IPPP1/4512-303/15-2/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Działki II i Działki III - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2015 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży Działki II i Działki III.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w roku 2013 nabyła nieruchomość gruntową, zamierzając wykorzystać ją na cele prywatne. Na działce znajdował się dom mieszkalny, przeznaczony do rozbiórki. Działka została nabyta do majątku odrębnego. Działka została nabyta z zamiarem zabudowy domem jednorodzinnym, w którym zamieszkać miała Wnioskodawczyni wraz z rodziną. W chwili nabycia nieruchomości Wnioskodawczyni nie była właścicielem żadnej nieruchomości mieszkalnej, lecz wraz z rodziną zamieszkiwała w domu rodziców, co wprost przesądzało o potrzebie zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Niestety po nabyciu działki, okazało się, że zasoby finansowe Wnioskodawczyni nie pozwalają na realizację początkowych planów, które były przesłanką nabycia nieruchomości. Podobnie Wnioskodawczyni, zatrudniona w sferze budżetowej, nie widziała możliwości ubiegania się o kredyt w kwocie, która umożliwiałaby budowę domu w początkowym kształcie. W tej sytuacji Wnioskodawczyni zdecydowała się ograniczyć początkowe plany w taki sposób, że zdecydowała się wybudować dom znacznie mniejszy, niż początkowo planowany. W tym celu Wnioskodawczyni nabyła projekt domu, którego wielkość pozwala na umieszczenie go jedynie w części nabytej działki.

Ponieważ posiadane środki finansowe nie pozwalają na budowę w chwili obecnej, a ponadto w świetle nowych planów nabyta w 2013 r. działka okazuje się zbyt duża, Wnioskodawczyni zdecydowała się na sprzedaż części nabytej uprzednio działki. Należy podkreślić, iż nabyta nieruchomość w świetle prawa stanowi prawo użytkowania wieczystego, co oznacza, iż opłaty z tego tytułu są znaczącym obciążeniem dla budżetu domowego (ok. 13.000 PLN rocznie).

Własne potrzeby Wnioskodawczyni ograniczyła do 1/3 pierwotnie nabytej działki. Ponieważ z informacji powszechnie dostępnych wynika, że najłatwiej sprzedać działki o powierzchni odpowiadającej 1/3 pierwotnej powierzchni działki. Dlatego też Wnioskodawczyni zdecydowała się na następujący krok: podzieliła pierwotnie nabytą działkę na trzy części-trzy odrębne działki, z których jedną działkę (Działka I) planuje zabudować domem jednorodzinnym dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, natomiast pozostałe dwie działki (Działka II i Działka III) zamierza sprzedać.

Jak wspomniano wyżej, nieruchomość nie była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana w jakikolwiek sposób: ani dla celów osobistych (jak pierwotnie zamierzano), ani dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Nie była ona również przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie prowadzi również działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT z jakiegokolwiek tytułu.

Poza wspomnianymi powyżej podziałem nabytej nieruchomości na trzy odrębne działki, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych innych działań o charakterze prawnym ani faktycznym, które dotyczyłyby przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanych powyżej Działki II i Działki III, będzie stanowiła działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, w związku z czym Wnioskodawczyni stanie się podatnikiem VAT z tytułu wskazanych czynności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż opisanych powyżej Działki II i Działki III nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, zatem w związku z dokonaniem tych czynności wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei stosownie do ust. 2 powołanego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Literalne brzmienie powołanego przepisu kładzie nacisk na to, w jakim charakterze i z jaką intencją działał podmiot dokonujący czynności wymienionych w ust. 2 artykułu 15. Z punktu widzenia ustawy istotne jest, czy dana czynność dokonywana jest z zamiarem działania jako podatnik, wykonywania czynności w przyszłości w sposób częstotliwy i uczynienia z niej źródła dochodów. Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 8 marca 2010 r. Nr IPPP1-443-200/09-6/S/MP " (...) aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w odniesieniu do danej czynności ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności w tym zakresie."

W opisywanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni - w jej własnej ocenie - nie działa jako producent, handlowiec lub usługodawca. Czynność polegająca na sprzedaży części uprzednio nabytej nieruchomości to jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku, który nie jest mu do niczego potrzebny w sytuacji rezygnacji z pierwotnych planów, które legły u podstaw decyzji o jego nabyciu.

Z tego punktu widzenia nie ma znaczenia, że Wnioskodawczyni podjęła wcześniej określone czynności dotyczące nieruchomości, tj. dokonała podziału nabytej nieruchomości. Nawet jeśli uznać te czynności za czynności przygotowawcze do sprzedaży, to nie mogą być traktowane jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT. Jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w cytowanej już interpretacji z dnia 8 marca 2010 r. "okoliczność, że Wnioskodawca podjął czynności przygotowawcze do sprzedaży wydzielonych działek nie zmienia faktu, iż nabył on działkę z zamiarem posadowienia na nim własnego domu. Uzyskanie warunków zabudowy, badania geologiczne podmokłego terenu, podłączenie energii elektrycznej należą do czynności koniecznych przy budowie domu. Wnioskodawca sprzedając działki będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem, czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy."

Powyższe stanowisko potwierdza również praktyka interpretacyjna organów podatkowych. Powołano już wcześniej interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 marca 2010 r. Należy podkreślić, iż organ ten prezentuje jednolite stanowisko w omawianej treści, co znalazło swój wyraz również w innych interpretacjach, np. w interpretacji z dnia 29 stycznia 2010 r. Nr IPPP1-443-S/65/07-9/IŻ, czy w dopiero co wydanej interpretacji z dnia 10 marca 2015 r. Nr 1PPP2/443-1251/14-2/MT. W tej ostatniej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podniósł, iż "w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest również, czy (...) Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług - czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną."

Należy podkreślić, iż Wnioskodawczyni nie wykonywała żadnych czynności, z przykładowego katalogu, przytoczonego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Jedyną czynnością, jaką Wnioskodawczyni podjęła, było przeprowadzenie podziału nieruchomości, co przecież było niezbędne, by wydzielić z nabytej nieruchomości działki, którą ostatecznie zamierza zabudować domem na własne potrzeby swoje i swojej rodziny, zaś czynność ta musiała poprzedzić przygotowanie projektu własnego domu.

Podobny do zaprezentowanego powyżej pogląd można znaleźć również w stanowiskach innych organów, np. interpretacji Nr ITPP2/443-786/08/09-S/IK, wydanej w dniu 6 października 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

Warto podkreślić, iż w analogicznej sprawie głos zabrał również Naczelny Sąd Administracyjny. W wyroku z dnia 29 października 2007 r. sygn. Akt IFPS 3/07 sąd podkreślił, iż "jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. I dalej (...) przepisy art. 2 pkt 1 i art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy sprzeciwiają się uznaniu za czynność opodatkowaną wyprzedaży majątku własnego."

Naczelny Sąd Administracyjny nie miał wątpliwości, iż " (...) jeśli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT."

"Podkreślić przy tym należy," (czytamy dalej w uzasadnieniu wyroku NSA)"że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Więcej nawet: z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana (zob. orzeczenie w sprawie C-400/98 pomiędzy "F." a "B."). Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT."

"Argument, że podmiot dokonujący sprzedaży (dostawy) majątku prywatnego nie może być traktowany w odniesieniu do takiej sprzedaży jako podatnik podatku od towarów i usług, doznaje dodatkowego wzmocnienia, gdy uwzględnić wnioski płynące z analizy przepisu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy. Przepis ten określając zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej stanowi, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju "przez podatnika, który jako taki występuje". Art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy wyraźnie więc wskazuje, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności, dany podmiot występuje w charakterze podatnika VAT a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarcza.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 201I r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. Ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W związku z powyższym opisem należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość gruntową, zamierzając wykorzystać ją na cele prywatne. Na działce znajdował się dom mieszkalny, przeznaczony do rozbiórki. Działka została nabyta do majątku odrębnego. Działka została nabyta z zamiarem zabudowy domem jednorodzinnym, w którym zamieszkać miała Wnioskodawczyni wraz z rodziną. W chwili nabycia nieruchomości Wnioskodawczyni nie była właścicielem żadnej nieruchomości mieszkalnej. Niestety po nabyciu działki, okazało się, że zasoby finansowe Wnioskodawczyni nie pozwalają na realizację początkowych planów, które były przesłanką nabycia nieruchomości. Wnioskodawczyni, nie widziała możliwości ubiegania się o kredyt w kwocie, która umożliwiałaby budowę domu w początkowym kształcie. W tej sytuacji Wnioskodawczyni zdecydowała się ograniczyć początkowe plany w taki sposób, że zdecydowała się wybudować dom znacznie mniejszy, niż początkowo planowany. W tym celu Wnioskodawczyni nabyła projekt domu, którego wielkość pozwala na umieszczenie go jedynie w części nabytej działki.

Ponieważ posiadane środki finansowe nie pozwalają na budowę w chwili obecnej, a ponadto w świetle nowych planów nabyta w 2013 r. działka okazuje się zbyt duża, Wnioskodawczyni zdecydowała się na sprzedaż części nabytej uprzednio działki. Należy podkreślić, że nabyta nieruchomość w świetle prawa stanowi prawo użytkowania wieczystego, co oznacza, że opłaty z tego tytułu są znaczącym obciążeniem dla budżetu domowego (ok. 13.000 PLN rocznie).

Z informacji powszechnie dostępnych wynika, że najłatwiej sprzedać działki o powierzchni odpowiadającej 1/3 pierwotnej powierzchni działki. Dlatego też Wnioskodawczyni zdecydowała się na następujący krok: podzieliła pierwotnie nabytą działkę na trzy części-trzy odrębne działki, z których jedną działkę (Działka I) planuje zabudować domem jednorodzinnym dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych, natomiast pozostałe dwie działki (Działka II i Działka III) zamierza sprzedać.

Jak wspomniano wyżej, nieruchomość nie była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana w jakikolwiek sposób: ani dla celów osobistych (jak pierwotnie zamierzano), ani dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Nie była ona również przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni nie prowadzi również działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem VAT z jakiegokolwiek tytułu.

Poza wspomnianymi powyżej podziałem nabytej nieruchomości na trzy odrębne działki, Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych innych działań o charakterze prawnym ani faktycznym, które dotyczyłyby przedmiotowej nieruchomości.

Zatem należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawione przez Wnioskodawczynię zdarzenie przyszłe oraz przepisy prawne mające w tym zakresie zastosowanie należy uznać, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży ww. działek gruntu nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z tego, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotową nieruchomość w celach prywatnych, nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w jakikolwiek sposób, nie była ona przedmiotem najmu, dzierżawy ani żadnej innej umowy o podobnym charakterze, a ponadto Wnioskodawczyni nie podjęła żadnych czynności zmierzających do uatrakcyjnienia nieruchomości w celu jej sprzedaży, tym samym nie podjęła działań zbliżonych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Wnioskodawczyni dokonując transakcji zbycia Działki II i Działki III nie wypełnia przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, w związku z czym niniejsza sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym w stosunku do dokonanej transakcji nie działa jako podatnik podatku VAT należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.