IPPP1-443-S/65/07-9/IZ - Opodatkowanie dostawy działek budowlanych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2032/09 - stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2007 r. (data wpływu 5 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek budowlanych - jest prawidłowe.

W dniu 5 lipca 2007 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w 1998 r. wraz z dwiema innymi rodzinami zakupił grunt orny o powierzchni 3,2 ha (łącznie) do majątku osobistego, w celu wybudowania siedliska. Po zmianie w 2000 r. miejscowego planu zagospodarowania przez Gminę, przedmiotowy grunt został podzielony na działki budowlane. Z podziału każda z rodzin otrzymała 9 działek plus jedną wspólną. Chcąc sprzedać kilka działek (2-4), Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Skarbowego i pomimo jego protestów został zakwalifikowany jako podatnik VAT - osoba fizyczna i poinformowano go, że jeśli nie dokona rejestracji będzie ścigany z urzędu. Po dokonaniu rejestracji, sprzedał dn. 25 listopada 2005 r. jedną działkę, dn. 18 listopada 2005 r. jedną działkę, dn. 18 lutego 2006 r. jedną działkę, dn. 21 marca 2006 r. jedną działkę, płacąc 22% podatku VAT od każdej transakcji. Wnioskodawca podnosi, iż w tym czasie nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. W dniu 24 kwietnia 2006 r., powołując się na interpretację na stronach internetowych Ministerstwa Finansów oraz na opinię powszechnie szanowanych prawników i finansistów, Wnioskodawca wystąpił do US o decyzję, w sprawie niestosowania wobec niego osoby fizycznej dokonującej sprzedaży z majątku osobistego podatku VAT, od sprzedaży działek. Decyzji do tej pory nie otrzymał ale otrzymał pismo (w zał.), że musi odprowadzić podatek VAT w dalszym ciągu. Oprócz ww. działek, ma zamiar sprzedać jeszcze jedną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek z majątku osobistego nie może być opodatkowana podatkiem VAT ponieważ w konsekwencji byłby to podatek obrotowy (brak możliwości pełnych odliczeń - kosztów). Podatek obrotowy jest zabroniony w krajach Unii Europejskiej i w Polsce. Ponadto Wnioskodawca uważa, że konieczne jest skreślenie go z listy płatników VAT. Potrzebna jest decyzja Urzędu lub Izby Skarbowej i wypłata niesłusznie naliczonego podatku VAT.

W dniu 29 sierpnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP1-443-65/07-2/RK stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2007 r. (data wpływu 5 lipca 2007 r.) jest nieprawidłowe. W dniu 14 września 2007 r. do tut. Organu wpłynęło wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 5 października 2007 r. znak IPPP1-443-65/074/RK (doręczone 10 października 2007 r.). r. Na przedmiotową interpretację Strona złożyła skargę, w której wniosła o jej uchylenie. Wyrokiem z dnia 13 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2023/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, iż uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości. Ww. wyrok był przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 24 listopada 2009 r. sygn. akt I FSK 1736/08 oddalił skargę kasacyjną wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2023/08 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei, stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca, w 1998 r. wraz z dwiema innymi rodzinami zakupił grunt orny o powierzchni 3,2 ha (łącznie) do majątku osobistego, w celu wybudowania siedliska. Po zmianie w 2000 r. miejscowego planu zagospodarowania przez Gminę, przedmiotowy grunt został podzielony na działki budowlane. Z podziału każda z rodzin otrzymała 9 działek plus jedną wspólną. Chcąc sprzedać kilka działek (2-4), Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Skarbowego i pomimo jego protestów został zakwalifikowany jako podatnik VAT - osoba fizyczna i poinformowano go, że jeśli nie dokona rejestracji będzie ścigany z urzędu. Po dokonaniu rejestracji, sprzedał dn. 25 listopada 2005 r. jedną działkę, dn. 18 listopada 2005 r. jedną działkę, dn. 18 lutego 2006 r. jedną działkę, dn. 21 marca 2006 r. jedną działkę, płacąc 22% podatku VAT od każdej transakcji. Wnioskodawca podnosi, iż w tym czasie nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Oprócz ww. działek, ma zamiar sprzedać jeszcze jedną działkę.

Opierając się na analizie definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) należy uznać, że podatnikiem podatku od towarów i usług staje się osoba dokonująca określonej czynności w ramach tej działalności. W przypadku sprzedaży działek podatnikiem tego podatku będzie więc podmiot, który wykonując taką czynność choćby jednorazowo działa niezależnie jako handlowiec. Związek dokonywanej czynności z działalnością handlową ma zatem decydujące znaczenie, przy czym w przypadku handlu związek ten winien zaistnieć już w momencie zakupu sprzedawanej następnie rzeczy. Przez działalność handlową należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Należy jednak zaznaczyć, że chodzi o czynności noszące znamiona działalności gospodarczej i o podmiot działający w charakterze podatnika, a nie tylko o czynności podjęte przez zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług i zarejestrowaną działalność gospodarczą. Zatem nawet w sytuacji, gdy dany podatnik zarejestruje się jako podatnik podatku VAT, bez sprawdzenia okoliczności faktycznych, nie można uznać, że dokonywane przez niego czynności podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Każdorazowo należy dokonywać oceny, czy dostawy towarów lub świadczenia usług dokonano w warunkach pozwalających na uznanie, że strona działała jako podatnik VAT, czy konkretna czynność została dokonana w ramach działalności producenta, handlowca, usługodawcy.

Poza zakresem działalności gospodarczej jest natomiast sprzedaż majątku prywatnego (osobistego), gdyż majątek taki został nabyty na potrzeby własne danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W kontekście powyższego uznać należy, iż Strona dokonując sprzedaży przedmiotowych działek działa w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Dokonała bowiem sprzedaży oraz planuje sprzedaż majątku osobistego, nigdy niezwiązanego z prowadzoną działalnością gospodarczą. Okoliczności sprawy nie wskazują również, iż Strona działała w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyła grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, będącego w Jej posiadaniu już od kilku lat. Sprzedając grunt Wnioskująca korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, w złożonym wniosku Strona wskazała, iż zarejestrowała się jako podatnik VAT dla przedmiotowych transakcji sprzedaży działek i naliczała od tych transakcji podatek VAT.

Z uwagi na to, iż Strona zarejestrowała się jako podatnik VAT dla przedmiotowych transakcji sprzedaży działek, a czynności te niepodlegają ustawie o podatku od towarów i usług Wnioskodawca winien złożyć do naczelnika właściwego dla siebie urzędu skarbowego zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu - art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wzór zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług został określony rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 z późn. zm.).

W myśl art. 72 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) za nadpłatę uważa się kwoty nadpłaconego lub nienależnie pobranego podatku.

Stosownie do zapisu art. 75 § 1 ww. ustawy, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku, albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. W myśl § 2 pkt 1 powyższego artykułu uprawnienie określone w § 1 przysługuje również podatnikom, których zobowiązanie podatkowe powstaje w sposób określony w art. 21 § 1 pkt jeżeli:

Zgodnie z § 3 art. 75 w przypadkach o których mowa w § 2 pkt 1 lit. a) i b) oraz w pkt 2 lit. a) i b), podatnik płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklaracje).

Z powyższych przepisów wynika, iż Strona może wystąpić do naczelnika urzędu skarbowego z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty nienależnie zapłaconego podatku, przy czym w sytuacji gdy zapłacony podatek VAT Strona wykazała w deklaracjach VAT-7 winna do tego wniosku załączyć skorygowane deklaracje dla podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznaje stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 3 lipca 2007 r. za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.