IPPP1/4512-31/16-2/MP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 lutego 2016 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/4512-31/16-2/MP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2016 r. (data wpływu 12 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego w przypadku przekwalifikowania samochodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku korekty podatku naliczonego w przypadku przekwalifikowania samochodu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") jest spółką doradztwa podatkowego z siedzibą w Polsce. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest m.in. świadczenie usług doradztwa podatkowego. Co do zasady Spółka wykonuje więc działalność opodatkowaną VAT, w pełni uprawniającą do odliczania VAT ponoszonego na zakupach związanych z tą działalnością.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wykorzystuje m.in. pojazdy samochodowe stanowiące własność Spółki, w szczególności:

* samochód marki X., model RX, posiadający 4 miejsca siedzące oraz dopuszczalną ładowność 537 kg (dalej: "Samochód 1"),

* samochód marki Y., model Y1, posiadający 4 miejsca siedzące oraz dopuszczalną ładowność 604 kg (dalej: "Samochód 2"), - dalej łącznie określane jako: "Samochody".

Powyższe informacje wynikają z odpowiednich dowodów rejestracyjnych, zgodnie z którymi wszystkie powyższe Samochody są kwalifikowane jako samochody ciężarowe (tzn. posiadają homologację ciężarową).

Samochody te stanowią środki trwałe Wnioskodawcy.

Powyższe Samochody zostały przez Spółkę nabyte w następujących datach:

* Samochód 1 - zgodnie z fakturą sprzedażową samochód został wydany Spółce 31 stycznia 2014 r. (rejestracja nastąpiła 10 lutego 2014 r.),

* Samochód 2 - zgodnie z fakturą sprzedażową samochód został wydany Spółce 28 lutego 2014 r. (rejestracja nastąpiła 3 marca 2014 r.).

W związku z nabyciem ww. Samochodów, Spółka w całości odliczyła podatek VAT naliczony wynikający z faktur otrzymanych od dostawców w rozliczeniu VAT za pierwszy kwartał 2014 r.

Spółka nie złożyła do urzędu skarbowego oświadczenia o wykorzystywaniu Samochodów wyłącznie do działalności gospodarczej, a zatem zgodnie z obowiązującymi przepisami od 1 kwietnia 2014 r. istnieje domniemanie wykorzystywania ich przez Spółkę do użytku mieszanego, tj. zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością.

W wyniku potrzeb wynikających z profilu prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza dokonać zmiany konstrukcyjnej w ww. Samochodach, demontując z nich trwałą przegrodę oddzielającą przestrzeń ładunkową. W zależności od wymogów wynikających z odpowiednich przepisów prawa, powyższa zmiana w konstrukcji Samochodów może spowodować konieczność przeprowadzenia badań technicznych i zmiany statusu przedmiotowych Samochodów z ciężarowych na osobowe. W żadnym razie natomiast nie zmieni się sposób ich wykorzystywania przez Spółkę tzn. nadal będzie obowiązywało domniemanie ich wykorzystywania przez Spółkę zarówno do działalności gospodarczej i dla celów prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zmiana konstrukcyjna polegająca na demontażu trwałej przegrody z Samochodów posiadanych przez Wnioskodawcę, dokonana po dniu 1 kwietnia 2014 r., wpłynie na prawo do odliczenia podatku od towarów i usług "wykonane" przed dniem 1 kwietnia 2014 r. lub spowoduje konieczność dokonania jego korekty.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana konstrukcyjna polegająca na demontażu trwałej przegrody z Samochodów posiadanych przez Wnioskodawcę nie wpłynie na prawo do dokonanego odliczenia podatku od towarów i usług związanego z tym zakupem, ani nie spowoduje konieczności korekty tego podatku.

UZASADNIENIE

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a oraz lit. b ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług lub dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Mając na uwadze, że podatek VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących nabycie Samochodów został odliczony przez Spółkę w rozliczeniu za pierwszy kwartał 2014 r., należy przeanalizować przepisy obowiązujące w tym okresie.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu samochodu są uregulowane w art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, który do dnia 31 marca 2014 r. regulował te kwestie w następujący sposób. Zgodnie z ust. 1 powołanego artykułu, w przypadku nabycia:

1.

samochodów osobowych,

2.

innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony

- kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 86a ust. 2 Ustawy o VAT, wskazane powyżej ograniczenie w zakresie pojazdów samochodowych wskazanych w art. 86a ust. 1 pkt 2 nie dotyczyło jednak:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków, jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów specjalnych - jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym wynika, że jest to pojazd specjalny;

6.

pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1.

jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,

2.

jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,

3.

lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;

7.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Z dniem 1 kwietnia 2014 r. wskazany wyżej art. 86a Ustawy o VAT otrzymał nowe brzmienie nadane Ustawą nowelizującą VAT. W nowym brzmieniu ust. 1 powyższego przepisu stanowi, iż w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Zgodnie zaś z art. 2 pkt 34 Ustawy o VAT, przez "pojazd samochodowy" rozumie się pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Jednocześnie, w myśl art. 86a ust. 2 pkt 1 Ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się w szczególności wydatki dotyczące nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych.

Zgodnie z wolą ustawodawcy wyrażoną w art. 86a ust. 3 Ustawy o VAT, powyższa zasada ograniczająca prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków samochodowych nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl ust. 4 omawianego przepisu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą albo powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Nadto, wskazać należy, iż z dniem 1 kwietnia 2014 r. do Ustawy o VAT został dodany także art. 90b. Zgodnie z jego brzmieniem, w przypadku gdy w ciągu 60 miesięcy, licząc od miesiąca, w którym odpowiednio nabyto, dokonano importu lub oddano do używania pojazd samochodowy:

1.

o którym mowa w art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik jest obowiązany do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu;

2.

w odniesieniu do którego kwotę podatku naliczonego stanowiła kwota, o której mowa w art. 86a ust. 1, nastąpi zmiana jego wykorzystywania na wykorzystywanie wyłącznie do działalności gospodarczej, podatnik jest uprawniony do dokonania korekty kwoty podatku naliczonego odliczonej przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego pojazdu.

Co jednak istotne, opisany powyżej przepis zgodnie z art. 11 ust. 1 Ustawy nowelizującej VAT stosuje się do pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.

W myśl ust. 2 tego artykułu przepisy art. 90b ust. 1 pkt 2 oraz ust. 6 ustawy o VAT (w brzmieniu nadanym Ustawą nowelizującą VAT), stosuje się również odpowiednio do sprzedaży pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 7 (tekst jedn.: pojazdów samochodowych nabytych przed dniem wejścia w życie Ustawy nowelizującej VAT, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku).

Zgodnie zaś z treścią art. 17 Ustawy nowelizującej VAT, ustawa wchodzi w życie z dniem 1 kwietnia 2014 r., z wyjątkiem art. 1 pkt 7 i 8, art. 4 i art. 6, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2015 r.

Analizując powyższe przepisy oraz biorąc pod uwagę okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że planowana zmiana konstrukcyjna w Samochodach, o którym mowa we wniosku, polegająca na demontażu trwałej przegrody oddzielającej przestrzeń ładunkową, pozostanie bez wpływu na dokonane przez Wnioskodawcę przed dniem 1 kwietnia 2014 r. odliczenie w pełnej wysokości podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia tych samochodów, gdyż przepisy Ustawy o VAT nie przewidują w takim przypadku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma fakt, że przedmiotowe Samochody zostały zakupione przez Spółkę przed dniem 1 kwietnia 2014 r. tj. przed wejściem w życie Ustawy nowelizującej VAT. Obowiązujące wówczas przepisy nie przewidywały bowiem konieczności korekty podatku wynikającej ze zmian konstrukcyjnych pojazdu (w tym nawet takich, które skutkowałyby zmianą statusu przedmiotowych samochodów z ciężarowych na osobowe), z wyjątkiem przypadku określonego w art. 86a ust. 6 Ustawy o VAT, który nie znajduje jednak zastosowania w przypadku Samochodów objętych niniejszym wnioskiem (dotyczy on bowiem przypadku, gdy w pojeździe, dla którego wydano odpowiednie zaświadczenie o spełnieniu wymogów określonych w art. 86a ust. 2 pkt 1-4 Ustawy o VAT, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4 powołanego artykułu).

W obecnie wiążących przepisach, obowiązek korekty został wprowadzony przez ustawodawcę dopiero z dniem 1 kwietnia 2014 r. w treści art. 90b Ustawy o VAT. Jednakże, należy podkreślić, że dotyczy on przypadków zmiany przeznaczenia pojazdu wykorzystywanego dotychczas wyłącznie do celów działalności gospodarczej (polegającej na wykorzystywaniu go do tzw. działalności "mieszanej", tzn. do celów działalności gospodarczej i do celów innych niż działalność gospodarcza), a nie wprowadzenia zmiany konstrukcyjnej pojazdu (w tym takiej, która mogłaby skutkować zmianą statusu pojazdu z ciężarowego na osobowy). Ponadto, w art. 11 Ustawy nowelizującej VAT ustawodawca wyraźnie wskazał, iż wprowadzony art. 90b będzie miał zastosowanie jedynie do pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika od dnia wejścia w życie tej ustawy tj. - zgodnie z treścią art. 17 ww. ustawy - od dnia 1 kwietnia 2014 r. W niniejszej sprawie taka sytuacja jednak nie zachodzi, wobec czego należy stwierdzić, iż Spółka nie będzie obowiązana do dokonania ww. korekty.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę, że Spółka dokonując demontażu tzw. "kratki" z Samochodów, nie dokona zmiany przeznaczenia Samochodów, bowiem zgodnie z domniemaniem ustawowym będą one nadal wykorzystywane do tzw. działalności "mieszanej" (tekst jedn.: zarówno celów działalności gospodarczej jak i innych celów), zaś obowiązujące przepisy Ustawy o VAT nie przewidują w takim wypadku obowiązku korekty podatku VAT naliczonego (obowiązku takiego nie przewidywały również przepisy obowiązujące w dacie wykonania przez Spółkę prawa do odliczenia VAT, tj. w pierwszym kwartale 2014 r.).

Przedstawiony powyżej pogląd Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe.

Przykładowo wskazać należy, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 24 kwietnia 2015 r. (IPPP1/4512-137/15-2/JL) podkreślił, iż "planowana zmiana konstrukcyjna w samochodzie, o którym mowa we wniosku, polegająca na demontażu tzw. "kratki", pozostanie bez wpływu na dokonane przez Wnioskującą przed dniem 1 kwietnia 2014 r. odliczenie w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu, gdyż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują w takim przypadku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku. Przepis art. 90b ust. 1 pkt 1 ustawy, dotyczący obowiązku korekty podatku naliczonego w przypadku dokonania pełnego odliczenia, ma zastosowanie jedynie do pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika po dniu 1 kwietnia 2014 r., co nie ma miejsca w analizowanej sprawie".

Podobny pogląd został zaprezentowany również w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 grudnia 2014 r. (ITPP2/443-1297/14/EK).

Mając na uwadze powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl