IPPP1/4512-1312/15-2/BS - VAT w zakresie zwolnienia od podatku transakcji przelewu (cesji) niewymagalnych wierzytelności pieniężnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji przelewu (cesji) niewymagalnych wierzytelności pieniężnych - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji przelewu (cesji) niewymagalnych wierzytelności pieniężnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Bank Spółka Akcyjna (dalej: "Wnioskodawca", "Bank") jest podmiotem prowadzącym działalność na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r" poz. 1376 z późn. zm. dalej: "PB"). Ustawa Prawo Bankowe zawiera zamknięty katalog czynności zastrzeżonych wyłącznie dla instytucji bankowych (np. udzielanie kredytów, przyjmowanie wkładów pieniężnych) - czynności te zostały zawarte w art. 5 ust. 1 Prawa Bankowego, jak również zawiera katalog czynności bankowych, które to czynności pomimo iż nie są czynnościami zastrzeżonymi (mogą być także realizowane przez inne instytucje), jednakże ze względu na ich charakter są czynnościami przypisanymi dla instytucji bankowych (art. 5 ust. 2 PB). W ramach takich czynności przypisanych bankom zgodnie z art. 5 ust. 2 pkt 5 PB jest między innymi nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych.

Czynności nabywania wierzytelności realizowane przez Bank S.A. związane są zarówno z czynnościami stricte bankowymi (nabywanie wierzytelności o charakterze finansowania transakcji) jak również z czynnościami z zakresu ściągania długu i faktoringu (Bank posiada w ofercie produkty faktoringowe). Bank nabywa zarówno pojedyncze wierzytelności jak również całe pakiety wierzytelności. Transakcje mogą być realizowane zarówno w celu uzyskania przychodu odsetkowego (transakcje o charakterze finansowym), jak również w celu egzekucji nabytych wierzytelności (co do zasady nabycie wierzytelności za cenę niższą niż wartość należności głównej/kapitałowej - nabycie z dyskontem).

W przypadku transakcji nabycia wierzytelności realizowanej jako przejęcie na Bank ciężaru finansowania od pierwotnego wierzyciela - Bank nabywa wierzytelności z odroczonym terminem płatności, gdzie umowy handlowe przewidują dodatkowe wynagrodzenie odsetkowe dla wierzyciela. Często odroczenie terminu płatności jest powiązane z zobowiązaniem finansowym posiadanym przez pierwotnego wierzyciela, a transakcja sprzedaży wierzytelności skutkuje de facto przeniesieniem ciężaru finansowania na Bank. Głównym celem w przypadku takich transakcji od strony Banku jest uzyskanie przychodu odsetkowego związanego z przejmowanym długiem wynikającym z umowy handlowej (odsetki z tytułu odroczenia płatności).

Co do zasady transakcje nabycia wierzytelności pieniężnych realizowane przez Bank z podmiotami krajowymi są dokonywane w oparciu o normę art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121) - tzw. instytucja przelewu wierzytelności (cesja wierzytelności).

Obecnie Bank obok produktów stricte kredytowych oferuje produkt skierowany do jednostek samorządowych oraz do inwestorów zamierzających objąć akcje/udziały w podwyższonym kapitale spółek komunalnych w zamian za wkład pieniężny, jak również produkt skierowany do inwestorów zamierzających zbycie akcji/udziałów w spółkach kapitałowych na rzecz jednostek samorządowych zainteresowanych nabyciem przedmiotowych spółek kapitałowych. Na wskutek zawartej transakcji handlowej pomiędzy tymi podmiotami powstaje zobowiązanie z tytułu kupna/sprzedaży udziałów/akcji, które to zobowiązanie jest odroczone w czasie (płatność ratalna lub odroczenie płatności w czasie). Celem usługi oferowanej przez Bank jest finansowanie transakcji realizowanej przez te podmioty i uzyskanie przychodu odsetkowego (włączenie się do transakcji handlowej jako podmiot realizujący usługę finansową). Bank może także zaoferować taki produkt innej instytucji finansowej (cesja wierzytelności kredytowej udzielonej przez inną instytucję finansową), jeżeli z istoty transakcji wynika, iż na wskutek zawartej transakcji Bank przejmie na siebie ciężar finansowania.

W ramach usługi Bank (Nabywca) nabywa istniejące lub/i przyszłe wierzytelności pieniężne wraz ze wszystkimi związanymi z nimi prawami, powstałe na skutek zawarcia transakcji sprzedaży jednostce samorządu terytorialnego udziałów/akcji w podwyższonym kapitale zakładowym spółki objętych przez inwestora. Wraz z podpisaniem umowy sprzedaży wierzytelności inwestor, który objął akcje/udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki i następnie sprzedał je jednostce samorządu terytorialnego (Zbywca) przelewa istniejące/przyszłe wierzytelności z tytułu zapłaty ceny sprzedaży za akcje/udziały na Bank. Nabycie przez Bank wierzytelności ma charakter definitywny. Wnioskodawcy nie przysługuje prawo regresu wobec Zbywcy wierzytelności w przypadku niespłacenia przez jednostkę samorządu terytorialnego nabytej przez spółkę wierzytelności. Z momentem wykupu wierzytelności Zbywca uzyskuje finansowanie od Banku i na tym etapie relacje Banku ze Zbywcą się kończą.

Tego typu transakcje mogą być powiązane z pozyskanym uprzednio przez inwestora (Zbywcę), który zamierza objąć akcje/udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki i następnie sprzedać je jednostce samorządu terytorialnego zobowiązaniem finansowym (kredytem, pożyczką, innym zobowiązaniem) - tj. inwestor, który zamierza objąć akcje/udziały posiada zobowiązanie finansowe na poczet wkładu pieniężnego na udziały/akcje w podwyższonym kapitale zakładowym, i jednocześnie swoje przyszłe należności wobec jednostki samorządu terytorialnego kształtuje w oparciu o posiadane zadłużenie, gdzie wartość przychodów odsetkowych z tytułu odroczenia spłaty wierzytelności jest zbliżona do parametrów pozyskanego/udzielonego mu finansowania. Może się zdarzyć, iż inwestor, który objął akcje/udziały z góry zakłada, iż warunki pierwotnego zobowiązania (pozyskanego w celu sfinalizowania transakcji) będą korzystniejsze od warunków oprocentowania wierzytelności wobec jednostki samorządu terytorialnego, i tym samym inwestor także zrealizuje zysk na różnicy oprocentowania kredytu i wierzytelności.

Może się też zdarzyć, iż w tego typu transakcji od samego początku uczestniczy Bank jako jedna ze stron zapewniająca finansowanie inwestorowi, który zamierza objąć udziały/akcje w spółce. W takim przypadku od samego początku relacje pomiędzy Zbywcą a Bankiem z góry uwzględniają jak będzie wyglądać oprocentowanie wierzytelności (Bank ma możliwość kształtowania warunków finansowania), a cała transakcja uwzględnia, iż ostatecznie ciężar finansowania poniesie Bank. Tego typu transakcje w pierwszej fazie mogą być oparte o udzielenie kredytu inwestorowi, który zamierza objąć udziały/akcje w spółce, z późniejszym wykupem wierzytelności, co pozwoli inwestorowi spłacić zobowiązanie kredytowe. Jeżeli rodzaj wierzytelności lub etap na jakim znajduje się realizowane przedsięwzięcie pozwala na finansowanie transakcji bez konieczności udzielenia kredytu, to w takim przypadku może od samego początku finansowanie transakcji opierać się o wykup wierzytelności bez istnienia finansowania pomostowego.

Cena za wierzytelność stanowi kwotę równowartości należności głównej/nominał (cena nabycia może być powiększona o kwotę przyszłych należności odsetkowych) - a jednocześnie spółka sprzedająca wierzytelność płaci kwotę prowizji należną Bankowi za przejęcie finansowania (długu). W takim przypadku zapłata prowizji następuje po zapłacie przez Bank ceny za wierzytelność. Cena nabycia odzwierciedla bieżącą wartość wierzytelności liczoną metodą określenia wartości przyszłych przepływów pieniężnych (wyliczenie wartości pieniądza w czasie).

Bank może wypowiedzieć umowę na podstawie której przysługują mu wierzytelności wobec jednostki samorządu terytorialnego, jeżeli w jego ocenie zajdzie chociaż jeden z wymienionych w umowie przypadków, np., gdy dłużnik (jednostka samorządu terytorialnego) nie spłacił w terminie swoich poprzednich zobowiązań wobec wnioskodawcy.

Wyłącznym celem świadczonej przez Bank usługi jest z jednej strony zapewnienie Zbywcy wierzytelności finansowania poprzez wypłatę środków pieniężnych (finansowania pomostowego w formie kredytu), a z drugiej strony udzielenie finansowania dłużnikowi (jednostce samorządu terytorialnego). Bank, oprócz dostarczenia środków pieniężnych, nie będzie wykonywał na rzecz Zbywcy jakichkolwiek innych czynności związanych z nabytymi wierzytelnościami. Na skutek nabycia wierzytelności od Zbywcy, Bank stanie się wierzycielem w stosunku do dłużników - jednostek samorządu terytorialnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, transakcja przelewu (cesji) niewymagalnych wierzytelności na rzecz Banku (opisanych we wniosku), których istota polega na udzieleniu finansowania, jest usługą finansową zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT jako usługa dotycząca długów i nie podlega wyłączeniu spod zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Banku, transakcja przelewu (cesji) niewymagalnych wierzytelności pieniężnych na rzecz Banku (Cesjonariusza), na podstawie umowy nabycia od Zbywcy (Cedenta), których istota polega na udzieleniu finansowania dłużnikowi, jest czynnością zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT jako usługa dotycząca długu. W ocenie Banku taka czynność nie jest wyłączona z katalogu czynności zwolnionych z VAT, gdyż nie stanowi czynności ściągania długu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami - w świetle art. 2 pkt 6 ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W ocenie Banku świadczenie polegające na finansowaniu transakcji opisane w zdarzeniu przyszłym stanowić będzie usługę w rozumieniu ustawy o VAT, gdyż jest ono świadczeniem na rzecz Zbywcy (refinansowanie jego zobowiązań), dokonywanym w ramach działalności gospodarczej Banku, i nie stanowi dostawy towarów.

Usługa świadczona przez Bank będzie odpłatna - ponieważ wierzytelności handlowe są oprocentowane, tym samym Bank osiągnie ekonomiczny zysk w postaci dodatniej różnicy pomiędzy wartością wpłat otrzymanych w związku z wierzytelnościami dłużników, a ceną nabycia wierzytelności. Bank planuje zawieranie przedmiotowych transakcji właśnie w celu osiągnięcia tego zysku (wynagrodzenie za świadczone usługi).

Należy wskazać, iż sytuacja, w której odpłatność (zapłata wynagrodzenia) w rozumieniu ustawy o VAT nie odbywa się bezpośrednio pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą, natomiast jest kalkulowana jako dodatni wynik osiągnięty na transakcji, występuje w praktyce i jest typowa dla niektórych usług finansowych - np. obrót papierami wartościowymi, obrót na walutach (patrz wyrok NSA syg. akt I FSK 1402/09, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPB2/436-339/12-4/AF).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT zwalnia się od podatku VAT usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienie, o którym mowa między innymi w ust. 1 pkt 40, nie mają zastosowania do czynności ściągania długów, w tym faktoringu.

Usługa w zakresie długów nie została zdefiniowana w ustawie o podatku VAT, zatem dla ustalenia, co można rozumieć przez usługę w zakresie długu należy się posiłkować znaczeniem słownikowym pojęcia długu. Dług to suma pieniędzy, którą ktoś pożyczył i musi zwrócić. Dług także jest rozumiany jako obowiązek dłużnika do spełnienia określonego świadczenia. W takim znaczeniu przedmiotowe transakcje jako transakcje nabycia wierzytelności mieszczą się pod pojęciem usług w zakresie długów (czynności nabycia wierzytelności wynikających z określonego świadczenia).

Przedmiotem transakcji nabycia wierzytelności jest nabycie wierzytelności od dotychczasowego wierzyciela. Z momentem przelewu wierzytelności na nowego wierzyciela przechodzi możliwość domagania się od dłużnika spełnienia świadczenia pieniężnego lub rzeczowego. Zatem, skoro wierzytelność przechodząca na nowego wierzyciela jest skorelowana z powinnością dłużnika do spełnienia świadczenia (spłaty długu) to transakcję nabycia wierzytelności należy potraktować jako usługę w zakresie długów.

Ustawa o VAT nie zawiera także definicji legalnej pojęcia "ściągania długów", jednakże zgodnie z definicją językową jest to "wymuszenie uregulowania zobowiązań finansowych". Tym samym ściąganie długów zgodnie z definicją językową zawiera element przymusowego odzyskiwania długu w przypadku braku dobrowolnej spłaty. Istotą zawieranych transakcji nie jest zaś działanie zmierzające do przymusowego ściągnięcia należności, gdyż na moment zawarcia transakcji żadna ze stron nie zakłada, iż dłużnik nie będzie się wywiązywał z regulowania swojego zadłużenia. Jest to stanowisko zgodne z powszechnie obowiązującą wykładnią definicji ściągania długów na gruncie ustawy o VAT (klasyczny model ściągania długów), gdzie przyjmuje się, iż taka usługa polega na ściąganiu długu innego podmiotu na zlecenie tego podmiotu i na jego rachunek za wynagrodzeniem. Przy ściąganiu długów wierzytelność co do zasady pozostaje przy dotychczasowym wierzycielu, natomiast dług egzekwuje inny podmiot na rachunek dotychczasowego wierzyciela.

Zgodnie z wykładnią celowościową (wykładnia prezentowana przez władzę sądowniczą), decydujące znaczenie czy mamy do czynienia z transakcją dotyczącą usług w zakresie długów czy też ze ściąganiem długów należy rozpatrywać przez pryzmat zasadniczego celu jaki przyświecał zwarciu umowy (przyczyn i skutków ekonomicznych transakcji). W ocenie sądów powszechnych należy odpowiedzieć na pytanie, czy usługi takie przede wszystkim zmierzają w istocie do ściągnięcia długu (jego egzekucji, windykacji), czy też zasadniczym elementem jest udzielenie finansowania.

Zdaniem Banku, w przypadku przedstawionego schematu wykupu wierzytelności nie występuje usługa ściągania długów, o której mowa w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT. Z momentem wykupu wierzytelności Zbywca uzyskuje bowiem finansowanie/refinansowanie od Banku i na tym etapie relacje Banku ze Zbywcą się kończą. Transakcja w swej istocie polega na udzieleniu finansowania wierzytelności. W konsekwencji, zdaniem Banku taka konstrukcja transakcji oznacza możliwość zaklasyfikowania opisanej usługi jako usługi w zakresie długów zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT.

Jednocześnie przedmiotowe transakcje mają na celu drugostronnie udzielenie finansowania jednostkom samorządu terytorialnego, gdyż już w momencie zawierania transakcji sprzedaży jednostce samorządu terytorialnego udziałów/akcji, przewidziano usługę instytucji finansowej polegająca na finansowaniu transakcji jako istotny element umowy z kontrahentem (zawarte umowy zawierają zaszyty w sobie element finansowania).

W przypadku umów, gdzie Bank występuje jako jedna ze stron transakcji, takie finansowanie od początku odzwierciedla wynagrodzenie z tytułu finansowania transakcji. Bank przystępując do umowy uwzględnia w umowie od początku wysokość swojego wynagrodzenia z tytułu usługi kredytowania transakcji na poziomie satysfakcjonującym Bank - warunki odroczenia płatności wierzytelności handlowej są co najmniej równe warunkom kredytowym jakie spodziewa się uzyskać Bank). Od samego początku Bank jest angażowany w proces kształtowania transakcji gospodarczej i inwestor z góry przewiduje, iż to Bank będzie podmiotem finansującym transakcje poprzez zawarte umowy cesji wierzytelności.

Bank pragnie zaznaczyć, że pogląd przedstawiony w niniejszym wniosku znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez upoważnione organy podatkowe oraz w orzeczeniach Sądów Administracyjnych, w tym zwłaszcza w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2013 r. (syg. akt I FSK 1388/12) - opisany w sprawie stan faktyczny odpowiada przedstawionemu przez Bank opisowi zdarzenia przyszłego. Naczelny Sąd Administracyjny (jak również Wojewódzki Sąd Administracyjny) po przeanalizowaniu sprawy uznał, iż przedmiotowa transakcja jest czynnością mieszczącą się w zakresie ustawy o podatku od towarów i usług i jest to czynność finansowania w zakresie długów, oraz iż takie czynności nie podlegają wyłączeniu ze zwolnienia jako czynności ściągania długów: "Zatem dla oceny, czy usługi określone w przedmiotowych umowach, opisanych we wniosku podlegają zwolnieniu przedmiotowemu, czy też z tego zwolnienia są wyłączone, niezbędnym jest szczegółowa analiza jej zapisów. Powinna ona zostać przeprowadzona w aspekcie zasadniczego celu, przyczyny jej zawarcia i skutków ekonomicznych. Należy bowiem odpowiedzieć na pytanie, czy usługi te przede wszystkim zmierzają do ściągania długów. Czy jest do podstawowy cel i efekt ekonomiczny tych umów.

Z treści umów, opisanych we wniosku o udzielenie interpretacji wynika, że już w momencie rozpoczynania przez jednostkę samorządu terytorialnego procedury zamówień publicznych, przewidziano usługę banku, jako element umowy z kontrahentem. Również umowy podpisywane przez organy samorządu terytorialnego z dostawcami towarów, czy też świadczącymi usługi, zawierały zapisy o usłudze świadczonej przez wnioskodawcę. Nie sposób więc uznać, że celem zawieranych umów było ściąganie długów od jednostek samorządów terytorialnych.

Analiza zapisów tych umów doprowadza do wniosku, że beneficjentem tego stosunku zobowiązaniowego był z jednej strony kontrahent jednostki samorządu terytorialnego. Otrzymywał on bowiem bez zbędnej zwłoki wynagrodzenie za swoje towary lub świadczone usługi. Z drugiej strony beneficjentem była również jednostka samorządu terytorialnego. Uzyskiwała bowiem możliwość sfinansowania realizacji swoich ustawowych zadań. Przy czym finansowanie to umożliwiało spłatę wynagrodzenia za towary lub usługi w dłuższym horyzoncie czasowym.

Reasumując, należy stwierdzić, że podstawowym celem tych umów oraz ich zasadniczym skutkiem ekonomicznym było sfinansowanie działań jednostki samorządu terytorialnego. W żadnej zaś mierze tym celem nie było przede wszystkim ściągnięcie długów, czy też windykacja należności....

. Reasumując, usługi finansowe, których zasadniczym celem i ekonomicznym skutkiem jest sfinansowanie działalności jednostki samorządu terytorialnego, a nie ściągnięcie od tej jednostki długu, nie podlegają wyłączeniu spod zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT."

Analogiczne stanowisko zostało zawarte w interpretacji podatkowej z dnia 28 grudnia 2012 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPP3/443-I034/12-2/IG). Podatnik pytał się między innymi o zastosowanie zwolnienia z VAT czynności nabycia niewymagalnych wierzytelności w drodze cesji, w sytuacji, gdy charakter transakcji wskazywał iż zasadniczym elementem jest finansowanie transakcji.

"W kontekście powyższych definicji, w ocenie Wnioskodawcy, należy zwrócić uwagę na literalne brzmienie art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, który wyłącza możliwość zastosowania zwolnienia z VAT w zakresie czynności ściągania długów, w tym factoringu. Przede wszystkim należy zaznaczyć, iż poprzez użycie sformułowania w tym factoringu ustawodawca uznaje, iż przedmiotowe usługi mieszczą się w sformułowaniu "czynności ściągania długów". Oznacza to zatem, iż opodatkowanie VAT przewidziano jedynie dla zdarzeń, z którymi wiąże się podejmowanie czynności mających na celu ściągnięcie długu.

W analizowanym stanie faktycznym cesja wierzytelności kredytowych służy innemu celowi, tj. przeniesieniu części przyszłych ryzyk i pożytków wynikających z umowy kredytowej na Wnioskodawcę. Zamiarem stron nie jest zatem transfer ciężarów związanych z windykacją należności (ściąganiem długów) z Banku Inicjującego na X., o czym świadczy m.in. fakt, iż przedmiotowe prawa majątkowe nie są wymagalne w dacie ich przeniesienia. Oznacza to, iż na dzień zawarcia umowy cesji żadna ze stron nie musi podejmować czynności windykacyjnych względem Klienta. Co więcej, na ten dzień nie istnieją także żadne obiektywne przesłanki, które uprawniałyby do twierdzenia, iż konieczność prowadzenia działań windykacyjnych wystąpi w przyszłości.

...W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż w przypadku gdy w ramach realizacji umowy konsorcjalnej X. zawrze z Bankiem Inicjującym umowę cesji części wierzytelności kredytowych niewymagalnych za cenę równą wartości nominalnej przenoszonego prawa majątkowego, zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane dla usług związanych z długami, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, bądź wprost w pkt 38 tego artykułu, jako usługi udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych."

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 2), w części wniosku dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych (pytanie oznaczone nr 1) sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.