IPPP1/4512-21/16-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy #61485; przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2016 r. (data wpływu 8 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku naliczonego zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 2a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. - jest prawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozliczenia podatku naliczonego zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 2a ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. Sp. z o.o. jest komunalną spółką prawa handlowego ze 100% udziałem Gminy Miejskiej. Do podstawowych aktów prawnych regulujących działalność spółki należą:

* Uchwała Rady Miejskiej z dnia 26 czerwca 1997 r. w sprawie przekształcenia zakładu budżetowego pn. A. w jednoosobową spółkę z o.o. Gminy miejskiej,

* Uchwała Rady Miasta z dnia 28 października 2010 r. w sprawie zmiany uchwały z dnia 26 czerwca 1997 r. w sprawie przekształcenia zakładu budżetowego pn. A. w jednoosobową spółkę z o.o. Gminy miejskiej,

* Uchwała Rady Miasta z dnia 28 października 2010 r. w sprawie powierzenia usług użyteczności publicznej w zakresie lokalnego zbiorowego transportu pasażerskiego podmiotowi wewnętrznemu tj. A. Spółka z o.o.,

* Umowa z dnia 29 grudnia 2015 r. o świadczenie usług publicznych w ramach publicznego transportu zbiorowego na terenie miasta zawarta pomiędzy Gminą Miejską ("Organizatorem") a Spółką ("Operatorem"), w której doprecyzowano sposób i zasady przekazywania przez Organizatora miesięcznej rekompensaty należnej Spółce z tytułu wykonywania usługi przewozu (zwanej dalej "umową wykonawczą").

Podstawowym rodzajem działalności wykonywanej przez Spółkę jest realizacja zadania własnego gminy, polegającego na zapewnieniu lokalnego, publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej mieszkańcom miasta i mieszkańcom sąsiednich gmin na podstawie porozumienia międzygminnego.

Zasady współpracy w zakresie obowiązku wykonania zadania własnego gminy przez Spółkę określono szczegółowo w umowie wykonawczej zawartej pomiędzy Gminą a spółką.

Umowa wykonawcza nie ma charakteru odpłatnego, gdyż Gmina nie nabywa w oparciu o nią dostaw, usług czy robót a świadczenia nabywają dla siebie bezpośrednio sami mieszkańcy. Ceny urzędowe za usługi komunikacji miejskiej ustala Rada Miasta tj. organ inny niż strony umowy wykonawczej. Taryfa przewozowa nałożona uchwałą Rady Miasta przewiduje dla różnych grup społecznych określonego rodzaju ulgi i zwolnienia. Przychody ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej zgodnie z umową wykonawczą stanowią przychód Spółki lecz nie rekompensuje on kosztów prowadzonej działalności przewozowej. Umowa doprecyzowuje sposób świadczenia przez spółkę usługi przewozu lokalnego transportu zbiorowego tj: liczbę niezbędnych do przejechania kilometrów, obszar świadczenia usług przewozu, rozkłady jazdy w zakresie częstotliwości kursowania pojazdów, sposób rozliczania przychodów wygenerowanych przez Spółkę innych niż otrzymywana rekompensata (w tym m.in. z biletów sprzedawanych przez Spółkę, działalności reklamowej) oraz zasady przekazywania Spółce rekompensaty związanej ze świadczeniem publicznej usługi komunikacji miejskiej.

W związku z faktem powierzenia Spółce przez Gminę Miasta działalności przewozowej, Spółka otrzymuje od Gminy rekompensatę. Obliczenie wysokości rekompensaty odbywa się na zasadach określonych w załączniku do rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz zasadach szczegółowych doprecyzowanych w umowie wykonawczej. Zgodnie z ww. rozporządzeniem oraz umową rekompensata pokrywa koszty działalności eksploatacyjnej wygenerowane na działalności przewozowej m.in. amortyzację taboru, paliwo, wynagrodzenia pracowników, części zamiennych. Rekompensata "pokrywa wynik finansowy netto uzyskany jako rezultat kosztów i przychodów, które powstały podczas realizacji zobowiązań z tytułu świadczenia usług publicznych, przy uwzględnieniu związanych z tym przychodów uzyskanych przez podmiot świadczący usługi publiczne z tytułu świadczenia tych usług oraz rozsądnego zysku.

W związku z wątpliwościami w zakresie opodatkowania podatkiem VAT otrzymywanej od Gminy rekompensaty, Spółka zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług.

W tej sprawie otrzymała interpretację IPPP2/443-33/13-2/BH, w której Dyrektor potwierdził prawidłowość stanowiska zaprezentowanego przez Spółkę, iż otrzymywana rekompensata nie stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Kwotę podatku naliczonego stanowi (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Natomiast art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. stanowi iż: "w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów, innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych (...), kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji (...). "

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem spełnienia następujących przesłanek:

* odliczenia dokonuje podatnik zarejestrowany na potrzeby podatku VAT,

* nabywane towary i usługi muszą służyć działalności opodatkowanej,

* w przypadku wykorzystywania towarów i usług do działalności mieszanej (działalności gospodarczej oraz nie mającej charakteru gospodarczego) odliczenia należy dokonać proporcjonalnie wg. określonego wskaźnika.

A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest komunalną spółką prawa handlowego ze 100% udziałem Gminy Miasta. Podlega w pełni zasadom uregulowanym w kodeksie spółek handlowych. Istotą zadań publicznych wykonywanych przez spółkę komunalną jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej na rynku lokalnym (gospodarka komunalna obejmuje przede wszystkim zadania o charakterze użyteczności publicznej, a więc wykonywane w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych w sposób bieżący i nieprzerwany). Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakupy oraz usługi dokonywane w związku z wykonywaniem usługi lokalnego transportu zbiorowego służą w całości działalności opodatkowanej.

Rozważając trzeci warunek kluczowe znaczenie ma fakt prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej zdefiniowanej dla potrzeb ustawy o VAT w art. 15 ust. 2. tj. "działalność gospodarczą obejmującą wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Zgodnie z odpowiedzią Ministra Finansów na interpelację nr 30157 w sprawie stosowania prewspółczynnika przez cele inne (czyt. nie związane z działalnością gospodarczą)"rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, z definicji niemające związku z działalnością gospodarczą podatnika".

Zadaniem podstawowym A. Sp. z o.o. jest zaspokajanie potrzeb mieszkańców w formie wykonywania usługi lokalnego transportu zbiorowego, co należy uznać jako rodzaj prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej. Spółka świadczy usługę przewozu osób, której odbiorcą ostatecznym jest pasażer.

Usługa ta wykonywana jest w sposób ciągły (na zasadach określonych w umowie wykonawczej) w celach zarobkowych, gdzie źródłem przychodu są przychody wygenerowane w związku z wykonywaniem przewozów (z reklam czy udostępniania taboru) oraz rekompensata otrzymywana od gminy. Na potwierdzenie stanowiska Spółki można także przytoczyć opinię do ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo zamówień publicznych (druk 834) Biura Legislacyjnego Kancelarii Senatu z dnia 3 marca 2015 r., w której stwierdza się, że "ustawa ma na celu dostosowanie przepisów ustawy o VAT do wyroku TSUE w sprawie C-511/10 w powiązaniu z wyrokiem w sprawie C-437/06 poprzez wskazanie przykładowych metod służących odliczaniu VAT w odniesieniu do towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych (podlegających i niepodlegających systemowi VAT). Realizując powyższe ustawa (między innymi) zakłada w sytuacji, gdy podatnik oprócz wykonywania działalności gospodarczej wykonuje również działalność pozostającą poza zakresem podatku VAT", co nie ma miejsca w przypadku świadczenia usługi przewozu osób.

Podobne można znaleźć w uzasadnieniu do tejże ustawy tj. "cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieścić się będą tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT, przykładowo otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności "trudnych" itp." Katalog tych czynności zatem jest przykładowy i niezamknięty.

"Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy publicznej czy nieodpłatną działalność statutową (...)". Spółka wprawdzie wykonuje zadania zlecone przez Gminę, jednakże działa w imieniu własnym i na własny rachunek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymywaniem od Gminy Miasta rekompensaty związanej z wykonywaniem działalności lokalnego, publicznego transportu zbiorowego na terenie miasta i ościennych Gmin, Spółka zobowiązana będzie do ustalenia i stosowania wskaźnika "pre-proporcji", o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z otrzymywaniem od Gminy Miasta rekompensaty związanej z wykonywaniem działalności lokalnego, publicznego transportu zbiorowego na terenie miasta, Spółka nie będzie zobowiązana do ustalenia i stosowania wskaźnika tzw. "pre-proporcji", o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z pózn. zm, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2016 r.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ww. ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

Zgodnie z art. 86 ust. 2d, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h.

Stosownie do treści art. 90c ustawy:

1. W przypadku nabytych towarów i usług, w odniesieniu do których kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie z art. 86 ust. 2a, po zakończeniu roku podatkowego, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku odliczonego przy ich nabyciu, uwzględniając dane dla zakończonego roku podatkowego. Przepisy art. 91 ust. 2-9 stosuje się odpowiednio.

2. W przypadku gdy korekty podatku odliczonego dokonuje podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie art. 86 ust. 22, może on uwzględnić dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy, jeżeli takie dane przyjęto w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 2a.

3. Dokonując korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik może przyjąć inny sposób określania proporcji, niż został przyjęty dla danego roku podatkowego, jeżeli byłby on bardziej reprezentatywny dla zakończonego roku.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. Mieszczą się tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową), a także cele prywatne, które z założenia nie mają nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca jest komunalną spółką prawa handlowego ze 100% udziałem Gminy Miejskiej. Podstawowym rodzajem działalności wykonywanej przez Spółkę jest realizacja zadania własnego gminy, polegającego na zapewnieniu lokalnego, publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej mieszkańcom miasta oraz sąsiednich gmin.

Zasady współpracy w zakresie obowiązku wykonania zadania własnego gminy przez Spółkę określono szczegółowo w umowie wykonawczej zawartej pomiędzy Gminą a Spółką. Ceny urzędowe za usługi komunikacji miejskiej ustala Rada Miasta tj. organ inny niż strony umowy wykonawczej. Taryfa przewozowa nałożona uchwałą Rady Miasta przewiduje dla różnych grup społecznych określonego rodzaju ulgi i zwolnienia. Przychody ze sprzedaży biletów komunikacji miejskiej zgodnie z umową wykonawczą stanowią przychód Spółki lecz nie rekompensuje on kosztów prowadzonej działalności przewozowej.

W związku z faktem, że przychody ze sprzedaży biletów nie w pełni pokrywają koszty działalności przewozowej, w celu wyrównania poniesionej na tej działalności straty, Spółka otrzymuje od Gminy rekompensatę. Obliczenie wysokości rekompensaty odbywa się na zasadach określonych w załączniku do rozporządzenia (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz zasadach szczegółowych doprecyzowanych w umowie wykonawczej. Zgodnie z ww. rozporządzeniem oraz umową rekompensata pokrywa koszty działalności eksploatacyjnej wygenerowane na działalności przewozowej (wyrównuje wygenerowaną stratę) oraz zawiera rozsądny zysk.

Zadaniem podstawowym Wnioskodawcy jest zaspokajanie potrzeb mieszkańców w formie wykonywania usługi lokalnego transportu zbiorowego, co należy uznać jako rodzaj prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej. Spółka świadczy usługę przewozu osób, której odbiorcą ostatecznym jest pasażer. Usługa ta wykonywana jest w sposób ciągły (na zasadach określonych w umowie wykonawczej) w celach zarobkowych, gdzie źródłem przychodu są przychody wygenerowane w związku z wykonywaniem przewozów oraz rekompensata otrzymywana od gminy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku z otrzymywaniem od Gminy Miasta rekompensaty na pokrycie straty powstałej na skutek wykonywania działalności lokalnego, publicznego transportu zbiorowego na terenie miasta oraz gmin ościennych, Spółka zobowiązana będzie do ustalenia i stosowania wskaźnika "pre-proporcji", o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.

Jak już wyżej wskazano, art. 86 ust. 2a ustawy będzie mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której nabywane towary i usługi wykorzystywane są zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Wskazane okoliczności sprawy prowadzą do jednoznacznego przyjęcia, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z czynnościami, które mieszczą się w definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawca w zakresie wykonywania czynności nałożonych na niego przez Gminę - realizacji zadań własnych Gminy - prowadzi działalność gospodarczą, a tym samym działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Również w zakresie świadczonych usług przewozu osób, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - wykonuje działalność gospodarczą, tj. działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, w związku z wykonywaniem tych czynności Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które są związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z otrzymywaniem od Gminy Miasta rekompensaty na pokrycie straty powstałej na skutek wykonywania działalności lokalnego, publicznego transportu zbiorowego na terenie miasta oraz gmin ościennych, Spółka nie będzie zobowiązana do ustalenia i stosowania wskaźnika tzw. "pre-proporcji", o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.