IPPP1/4512-22/16-4/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2016 r. (data wpływu 8 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 marca 2016 r. (data wpływu do IS w Warszawie 15 marca 2016 r., do Biura KIP 17 marca 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 1 marca 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 8 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usługi świadczonej na rzecz instytucji finansowych za pośrednictwem Platformy - jest prawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usługi świadczonej na rzecz instytucji finansowych za pośrednictwem Platformy. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 15 marca 2016 r., złożonym w dniu 15 marca 2016 r. (data wpływu do IS w Warszawie 15 marca 2016 r., do Biura KIP 17 marca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 1 marca 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X Sp. z o.o. prowadzi w Polsce program lojalnościowy P. (dalej: Program) mający na celu zwiększanie satysfakcji konsumentów i budowanie ich lojalności względem firm biorących udział w tym programie (tzw. Partnerów Programu). Konsekwencje podatkowe rozliczeń w ramach zasadniczej części działalności Spółki, tj. działalności w ramach programu lojalnościowego P. nie są jednak przedmiotem niniejszego wniosku.

Przedmiotem niniejszego wniosku jest nowa działalność Spółki, którą planuje ona oferować nowym kontrahentom w oparciu o posiadaną infrastrukturę techniczną i informatyczną wykorzystywaną również w ramach Programu P. Obecnie Spółka planuje uruchomić platformę internetową P. F. (dalej: Platforma). Platforma będzie narzędziem pośredniczącym w sprzedaży usług finansowych.

Celem działania Platformy będzie zapoznanie uczestników Programu z ofertą usług finansowych i umożliwienie kontaktu uczestnikom Programu z instytucjami finansowymi i ich ofertą produktową, obejmującą w szczególności: konta bankowe, lokaty, fundusze inwestycyjne, karty kredytowe, pożyczki, kredyty i ubezpieczenia.

Zakres funkcji pełnionych przez Spółkę w ramach Platformy obejmować będzie pośrednictwo w sprzedaży usług finansowych poprzez Platformę. Wnioskodawca wykonywać będzie różnego rodzaju czynności zmierzające do zawarcia umowy między podmiotem oferującym usługi finansowe a klientem.

Poprzez Platformę potencjalny klient będzie mógł nie tylko poznać ofertę dotyczącą produktów finansowych poszczególnych instytucji finansowych, ale także uzyskać spersonalizowaną informację o interesujących go produktach oraz poprzez wypełnienie formularza zgłosić swoje zainteresowanie produktem i uzyskać kontakt z wybraną instytucją finansową.

W pierwszej kolejności Spółka publikować będzie aktualne informacje dotyczące produktów finansowych oferowanych przez współpracujące instytucje finansowe. Spółka prowadzić będzie również aktywne działania marketingowe, mające na celu pozyskanie klientów dla współpracujących instytucji finansowych (m.in. telemarketing, oferty mailingowe, itp.).

Za pośrednictwem Platformy Spółka planuje również:

* docierać do klientów zainteresowanych produktem finansowym;

* informować potencjalnych klientów o produktach instytucji finansowych;

* wybierać i prezentować oferty odpowiadające oczekiwaniom klientów;

* przedstawiać klientom procedury i warunki finansowe obowiązujące w instytucjach finansowych, dotyczące oferowanego produktu;

* dostarczać formularze aplikacyjne do wypełnienia on-line przez klientów zainteresowanych zakupem oferowanych usług finansowych,

* przyjmować wnioski o zakup usług finansowych od potencjalnych klientów, przekazywać dane klienta instytucji finansowej (tekst jedn.: zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy instytucją finansową i osobą zainteresowaną).

Jednocześnie, do czynności wykonywanych przez Spółkę nie będzie należało przetwarzanie danych potencjalnych klientów. W przypadku, gdy potencjalny klient wyrazi zainteresowanie nabyciem wybranego produktu finansowego zostanie on przekierowany do formularza wybranej instytucji finansowej umieszczonego na Platformie, w którym będzie mógł podać swoje dane niezbędne do dalszego procedowania jego wniosku przez instytucję finansową. Dane z tego formularza będą przekazywane bezpośrednio do bazy danych instytucji finansowych. Spółka nie będzie mieć wglądu, dostępu ani możliwości przetwarzania danych przekazanych przez klienta do instytucji finansowej za pośrednictwem przedmiotowego formularza.

Z tytułu świadczonych usług w powyższym zakresie Spółce przysługiwać będzie od instytucji finansowych wynagrodzenie w formie prowizji zależnej od ilości lub wartości sprzedanych produktów finansowych, których sprzedaż została rozpoczęta za pośrednictwem Platformy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisane w niniejszym wniosku usługi na rzecz instytucji finansowych świadczone przez Spółkę za pośrednictwem Platformy podlegają zwolnieniu z VAT.

Zdaniem Spółki, świadczone przez nią na rzecz instytucji finansowych, za pośrednictwem Platformy, usługi podlegają zwolnieniu z VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług rozumie się natomiast, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o VAT każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Jednocześnie w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT przewidziano warunki zastosowania zwolnień z opodatkowania dla świadczonych usług. Zgodnie z tymi przepisami zwalnia się od podatku:

* usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji;

* usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;

* usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę;

* usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług;

* usługi, w tym także usługi pośrednictwa, których przedmiotem są udziały w:

Regulacja ta wprowadza zwolnienia z podatku VAT różnego rodzaju usług finansowych (reasekuracyjnych, kredytowych, gwarancyjnych, itp.), a także usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług finansowych.

Nie powinno budzić wątpliwości, że świadczone przez banki i inne instytucje finansowe usługi podlegają zwolnieniu z podatku VAT. W związku z tym, zdaniem Spółki, świadczone przez nią, za pośrednictwem Platformy, usługi na rzecz tych instytucji finansowych, także podlegać będą zwolnieniu z VAT, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych.

Podkreślenia wymaga, że ani ustawa o VAT, ani Dyrektywa VAT nie zawiera definicji legalnej pojęcia "usług pośrednictwa". W związku z tym, odnieść się należy do powszechnego znaczenia tego wyrażenia. Zgodnie z definicją podaną przez Słownik języka polskiego pośrednictwem jest: "1. działalność osoby trzeciej mająca na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, 2. kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy" (Elektroniczna wersja Słownika języka polskiego PWN, http://sjp.pwn.pl/).

Bez wątpienia, działalność wykonywana przez Spółkę jest pośrednictwem, w przedstawionym powyżej, gramatycznym jego znaczeniu. Spółka, jest bowiem osobą trzecią, w stosunku zarówno do instytucji finansowej (np. banku), jak i klienta. Usługi Spółki nie ograniczają się do zaprezentowania klientom w ramach Platformy ofert instytucji finansowych ale dążą do tego, aby poprzez zastosowanie stosownych mechanizmów wyboru preferencji, klient zapoznał się z ofertą, która najbardziej odpowiada jego zindywidualizowanym potrzebom. Co więcej jeśli klient jest zainteresowany daną, przedstawioną mu ofertą, poprzez procedurę wypełnienia formularza, ułatwione jest nawiązanie kontaktu pomiędzy nim a konkretną, interesującą go instytucją finansową. Formularze aplikacyjne zawarte na Platformie umożliwiają rozpoczęcie procedury zakupu wybranej przez klienta usługi finansowej przez przekazanie instytucji finansowej danych klienta wymaganych dla danej usługi finansowej. Działalność Spółki opiera się zatem na dążeniu do porozumienia pomiędzy stronami, kojarzeniu dwóch stron usługi finansowej ze sobą. Zarówno bowiem instytucja finansowa uzyskuje dostęp do danych o potencjalnej klienteli, jak również osoby zainteresowane zakupem usług finansowych otrzymują niezbędne informacje, w tym dane kontaktowe usługodawców, którzy spełniają ich spersonalizowane preferencje. Co warte podkreślenia, Spółka nie działa w tym zakresie w niczyim imieniu. Spółka nie jest zatem przede wszystkim pełnomocnikiem czy przedstawicielem instytucji finansowej lub klienta. Świadczone przez nią usługi ograniczają się zatem jedynie do kojarzenia tych dwóch stron transakcji ze sobą. Spółka nie zawiera umów, w imieniu którejkolwiek ze stron.

W związku z tym, usługi świadczone przez Spółkę, za pośrednictwem Platformy, należy uznać za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych. Tym samym usługi te objęte są zwolnieniem z podatku VAT.

Powyższe rozumienie pojęcia "pośrednictwo", a zatem także stanowisko Spółki dotyczące objęcia usług zwolnieniem, potwierdza również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r., sygn. C-453/05 Volker Ludwig, TSUE orzekł, że: "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową". Analogiczne stanowisko Trybunał zaprezentował również w wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r., sygn. C-235/00 CSC Financial Services.

Dodatkowo TSUE, w wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r., sygn. C-2/95 SDC rozstrzygnął, że: "zwolnienie przewidziane w pkt 3 i 5 art. 13B (d) nie jest ograniczone warunkiem, by usługa była świadczona przez instytucję, którą wiąże stosunek prawny z klientem końcowym. Fakt, że transakcja objęta tymi przepisami jest wykonywana przez osobę trzecią, lecz jawi się klientowi jako usługa świadczona przez bank, nie wyklucza zwolnienia z opodatkowania tej transakcji".

Z treści powyższych rozstrzygnięć wynika, że zdaniem Trybunału, zwolnione z VAT usługi pośrednictwa charakteryzują się następującymi cechami:

* świadczone są na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Zdaniem Spółki, świadczone przez nią, za pośrednictwem Platformy, usługi spełniają powyższe przesłanki. Podkreślić bowiem jeszcze raz należy, że czynności Spółki nie ograniczają się do udostępniania instytucjom finansowych miejsca na swojej stronie internetowej. Poprzez dostosowywanie prezentowanej oferty do indywidualnych preferencji klienta, bezpośrednie zwracanie się do potencjalnych usługobiorców oraz, w sytuacji wykazywania przez nich zainteresowania, pośrednictwo w nawiązaniu kontaktu (zaprezentowanie informacji o procedurach instytucji finansowej, udostępnienie stosownych formularzy, przekazanie stronom danych kontaktowych, rozpoczęcie procedury zakupu wybranej przez klienta usługi finansowej) spełniona jest przesłanka nieuznania tych czynności za mających charakter jedynie faktyczny, tj. ograniczających się wyłącznie do udostępniania informacji o produkcie stronom transakcji. Z perspektywy klienta czynności wykonywane przez Spółkę wchodzą natomiast w zakres usług finansowych. Innymi słowy klient instytucji finansowej nie dostrzega granicy pomiędzy czynnościami wykonywanymi przez Spółkę a usługami świadczonymi przez tę instytucję. Wreszcie, Spółka, jako niebędąca stroną umowy o świadczenie usługi finansowej, nie ma żadnego interesu co do jej treści.

Stanowisko Spółki jest również podzielane przez sądownictwo administracyjne, w tym przez Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 922/12, orzekł:

"Wbrew stanowisku organu, podejmowane przez skarżącą działania to nie tylko czynność udostępniania (oddania do dyspozycji) przestrzeni na stronie internetowej, ale również stworzenie instytucjom finansowym możliwości przedstawienia ich oferty, możliwość jej przeglądania i zapoznania się przez osoby zainteresowane, a także możliwość uzyskania kontaktu z doradcą instytucji finansowej czy otrzymania wniosku i zawarcia umowy na zakup danego produktu.

Spółka nie tylko oddaje przestrzeń na stronie internetowej, ale również zapewnia narzędzia stwarzające możliwość przeglądania oferty, nawiązania kontaktu, pobrania wniosku, a w rezultacie tego zawarcie umowy i nabycie produktu. Poza samym przekazywaniem informacji skarżąca tworzy bądź nabywa narzędzia, a następnie udostępnia je w celu nawiązania kontaktu i zawarcia umowy.

Zgodzić się należy ze skarżącą, że świadczone przez nią usługi nie mają wyłącznie charakteru czynności faktycznych związanych z umową. Nie jest to jedynie pasywne udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej. Spółka wychodzi poza czynności udostępniania na stronie internetowej informacji o produktach finansowych. Wyposażając stronę internetową w specjalne narzędzia, rozszerza zakres czynności, które wykonuje. Dzięki tym narzędziom spółka umożliwia zawarcie między użytkownikiem, a instytucją finansową umowy i rozpoczęcie świadczenia określonej usługi finansowej.

Celem świadczonych przez skarżącą usług jest skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy między użytkownikiem a instytucją finansową. Skoro bowiem użytkownik po zapoznaniu się z przedstawioną przez skarżącą ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego takim działaniem spółka spełnia wynikający z powołanych wyżej orzeczeń TSUE warunek uczynienia wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sama spółka jako pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym spółka świadczy usługi pośrednictwa finansowego korzystające ze zwolnienia z opodatkowania VAT".

Analogiczne stanowisko zdaje się prezentować NSA także w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r., sygn. I FSK 1582/08.

Stanowisko Spółki znajduje oparcie również w orzecznictwie organów podatkowych. W szczególności Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2014 r., nr IPPP1/443-95/14-2/AP, wskazał, że: "Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi pośrednictwa finansowego i w ramach tych usług pośredniczy pomiędzy bankami a ich klientami przy zawieraniu umów (najczęściej kredytowych). Skutkiem zawieranych przez Spółkę umów jest pozyskiwanie klientów dla banków na produkty bankowe, m.in. kredyty i pożyczki hipoteczne, gotówkowe. Wnioskodawca zawiera umowy o pośrednictwo zarówno z bankami jak i z klientami (osobami poszukującymi kredytów lub innych form finansowania). Czynności, jakie Spółka wykonuje na podstawie ww. umów na rzecz klientów i banków, to m.in.: przekazywanie informacji na temat warunków, jakie klient powinien spełnić, by móc skorzystać z wybranego produktu z oferty banku; wypełnianie formularzy; publikowanie informacji dotyczących oferowanych przez bank produktów; prowadzenie działań marketingowych mających na celu pozyskanie klientów dla banków. Z tytułu świadczonych usług Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za efekt podejmowanych działań w postaci sprzedanych przez banki produktów na rzecz pozyskanych przez Spółkę klientów. (...) Wnioskodawca podkreśla, że wykonywane przez Niego usługi są usługami pośrednictwa w świadczeniu typowych usług udzielania kredytów, a Spółka nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego. Zasadniczym celem pośrednictwa jest spowodowanie wszystkiego co możliwe, aby bank i klient zawarli ze sobą umowę. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że opisane usługi nie obejmują usług wskazanych w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, tj.: czynności ściągania długów, w tym. factoringu; usług doradztwa; usług w zakresie leasingu.

Z analizy przedstawionego stanu faktycznego w kontekście powołanych przepisów wynika, że skoro opisane usługi stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych w zakresie udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, do ich świadczenia Spółka ma prawo stosować zwolnienie od podatku VAT przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Zwolnienie to obejmuje całą kwotę należną z tytułu świadczenia tych usług, gdyż dwuskładnikowość wynagrodzenia prowizyjnego, każdorazowo wypłacanego przez bank za czynności pośrednictwa finansowego wykonywane na rzecz banku i na rzecz klienta, nie ma znaczenia".

Analogiczne stanowisko wyrazili w szczególności;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 15 października 2012 r., nr ILPP2/443-917/11/13-S1/MN;

* Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 15 października 2012 r., nr ITPP1/443-864/12/MN; oraz

* Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 11 sierpnia 2011 r., nr IPPP1/443-870/11-4/AW.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Spółki opisane w niniejszym wniosku usługi świadczone za pomocą Platformy, stanowią usługi pośrednictwa zwolnione z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy VAT zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Ponadto na mocy art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwolnione od VAT są usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy VAT zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Artykuł 43 ust. 13 ustawy VAT stanowi, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 14 ustawy VAT, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje uruchomić platformę internetową P. F., która będzie narzędziem pośredniczącym w sprzedaży usług finansowych. Celem działania Platformy będzie zapoznanie uczestników Programu z ofertą usług finansowych i umożliwienie kontaktu uczestnikom Programu z instytucjami finansowymi i ich ofertą produktową, obejmującą w szczególności: konta bankowe, lokaty, fundusze inwestycyjne, karty kredytowe, pożyczki, kredyty i ubezpieczenia. Zakres funkcji pełnionych przez Spółkę w ramach Platformy obejmować będzie pośrednictwo w sprzedaży usług finansowych poprzez Platformę. Wnioskodawca wykonywać będzie różnego rodzaju czynności zmierzające do zawarcia umowy między podmiotem oferującym usługi finansowe a klientem. Poprzez Platformę potencjalny klient będzie mógł nie tylko poznać ofertę dotyczącą produktów finansowych poszczególnych instytucji finansowych, ale także uzyskać spersonalizowaną informację o interesujących go produktach oraz poprzez wypełnienie formularza zgłosić swoje zainteresowanie produktem i uzyskać kontakt z wybraną instytucją finansową. W pierwszej kolejności Spółka publikować będzie aktualne informacje dotyczące produktów finansowych oferowanych przez współpracujące instytucje finansowe. Spółka prowadzić będzie również aktywne działania marketingowe, mające na celu pozyskanie klientów dla współpracujących instytucji finansowych (m.in. telemarketing, oferty mailingowe, itp.).

Za pośrednictwem Platformy Spółka planuje również:

* docierać do klientów zainteresowanych produktem finansowym;

* informować potencjalnych klientów o produktach instytucji finansowych;

* wybierać i prezentować oferty odpowiadające oczekiwaniom klientów;

* przedstawiać klientom procedury i warunki finansowe obowiązujące w instytucjach finansowych, dotyczące oferowanego produktu;

* dostarczać formularze aplikacyjne do wypełnienia on-line przez klientów zainteresowanych zakupem oferowanych usług finansowych,

* przyjmować wnioski o zakup usług finansowych od potencjalnych klientów, przekazywać dane klienta instytucji finansowej (tekst jedn.: zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy instytucją finansową i osobą zainteresowaną).

Z tytułu świadczonych usług w powyższym zakresie Spółce przysługiwać będzie od instytucji finansowych wynagrodzenie w formie prowizji zależnej od ilości lub wartości sprzedanych produktów finansowych, których sprzedaż została rozpoczęta za pośrednictwem Platformy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego czy opisane w niniejszym wniosku usługi świadczone za pomocą Platformy, stanowią usługi pośrednictwa zwolnione z VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37, pkt 38, pkt 39, pkt 40 i pkt 41 zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych i usług finansowych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa" warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, na który również wskazuje Wnioskodawca, gdzie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z kolei TSUE w sprawie C-235/00 wskazał, w kwestii znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 cześć B lit. d pkt 5, że "odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Zatem zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Należy wskazać, że Zainteresowany wykonując czynności docierania do klientów zainteresowanych produktem finansowym, informowania potencjalnych klientów o produktach instytucji finansowych, wybierania i prezentowania oferty odpowiadającej oczekiwaniom klientów, przedstawiania klientom procedur i warunków finansowych obowiązujących w instytucjach finansowych, dotyczących oferowanego produktu, dostarczania formularzy aplikacyjnych do wypełnienia on-line przez klientów zainteresowanych zakupem oferowanych usług finansowych, przyjmowania wniosków o zakup usług finansowych od potencjalnych klientów, przekazywania danych klienta instytucji finansowej (tekst jedn.: zgłoszenie osoby zainteresowanej określonym produktem, stanowiące podstawę do rozpoczęcia procedury zawarcia umowy pomiędzy instytucją finansową i osobą zainteresowaną) - będzie wykonywał czynności pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych oraz finansowych, których celem będzie pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz Ubezpieczyciela lub Instytucji Finansowej.

Zatem, w świetle przytoczonych wyżej przepisów prawa i orzecznictwa oraz przedstawionych okoliczności sprawy, należy stwierdzić, że opisane przez Spółkę usługi stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług, które obejmującą w szczególności: konta bankowe, lokaty, fundusze inwestycyjne, karty kredytowe, pożyczki, kredyty i ubezpieczenia.

Z treści przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, że prawodawca zwolnił od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie).

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Zatem, w świetle powołanych orzeczeń ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT korzystają usługi ubezpieczeniowe świadczone przez zakłady ubezpieczeniowe (ubezpieczycieli), których istotą jest udzielenie ochrony w zamian za uiszczoną składkę. Czynności składające się na usługę ubezpieczeniową, w tym będące następstwem udzielenia ochrony, dokonują się pomiędzy podmiotem ponoszącym ryzyko wystąpienia zdarzenia (ubezpieczycielem) a ubezpieczonym. W konsekwencji zwolnione również na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT "usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych" wiążą się z pośredniczeniem w udzielaniu ochrony ubezpieczeniowej przez ubezpieczyciela. Jako pośrednictwo w świadczeniu usług ubezpieczeniowych należy rozumieć dokonywanie w imieniu ubezpieczyciela lub też w imieniu osoby poszukującej ochrony ubezpieczeniowej wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy ubezpieczenia, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Tym samym czynności zmierzające do zawarcia umowy między podmiotem oferującym ubezpieczenia a klientem będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

W kwestii usług finansowych należy stwierdzić, że z treści art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził że "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że według TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

Tym samym czynności zmierzające do zawarcia umowy między podmiotem oferującym pożyczki i kredyty a klientem będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, a także zostało rozciągnięte na usługi pośrednictwa w tym zakresie. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają. Ustawodawca konstruując normę prawną zawartą w pkt 40 przywołanego artykułu, posłużył się sformułowaniem "wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych", wskazując na możliwie szerokie rozumienie takich transakcji, nie czyniąc przy tym konkretnych wyłączeń w tej kategorii czynności, pozostawiając je poza zwolnieniem od VAT. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z transakcjami płatniczymi, przy czym związek ten musi być wyraźny, i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Tym samym czynności zmierzające do zawarcia umowy między podmiotem oferującym konta bankowe, lokaty, karty kredytowe a klientem będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli.

Z kolei w art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy określono zwolnienie czynności związanych z instrumentami finansowymi, w tym papierami wartościowymi. Zwolnienie to odnosi się do instrumentów finansowych wymienionych w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. Nr 183, poz. 1538 z późn. zm.). Zwolnieniu od podatku podlegają czynności związane z emisją i obrotem instrumentami finansowymi oraz pośrednictwo w tych transakcjach.

Tym samym czynności zmierzające do zawarcia umowy między podmiotem oferującym fundusze inwestycyjne a klientem będzie zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy jako usługi pośrednictwa, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi.

Tym samym, z uwagi na opis sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa i zaprezentowane orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że wymienione wyżej czynności świadczone przez Zainteresowanego są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i finansowych, zatem korzystają ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37, pkt 38, pkt 40 oraz pkt 41 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.