IPPP1/4512-189/15-2/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2015 r. (data wpływu 2 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży części lub wykonania usług naprawy samochodu z uwzględnieniem rabatu (realizacji vouchera) - jest prawidłowe.

W dniu 2 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży części lub wykonania usług naprawy samochodu z uwzględnieniem rabatu (realizacji vouchera).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. ("Spółka") jest spółką prawa polskiego i podatnikiem podatku od towarów i usług ("VAT") oraz podatku dochodowego od osób prawnych ("CIT"). W ramach prowadzonej działalności Spółka zajmuje się sprzedażą samochodów (bezpośrednio klientom oraz do firm leasingowych, które finansują nabycie samochodu dla korzystającego), części do samochodów oraz świadczy usługi naprawy samochodów.

Aby zachęcić klientów do zakupu samochodów Spółka prowadzi różne działania marketingowe. Spółka planuje wprowadzenie nowej formy zachęty do nabywania samochodów polegającej na przekazywaniu klientom, tj. nabywcom lub użytkownikom samochodów, tj. leasingobiorcom (w przypadku wzięcia samochodu w leasing), voucherów.

W przypadku nabycia samochodu przez osobę fizyczną lub inny podmiot gospodarczy (inny niż leasingodawca), np. spółkę kapitałową, spółkę osobową, spółkę cywilną, Spółka wystawi z tytułu sprzedaży samochodu właściwą fakturę oraz dodatkowo przekaże nabywcy voucher opisany poniżej.

Z kolei w przypadku nabycia samochodu przez leasingodawcę Spółka wystawi z tytułu sprzedaży samochodu właściwą fakturę na rzecz leasingodawcy, natomiast voucher przekaże leasingobiorcy.

Otrzymany przez klienta voucher będzie uprawniał klienta (nabywcę samochodu lub leasingobiorcę) do otrzymania obniżki ceny na zakup części lub usług naprawy samochodu przez Spółkę, wg poniższych zasad.

Spółka planuje, że przekazywane vouchery będą opiewały na zdefiniowaną kwotę (np. 5.000 zł) i będą możliwe do wykorzystania przez klienta na zakup części lub usług naprawy samochodu z rabatem wynoszącym maksymalnie 99% wartości faktury.

Spółka planuje, że otrzymany przez klienta voucher będzie mógł być używany kilkakrotnie, aż do wykorzystania całkowitej wartości nominalnej, na którą został wystawiony. W przypadku częściowego wykorzystania vouchera, dostępna kwota rabatu do dalszego wykorzystania zostanie odnotowana na voucherze lub w ewidencji Spółki.

Voucher będzie miał ograniczony termin realizacji, wynoszący 36 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dokonano zakupu samochodu. Voucher nie będzie mógł zostać zamieniony przez klienta na gotówkę. W przypadku upływu terminu realizacji vouchera i niewykorzystania wartości vouchera (w ogóle lub w części) klient niczego od Spółki nie otrzyma.

Spółka przewiduje, że gdy dojdzie do skorzystania z vouchera przez klienta, z tytułu sprzedaży części lub wykonania usługi naprawy samochodu Spółka wystawi fakturę, w której wykaże rabat wynikający z realizacji vouchera. Wartość rabatu będzie uzależniona od decyzji klienta (np. czy chce wykorzystać całą wartość vouchera od razu czy tylko część), a jednocześnie będzie ograniczona (i) dostępną kwotą wynikającą z vouchera oraz (ii) limitem procentowym rabatu, wynoszącym maksymalnie 99% wartości faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym podstawą opodatkowania VAT z tytułu sprzedaży części lub wykonania usług naprawy samochodu będzie kwota netto wynikająca z faktury, uwzględniająca rabat związany z realizacją vouchera przez klienta.

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym przychodem na gruncie CIT z tytułu sprzedaży części lub wykonania usługi naprawy samochodu będzie kwota netto wynikająca z faktury uwzględniająca rabat związany z realizacją vouchera przez klienta.

Przedmiotem niniejszej interpretacja jest wyłącznie odpowiedź na pytanie w zakresie podatku od towarów i usług (pytanie nr 1). W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym podstawą opodatkowania VAT z tytułu sprzedaży części lub wykonania usług naprawy samochodu będzie kwota netto wynikająca z faktury, uwzględniająca rabat związany z realizacją vouchera przez klienta (nabywcę samochodu lub leasingobiorcę),

Poniżej Spółka uzasadnia wskazane stanowisko, odnosząc się kolejno do przepisów ustawy o VAT oraz do przepisów ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie zaś z art. 29a ust. 7 ustawy o VAT podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Z powołanych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania na gruncie VAT i przychodem na gruncie CIT jest kwota, którą podatnik ma uzyskać (kwota która jest mu należna) z tytułu dokonanej sprzedaży towarów lub usług i która to kwota nie obejmuje udzielonych klientowi obniżek cen (w szczególności uwzględnionych już w momencie sprzedaży).

Zgodnie z definicją słowo "rabat" oznacza "obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę; też: ta kwota". Z kolei przez "bonifikatę" należy rozumieć "zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi".

Odnosząc powyższe do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o interpretację należy wskazać, że w momencie skorzystania przez klienta, tj. nabywcę samochodu lub użytkownika samochodu wziętego w leasing, z przekazanego przez Spółkę vouchera dojdzie do przyznania przez Spółkę obniżki ceny (rabatu/bonifikaty) na sprzedawane przez Spółkę części lub usługę naprawy samochodu.

W konsekwencji, podstawą opodatkowana na gruncie VAT i przychodem na gruncie CIT będzie kwota netto wynikająca z wystawionej faktury, uwzględniająca kwotę udzielonego rabatu (bonifikaty).

Powyższe stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych, w szczególności w:

Spółka wskazuje, że kwestia ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży realizowanej na rzecz klienta dysponującego kuponem uprawniającym do rabatu, a zatem w sytuacji analogicznej do tej będącej przedmiotem niniejszego wniosku, była analizowana przez TSUE w wyroku z dnia 27 marca 1990 r. w sprawie C-126/88 X Company pic.

W wyroku tym TSUE analizował na gruncie VAT charakter kuponów rabatowych nadrukowywanych, na opakowaniach towarów sprzedawanych przez sieć sklepów detalicznych X. Kupony wycięte z opakowania uprawniały klientów do określonego kwotowo rabatu przy następnym zakupie dokonanym w X.

W ww. sprawie TSUE wskazał, że kupon rabatowy stanowi przyrzeczenie udzielenia rabatu w wysokości kwoty wydrukowanej na kuponie, zaś podstawa opodatkowania dla celów VAT stanowi kwotę faktycznie otrzymaną od klienta.

W wyroku tym TSUE stwierdził m.in., iż:

" (...) Z ekonomicznej i prawnej charakterystyki kuponu, opisanej powyżej, jasno wynika, że chociaż nominalna wartość jest na kuponie określona, nie jest on nabyty przez kupującego za wynagrodzeniem i nie stanowi niczego innego, poza dokumentem legalizującym zobowiązanie przyjęte przez X do udzielenia właścicielowi kuponu w zamian za ten kupon obniżki w momencie zakupu towarów przecenionych. Tak więc, "nominalna wartość" oznacza jedynie wielkość obiecanej obniżki. Zatem (...) artykuł 11 część A ust. 3 lit. b Szóstej Dyrektywy należy interpretować tak, że wyrażenie "obniżki cen i rabaty dostępne klientowi oraz uwzględniane w momencie dostawy ma zastosowanie do różnicy pomiędzy normalną ceną sprzedaży detalicznej dostarczonych produktów a sumą pieniędzy rzeczywiście otrzymaną przez detalistę za te produkty, jeśli detalista przyjmuje od klienta kupon, który klient otrzymał bezpłatnie od detalisty przy wcześniejszym zakupie dokonanym przy normalnych detalicznych cenach sprzedaży."

W opinii Spółki, ww. konkluzje mają w pełni zastosowanie do opisanego zdarzenia przyszłego, w ramach którego klienci Spółki otrzymają vouchery o określonej wartości nominalnej i będą mogli je wykorzystać przy zakupie części lub usług naprawy samochodu poprzez otrzymanie rabatu.

Wydany voucher jest jedynie przyrzeczeniem Spółki udzielenia rabatu. W momencie przyjęcia do realizacji vouchera, Spółka nie uzyskuje więc w tej części zapłaty od klienta, a wywiązuje się z ciążącego na niej zobowiązania, podjętego w momencie wydania vouchera i polegającego na przyrzeczeniu pomniejszenia ceny sprzedaży na określonych zasadach.

Mając na uwadze powyższe Spółka wskazuje na stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2013 r., nr IPPP1/443-411/13-4/AS, w którym organ wskazał, iż:

"Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie realizowanie bonu towarowego następuje przy kolejnym zakupie przez klienta towaru - zatem należy uznać, że mamy do czynienia z rabatem udzielanym w momencie sprzedaży.

Wynika to z faktu, że w momencie nieodpłatnego przekazania vouchera Spółka zobowiązuje się do udzielenia rabatu w wysokości wynikającej z wartości nominalnej vouchera w odniesieniu do transakcji sprzedaży, przy której klient wykorzysta taki voucher. Nieodpłatnie wydany voucher jest więc rodzajem znaku legitymacyjnego, uprawniającego jego posiadacza do uzyskania rabatu przy zakupie towarów Wnioskodawcy. W momencie przyjęcia do realizacji nieodpłatnie wydanego vouchera, Spółka nie uzyskuje więc w tej części zapłaty od klienta, a jedynie wywiązuje się z ciążącego na niej zobowiązania, podjętego już w momencie nieodpłatnego wydania vouchera. W części więc, w jakiej nieodpłatnie wydany voucher przyjmowany jest jako zapłata za towary, Spółka nie uzyskuje więc faktycznie wynagrodzenia, czyli obniżeniu ulega kwota należna od klienta z tytułu sprzedaży. Podstawę opodatkowania stanowi zatem kwota faktycznie zapłacona, czyli uwzględniająca rabat udzielony przy jego sprzedaży.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w przypadku transakcji, w ramach której wydanie towaru następuje w zamian za voucher oraz określoną dopłatę ze strony klienta, podstawą opodatkowania jest - zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy - kwota należna z tytułu sprzedaży, tj. kwota faktycznie należna od nabywcy (po uwzględnieniu rabatu) pomniejszona o należny podatek."

Z kolei w interpretacji indywidualnej z dnia 24 lutego 2012 r. nr ILPB3/423-541/11-4/MM wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu organ wskazał, że:

"Natomiast, w myśl art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodami należnymi są więc przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Z tak określonych przychodów wyłączeniu podlegają wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Wobec braku legalnej definicji pojęcia "bonifikata", za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej. Przyjmując za "Uniwersalnym słownikiem języka polskiego" pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303)"bonifikata" - to "zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat". (...)

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż Spółka zamierza rozpocząć działalność polegającą na sprzedaży odzieży przez Internet i w ramach akcji promocyjnej mającej na celu intensyfikację sprzedaży, Spółka będzie przyznawać klientom bony towarowe o wartości 20 zł, uprawniające nabywcę do zakupu towarów po cenie obniżonej o wartość bonu. Bon nie jest wymienialny na kwotę pieniężną. Przyznawanie ww. bonów towarowych jest traktowane przez Spółkę jako udzielenie bonifikaty, tzn. w rozumieniu Spółki jest to rodzaj rabatu. Zatem, przychodem Wnioskodawcy ze sprzedaży będzie kwota faktycznie zapłacona przez nabywcę, tj. pomniejszona o udzieloną bonifikatę. Udzielenie bonifikaty ma tym samym wpływ na obniżenie przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując powyższe, za przychód Spółki należy uznać kwotę zapłaconą przez nabywcę odpowiadającą cenie obniżonej o wartość bonu."

Końcowo warto wskazać, że stanowisko, zgodnie z którym rabat (bonifikata) udzielona bezpośredniemu klientowi, tj. w przypadku Spółki nabywcy części lub usług naprawy samochodów, obniża przychód sprzedawcy, zostało potwierdzone w krajowym orzecznictwie sądowym. W szczególności można przywołać wyrok NSA z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt II FSK 2558/10 czy też wyrok NSA z dnia 6 maja 2009 r., sygn. akt II FSK 78/08. W drugim z powołanych orzeczeń NSA potwierdził prawidłowość stanowiska wyrażonego przez sąd pierwszej instancji i wprost wskazał, że wartość zrealizowanych przez nabywcę bonów stanowi faktycznie udzielony rabat i nie wpływa na - koszty uzyskania przychodów sprzedawcy, ale na wysokość osiągniętego przez sprzedawcę przychodu.

Przywołane argumenty wskazują zdaniem Spółki, że prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym:

W kontekście niniejszej sprawy, w sytuacji, w której klient zrealizuje voucher (w określonej wysokości) przy nabywaniu od Spółki części lub usługi naprawy samochodu, uzyska faktycznie rabat, który pomniejszy kwotę do zapłaty za towar lub usługę, a tym samym pomniejszona zostanie podstawa opodatkowania w VAT i przychód na gruncie CIT.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że z uwagi na ograniczenie wysokości rabatu do maksymalnie 99% wartości faktury, w każdym przypadku klient obowiązany będzie do uiszczenia choćby minimalnej kwoty pieniężnej z tytułu nabytego towaru lub usługi. Tym samym w każdym przypadku, w którym realizowany będzie voucher przez klienta, Spółka dokonała odpłatnej sprzedaży części lub usługi naprawy samochodu, przy czym faktycznie otrzymana zapłata będzie uwzględniała okoliczność udzielenia rabatu w związku z wykorzystaniem vouchera przez klienta.

Końcowo Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT faktura powinna zawierać kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto.

Z powyższego wynika, że kwota udzielonej obniżki ceny (rabatu/bonifikaty) może zostać albo uwzględniona od razu w cenie netto towaru lub usługi, albo też zostać wykazana w odrębnej pozycji faktury.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w piśmiennictwie. A. Bartosiewicz w komentarzu VAT wskazuje, że:

"Rabaty na fakturze powinny być uwzględnione, o ile nie zostały one określone w cenie jednostkowej. Sprzedawca może udzielić rabatu już w cenie jednostkowej towaru lub usługi i umieścić na fakturze od razu cenę jednostkową netto po rabacie. Nie musi wówczas zamieszczać na fakturze informacji o rabacie. Jeśli jednak na fakturze są podstawowe ceny jednostkowe, zaś sprzedawca udziela rabatu, to informacja o tym powinna być umieszczona na fakturze. Należy tu również zauważyć, że taka faktura z rabatem wydaje się być lepsza wizerunkowo (od faktury na taką samą ostateczną kwotę, lecz bez wyodrębnionego rabatu) z punktu widzenia wizerunku sprzedawcy."

Mając na uwadze powyższe Spółka wskazuje, że wystawiając faktury z tytułu sprzedaży części lub usług naprawy samochodów, w sytuacji gdy klient (nabywca samochodu lub leasingobiorca) wykorzysta voucher, wykaże na fakturze prócz cen jednostkowych za poszczególne elementy świadczenia również kwotę rabatu wynikającego ze skorzystania przez klienta z vouchera.

W ten sposób Spółka udokumentuje w prawidłowy sposób wykonanie świadczenia (dostawę towaru lub wykonanie usługi) i należycie określi podstawę opodatkowania na gruncie VAT oraz kwotę przychodu dla potrzeb CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 wymienia elementy, które powinny być wliczane, bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem. Podstawą opodatkowania jest zapłata otrzymana z tytułu sprzedaży i nie ma znaczenia, że podatnik w danej chwili sprzedaje ten towar bądź usługę za cenę znacznie niższą. Jednakże stosując upusty cenowe należy mieć na uwadze obowiązek dokumentowania zdarzeń gospodarczych, podatnik powinien ten fakt udokumentować odpowiednimi dowodami, z których jednoznacznie wynikać będzie jakim odbiorcom towarów i w jakich okolicznościach oraz w jakim zakresie upust przysługuje.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka zajmuje się sprzedażą samochodów (bezpośrednio klientom oraz do firm leasingowych, które finansują nabycie samochodu dla korzystającego), części do samochodów oraz świadczy usługi naprawy samochodów. Wnioskodawca planuje wprowadzenie formy zachęty do nabywania samochodów, polegającej na przekazywaniu klientom, tj. nabywcom lub użytkownikom samochodów, tj. leasingobiorcom (w przypadku wzięcia samochodów w leasing), voucherów. Otrzymany przez klienta voucher będzie uprawniał klienta (nabywcę samochodu lub leasingobiorcę) do otrzymania obniżki ceny na zakup części lub usług naprawy samochodu przez Spółkę. Spółka planuje, że przekazywane vouchery będą opiewały na zdefiniowaną kwotę i będą możliwe do wykorzystania przez klienta na zakup części lub usług naprawy samochodu z rabatem wynoszącym maksymalnie 99% wartości faktury. Spółka przewiduje, że gdy dojdzie do skorzystania z vouchera przez klienta, z tytułu sprzedaży części lub wykonania usługi naprawy samochodu Spółka wystawi fakturę, w której wykaże rabat wynikający z realizacji vouchera. Wartość rabatu będzie uzależniona od decyzji klienta (np. czy chce wykorzystać całą wartość vouchera od razu czy tylko część), a jednocześnie będzie ograniczona (i) dostępną kwotą wynikającą z vouchera oraz (ii) limitem procentowym rabatu, wynoszącym maksymalnie 99% wartości faktury.

Należy zaznaczyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny (udzielenia rabatu), czyli możliwa jest sprzedaż po cenie niższej (nawet znacznie) niż rzeczywista wartość danego towaru czy usługi. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania rodzinne, kapitałowe, majątkowe lub wynikające ze stosunku pracy, o których mowa w cyt. art. 32 ustawy, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko w sytuacji, gdyby związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Z powołanych przepisów wynika, że udzielenie rabatu, o ile nie sprzeciwiają się temu inne niż podatkowe przepisy prawa, a ponadto jest ściśle skorelowane z konkretną transakcją, w związku z którą zostało zastosowane i powoduje obniżenie ceny dostarczanych towarów lub świadczonych usług, wpływa na zmniejszenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

* rabaty przyznane i uwzględnione w momencie sprzedaży - niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, ponieważ zapłatą z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat uwzględniany w momencie sprzedaży (art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy);

* rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży - opusty i obniżki cen - wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej zapłaty; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29a ust. 10 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania (w przypadku sprzedaży dokumentowanej fakturą VAT - fakturą korygującą).

W analizowanej sprawie realizacja vouchera następuje przy zakupie przez klienta towaru lub usługi, czyli rabat zostaje udzielony w cenie towaru lub usługi. Zatem należy uznać, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z rabatem udzielanym w momencie sprzedaży.

Wynika to z faktu, że w momencie nieodpłatnego przekazania vouchera Spółka zobowiązuje się do udzielenia rabatu w wysokości wynikającej z wartości nominalnej vouchera i jednocześnie wynoszącej maksymalnie 99% wysokości faktury. Nieodpłatnie wydany voucher jest więc rodzajem znaku legitymacyjnego, uprawniającego jego posiadacza do uzyskania rabatu przy zakupie towarów bądź usług Wnioskodawcy. W momencie przyjęcia do realizacji nieodpłatnie wydanego vouchera, Spółka nie uzyskuje więc w tej części zapłaty od klienta, a jedynie wywiązuje się z ciążącego na niej zobowiązania, podjętego w momencie wydania vouchera. Zatem w części, w jakiej nieodpłatnie wydany voucher przyjmowany jest jako zapłata za towary i usługi, Spółka nie uzyskuje wynagrodzenia. Podstawę opodatkowania towarów i usług stanowi zatem w tym przypadku kwota faktycznie zapłacona, tj. uwzględniająca rabat udzielony przy sprzedaży towarów i usług.

W konsekwencji zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że w przypadku transakcji, w ramach której wydanie towarów (sprzedaż części) bądź świadczenie usług (naprawa samochodu) następuje w zamian za voucher oraz określoną dopłatę ze strony klienta, podstawą opodatkowania jest - zgodnie z art. 29a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 7 pkt 2 ustawy - kwota faktycznie zapłacona przez nabywcę, tj. uwzględniająca udzieloną bonifikatę, pomniejszona o należny podatek VAT.

Stosownie do treści art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy faktura powinna zawierać kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto.

W świetle ww. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W analizowanej sprawie, jak wyżej wykazano, mamy do czynienia z rabatem transakcyjnym, udzielanym w momencie sprzedaży. Zatem, stosownie do art. 106e ust. 1 pkt 10 ustawy, kwota rabatu udzielanego z tytułu realizacji vouchera winna być uwzględniona na fakturze dokumentującej dostawę towarów bądź świadczenia usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.