IPPP1/4512-299/16-2/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego pracownikom do celów prywatnych oraz braku obowiązku ewidencjonowania wykonywanych czynności na kasie rejestrującej - jest prawidłowe.

W dniu 11 kwietnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia samochodu służbowego pracownikom do celów prywatnych oraz braku obowiązku ewidencjonowania wykonywanych czynności na kasie rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca -. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) zajmuje się świadczeniem usług marketingowych polegających na odpłatnym organizowaniu i obsłudze na zlecenie klientów programów lojalnościowych, motywacyjnych, konkursów oraz loterii promocyjnych i audiotekstowych, których celem jest w szczególności zwiększanie sprzedaży i promocja produktów klientów.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka udostępnia swoim kluczowym pracownikom samochód służbowy stanowiący część Jej przedsiębiorstwa. Z perspektywy Spółki wykorzystywanie samochodu służbowego jest zasadne ze względu na częste spotkania, które odbywają użytkujący go pracownicy z klientami, dostawcami, usługodawcami itd. w siedzibach tych podmiotów.

Obecnie Spółka posiada jeden samochód służbowy, który nie jest przyporządkowany do konkretnego pracownika (różni pracownicy korzystają z samochodu w miarę zapotrzebowania). Samochód ten został przez Spółkę nabyty po dniu 1 stycznia 2014 r. W związku z jego nabyciem Spółce przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego obliczoną zgodnie z przepisem art. 86a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. poz. 54 poz. 535 z późn. zm., dalej również "ustawa o VAT") tj. o 50% kwoty podatku wynikającej z faktury zakupu otrzymanej przez Spółkę. Wszystkie koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodu (w tym m.in. koszty zakupu paliwa oraz niezbędnych napraw) ponosi Spółka. W przyszłości Spółka nie wyklucza możliwości nabycia kolejnych samochodów służbowych, w tym w oparciu o umowę i umowy leasingu. Również przy nabyciu nowych samochodów Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktury zakupu lub z faktur dokumentujących kolejne raty leasingowe.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku Spółka dopuszcza możliwość nieodpłatnego używania przez pracowników samochodu służbowego do celów prywatnych (podobna możliwość będzie również istniała w przypadku nabycia kolejnych samochodów służbowych w przyszłości, w odniesieniu do tych samochodów). W takich przypadkach Spółka rozpoznaje u tych pracowników, którzy w danym miesiącu użytkowali samochód służbowy do celów, zryczałtowany przychód na zasadach określonych w przepisach art. 12 ust. 2a i 2b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 z późn. zm.). W związku z faktem, że Spółka nie pobiera od pracowników żadnych płatności za użytkowanie samochodu służbowego do celów prywatnych, Spółka nie rozpoznaje z tego tytułu obowiązku podatkowego w podatku VAT, nie wystawia też pracownikom faktur ani paragonów. Celem niniejszego wniosku jest właśnie potwierdzenie prawidłowości powyższej praktyki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodu służbowego, stanowiącego część przedsiębiorstwa Spółki, do celów prywatnych, może zostać uznane za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i czy Spółka będzie miała obowiązek odprowadzać podatek VAT z tego tytułu.

2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma obowiązek prowadzenia ewidencji za pomocą kasy fiskalnej i wystawiania paragonów w związku nieodpłatnym udostępnieniem pracownikom samochodu służbowego, stanowiącego część przedsiębiorstwa Spółki, do celów prywatnych.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad. pytanie 1

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodu służbowego, stanowiącego część przedsiębiorstwa Spółki, do celów prywatnych, nie może zostać uznane za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie Spółka nie będzie miała obowiązku odprowadzać podatku VAT z tego tytułu.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca przewidział jednak od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników - do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli zatem jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie ma zatem podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do treści art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Na mocy art. 8 ust. 6 ustawy o VAT, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Powyższe przepisy wyłączają konieczność rozliczenia podatku VAT należnego w przypadku wykorzystania przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza m.in. pojazdów samochodowych objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.

Nadmienić należy, że zgodnie z przepisem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Ponadto, na mocy art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), która weszła w życie z dniem 1 I kwietnia 2014 r. w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł, nie stosuje się również przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, na potrzeby ust. 1 przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze treść przywołanych powyżej przepisów należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2014 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nieodpłatne wykorzystanie, dla celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, samochodów nabytych przed dniem 1 kwietnia 2014 r. jak i po tym dniu, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku. Brak obowiązku opodatkowania nieodpłatnego wykorzystywania pojazdów samochodowych dla celów innych niż działalność gospodarcza nie dotyczy natomiast pojazdów zakupionych przed dniem 1 kwietnia 2014 r. z pełnym prawem do odliczenia podatku. Z tą ostatnią sytuacją nie mamy jednak do czynienia w stanie faktycznym nakreślonym przez Spółkę.

Wobec zaistniałego stanu faktycznego oraz w świetle powołanych przepisów prawa należy wskazać, że skoro Spółka nabyła samochód służbowy po dniu 1 kwietnia 2014 r. i przy jego nabyciu odliczyła 50% podatku VAT naliczonego to w tym przypadku nieodpłatne udostępnienie pracownikom rzeczonego samochodu służbowego do celów prywatnych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W opisanej sytuacji bowiem zostaną spełnione przesłanki warunkujące wyłączenie z opodatkowania użytku pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki, wymienione art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, a w konsekwencji zastosowania nie znajdzie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Powyższy wniosek pozostaje aktualny również w odniesieniu do kolejnych samochodów służbowych, które Spółka nabędzie w przyszłości (w tym na podstawie umowy leasingu), a w związku z nabyciem których będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktury zakupu / faktur dokumentujących raty leasingowe.

Reasumując należy stwierdzić, że w przedstawionym stanie faktycznym nieodpłatne udostępnianie pracownikom Spółki samochodu służbowego, stanowiącego część przedsiębiorstwa Spółki, do celów prywatnych, nie będzie mogło zostać uznane za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Co za tym idzie, zgodnie z przepisem art. 8 ust. 5 w zw. z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT nie będzie ono podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w następujących indywidualnych interpretacjach przepisów podatkowych:

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 25 stycznia 2016 r. nr ILPP1/4512-1-808/15-4/HW

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 maja 2015 r. nr ILPP1/4512-1-54/15-4/AS,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 grudnia 2014 r. nr IPPP2/443-1042/14-2/AO,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 listopada 2014 r. nr IPPP1/443-1095/14-4/EK,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2014 r. nr IPPP1/443-936/14-2/JL,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 lipca 2014 r. nr ILPP1/443-356/14-2/JSK,

* interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 lipca 2014 r. nr ILPP5/443-86/14-4/PG.

Ad. pytanie 2

Skoro w przedstawionym stanie faktycznym nieodpłatne udostępnianie pracownikom Spółki samochodu służbowego, stanowiącego część przedsiębiorstwa Spółki, do celów prywatnych, nie będzie mogło zostać uznane za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i nie będzie ono podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to tym samym Spółka nie będzie miała obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy fiskalnej i wystawiania pracownikom paragonów w związku takim nieodpłatnym udostępnieniem. W konsekwencji również na drugie z pytań postawionych w niniejszym wniosku należy udzielić odpowiedzi przeczącej.

Z ostrożności, Spółka chciałaby podkreślić, iż nawet gdyby przyjąć, że nieodpłatne udostępnianie pracownikom Spółki samochodu służbowego, stanowiącego część przedsiębiorstwa Spółki, do celów prywatnych, będzie mogło zostać uznane za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, to wówczas Spółka byłaby zwolniona z obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy fiskalnej i wystawania pracownikom paragonów na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544) w zw. z poz. 35 załącznika do tego rozporządzenia, gdzie przewidziano m.in. zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania dla dostawy towarów i świadczenia usług przez podatnika na rzecz jego pracowników. Ponadto świadczone przez Spółkę usługi na rzecz pracowników nie zostały wymienione w § 4 pkt 2 rozporządzenia jako podlegające obligatoryjnemu ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników - do ich celów bezpośrednio konsumpcyjnych, które nie mają żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, wytworzeniu lub imporcie tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, opodatkowaniu podatkiem VAT takie nieodpłatne świadczenie usług nie podlega.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Analizując natomiast treść art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, zauważyć należy, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Podkreślić należy przy tym, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to, czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Nie ma zatem podstaw do opodatkowania usług świadczonych wprawdzie nieodpłatnie, lecz w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do treści art. 8 ust. 5 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

Na mocy art. 8 ust. 6 ustawy, obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r., w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich w używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Powyższe przepisy wyłączają konieczność rozliczenia podatku VAT w przypadku wykorzystania przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.

Nadmienia się, że zgodnie z przepisem art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

Na podstawie art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Ponadto, na mocy art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą, która weszła w życie z dniem 1 kwietnia 2014 r., w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych nabytych, importowanych lub wytworzonych przez podatnika przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przy których nabyciu, imporcie lub wytworzeniu kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5000 zł lub 6000 zł, nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy nowelizującej, na potrzeby ust. 1 przepis art. 8 ust. 6 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej udostępnia swoim kluczowym pracownikom samochód służbowy stanowiący część jego przedsiębiorstwa. Z perspektywy Spółki wykorzystywanie samochodu służbowego jest zasadne ze względu na częste spotkania, które odbywają użytkujący go pracownicy z klientami, dostawcami, usługodawcami itd. w siedzibach tych podmiotów.

Obecnie Spółka posiada jeden samochód służbowy, który nie jest przyporządkowany do konkretnego pracownika (różni pracownicy korzystają z samochodu w miarę zapotrzebowania). Samochód ten został przez Spółkę nabyty po dniu 1 stycznia 2014 r. W związku z jego nabyciem Spółce przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego obliczoną zgodnie z przepisem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT tj. o 50% kwoty podatku wynikającej z faktury zakupu otrzymanej przez Spółkę. Wszystkie koszty związane z utrzymaniem i eksploatacją samochodu (w tym m.in. koszty zakupu paliwa oraz niezbędnych napraw) ponosi Spółka. W przyszłości Spółka nie wyklucza możliwości nabycia kolejnych samochodów służbowych, w tym w oparciu o umowę i umowy leasingu. Również przy nabyciu nowych samochodów Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktury zakupy lub z faktur dokumentujących kolejne raty leasingowe.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku Spółka dopuszcza możliwość nieodpłatnego używania przez pracowników samochodu służbowego do celów prywatnych (podobna możliwość będzie również istniała w przypadku nabycia kolejnych samochodów służbowych w przyszłości, w odniesieniu do tych samochodów). W takich przypadkach Spółka rozpoznaje u tych pracowników, którzy w danym miesiącu użytkowali samochód służbowy do celów, zryczałtowany przychód na zasadach określonych w przepisach art. 12 ust. 2a i 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z faktem, że Spółka nie pobiera od pracowników żadnych płatności za użytkowanie samochodu służbowego do celów prywatnych, Spółka nie rozpoznaje z tego tytułu obowiązku podatkowego w podatku VAT, nie wystawia też pracownikom faktur ani paragonów. W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy nieodpłatne udostępnienie pracownikom samochodu służbowego, stanowiącego część przedsiębiorstwa Spółki, do celów prywatnych, może zostać uznane za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i czy Spółka będzie miała obowiązek odprowadzać podatek VAT z tego tytułu.

W sprawie będącej przedmiotem analizy nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem usług Wnioskodawcy na rzecz pracowników, ale użyciem towarów stanowiących część przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy wskazać, że nieodpłatne udostępnienie samochodów pracownikom Spółki do celów prywatnych nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że w związku z nabyciem samochodów Wnioskodawca dokonuje odliczenia częściowego, tj. 50% podatku naliczonego. Skutkiem czego do nieodpłatnego udostępnienia samochodów pracownikom do ich celów prywatnych na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy - nie będzie miał zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Zatem biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy, w odpowiedzi na zadane pytanie, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku odprowadzania podatku od towarów i usług z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług w postaci udostępnienia samochodów do jazd prywatnych, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1, w związku z art. 8 ust. 5 ustawy.

Nadto Wnioskodawca powziął wątpliwości co do tego, czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółka ma obowiązek prowadzenia ewidencji za pomocą kasy fiskalnej i wystawiania paragonów w związku nieodpłatnym udostępnieniem pracownikom samochodu służbowego, stanowiącego część przedsiębiorstwa Spółki, do celów prywatnych.

Odnosząc się do kwestii obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących należy wskazać, że zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1a ustawy o VAT - do obrotu wykazywanego w ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się kwoty podatku należnego.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Ponadto, w myśl ustawy o VAT ewidencjonowaniu w kasie rejestrującej podlega sprzedaż.

Pojęcie sprzedaży zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, zgodnie z którym pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższymi okolicznościami należy stwierdzić, że udostępnienie pracownikom Spółki samochodów osobowych nie będzie wymagać zastosowania kasy fiskalnej. Jak już wskazano użycie samochodu służbowego przez pracowników Spółki do celów prywatnych nie podlega opodatkowaniu VAT na podstawie art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, który wyłącza z opodatkowania nieodpłatne użycie pojazdu samochodowego do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, przy odliczeniu podatku zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT. Zatem należy stwierdzić, że czynność ta nie będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem wykonywane przez Wnioskodawcę czynności udostępniania samochodów Spółki pracownikom w celach niezwiązanych z działalnością, jako nie stanowiące sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, nie podlega obowiązkowi ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.