IPPP1/4512-244/16-2/MPe - Opodatkowanie dostawy działek niezabudowanych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 21 marca 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek niezabudowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W listopadzie 2007 r. Wnioskodawczyni kupiła z małżonkiem niezabudowaną nieruchomość gruntową. Z mężem ma podpisaną od 2003 r. rozdzielność majątkową. Nieruchomość była i jest niezabudowana, położona jest nad jeziorem, w momencie zakupu i obecnie ma obszar 3 ha 6237 m². Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem kupiła ją od osoby prywatnej, cena nie zawierała podatku VAT. W momencie zakupu nieruchomość była podzielona na 12 działek, w tym jedna działka miała (i ma) przeznaczenie na drogę, a jedna działka była (i jest) działką leśną. Nieruchomość była (i jest) podzielona na działki wielkości od około 3000 m² i do około 3350 m². Faktycznego podziału nie naniesiono na grunt. Nabycia dokonano do majątku prywatnego, osobistego, traktując ten zakup jako lokatę kapitału.

W momencie zakupu jak i obecnie nieruchomość nie ma ogrodzenia, utwardzonej drogi, wodociągu, kanalizacji itp. Nieruchomość w całości (poza działką leśną faktycznie zadrzewioną) była użytkowana rolniczo, zarówno przed zakupem w 2007 r. jak i obecnie. Co roku, odkąd Wnioskodawczyni i małżonek są właścicielami, było zasiewane zboże na paszę dla koni. Zboże było zbierane, pole zaorywane i ponownie dokonywano zasiewów. Zboże było przeznaczone dla koni Wnioskodawcy, bowiem ma w Krzywym od 2007 r. dom, stajnię i konie.

W 2011 r. uchwałą z dnia 21 października 2011 r. Rady Miejskiej dla tego m.in. terenu uchwalono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z tym planem siedem ww. działek ma przeznaczenie pod budownictwo mieszkaniowe, trzy działki mają przeznaczenie pod zabudowę zagrodową, pozostałe dwie to: jedna - przeznaczenie na drogę, a druga działka stanowi las.

Od momentu zakupu Wnioskodawczyni i małżonek nie dokonywali żadnych ulepszeń nieruchomości. Nie inwestowali w infrastrukturę typu utwardzenie drogi, przyłącze energetyczne, wodne, kanalizacyjne itp.

W chwili obecnej Zainteresowani planują sprzedaż poszczególnych działek. Chętnie dokonaliby sprzedaży całej posiadanej nieruchomości, ale zdają sobie sprawę, że bardzo trudno będzie znaleźć nabywcę na tak dużą powierzchnię (ponad 3 ha). Nie uzyskają satysfakcjonującej ceny w przeliczeniu na 1 m². Myślą zatem o tym, aby sprzedawać pojedyncze działki w miarę jak będą zgłaszać się chętni nabywcy. Z uwagi na dużą powierzchnię nawet pojedynczej działki (ponad 3 tys m²), zastanawiają się nad dodatkowym podziałem działek mających przeznaczenie pod budownictwo mieszkaniowe (jest ich w sumie siedem). Istnieje możliwość podzielenia działki na dwie mniejsze. Zapisy uchwały - miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dopuszczają taką możliwość.

Przed sprzedażą działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmować czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, żeby podnieść wartość gruntu np. ogrodzenie, uzbrojenie, przyłącze energetyczne, utwardzenie dróg.

Przed sprzedażą działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmować aktywnych działań marketingowych, reklamowych. Zamierza tylko albo sama zamieścić zwykłe ogłoszenia w celu sprzedaży gruntów, albo z uwagi na dużą odległość miejsca zamieszkania (P.) do R. (miejsce położenia nieruchomości) zlecić agencji nieruchomości zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży i ewentualną sprzedaż.

Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. W tej chwili jest emerytką. Mąż Wnioskodawczyni jest tylko wspólnikiem spółki jawnej prowadzącej działalność w zakresie usług medycznych.

Działki gruntu nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wykorzystując działki do działalności rolniczej (zboże) Wnioskodawczyni nie działała jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej wyżej sytuacji sprzedaż działek (udziału ułamkowego 1/2 w działkach) będzie podlegać opodatkowaniu VAT. Jeżeli tak, to czy każda sprzedaż działki podlega VAT. Czy podlega podatkowi VAT tylko sprzedaż działki tej podzielonej.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek, (udziału w działkach) w tym przypadku nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawczyni sprzedaje je jako osoba fizyczna, a nie przedsiębiorca. Nieruchomości, których dotyczy wniosek nie były, nie są i nie będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Przez długie lata nieruchomość była wykorzystywana rolniczo, na uprawy zbóż, paszy. Zainteresowana nie wykorzystywała jej na żadne cele działalności gospodarczej. Jeżeli Wnioskodawczyni nawet dokona podziału 7 maksymalnie działek na 14 mniejszych działek, to z uwagi na fakt, że tylko tak możliwa jest sprzedaż tych nieruchomości według ich rzeczywistej wartości. Nieruchomości nie są, nie będą i nie były udostępniane innym osobom na jakiejkolwiek podstawie. Wnioskodawczyni nie poniosła i nie planuje ponosić jakichkolwiek kosztów w celu przygotowania działek do sprzedaży. Nie podejmuje i nie zamierza podejmować jakichkolwiek działań marketingowych w związku ze sprzedażą nieruchomości.

Żadna z zakupionych nieruchomości nie była i nie będzie wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności. Z tytułu nabycia działek nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ogłoszenia i sprzedaż przez ewentualnie agencję nieruchomości wynika tylko i wyłącznie z faktu, że Wnioskodawczyni mieszka daleko od nieruchomości.

Działki, o których mowa we wniosku, stanowią majątek prywatny Wnioskodawczyni. Sprzedaż ich jest realizacją prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem.

W tym momencie Wnioskodawczyni chce zwrócić uwagę na wyrok TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawie C-181/10. TSUE zwrócił uwagę i na to, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Wskazał on także w tej sprawie na swoje wyroki, z których treści wynika, że takie transakcje nie stanowią same z siebie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dyrektywy. Ponadto TSUE dokonał wykładni przepisu art. 16 dyrektywy VAT zaznaczając, że zgodnie z jego brzmieniem znajduje on zastosowanie, jeżeli podatek naliczony przy zakupie towaru będącego przedmiotem transakcji albo jego części podlegał w całości lub w części odliczeniu. Wnioskodawczyni nie miała przy nabyciu prawa do odliczenia.

Dalej TSUE orzekł, że tylko w przypadku, gdy osoba w celu dokonywania sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, może być uznana za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika VAT. Wnioskodawca nie podejmuje żadnych aktywnych działań, z uwagi na odległość prawdopodobnie zleci sprzedaż agencji nieruchomości.

W podsumowaniu Trybunał przedstawił następujące wnioski: "Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub i usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności."

Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawczyni uważa, że w jej przypadku, sprzedaż będzie zwykłym wykonywaniem prawa własności i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle przywołanych przepisów grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów. W konsekwencji, sprzedaż nieruchomości jest traktowana jako czynność objęta przedmiotowym zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 k.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy wskazać, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności nieruchomości na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnej nieruchomości za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne więc dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W konsekwencji, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby".

Z powyższych rozważań wynika, że kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę nieruchomości należy uznać za objętą podatkiem, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku kiedy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni z małżonkiem kupiła niezabudowaną nieruchomość gruntową od osoby prywatnej. Cena nie zawierała podatku VAT. W momencie zakupu nieruchomość była podzielona na 12 działek, w tym jedna działka miała (i ma) przeznaczenie na drogę, a jedna działka była (i jest) działką leśną. Nieruchomość była (i jest) podzielona na działki wielkości od około 3000 m² i do około 3350 m². Faktycznego podziału nie naniesiono na grunt. Nabycia dokonano do majątku prywatnego, osobistego, traktując ten zakup jako lokatę kapitału. W momencie zakupu jak i obecnie nieruchomość nie ma ogrodzenia, utwardzonej drogi, wodociągu, kanalizacji itp. Nieruchomość w całości (poza działką leśną faktycznie zadrzewioną) była użytkowana rolniczo, zarówno przed zakupem w 2007 r. jak i obecnie. Co roku, odkąd Wnioskodawczyni i małżonek są właścicielami, było zasiewane zboże na paszę dla koni. W 2011 r. uchwalono dla tego terenu miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z tym planem siedem ww. działek ma przeznaczenie pod budownictwo mieszkaniowe, trzy działki mają przeznaczenie pod zabudowę zagrodową, pozostałe dwie to: jedna - przeznaczenie na drogę, a druga działka stanowi las.

Od momentu zakupu Wnioskodawczyni i małżonek nie dokonywali żadnych ulepszeń nieruchomości. Nie inwestowali w infrastrukturę typu utwardzenie drogi, przyłącze energetyczne, wodne, kanalizacyjne itp. W chwili obecnej Zainteresowani planują sprzedaż poszczególnych działek. Z uwagi na brak nabywców na tak dużą powierzchnię (ponad 3 ha), planują sprzedaż pojedynczych działek w miarę jak będą zgłaszać się chętni nabywcy. Wnioskodawczyni zastanawia się nad dodatkowym podziałem działek mających przeznaczenie pod budownictwo mieszkaniowe (jest ich w sumie siedem). Istnieje możliwość podzielenia działki na dwie mniejsze, gdyż zapisy uchwały - miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dopuszczają taką możliwość. Przed sprzedażą działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, żeby podnieść wartość gruntu np. ogrodzenie, uzbrojenie, przyłącze energetyczne, utwardzenie dróg. Nie będzie także podejmowała aktywnych działań marketingowych, reklamowych. Zamierza tylko albo sama zamieścić zwykłe ogłoszenia w celu sprzedaży gruntów, albo z uwagi na dużą odległość miejsca zamieszkania od położenia nieruchomości zlecić agencji nieruchomości zamieszczanie ogłoszeń o sprzedaży.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej. Działki gruntu nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Wykorzystując działki do działalności rolniczej Wnioskodawczyni nie działała jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii uznania, czy sprzedaż działek (udziału 1/2 w działkach) nastąpi w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że w stosunku do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nabyła działki do majątku prywatnego, osobistego, traktując zakup jako lokatę kapitału. Nieruchomość była wykorzystywana rolniczo, na uprawy zbóż, paszy. Wnioskodawczyni nie wykorzystywała nieruchomości na cele działalności gospodarczej. Działki gruntu nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, wykorzystując działki do działalności rolniczej Wnioskodawczyni nie działała jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Ponadto przed sprzedażą Wnioskodawczyni nie będzie podejmować czynności wymagających zaangażowania środków finansowych w celu podniesienia wartości gruntu, np. ogrodzenie, uzbrojenie, przyłącze energetyczne, utwardzenie dróg. Z opisu sprawy nie wynika, aby poza podziałem działek na mniejsze, Wnioskodawczyni wykonała inne czynności mające na celu przygotowanie gruntu do sprzedaży. Wnioskodawczyni nie będzie również podejmowała aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykle formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Przedmiotowa sprzedaż stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Wnioskodawczyni nie dokonywała w stosunku do ww. nieruchomości żadnych czynności charakterystycznych dla podmiotów prowadzących profesjonalny obrót nieruchomościami. Skutkiem tego, u Wnioskodawczyni z tytułu przeprowadzonych transakcji sprzedaży opisanej nieruchomości w całości lub też po podziale na mniejsze działki, nie wystąpi obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Zauważyć należy również, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawczyni. W konsekwencji interpretacja nie wywołuje skutków prawnych określonych w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa dla małżonka Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.