IPPP1/4512-343/16-4/IGo - Określenie skutków podatkowych ciążących na komorniku w związku ze sprzedażą nieruchomości zabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data wpływu 28 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 18 maja 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 23 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych ciążących na komorniku w związku ze sprzedażą nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych ciążących na komorniku w związku ze sprzedażą nieruchomości zabudowanej. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 25 maja 2016 r., złożonym w dniu 25 maja 2016 r. (data wpływu 30 maja 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 18 maja 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi przeciwko dłużnikom:

* J W, PESEL:. NIP:..,...,

* M W, PESEL:.., NIP:...,.

postępowanie egzekucyjne pod sygn. Akt.... W toku postępowania egzekucję skierowano do - nieruchomości - stanowiącej na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej własność dłużników - dla której Sąd Rejonowy IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą.

Nieruchomość stanowią działki ewidencyjne o numerach 66, 70 i 73 o powierzchni 26000 m². Działki opisane są w rejestrze gruntów jako: grunty rolne zabudowane:

* działki ew. 66, opis użytku - Br - RIVb,

* działki ew. 70, opis użytku - Br - RIVb,

* działki ew. 73, opis użytku - Br - RIVb.

Zgodnie z ustaleniami poczynionymi przez biegłego sądowego zakresu wyceny nieruchomości w operacie szacunkowym: "OPINIA BIEGŁEGO" z dnia 18 lutego 2016 r. na terenie, na którym usytuowana jest przedmiotowa nieruchomość nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Teren objęty jest natomiast studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 14 czerwca 2012 r. w sprawie uchwalenia zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy.

Na nieruchomości posadowione są: dwie szklarnie, budynek kotłowni oraz budynek sortowni z chłodnią. Zgodnie z oświadczeniami dłużników złożonymi do protokołu opisu i oszacowania z dnia 14 kwietnia 2016 r. (pkt 7) - na przedmiotowej nieruchomości działalność prowadzi tylko jeden z dłużników M W i jest to działalność związana z produkcją rolną, tzw. działy specjalne produkcji rolnej.

Dłużnik M W oświadczyła także, iż jest podatnikiem podatku od towaru i usług, przy czym podatek VAT jest na poziomie 5%.

Dalej dłużnicy oświadczyli, iż część przedmiotowej nieruchomości - działka nr 66 została im darowana przez rodziców jednego z dłużników, zaś część - działki nr 70 i 73 - zostały zakupione, przy czym przy zakup nie był objęty podatkiem VAT.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca podaje, że:

a. Nieruchomość (działki nr 70 i 73) została kupiona 6 grudnia 1999 r. przez M i J W, natomiast działka nr 68 została darowana 25 października 1990 r. przez rodziców M W - J i J K.

b. Nieruchomości gruntowe będące przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane przez dłużnika J W do czynności opodatkowanych. Przez cały okres wykorzystywane były do produkcji rolnej (działy specjalne), uprawa pod szkłem. Sprzedaż z nich była opodatkowana 3% VAT, a następnie 5% podatkiem VAT. Nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy, umów o podobnym charakterze.

c. Dłużnik J W nie podejmował i nie będzie podejmował działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami.

d. Dłużniczka M W nie prowadzi działalności gospodarczej, tylko działy specjalne produkcji rolnej (produkcja warzyw pod szkłem) od lipca 2011 r.

e. Dłużniczka M W ponosiła wydatki na ulepszenie budynków i budowli nie przekraczające 30%

f. Budynki / budowle w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez dłużniczkę M W do wykonywania czynności opodatkowanych. Szklarnie są wykorzystywane do produkcji warzyw pod szkłem (pomidory, ogórki), a następnie sprzedawane z 5% podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z zdarzeniem przyszłym, jakim jest możliwa sprzedaż ww. nieruchomości w drodze licytacji w sądowym postępowaniu egzekucyjnym, proszę o odpowiedź, czy sprzedaż ww. nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak, to w jakiej stawce.

W ocenie wnioskodawcy - Komornika Sądowego - sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w sądowym postępowaniu egzekucyjnym - nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż na przedmiotowej nieruchomości nie jest prowadzona działalność gospodarcza, nieruchomość jest objęta ustawową wspólnością majątkową małżeńską, według oświadczenia dłużników część nieruchomości była im darowana od członków rodziny zaś część zakupiona, przy czym przy zakup nie był objęty podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710) zwanej dalej "ustawą o VAT", organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r. poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika - dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika / dłużników będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o VAT oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w myśl art. 2 pkt 6 powołanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, dalej: "ustawa - Kodeks cywilny"). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swojej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów zabudowanych, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest także udział w gruncie zabudowanym (w prawie własności nieruchomości lub w prawie użytkowania wieczystego). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż lub przekazanie udziału w prawie własności budynków oraz gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, ze nieruchomość zarówno gruntowa jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie był wykorzystany z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że budynki / budowle posadowione na nieruchomości wykorzystywane były przez Dłużników do celów prowadzonej działalności gospodarczej (produkcji rolnej). Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należy stwierdzić, że przy dostawie przedmiotowych nieruchomości dłużnicy będą występować w charakterze podatników, ponieważ sprzedawane nieruchomości służyły Dłużnikom do prowadzenia działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zatem, skoro w przedstawionej sytuacji, dłużnicy wykorzystywali przedmiotową nieruchomość do czynności opodatkowanych, Strona (Komornik) z tytułu dostawy tej nieruchomości w trybie postępowania egzekucyjnego, zgodnie z art. 18 ustawy będzie płatnikiem podatku od towarów i usług (w sytuacji, gdy podatek taki wystąpi).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Komornik Sądowy prowadzi przeciwko dłużnikom postępowanie egzekucyjne. W toku postępowania egzekucję skierowano do - nieruchomości - stanowiącej na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej własność dłużników. Nieruchomość stanowią działki ewidencyjne o numerach 66, 70 i 73 o powierzchni 26000 m². Działki opisane są w rejestrze gruntów jako grunty rolne zabudowane. Na nieruchomości posadowione są: dwie szklarnie, budynek kotłowni oraz budynek sortowni z chłodnią. Nieruchomość (działki nr 70 i 73) została kupiona 6 grudnia 1999 r. przez M i J W, natomiast działka nr 68 została darowana 25 października 1990 r. przez rodziców M W.

Dłużnik M W na przedmiotowej nieruchomości prowadzi działalność związaną z produkcją rolną od lipca 2011 r., tzw. działy specjalne produkcji rolnej, jest podatnikiem podatku od towaru i usług, przy czym podatek VAT jest na poziomie 5%.

Nieruchomości gruntowe będące przedmiotem sprzedaży były wykorzystywane przez dłużnika J W do czynności opodatkowanych. Przez cały okres wykorzystywane były do produkcji rolnej (działy specjalne), uprawa pod szkłem. Sprzedaż z nich była opodatkowana 3% VAT, a następnie 5% podatkiem VAT.

Nieruchomość nie była przedmiotem dzierżawy, umów o podobnym charakterze.

Na nieruchomości ponoszono wydatki na ulepszenie budynków i budowli nie przekraczające 30%

Budynki / budowle w stanie ulepszonym były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca wniósł o potwierdzenie, czy sprzedaż ww. nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli tak, to w jakiej stawce.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ze wskazanych uregulowań wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Zatem z przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W odniesieniu do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkami i budowlami oraz z uwagi na obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że skoro nieruchomość była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej zarówno przez dłużnika jak i dłużniczkę od lipca 2011 r., sprzedaż ta nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Nadto dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie budynków/budowli przekraczających 30% wartości początkowej.

Tym samym planowana sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że dostawa nieruchomości zabudowanej korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stała się bezzasadna.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.