiębiorstw wysokiego ryzyka, klubów inwestycyjnych itp. Zgodnie natomiast z komentarzem do podklasy 66.12.Z, podklasa 64.99.Z obejmuje działalność na rynkach finansowych wykonywaną na własny rachunek.

Podatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f. (tekst jedn.: Oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie 19% podatku liniowego).

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą zgodnie z jej definicją, tj. w celu osiągnięcia zysku (co nie wyklucza okresowego ponoszenia strat), w sposób ciągły (co nie wyklucza okresowych przerw; istotny jest zamiar prowadzenia działalności w sposób powtarzalny) i w sposób zorganizowany (podejmowane działania będą podporządkowane przyjętym regułom i zasadom i będą racjonalnie zmierzały do osiągnięcia założonych celów).

Podatnik będzie prowadził działalność gospodarczą zgodnie z jej definicją, tj. w celu osiągnięcia zysku (co nie wyklucza okresowego ponoszenia strat), w sposób ciągły (co nie wyklucza okresowych przerw; istotny jest zamiar prowadzenia działalności w sposób powtarzalny) i w sposób zorganizowany (podejmowane działania będą podporządkowane przyjętym regułom i zasadom i będą racjonalnie zmierzały do osiągnięcia założonych celów), również w zakresie obrotu obligacjami i uzyskiwania przychodów z ich sprzedaży oraz w formie odsetek, albo dyskonta. Podatnik rozlicza podatek VAT w okresach miesięcznych, a za każdy rok wylicza proporcję udziału sprzedaży opodatkowanej w całej sprzedaży w celu wyliczenia struktury sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wnioskodawca jest podatnikiem VAT z tytułu wykonywanej działalności.

2. Czy obrotem dla celów podatku VAT w każdym miesiącu będzie suma dywidend, odsetek, dyskonta oraz wyniku finansowego na sprzedaży papierów wartościowych oraz jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych.

3. Czy w celu wyliczenia struktury sprzedaży w danym roku kalendarzowym należy zsumować obrót w poszczególnych miesiącach każdego roku.

4. Czy przypadku, gdy w w niektórych miesiącach danego roku suma dywidend, odsetek, dyskonta oraz wyniku finansowego na sprzedaży papierów wartościowych oraz jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych będzie miała wartość ujemną, można sumę tych ujemnych wartości uwzględnić przy wyliczeniu struktury sprzedaży za dany rok.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stanowisko w zakresie pyt. 1:

Wnioskodawca uważa, że jest podatnikiem podatku VAT z tytułu wykonywanej działalności wskazanej we wniosku.

Stanowisko w zakresie pyt. 2:

Podatnik uważa, że obrotem dla celów podatku VAT w każdym miesiącu będzie suma dywidend, odsetek, dyskonta oraz wyniku finansowego na sprzedaży papierów wartościowych oraz jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych.

Stanowisko w zakresie pyt. 3:

Podatnik uważa, że w celu wyliczenia struktury sprzedaży w danym roku kalendarzowym należy zsumować obrót w poszczególnych miesiącach każdego roku.

Stanowisko w zakresie pyt. 4:

Podatnik uważa, że w przypadku gdy w niektórych miesiącach danego roku suma dywidend, odsetek, dyskonta oraz wyniku finansowego na sprzedaży papierów wartościowych oraz jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych będzie miała wartość ujemną, można sumę tych ujemnych wartości uwzględnić przy wyliczeniu struktury sprzedaży za dany rok.

Stanowisko podatnika znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych:

IPPP1/443-1810/08-8/MPe: "wynagrodzeniem i podstawą opodatkowania ustaloną na potrzeby podatku VAT jest kwota otrzymanej dywidendy wraz z zyskiem ze sprzedaży papierów udziałowych (rozumianym jako dodatnia różnica między ceną sprzedaży a ceną zakupu danego papieru) zrealizowanym w danym okresie rozliczeniowym. W przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania jest zatem opisane przez stronę we wniosku wynagrodzenie otrzymywane w postaci dywidendy wraz z zyskiem ze sprzedaży papierów udziałowych (rozumianym jako dodatnia różnica między ceną sprzedaży a ceną zakupu danego papieru)".

Podobne stanowisko wyrażają organy w innych interpretacjach, przykładowo IPPP1/443-687/10-2/IGo, IPPP2/443-442/09-2/SAP, IPPP1-443-1045/10-2/PR, IPPP1-443-737/10-2/AS.

ETS w wyroku w sprawie C-38/93 (Glawe) uznał, iż przy wyliczeniu podstawy opodatkowania podatnik może uwzględnić także transakcje, na których zrealizował stratę.

W wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie Regie Dauphinoise - Cabinet a. Forest Salr vs. Ministre du Budget (sygn. C-306/94) ETS wskazał, że zyski (odsetki) uzyskane przez podatnika z tytułu zainwestowanych środków finansowych ulokowanych przez klientów podatnika stanowią bezpośrednie, stałe i konieczne rozszerzenie opodatkowanej działalności podatnika. W omawianej sprawie sąd uznał, że jeżeli podatnik prowadzący działalność w zakresie zarządzania nieruchomościami, ulokował środki pieniężne uzyskane z zaliczek wpłacanych przez klientów i z tego tytułu wykazał przychód, to przychód ten stanowi rodzaj wynagrodzenia za świadczone przez niego usługi.

Powyższa wykładnia została przyjęta również w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie Empresa de Desenvolvimento Mineiro SGPS SA (EDM) vs. Fazenda (sygn. C-77/01). W powołanym orzeczeniu ETS również podkreślił, że przez działalność opodatkowaną należy rozumieć także transakcje stanowiące bezpośrednie, ciągłe i konieczne rozszerzenie działalności gospodarczej podatnika. ETS podkreślił, że przez taką działalność należy, w szczególności, rozumieć transakcje, których celem jest maksymalizacja zysku z zainwestowanego kapitału.

Czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy wykonywane są przez podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ust. 2 powołanego powyżej przepisu ma charakter podmiotowy, odnosi się bowiem do podmiotów prowadzących tę działalność. Działalność gospodarcza, w myśl ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl natomiast art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 15, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podatnik nabywa i odsprzedaje akcje i udziały w spółkach kapitałowych, certyfikaty inwestycyjne, jednostki uczestnictwa w funduszach oraz obligacje na własny rachunek i we własnym imieniu. Czynności te stanowią przedmiot działalności podatnika. Działania polegające na nabywaniu i odsprzedaży ww. instrumentów finansowych podyktowane są chęcią osiągnięcia zysku w postaci dywidendy i zysku kapitałowego.

W ocenie podatnika, w przypadku transakcji nabywania i zbywania ww. instrumentów finansowych, w których podatnik występuje w charakterze podatnika VAT, wynagrodzeniem i podstawą opodatkowania ustaloną na potrzeby podatku VAT jest kwota otrzymanej dywidendy wraz z zyskiem ze sprzedaży ww. instrumentów finansowych (rozumianym jako dodatnia różnica między ceną sprzedaży a ceną zakupu danego papieru) zrealizowanym w danym okresie rozliczeniowym. W przedmiotowej sprawie podstawą opodatkowania jest zatem opisane przez podatnika we wniosku wynagrodzenie otrzymywane w postaci dywidendy wraz z zyskiem ze sprzedaży ww. Instrumentów finansowych (rozumianym jako dodatnia różnica między ceną sprzedaży a ceną zakupu danego papieru). Wynagrodzenie to będzie kwotą należną w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie pytań Nr 1 i 3 oraz nieprawidłowe w odniesieniu do pytań Nr 2 i 4.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w myśl ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powołanych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Kwestia, czy za działalność gospodarczą można uznać działalność, polegającą na posiadaniu i zbywaniu akcji oraz udziałów była przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że samo posiadanie czy też emisja udziałów i innych papierów wartościowych co do zasady nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 VI Dyrektywy, która pozwalałaby na uznanie posiadacza takich udziałów za podatnika (np. w wyrokach w sprawach: C-60/90 i C-155/94 oraz w sprawie C-80/95). W orzeczeniu z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-77/01 Empresa de Desenvolvimento Mineiro (EDM), Trybunał uznał, że "zwykłe nabycie udziałów w innych podmiotach nie stanowi wykorzystania majątku w celu osiągnięcia dochodu w sposób ciągły, ponieważ dywidenda uzyskania z udziału jest skutkiem własności majątku i nie jest wynagrodzeniem uzyskanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy. Podobnie transakcje finansowe, polegające jedynie na sprzedaży udziałów i innych papierów wartościowych, np. jednostek w funduszach inwestycyjnych, nie stanowią w ogóle działalności gospodarczej".

Stanowisko to zostało podtrzymane w orzeczeniu z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie C-465/03 Kretztechnik AG przeciwko Finanzamt Linz, gdzie Trybunał odwołał się do swego utrwalonego już orzecznictwa, że samo nabycie lub dzierżenie akcji nie może być traktowane jak działalność gospodarczą w rozumieniu VI Dyrektywy. Samo nabycie wkładów finansowych w innych przedsiębiorstwach nie stanowi wykorzystywania dobra w celach zarobkowych w sposób ciągły, jako że ewentualna dywidenda, stanowiąca pożytek tego wkładu, wynika z prawa własności, a nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu Dyrektywy.

Posiłkując się tym orzecznictwem należy stwierdzić, że fakt posiadania i zbywania akcji czy udziałów należy połączyć z wykonywaniem działalności w określonych okolicznościach. Podmiot dokonujący tych czynności nie ma statusu podatnika, nawet jeżeli z tytułu innej działalności jest podatnikiem.

Od tej zasady orzecznictwo TSUE przewiduje pewne wyjątki, które pozwalają łączyć z faktem posiadania papierów wartościowych wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a mianowicie:

* posiadacz papierów wartościowych uczestniczy w zarządzaniu spółką, której akcje posiada,

* sprzedaż akcji, udziałów prowadzona jest w ramach działalności maklerskiej i brokerskiej,

* posiadanie udziałów jest bezpośrednim, stałym i koniecznym rozszerzeniem działalności gospodarczej.

Również na gruncie przepisów krajowych, pod wpływem orzecznictwa TSUE, przyjęło się, że sprzedaż akcji czy udziałów może zostać uznana za usługę finansową. Istotne znaczenie ma fakt, czy podatnik nabył udziały w celu sprawowania uprawnień właścicielskich, czy upatruje jedynie korzyści finansowe i nabywa udziały licząc na wzrost ich wartości.

W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi to czynność samego nabycia lub sprzedaży akcji, czy udziałów innych spółek nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Są to czynności polegające na zarządzaniu własnym portfelem w celu maksymalizacji zwrotu z inwestycji. Nie można również samego nabycia, czy sprzedaży udziałów finansowych w innych przedsiębiorstwach traktować jako wykorzystywanie majątku do uzyskiwania z niego dochodów w sposób częstotliwy.

Należy podkreślić, że na gruncie prawa wspólnotowego, powyższe kwestie regulują przepisy art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.).

Jak bowiem wynika z zapisu art. 135 ust. 1 lit. f Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają, między innymi, transakcje, łącznie z pośrednictwem, jednakże z wyłączeniem przechowywania i zarządzania, których przedmiotem są akcje, udziały w spółkach lub związkach, obligacje inne papiery wartościowe, z wyłączeniem dokumentów ustanawiających tytuł prawny do towarów, oraz praw lub papierów wartościowych, o których mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest obrót nieruchomościami, udzielanie pożyczek oraz obót papierami wartościowymi na własny rachunek tj. akcjami spółek kapitałowych, obligacjami certyfikatami inwestycyjnymi i jednostkami uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Wnioskodawca prowadzi i będzie prowadził działalność gospodarczą zgodnie z jej definicją w celu osiagnięca zysku w sposób ciały i zorganizowany. Z tytułu obrotu akcjami oraz udziałami spółek podatnik uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z tytułu dywidend oraz sprzedaży akcji i udziałów. Z tytułu obrotu obligacjami podatnik uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z ich sprzedaży oraz w formie odsetek, albo dyskonta. Obligacje te mogą być emitowane zarówno przez skarb państwa, jak i inne podmioty. Podatnik uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z tytułu nabywania i zbywania certyfikatów inwestycyjnych i jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych. Z tytułu obrotu certyfikatami inwestycyjnymi i jednostkami uczestnictwa funduszy inwestycyjnych Podatnik uzyskuje i będzie uzyskiwał przychody z ich sprzedaży. Podatnik uzyskuje i będzie również uzyskiwał przychody z tytułu wykupu certyfikatów przez emitentów lub z tytułu umorzenia certyfikatów. Podatnik uzyskuje i będzie również uzyskiwał przychody z tytułu wykupu obligacji przez emitentów.

Przenosząc powołane przepisy oraz tezy płynące z orzecznictwa TSUE na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że czynność obrotu papierami wartościowymi we własnym imieniu i na własny rachunek, stanowi wykonywanie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zainteresowany wskazał w opisie sprawy, że posiadanie i sprzedaż akcji, obligacji i jednostek uczestnictwa funduszy inwestycyjnych stanowi dla Wnioskodawcy stałe, bezpośrednie i konieczne rozszerzenie działalności gospodarczej. Powyższe nakazuje więc uznać, że Wnioskodawca w tym zakresie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem należy wskazać, że czynność obrotu papierami wartościowymi we własnym imieniu i na własny rachunek jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym czynność tę należy rozpatrywać w kontekście świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku, gdy Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obrotu papierami wartościowymi: akcjami spółek kapitałowych, obligacjami, certyfikatami inwestycyjnymi i jednostkami uczestnictwa funduszy inwestycyjnych na własny rachunek w celu ich dalszej odsprzedaży, wynagrodzeniem (zapłatą) jest zysk zrealizowany na danej transakcji sprzedaży, czyli dodatnia różnica pomiędzy wartością zbycia papierów, a wartością ich zakupu.

Tym samym, zysk na poszczególnych transakcjach z zakresu obrotu papierami wartościowymi, zakupionymi w celach handlowych - rozumiany jako suma dywidend, odsetek, dyskonta oraz wyniku finansowego ze sprzedaży papierów wartościowych oraz jednostek uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych - stanowi łączną kwotę wynagrodzenia (zapłaty) należnego Wnioskodawcy i jednocześnie podstawę opodatkowania VAT z tytułu transakcji obrotu papierami wartościowymi.

Zatem, w przypadku transakcji nabywania i zbywania papierów wartościowych opisanych we wniosku, podstawą opodatkowania ustalaną dla potrzeb podatku VAT, będzie zysk z poszczególnych transakcji sprzedaży papierów wartościowych, rozumiany jako dodatnia różnica pomiędzy wartością zbycia papierów, a wartością ich zakupu.

Ponadto, ze względu na specyfikę rynku papierów wartościowych, w odniesieniu do transakcji, przy których wartość sprzedaży danych papierów jest niższa lub równa ich wartości nabycia, dla których Spółka nie osiągnie zysku (poniesie stratę lub wynik zerowy) i w konsekwencji nie otrzyma wynagrodzenia (zapłaty) za wykonaną usługę, które to wynagrodzenie (zapłata) stanowiłoby podstawę opodatkowania VAT, wynik taki nie będzie uwzględniany przy ustalaniu podstawy opodatkowania VAT.

W zakresie ustalania podstawy opodatkowania przy nabywaniu i zbywaniu papierów wartościowych, niewątpliwie istotną wskazówką jest orzecznictwo TSUE.

W orzeczeniu w orzeczeniu C-38/96 Glawe TSUE stwierdził, że podstawą opodatkowania w przypadku świadczenia usług w rozumieniu artykułu 11 (A) (1) (a) VI Dyrektywy (obecnie art. 73 Dyrektywy 112) stanowi zapłata faktycznie otrzymana za wyświadczoną usługę: "podstawą opodatkowania świadczenia usług w rozumieniu art. 11 część A pkt I lit. a) VI dyrektywy jest wynagrodzenie faktycznie otrzymane w zamian za świadczoną usługę. W przypadku automatów do gry, które wypłacają wygraną jako określony prawem procent wrzuconych stawek - wynagrodzenie faktycznie otrzymane przez usługodawcę umożliwiającego korzystanie z automatów do gry stanowi wyłącznie ta część stawki, którą może on zatrzymać dla siebie. Przepis ten należy zatem interpretować w taki sposób, aby podstawa opodatkowania nie obejmowała tej części całkowitej kwoty wrzuconych stawek która jest wypłacana jako wygrana osobom grającym."

Zatem, podstawą opodatkowania VAT jest zysk rozumiany jako dodatnia różnica wynikająca z konkretnej transakcji. W konsekwencji, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku transakcji będących przedmiotem zapytania podstawą opodatkowania ustalaną dla potrzeb podatku VAT będzie zysk z poszczególnych transakcji sprzedaży papierów wartościowych. Należy przy tym podkreślić, że kwota tak wyliczonego wynagrodzenia w danym okresie rozliczeniowym powinna być liczona dla każdej transakcji oddzielnie, zaś dla celów rozliczenia podatku od towarów i usług w każdym okresie rozliczeniowym Wnioskodawca powinien wykazać sumę kwot otrzymanego wynagrodzenia. Nieprawidłowe jest zatem ustalanie wynagrodzenia (obrotu) jako łączny wynik wszystkich transakcji dokonanych w danym okresie - co sugeruje Zainteresowany.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z treści cytowanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje czynny podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (ust. 2).

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (ust. 3).

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (ust. 4).

Należy zatem wskazać, że w przypadku, gdy dla danych wydatków nie jest możliwe wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia, przy ustalaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT, Wnioskodawca powinien uwzględniać sumę kwot należnych (zysków) z poszczególnych transakcji zrealizowanych w danym miesiącu, pomniejszonych o kwotę należnego podatku.

Tym samym obrót roczny wyliczony dla współczynnika proporcji VAT powinien być ustalany jako suma miesięcznych zysków z tytułu zrealizowanych transakcji pomniejszonych o kwotę należnego podatku.

Zatem należy wskazać, że Wnioskodawca zaprezentował prawidłowe stanowisko w sprawie w zakresie pytań Nr 1 i 3, oraz nieprawidłowe w części dotyczącej pytania Nr 2.

Odnosząc się do pytania Nr 4 należy wskazać, że Zainteresowany błędnie uznał, że w przypadku gdy w niektórych miesiącach danego roku suma zysków związanych obrotem papierami wartościowymi będzie ujemna to należy ją uwzględniać przy wyliczaniu współczynnika struktury sprzedaży za dany rok. Należy wskazać, że w sytuacji gdy w danym okresie (miesiącu) wartość sprzedaży danych papierów jest niższa lub równa ich wartości nabycia - Strona nie osiągnie zysku (poniesie stratę lub wynik zerowy) czego konsekwencją będzie brak wynagrodzenia za wykonaną usługę, które stanowiłoby podstawę opodatkowania VAT - wynik taki nie będzie uwzględniany przy ustalaniu podstawy opodatkowania VAT, a w konsekwencji nie powinien być uwzględniany przy wyliczaniu współczynnika proporcji sprzedaży za dany rok. Powyższe wynika z treści art. 90 ust. 3 ustawy, który wskazuje, że proporcję ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Natomiast z treści art. 29a ustawy wynika - jak wskazano wyżej - że uemny wynik nie powinien być uwzględniany przy ustalaniu podstawy opodatkowania (obrotu).

Zatem należy wskazać, że w odniesieniu do pytania Nr 4 Wnioskodawca zaprezentował nieprawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.