IPPP1/4512-304/16-3/RK - VAT w zakresie opodatkowania świadczeń pieniężnych z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu 14 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń pieniężnych z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu - jest prawidłowe

W dniu 14 kwietnia 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczeń pieniężnych z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

B. sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Wynajmujący) jest właścicielem centrum handlowego, funkcjonującego pod tą samą nazwą. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca świadczy usługi najmu lokali użytkowych w centrum handlowym na rzecz firm handlowych.

Co do zasady, umowy najmu zawierane są na czas określony. Zgodnie z zawartymi umowami najmu, w przypadku przedterminowego rozwiązania stosunku najmu z przyczyn leżących po stronie najemcy, najemca jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy kary umownej, której wysokość kalkulowana jest każdorazowo na podstawie minimalnego czynszu, zaliczek na poczet kosztów eksploatacyjnych oraz opłat z tytułu kosztów marketingowych. Wypłata kary umownej nie wyłącza możliwości dochodzenia przez Wnioskodawcę odszkodowania na zasadach ogólnych, w kwocie przewyższającej kwotę kary umownej.

W praktyce, do przedterminowego rozwiązania stosunku najmu z przyczyn leżących po stronie najemcy dochodzi albo:

Odnośnie sposobu rozwiązania umowy najmu, w przypadkach naruszenia przez najemcę obowiązków umownych skutkującego powstaniem szkody dla Wnioskodawcy (np. niepłacenie czynszu), Wnioskodawca co do zasady jednostronnie wypowiada umowę najmu (zazwyczaj po uprzednim wezwaniu najemcy do zaprzestania naruszeń, np. uregulowania zaległego czynszu) i występuje z roszczeniem o wypłatę kary umownej. Kara umowna należna jest niezależnie od innych kwot (np. czynsz), do zapłaty których najemca jest zobowiązany na podstawie umowy. Uiszczenie kary umownej nie powoduje rozliczenia zaległych zobowiązań najemcy z tytułu umowy.

W sytuacjach natomiast kiedy precyzyjne określenie pełnej wysokości potencjalnej straty w momencie rozwiązywania umowy byłoby trudne, a dochodzenie rekompensaty uciążliwe i wymagające niekiedy poniesienia dodatkowych kosztów (np. koszty procesu sądowego, koszty egzekucji komorniczej), celem uniknięcia ww. kosztów i ryzyk (np. na skutek braku majątku najemcy), otrzymywania zadośćuczynienia w niesatysfakcjonującej wysokości, albo otrzymania go w odległym terminie, Wynajmujący zamiast rozwiązywać umowę na podstawie jednostronnego oświadczenia woli, w niektórych przypadkach zgadza się zawrzeć z najemcą porozumienie w przedmiocie przedterminowego rozwiązania umowy najmu (dalej: Porozumienie). Porozumienie jest także zawierane we wszystkich przypadkach rozwiązania stosunku najmu z inicjatywy najemcy / na jego prośbę. (np. w związku ze zmianą lokalizacji).

W wyniku zawarcia Porozumienia, dochodzi do wygaszenia wzajemnych roszczeń stron i do wygaśnięcia stosunku najmu. Porozumienie zawierane jest za zgodą obydwu stron (a zatem również zgodą Wnioskodawcy). W Porozumieniu zostaje określona kwota świadczenia pieniężnego należna Wnioskodawcy celem pokrycia strat poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z rozwiązaniem umowy najmu przed terminem na jaki została zawarta, z przyczyn leżących po stronie najemcy (głównie utracony czynsz i inne opłaty). Zawarcie Porozumienia jest korzystne dla obu stron-korzyścią dla najemcy jest ograniczenie straty (np. zapłata rekompensaty niejednokrotnie w kwocie niższej niż suma zobowiązań przypadających do końca umowy najmu), zaś korzyścią dla Wnioskodawcy jest uniknięcie kosztów związanych z dochodzeniem zadośćuczynienia (w tym kosztów postępowania sądowego) oraz zmniejszenie ryzyka nieotrzymania zapłaty lub otrzymania jej ze znacznym opóźnieniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę od najemcy w związku z jednostronnym wypowiedzeniem umowy najmu, jest świadczeniem odszkodowawczym i pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

2. Czy świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę od najemcy na podstawie Porozumienia stanowi wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1. Świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę od najemcy w związku z jednostronnym wypowiedzeniem umowy najmu jest świadczeniem odszkodowawczym i pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Ad.2. Świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę od najemcy na podstawie Porozumienia stanowi wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem "towaru" rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jednocześnie, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jak wyjaśnił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 15 maja 2015 r. sygn. IBPP1/4512-124/15/LSz, opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z powyższym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności lub sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że zasadą jest, iż dostawa towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo:

* w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT;

* w wyroku z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, TSUE podkreślił, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy;

* w wyroku z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), TSUE zauważył, iż czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

W świetle dyrektyw interpretacyjnych TSUE oraz wytycznych sądów administracyjnych pod pojęciem odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług należy rozumieć prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru / odbiorcy usługi zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). A zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego konkretne korzyści o charakterze majątkowym. Celem rozstrzygnięcia, czy otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT należy zatem ustalić: (i) czy istnieje świadczenie wzajemne (ekwiwalentne) wykonane przez Wnioskodawcę na rzecz najemcy, (ii) czy istnieje konsument osiągający konkretne korzyści o charakterze majątkowym z tytułu ww. świadczenia i (iii) czy świadczenie to pozostaje w bezpośrednim związku z otrzymanymi środkami pieniężnymi.

UZASADNIENIE - stanowisko odnośnie pytania 1

Środki pieniężne wypłacane na rzecz Wnioskodawcy stanowią płatności o charakterze odszkodowawczym. Ich podstawowym celem jest bowiem pokrycie szkody poniesionej przez Wnioskodawcę w związku z przedterminowym zakończeniem umowy najmu.

Termin "odszkodowania" nie został zdefiniowany w przepisach prawa podatkowego. Zatem w niezbędnym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. I tak, w myśl art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jednocześnie, zgodnie z art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2 ww. artykułu).

Na gruncie prawa cywilnego o odszkodowaniu można mówić wówczas, gdy spełnione są następujące przesłanki:

* zaistniało zdarzenie, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody,

* powstała szkoda polegająca na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika,

* istnieje adekwatny związek przyczynowy pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie (ekwiwalent za otrzymany towar / usługę), lecz rekompensata za szkodę. Otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podmiotu, który je otrzymał. Zapłata nie jest też związana ze zobowiązaniem się przez otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Ustalanie statusu wypłacanej kwoty, jako podlegającej bądź nie podlegającej opodatkowaniu VAT, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie ma bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia, wówczas jej otrzymanie nie będzie miało wpływu na podatek od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenia pieniężnego otrzymanego przez Wnioskodawcę na pokrycie szkody powstałej w wyniku jednostronnego wypowiedzenia umowy najmu z przyczyn leżących po stronie najemcy nie można uznać za wynagrodzenie za dostawę towarów czy świadczenie usług. Roszczenie przeciw najemcy ma charakter odszkodowawczy, tj. ma na celu pokrycie straty Wnioskodawcy w związku z niedochowaniem przez najemcę warunków umowy. Nie istnieje żadne świadczenie wzajemne wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz najemcy, którego bezpośrednim następstwem byłaby wypłata środków pieniężnych na rzecz Wnioskodawcy. W szczególności, Wnioskodawca nie wyraził zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, ale z uwagi na nieprzestrzeganie jej warunków przez najemcę został zmuszony do jej jednostronnego wypowiedzenia. Nie jest zatem spełniona przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą środków pieniężnych przez najemcę a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu VAT.

Zatem Wynajmujący nie wykonuje żadnego świadczenia na rzecz najemcy (nawet zgody czy tolerowania określonego stanu rzeczy), nie istnieje beneficjent świadczenia, zaś wypłacane środki pieniężne nie stanowią ekwiwalentu za otrzymane korzyści, ale mają na celu jedynie pokrycie poniesionych przez Wnioskodawcę szkód. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na brak bezpośredniego związku otrzymanego świadczenia pieniężnego z jakąkolwiek czynnością mającą charakter świadczenia, nie mieści się ono w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako odszkodowanie nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych. Przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 maja 2015 r. sygn. 1BPP1/4512-124/15/LSZ, w której organ uznał, że roszczenia Wnioskodawcy związane z wcześniejszym odstąpieniem przez najemcę od umowy najmu bez uzasadnionych przyczyn (co wynika z orzeczenia sądowego) posiadają charakter odszkodowawczy - mają na celu zabezpieczenie interesów Wnioskodawcy i zrekompensowanie jego straty z tytułu utraty korzyści przez Wnioskodawcę od najemcy, w związku z tym pozostają one poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym odszkodowania za przedterminowe zerwanie umowy najmu nie stanowi wynagrodzenia za wykonywanie czynności opodatkowanych VAT i tym samym, nie podlega opodatkowaniu VAT, należało uznać za prawidłowe;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 29 marca 2012 r. sygn. ITPP1/443-1685a/11/MN, gdzie organ przyznał, że roszczenia Spółki związane z przedwczesnym rozwiązaniem umowy leasingu operacyjnego/ finansowego, najmu lub dzierżawy posiada charakter odszkodowawczy - ma na celu zabezpieczenie interesów Spółki i zrekompensowanie jej straty z tytułu utraty korzyści, pozostają one poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i konsekwentnie nie powinny być dokumentowane przez Spółkę fakturą VAT.

UZASADNIENIE - stanowisko odnośnie pytania 2

Świadczenie pieniężne otrzymane na podstawie zawartego pomiędzy Wnioskodawcą a najemcą Porozumienia o przedterminowym rozwiązaniu umowy najmu ma charakter dyscyplinujący, gdyż jest wypłacane celem zrekompensowania Wnioskodawcy strat poniesionych w wyniku przedterminowego rozwiązania umowy najmu (np. utracony czynsz). Ustalając status wypłacanej kwoty, jako podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu VAT należy przeanalizować, czy istnieje bezpośredni związek pomiędzy wypłatą tej kwoty a świadczeniem wzajemnym Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenie pieniężne stanowi formę zapłaty za określone działanie Wnioskodawcy - tj. wyrażenie zgody na przedterminowe rozwiązanie umowy najmu na warunkach określonych w Porozumieniu. Istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem pieniężnym a działaniem Wnioskodawcy - gdyby bowiem Wnioskodawca nie wyraził zgody na przedterminowe rozwiązanie umowy najmu w formie Porozumienia, nie otrzymałby świadczenia pieniężnego w kwocie, na warunkach i w terminie określonym w Porozumieniu. Co więcej, inaczej niż w przypadku jednostronnego wypowiedzenia umowy najmu przez Wynajmującego, rozwiązanie umowy najmu poprzez zawarcie Porozumienia nie jest bezpośrednim rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązania się przez najemcę z ciążących na nim obowiązków. Jest ono bezpośrednim efektem dokonanej za obopólną zgodą modyfikacji wiążącej strony umowy najmu (poprzez skrócenie jej okresu). Dla oceny charakteru otrzymanego świadczenia pieniężnego bez znaczenia pozostaje pośrednia przyczyna jego wypłaty, tj. okoliczność która doprowadziła do wyrażenia przez Wnioskodawcę zgody na zawarcie porozumienia. Innymi słowy, nie jest istotne czy do zawarcia Porozumienia doszło z inicjatywy najemcy (chęć zmiany lokalizacji, problemy finansowe) czy też na prośbę najemcy celem uniknięcia dochodzenia odszkodowania przez Wnioskodawcę.

W świetle przywołanych regulacji i przedstawionego opisu sprawy, w ocenie Wnioskodawcy, czynność zawarcia Porozumienia pomiędzy Wnioskodawcą i najemcą dotyczącego wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu, stanowi odpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz najemcy, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Świadczenie pieniężne wypłacane Wnioskodawcy na mocy zawartego Porozumienia stanowi wynagrodzenie za tę usługę i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych. Przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 grudnia 2015 r. sygn. IBPP1/4512-750/15/MS - zgodę na zaniechanie określonej czynności (odstąpienie od umowy), za którą Wnioskodawca otrzymuje określoną kwotę pieniężną, należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ spełniona jest przesłanka istnienia związku pomiędzy wpłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 września 2015 r. sygn. IPPP3/4512-691/15-3/RD - w przedmiotowej sprawie rozwiązanie umowy poprzez zawarcie pomiędzy stronami porozumienia oraz wpłacenie określonej kwoty na rzecz Wnioskodawcy, prowadzi do zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy stronami stosunku w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane, nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązania się przez którąś ze stron umowy z ciążących na niej obowiązków. Przedmiotowego wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy nie można zatem uznać za zadośćuczynienie za utracone korzyści. Stanowi ono bowiem formę wynagrodzenia za jego działanie - tj. wyrażenie zgody na odstąpienie od umowy;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 30 czerwca 2015 r. sygn. IPTPP2/4512-268/15-2/JSz - czynność zawarcia porozumienia pomiędzy Wnioskodawcą i Najemcą dotyczącego wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie zawartej umowy, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. W analizowanym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, kwota ustalona na mocy zawartego porozumienia, w zamian za odstąpienie od umowy stanowi wynagrodzenie za tę usługę i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;

* interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 czerwca 2015 r. sygn. IBPP2/4512-302/15/ICz - czynność zawarcia porozumienia pomiędzy Wynajmującym i Najemcą (Kontrahentem) dotyczącego wyrażenia zgody na wcześniejsze rozwiązanie zawartej umowy, stanowi odpłatne świadczenie usług przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 10 czerwca 2015 r. sygn. ITPP1/4512-322/15/BS - świadczenie pieniężne zatrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu stanowiące m.in. zabezpieczenie opłat czynszowych i eksploatacyjnych jest wynagrodzeniem za świadczenie usługi wynikającej z łączących strony więzów przewidzianych na wprost w postanowieniach umowy. Wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu z uwagi na zwłokę z zapłatą czynszu oraz należnych kosztów eksploatacyjnych należy traktować jako odpłatne świadczenie usług.

Analogiczne stanowisko jest prezentowane również w wyrokach sądów administracyjnych, w tym m.in.:

* w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 lutego 2015 r. sygn. I SA/Kr 91/15 - kwota wypłacona na podstawie porozumienia stron - chociaż nazwana została odszkodowaniem - stanowi w swojej istocie rozliczenie z tytułu umowy najmu, rodzaj "odstępnego" zapłatę za zgodę kontrahenta na prawo do wcześniejszego wycofania się z umowy. Objęta zatem jest podatkiem od towarów i usług i powinna być dokumentowana fakturą VAT;

* w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 981/13 - o tym, że w sprawie nie mamy do czynienia z odszkodowaniem, które ma na celu naprawienie szkody, przemawia to, że sam fakt wcześniejszego rozwiązania umowy za porozumiem stron nie daje podstaw do twierdzenia o wystąpieniu szkody. Zaś określenie, że jest to odszkodowanie w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy także szkody tej nie określa;

* w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 1664/12 - wypłaty z tytułu wcześniejszego rozwiązania umowy najmu za porozumieniem stron płyną z tego samego źródła, jakim jest łączący stronę stosunek prawny, czyli właśnie umowa najmu. Są to rozliczenia związane z tą umową i jeżeli najem podlega opodatkowaniu VAT, to i te wypłaty także.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.