IPPP1/4512-200/15-3/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 249, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2015 r. (data wpływu 3 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla usług świadczonych na rzecz spółki - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla usług świadczonych na rzecz spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (GS) jest Spółką prawa handlowego w 100% należącą do miasta. Spółka jest podatnikiem VAT. W ramach swojej statutowej działalności m.in. administruje mieszkaniowym zasobem komunalnym oraz zasobem mieszkaniowym Wspólnot Mieszkaniowych na terenie miasta. Jednym ze szczegółowych zadań GS jest egzekwowanie od mieszkańców administrowanych lokali wpłat na rzecz Wspólnot mieszkaniowych, kontrolowanie ich terminowości i windykowanie przeter-minowanych należności.

GS zawarła Umowę o współpracy ze Spółką xyz w zakresie pośrednictwa finansowego realizowanego poprzez otwarcie punktów kasowych w lokalizacjach, do których tytuł prawny przysługuje GS lub Spółce xyz, w których mieszkańcy administrowanych lokali mogą m.in. dokonywać wpłat na konta Wspólnot zarządzanych przez GS oraz korzystać z innych usług finansowych będących w ofercie Spółki xyz.

Zadaniem Spółki xyz jest zorganizowanie pracy punktów kasowych i świadczenie w nich usług finansowych oraz czynności agencyjnych na rzecz współpracujących ze Spółką banków, korzystając ze stawki VAT "zw" jako usługi pośrednictwa finansowego (art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u.).

Zadaniem GS jest:

* promowanie wśród mieszkańców administrowanych lokali usług finansowych świadczonych przez Spółkę xyz w Punktach Kasowych i w ten sposób pozyskiwanie klientów,

* zapewnienie (łącznie z zapewnieniem formalnych zgód) możliwości odpowiedniego oznakowania punktów kasowych na budynkach (reklama zewnętrzna),

* wsparcie Spółki xyz przez GS w relacjach ze współpracującymi bankami,

* podnajmu lokali dla Punktów Kasowych w budynkach, co do których tytuł prawny przysługuje GS.

Ww. usługi pomocnicze w stosunku do usługi zwolnionej stanowią odrębną całość i są właściwe i niezbędne dla świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u.

Zgodnie z umową między podmiotami, przychód GS z tej działalności fakturowany jest na Spółkę xyz w okresach miesięcznych z zastosowaniem stawki VAT "zw". Przychód ten w skali rocznej to kwota 40-60 tys. zł. Spółka kontynuować będzie działalność w oparciu o zawartą umowę w przyszłości do czasu jej ewentualnego wypowiedzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie zgodnie z umową usług pośrednictwa finansowego opisanych powyżej przez firmę sp. z o.o. na rzecz Spółki xyz może korzystać ze stawki "zw".

Zdaniem Wnioskodawcy, zakres zadań realizowanych przez Spółkę spełnia warunki usługi pomocniczej w stosunku do usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 u.p.t.u. Stanowią one odrębną całość i są właściwe i niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej realizowanej ostatecznie przez Spółkę xyz.

Potwierdza to orzeczenie z dnia 13 grudnia 2001 r. C-235/00 Comissioners of Customs Excise v. CSC Financial services Ltd. ETS wskazał, ze z pośrednictwem mamy do czynienia w przypadku podmiotu, który nie jest żadną ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego. Pośrednictwo jest zatem odrębnym aktem mediacji. Celem pośrednictwa jest uczynienie wszystkiego co możliwe, aby strony zawarły umowę (w przypadku GS doprowadzenie do tego aby mieszkańcy administrowanych Wspólnot Mieszkaniowych korzystali z usług oferowanych przez Punkty Kasowe obsługiwane przez Spółkę xyz).

Z kolei w wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. C-453/05, Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde TSUE odniósł się do usług pośrednictwa na gruncie art. 13 część B lit. D) pkt 1 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstwa Państw Członkowskich, Trybunał orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia danej umowy (w przypadku GS do doprowadzenia do korzystania z oferty Punktów Kasowych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy wskazano, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Na podstawie art. 43 ust. 14 ustawy przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Z kolei w myśl art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z uwagi na to, że możliwość stosowania zwolnień z podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, zaś możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne, uznać należy, że zwolnienia takie winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Zwrócić należy uwagę, że zwolnienie od podatku określone m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, ma zastosowanie jedynie do czynności wskazanych w tym przepisie.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach statutowej działalności m.in. administruje mieszkaniowym zasobem komunalnym oraz zasobem mieszkaniowym wspólnot mieszkaniowych. Jednym z zadań jest egzekwowanie od mieszkańców administrowanych lokali wpłat na rzecz wspólnot mieszkaniowych, kontrolowanie ich terminowości i windykowanie przeterminowanych należności. Wnioskodawca zawarł ze spółką umowę współpracy w zakresie pośrednictwa finansowego realizowanego poprzez otwarcie punktów kasowych w lokalizacjach, do których tytuł prawny przysługuje Wnioskodawcy bądź spółce, w których mieszkańcy administrowanych lokali mogą dokonywać wpłat na konta wspólnot zarządzanych przez Wnioskodawcę oraz korzystać z innych usług finansowych będących w ofercie spółki. Zadaniem spółki jest zorganizowanie pracy punktów kasowych i świadczenie w nich usług finansowych oraz czynności agencyjnych na rzecz banków, tj. usług pośrednictwa finansowego. Natomiast zadaniem Wnioskodawcy jest: promowanie wśród mieszkańców administrowanych lokali usług finansowych świadczonych przez spółkę w punktach kasowych i w ten sposób pozyskiwanie klientów, zapewnienie (łącznie z zapewnieniem formalnych zgód) możliwości odpowiedniego oznakowania punktów kasowych na budynkach (reklama zewnętrzna), wsparcie spółki w relacjach ze współpracującymi bankami, podnajem lokali dla punktów kasowych w budynkach, co do których tytuł prawny przysługuje Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do zastosowania zwolnienia dla ww. usług świadczonych zgodnie z umową pośrednictwa. Formułując własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że zakres zadań realizowanych przez Wnioskodawcę spełnia warunki usługi pomocniczej w stosunku do usługi zwolnionej oraz stanowi odrębną całość, jest właściwa i niezbędna do świadczenia usługi zwolnionej realizowanej ostatecznie przez Spółkę.

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Z zakresie świadczeń kompleksowych wielokrotnie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przykładowo w sprawach C349/96 CPP, C-41/04 Levob, C-111/05 Aktiebolaget NN. Na tle dorobku orzeczniczego TSUE ukształtowała się definicja świadczeń złożonych, z którymi mamy do czynienia w przypadku gdy (i) świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej, (ii) poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, (iii) kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych, (iv) kiedy nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność. Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami podatku VAT, z tym, że jedna z nich jest usługą główną, przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

W ocenie tut. Organu świadczone przez Wnioskodawcę czynności nie stanowią kompleksowej usługi. Opisane czynności mogą być świadczone samodzielnie i niezależnie i ich rozdzielenie nie przybiera charakteru sztucznego. Nie można uznać za usługę kompleksową różnorodnych czynności, przykładowo wynajmu lokali, wsparcia spółki w relacjach z bankami, promowania wśród mieszkańców usług spółki tylko z tego powodu, że są świadczone na rzecz jednego podmiotu.

Analiza powołanych wyżej regulacji prowadzi do wniosku, że aby do usług finansowych można było zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług, muszą być one zaliczane do usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Zwolnienie stosuje się także do usług stanowiących element ww. usług, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usług zwolnionej. Z powołanych przepisów wynika ponadto, że zwolnienie od podatku nie ma zastosowania do usługi stanowiącej element usługi pośrednictwa, o którym wyżej mowa.

Pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że czynności świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli. Natomiast czynności te są świadczone na rzecz spółki, prowadzącej działalność dotyczącą pośrednictwa w zakresie usług finansowych. Wobec powyższego należy rozważyć, czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę wypełniają przesłanki do uznania ich jako usługi pośrednictwa w zakresie usług finansowych.

Pojęcie pośrednictwa nie zostało zdefiniowane na gruncie ustawy o VAT. Pojęcia tego nie definiuje również Dyrektywa VAT.

Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego Wydawnictwa PWN (sjp.pwn.pl) przez pośrednictwo rozumie się "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy". Oznacza to, że pośrednictwo obejmuje czynności dokonywane w imieniu oraz na rzecz innego podmiotu gospodarczego, w wyniku których dochodzi do zawarcia transakcji między tym przedsiębiorcą a podmiotem trzecim.

Ponadto pojęcie pośrednictwa było wielokrotnie definiowane w orzecznictwie TSUE. Przykładowo w wyroku w sprawie C-453/05, TSUE stwierdził: "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w wyroku w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, że znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Z powyższych orzeczeń TSUE wynika, że nie można uznać za usługi pośrednictwa, gdy:

* podmiot "pośredniczący" przyjmuje rolę którejkolwiek ze stron umowy,

* działalność "pośrednika" polega na świadczeniu usług wchodzących w zakres umowy dotyczącej produktu finansowego,

* działalność "pośrednika" polega na świadczeniu usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów.

Ponadto, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z niżej wymienionych czynności:

* wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy,

* uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,

* prowadzenie negocjacji polegających na jednoznacznie określonym akcie mediacji,

* nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Powyższe oczywiście nie oznacza, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest aby wywoływały lub miały na celu wywołania skutku dla wszystkich stron transakcji. Innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności odnalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Z uwagi na wskazane powyżej definicje i wykładnie pojęcia usług pośrednictwa, należy wskazać, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie będą wchodziły w zakres usługi pośrednictwa dotyczącego transakcji finansowych.

Jak wynika z opisu sprawy, zakres czynności, świadczonych przez Wnioskodawcę będzie obejmował m.in. promowanie wśród mieszkańców administrowanych lokali usług finansowych świadczonych przez Spółkę w punktach kasowych, wsparcie Spółki w relacjach ze współpracującymi bankami. Ponadto zapewnienie możliwości odpowiedniego oznakowania punktów kasowych na budynkach (reklama zewnętrzna), podnajem lokali dla punktów kasowych w budynkach, co do których tytuł prawny przysługuje Wnioskodawcy.

W ocenie tut. Organu ww. czynności nie wypełniają specyficznych i istotnych funkcji usługi pośrednictwa. Fakt, że Wnioskodawca promuje wśród mieszkańców usługi świadczone przez spółkę, której podnajmuje lokale i i informuje o ułatwieniach i korzyściach finansowych dla mieszkańców nie świadczy o tym, że Wnioskodawca czyni wszystko co konieczne i możliwe by strony zawarły umowę na produkt finansowy, co stanowi o specyfice usług pośrednictwa.

Z opisu sprawy nie wynika również, by Wnioskodawca prowadził negocjacje w imieniu i na rzecz klientów, a także by jego działania były bezpośrednią przyczyną zawarcia umowy na produkt finansowy.

Jak już wyżej wskazano nie jest pośrednictwem, gdy strona powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie, nie jest pośrednictwem także wsparcie Spółki w relacjach ze współpracującymi bankami, ani też tym bardziej najem lokali, czy reklama zewnętrzna.

W tej sytuacji brak jest podstaw do uznania opisanych czynności za usługi pośrednictwa i zastosowania na tej podstawie zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

Ponadto względem ww. czynności niezasadne byłoby także zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy. Usługi stanowiące element usług pośrednictwa podlegają wyłączeniu ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 14 ustawy.

Jednocześnie analizowane usługi nie stanowią elementu pozostałych (obok pośrednictwa) usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, który stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny w świadczeniu usługi zwolnionej.

W odniesieniu do możliwości objęcia rozpatrywanych usług zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług należy nadmienić, że orzecznictwo TSUE w jasny sposób określa zakres zwolnień dla czynności stanowiących część składową usług finansowych, wykonywaną przez podmioty zewnętrzne w ramach tzw. outsourcingu. Zwolnienie takie jest możliwe przy spełnieniu określonych warunków, nie ma zatem charakteru nieograniczonego.

W reprezentatywnym dla problematyki outsourcingu usług wyroku w sprawie C-2/95 SDC TSUE podkreślił, że aby usługi pomocnicze dla zwolnionej usługi głównej mogły również korzystać ze zwolnienia "muszą, w szerokim ujęciu, tworzyć odrębną całość, spełniając w efekcie szczególne, zasadnicze funkcje opisanej usługi (...). Usługę zwolnioną z podatku na podstawie przepisów dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych" - (pkt 66 wyroku).

Warunek wypełniania specyficznych i istotnych funkcji usługi głównej przez usługę pomocniczą, uprawniający tę ostatnią do zwolnienia od podatku, był wielokrotnie przywoływany również w innych wyrokach TSUE, np.: w sprawach C-235/00 CSC (pkt 25), C-169/04 Abbey National (pkt 70 i 71), C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj (pkt 24 i 27).

Należy przy tym zaznaczyć, że fakt, że dana usługa jest rzeczywiście niezbędna do wykonania usługi głównej, nie przesądza jeszcze, że ma do niej zastosowanie zwolnienie od podatku. Jak wskazał TSUE w wyroku w sprawie C-2/95 SDC (pkt 65), "Sam fakt, że jakiś istotny element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa, którą dany element reprezentuje, jest zwolniona z podatku".

Z uwagi na przywołane wyżej orzecznictwo TSUE, uznać należy, że zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi finansowej, które nie są dla danej usługi finansowej właściwe w znaczeniu specyficzne (właściwe wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska).

Pod pojęciem "właściwy" należy rozumieć za Słownikiem Języka Polskiego (http://sjp/.pwn.pl), czy Nowym Słownikiem Języka Polskiego pod red. B. Dunaja s. 783 "mający typowe cechy danego gatunku, grupy przedmiotów i zjawisk". Natomiast pojęcie "niezbędny" oznacza "koniecznie potrzebny", a "odrębny" - "stanowiący samodzielną całość"

W tym kontekście, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności w szczególności: informowanie mieszkańców o ofercie spółki, promowanie wśród mieszkańców usług spółki, wsparcie spółki w relacjach z bankami, najem lokali, reklama zewnętrzna - nie wykazują cech "właściwych" i "niezbędnych" do świadczenia usługi zwolnionej.

Specyfika i charakter wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności nie wskazuje, aby były właściwe tylko i wyłącznie dla transakcji finansowych. Ponadto ich wykonanie nie powoduje zmiany sytuacji prawnej i finansowej stron umowy zawartej pomiędzy instytucją finansową a klientami i nie ma znaczenia z punktu widzenia klienta nabywającego usługi wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Czynności te nie wiążą się w sposób bezpośredni ze świadczoną w stosunku do konkretnego klienta usługą finansową, lecz stanowią wsparcie dla funkcjonowania spółki jako podmiotu świadczącego ww. usługi.

Tym samym, opisane we wniosku czynności wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz spółki nie stanowią usługi pośrednictwa i nie są objęte zwolnieniem z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Czynności te nie stanowią również elementu usługi wymienionej w ust. 1 pkt 40 ustawy, który stanowi odrębną całość i jest właściwy i niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej, zatem nie są objęte zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy. W rezultacie podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. Z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.