IPPP1/443-978/12-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2012 r. (data wpływu 1 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług pośrednictwa finansowego-jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla świadczonych usług pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podmiot trzeci ma zawarte umowy z bankami, przedmiotem których jest promocja produktów bankowych banków m.in. poprzez udzielanie potencjalnym klientom (Klient) rzetelnych i wyczerpujących informacji dotyczących oferty banków (Bank) w zakresie udzielania kredytów oraz udostępnianie im druków bankowych, formularzy, broszur i wszelkich innych materiałów dotyczących kredytów udzielanych przez banki. Głównym celem podmiotu trzeciego jest pozyskiwanie dla banków klientów.

Jednocześnie Wnioskodawca ma zawartą umowę z tym podmiotem trzecim, na mocy której Wnioskodawca wykonuje za ten podmiot trzeci wszystkie czynności wynikające z umowy łączącej podmiot trzeci z bankami (Wnioskodawca jest podwykonawcą podmiotu trzeciego). W wykonaniu umowy łączącej Wnioskodawcę z podmiotem trzecim Wnioskodawca wykonuje w szczególności następujące czynności:

* działania informacyjne i marketingowe w celu zainteresowania Klientów ofertą Banku,

* dotarcie do określonej grupy docelowej Klientów i nawiązywanie bezpośredniego kontaktu z poszczególnymi Klientami,

* zapoznawanie Klientów ze szczegółami oferty Banku w zakresie Produktów bankowych budzących ich zainteresowanie,

* rozpoznawanie potrzeb finansowych i inwestycyjnych Klienta, poprzez analizę sytuacji finansowej i modelu biznesowego Klienta,

* proponowanie Klientowi konkretnych Produktów bankowych z oferty Banku pod kątem jego rozpoznanych potrzeb,

* wskazywanie Klientowi okazji do zawarcia umowy dotyczącej konkretnego Produktu bankowego z Bankiem,

* aktywne nakłanianie Klienta do zawarcia umowy z Bankiem, w szczególności poprzez utrzymywanie stałego kontaktu (w tym telefonicznego) z Klientem,

* przekazywanie informacji na temat warunków, jakie Klient powinien spełnić, by móc skorzystać z wybranego Produktu bankowego z oferty Banku

* informowanie Klienta o sposobach kontaktu z Bankiem lub bezpośrednie aranżowanie spotkania Klienta z Bankiem.

Trzeba jednak zaznaczyć, że wszystkie te czynności Wnioskodawca nie wykonuje bezpośrednio na rzecz Banku, tylko działa w imieniu podmiotu trzeciego (jak wspomniano wcześniej, podmiot trzech zlecił Wnioskodawcy realizację umowy zawartej z bankami). Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy zależy wprost od faktu zawarcia umowy pomiędzy bankiem a klientem pozyskanym przy udziale Wnioskodawcy.

Do tej pory Wnioskodawca świadczone usługi opodatkowywał podatkiem VAT, jednakże zaszła wątpliwość czy w niniejszej sprawie nie zachodzi okoliczność, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 i 39 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu trzeciego, w oparciu o opisaną umowę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności jakie wykonuje na rzecz podmiotu trzeciego są usługami pośrednictwa w świadczeniu przez banki usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych (w tym promes kredytów i pożyczek) oraz gwarancji bankowych i stanowią usługi zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 i 39 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 Ustawy VAT zwalnia się od podatku:

* pkt 38. usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę,

* pkt 39. usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Przepisy art. 43 ust. 1 pkt 38 i 39 Ustawy VAT stanowią implementację art. 135 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm., dalej: Dyrektywa 112). Zgodnie z art. 135 ust. 1 Dyrektywy 112 państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

* lit. b udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę,

* lit. c pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN (http://sjp,pwn.pi/) przez pośrednictwo rozumie się działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy. W kontekście tej definicji, pośrednictwo w świadczeniu usług finansowych obejmowałoby działalność pośrednika mającą na celu porozumienie się pomiędzy Klientami a Bankiem, skojarzenie tych kontrahentów w celu zawarcia przez nich umowy dotyczącej Produktów bankowych.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pośrednictwa w celu osiągnięcia zysku. Jego działalność w konsekwencji doprowadza do zawarcia umowy pomiędzy Klientem a danym bankiem. Co prawda czynności te wykonuje nie w wykonaniu umowy wiążącej go bezpośrednio z bankiem, nie zmienia to jednak faktu, że skutkiem działań Wnioskodawcy jest zawarcie umowy pomiędzy klientem a bankiem. Wskazać również należy, iż przepisy ustawy o VAT nie ograniczają prawa do zwolnienia z podatku VAT jedynie do pierwszego pośrednika. Wszystkie te okoliczności przesądzają o prawie Wnioskodawcy do zwolnienia od podatku VAT usług świadczonych na rzecz podmiotu trzeciego, a polegających na pośrednictwie w zakresie udzielania kredytów i pożyczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Z treści art. 43 ust. 13 ustawy wynika, iż zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Ponadto, w świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą. W myśl art. 135 ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje udzielania kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę (lit. b) oraz pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi (lit. c).

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca ma zawartą umowę z podmiotem trzecim, na mocy której wykonuje za ten podmiot wszystkie czynności wynikające z umowy łączącej podmiot trzeci z bankami (Wnioskodawca jest podwykonawcą podmiotu trzeciego). Podmiot trzeci ma zawarte umowy z bankami, przedmiotem których jest promocja produktów bankowych m.in. poprzez udzielanie potencjalnym klientom rzetelnych i wyczerpujących informacji dotyczących oferty banków w zakresie udzielania kredytów oraz udostępnianie im druków bankowych, formularzy, broszur i wszelkich innych materiałów dotyczących kredytów udzielanych przez banki.

W wykonaniu umowy łączącej Wnioskodawcę z podmiotem trzecim Wnioskodawca wykonuje w szczególności następujące czynności:

* działania informacyjne i marketingowe w celu zainteresowania Klientów ofertą Banku,

* dotarcie do określonej grupy docelowej Klientów i nawiązywanie bezpośredniego kontaktu z poszczególnymi Klientami,

* zapoznawanie Klientów ze szczegółami oferty Banku w zakresie Produktów bankowych budzących ich zainteresowanie,

* rozpoznawanie potrzeb finansowych i inwestycyjnych Klienta, poprzez analizę sytuacji finansowej i modelu biznesowego Klienta,

* proponowanie Klientowi konkretnych Produktów bankowych z oferty Banku pod kątem jego rozpoznanych potrzeb,

* wskazywanie Klientowi okazji do zawarcia umowy dotyczącej konkretnego Produktu bankowego z Bankiem,

* aktywne nakłanianie Klienta do zawarcia umowy z Bankiem, w szczególności poprzez utrzymywanie stałego kontaktu (w tym telefonicznego) z Klientem,

* przekazywanie informacji na temat warunków, jakle Klient powinien spełnić, by móc skorzystać z wybranego Produktu bankowego z oferty Banku,

* informowanie Klienta o sposobach kontaktu z Bankiem lub bezpośrednie aranżowanie spotkania Klienta z Bankiem.

Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy zależy wprost od faktu zawarcia umowy pomiędzy bankiem a klientem pozyskanym przy udziale Wnioskodawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia prawa do korzystania ze zwolnienia od podatku świadczonych przez niego usług.

Mając na uwadze treść zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 38 i 39 ustawy o VAT oraz art. 135 ust. 1 lit. b i c) Dyrektywy 112, konieczne jest zdefiniowanie pojęcia "usług pośrednictwa".

Ani ustawa o podatku od towarów i usług ani Dyrektywa 112 nie definiują tego pojęcia. Zgodnie z definicją słownikową, przez pośrednictwo rozumie się "działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy". W kontekście tej definicji, pośrednictwo w świadczeniu usług finansowych obejmowałoby działalność pośrednika mającą na celu porozumienie się pomiędzy Klientami a Bankiem, skojarzenie tych kontrahentów w celu zawarcia przez nich umowy dotyczącej produktów bankowych.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pośrednictwa w celu osiągnięcia zysku. Umowa wiążąca Wnioskodawcę z podmiotem trzecim stanowi umowę rezultatu, na podstawie której Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie tylko w sytuacji zawarcia przez Bank umowy dotyczącej Produktów bankowych ze znalezionym przez Wnioskodawcę Klientem. Im więcej Klientów pozyska dla Banku Wnioskodawca, tym wyższy będzie jego obrót. Wnioskodawca jest więc "żywo zainteresowany" osiągnięciem rezultatu polegającego na skojarzeniu Banku z jak największą liczbą Klientów. Wszelkie czynności realizowane przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy wiążącej go z podmiotem trzecim stanowią środki do osiągnięcia ostatecznego celu, jakim jest doprowadzenie do zawarcia przez Bank umowy z Klientem. Jednocześnie Wnioskodawca nie jest stroną zawartych umów dotyczących Produktów bankowych i nie jest bezpośrednio zainteresowany ich treścią (poza wysokością prowizji Banku, która determinuje wysokość wynagrodzenia Wnioskodawcy). Należy więc stwierdzić, że działalność Wnioskodawcy w pełni odpowiada słownikowej definicji "pośrednictwa".

Pojęcie "pośrednictwa" było także przedmiotem rozważań TS UE. W wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs Excise and CSC Financial Services Ltd, TS UE orzekł, że pojęcie to obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TS UE wskazał dalej, że nie stanowi pośrednictwa sytuacja, w której jedna ze stron powierza drugiej tylko dopełnianie formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak dostarczanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie oraz przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, które stanowiłyby zasadniczy przedmiot umowy. W takiej sytuacji zleceniobiorca zajmuje tę samą pozycję co strona sprzedająca produkt finansowy i w związku z tym nie jest pośrednikiem, który nie powinien być stroną umowy dotyczącej produktu finansowego.

Z kolei w wyroku z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig v Finanzamt Luckenwalde TS UE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową."

W konsekwencji, w świetle orzecznictwa TS UE "usługa pośrednictwa" powinna mieć następujące cechy:

W świetle powyższego, świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią "usługi pośrednictwa" w świetle definicji sformułowanej przez TS UE. Usługi te spełniają bowiem określone przez TS UE warunki: Wnioskodawca nie jest stroną umów dotyczących Produktów bankowych zawieranych pomiędzy Bankiem a Klientami, działalność Wnioskodawcy różni się od typowych świadczeń realizowanych przez Bank w ramach umowy dotyczącej Produktów bankowych.

Esencją czynności Banku w ramach zawartych przez niego umów jest udzielanie Klientom finansowania, w zamian za co Bank pobiera od nich wynagrodzenie w postaci prowizji/odsetek. Wnioskodawca natomiast realizuje czynności mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Bankiem a Klientem, a więc przede wszystkim: identyfikuje potrzeby Klienta w zakresie finansowania, dobiera i prezentuje mu dostosowany do jego potrzeb Produkt bankowy z oferty Banku i aktywnie zachęca Klienta do zawarcia umowy, a następnie aranżuje spotkanie pomiędzy Klientem a Bankiem.

Celem działań Wnioskodawcy jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by strony zawarły umowę. Ponadto, czynności Wnioskodawcy nie ograniczają się do dopełnienia formalności administracyjnych związanych z umową. Przedstawione okoliczności sprawy wskazują, iż Wnioskodawca nie jest uprawniony do realizacji czynności biurowo-technicznych mających na celu wypełnienie formalności związanych z zawarciem umowy np. kredytu.

Wnioskodawca jest wynagradzany prowizyjnie, w zależności od efektu swoich działań. W efekcie działań Wnioskodawcy dochodzi do nawiązania stosunku prawnego pomiędzy Bankiem i Klientem, co wiąże się ze zmianą sytuacji finansowej stron umowy. Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy zależy wprost od faktu zawarcia umowy pomiędzy bankiem a klientem pozyskanym przy udziale Wnioskodawcy.

Działania Wnioskodawcy wypełniającą specyficzne i istotne funkcje usługi pośrednictwa. Przemawiają za tym w szczególności następujące okoliczności:

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu trzeciego czynności, przedmiotem których jest promocja produktów bankowych, a w szczególności:

* działania informacyjne i marketingowe w celu zainteresowania Klientów ofertą Banku,

* dotarcie do określonej grupy docelowej Klientów i nawiązywanie bezpośredniego kontaktu z poszczególnymi Klientami,

* zapoznawanie Klientów ze szczegółami oferty Banku w zakresie Produktów bankowych budzących ich zainteresowanie,

* rozpoznawanie potrzeb finansowych i inwestycyjnych Klienta, poprzez analizę sytuacji finansowej i modelu biznesowego Klienta,

* proponowanie Klientowi konkretnych Produktów bankowych z oferty Banku pod kątem jego rozpoznanych potrzeb,

* wskazywanie Klientowi okazji do zawarcia umowy dotyczącej konkretnego Produktu bankowego z Bankiem,

* aktywne nakłanianie Klienta do zawarcia umowy z Bankiem, w szczególności poprzez utrzymywanie stałego kontaktu (w tym telefonicznego) z Klientem,

* przekazywanie informacji na temat warunków, jakie Klient powinien spełnić, by móc skorzystać z wybranego Produktu bankowego z oferty Banku,

* informowanie Klienta o sposobach kontaktu z Bankiem lub bezpośrednie aranżowanie spotkania Klienta z Bankiem - stanowią usługi pośrednictwa, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 i 39 ustawy o VAT i korzystać powinny ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie tych przepisów.

Z tytułu wykonywanych czynności Wnioskodawca nie wchodzi w rolę którejś ze stron oferowanych usług a jedynie pośredniczy pomiędzy Bankiem a klientami. Jego zadania ograniczają się do promocji produktów bankowych, a w konsekwencji doprowadzenia do zawarcia umowy pomiędzy Klientem a bankiem. Zdaniem tut. Organu podatkowego bez znaczenia jest fakt, czy ww. czynności Wnioskodawca będzie wykonywał jako agent (na podstawie stosownej umowy zawartej z Bankiem), czy jako subagent (na podstawie umowy zawartej z podmiotem trzecim, który bezpośrednio świadczy te usługi), bowiem zakres wykonywanych czynności i ich klasyfikacja się nie zmieni - nadal będzie wykonywać usługi pośrednictwa finansowego, której celem jest pozyskanie jak największej ilości klientów na rzecz Banku.

W analizowanym stanie faktycznym nie znajdą zastosowania przepisy art. 43 ust. 13 oraz ust. 15 ustawy o VAT. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa pośrednictwa w świadczeniu przez Bank usług udzielania kredytów, pożyczek pieniężnych i gwarancji bankowych nie stanowi elementu usługi pośrednictwa, ale jest odrębną i jednorodną usługą pośrednictwa. Ponadto, w ramach świadczenia przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa w świadczeniu przez Bank usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych oraz gwarancji bankowych Wnioskodawca nie wykonuje czynności w zakresie ściągania długów, w tym factoringu, usług doradztwa ani usług w zakresie leasingu. W szczególności Wnioskodawca nie wykonuje usług doradztwa na rzecz Klientów. W relacjach z Klientami Wnioskodawca nie wykonuje żadnych usług doradczych. Wnioskodawca jedynie na potrzeby świadczonych na rzecz Banku usług pośrednictwa analizuje sytuację finansową Klienta w celu zaoferowania mu dostosowanego do jego potrzeb Produktu bankowego, co wydatnie zwiększa szanse na zainteresowanie Klienta ofertą Banku i jego ostateczne pozyskanie. Działania Wnioskodawcy w zakresie oceny potrzeb Klienta pozostają częścią realizowanej przez niego strategii pozyskiwania Klientów dla Banku. Wnioskodawca z tytułu świadczonych usług nie otrzymuje żadnego wynagrodzenia od Klientów. Gdyby Wnioskodawca świadczył usługi doradcze na rzecz Klientów należałoby mu się wynagrodzenie od Klienta i to niezależnie od faktu czy umowa pomiędzy Klientem i Bankiem dojdzie do skutku, czy też nie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.