IPPP1/443-973/08-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Kancelarii przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu 19 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania refundacji kosztów podróży służbowych - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania refundacji kosztów podróży służbowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W budżecie Kancelarii XXX zaplanowano środki z przeznaczeniem na finansowanie (refinansowanie) kosztów podróży służbowych osób działających w organach oraz w strukturze korporacyjnej Akademii. Do wyżej wymienionych osób zaliczyć można Profesora nominowanego przez Prezesa XXX na Przewodniczącego Komitetu PXXX ZXXX KXXX (decyzja Nr Gx-XXX/Kxx/2007 z dnia 20 września 2007 r.), który jednocześnie jest pracownikiem UXXX XXX.

UXXX XXX rozlicza koszty podróży służbowych związane z uczestnictwem Pana Profesora (i innych członków Komitetu) w zebraniach plenarnych lub organizowanych przez Komitet konferencjach naukowych i obciąża tymi kosztami Kancelarię XXX, wystawiając faktury powiększone o podatek VAT ze stawką 22%. UXXX uznaje tym samym refundację kosztów delegacji służbowych jako usługę składową do usług naukowo-badawczych świadczonych na rzecz Kancelarii XXX.

Kancelaria XXX zakwestionowała powyższą praktykę jako nieprawidłową, z czym nie zgodził się UXXX XXX.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku refundacji kosztów podróży służbowych, odbywanych w związku z zebraniem plenarnym Komitetu PXXX ZXXX KXXX lub konferencją naukową tego Komitetu, mamy do czynienia z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT zdefiniowano świadczenie usług jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Refundacja kosztów delegacji w przypadku udziału Przewodniczącego Komitetu (lub innych członków Komitetu) w jego zebraniu plenarnym, czy udział w konferencji o charakterze naukowym wynikający z funkcji, jakie wykonuje jej uczestnik nie jest związana ze świadczeniem lub odsprzedażą usług. Uczestniczenia w zebraniu plenarnym Komitetu lub konferencji o charakterze naukowym tym samym nie można traktować jako usługi naukowo-badawczej. O takiej usłudze, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, będzie można mówić gdy usługa naukowo-badawcza będzie realizowana na zlecenie na rzecz zamawiającego, który będzie odbiorcą usługi, dysponentem czy zarządzającym prawami do wykorzystania efektów prac naukowo-badawczych.

Uczestnictwo w posiedzeniu i konferencji z tytułu pełnienia funkcji nie przysporzy bezpośredniej korzyści Kancelarii XXX. Ponieważ przez świadczenie, zgodnie z art. 353 § 2 Kodeksu Cywilnego, rozumie się określone zachowanie dłużnika polegające na działaniu lub zaniechaniu działania, to uwzględniając powyższe zasadne jest przyjęcie, iż ze świadczeniem usługi w rozumieniu ustawy, będziemy mieli do czynienia w przypadku istnienia stosunku zobowiązaniowego pomiędzy UXXX a Kancelarią XXX, która zobowiązała się do zwrotu kosztów delegacji.

Na podstawie przytoczonego stanu faktycznego zobowiązanie Kancelarii XXX nie dotyczy świadczenia mającego charakter usługi, lecz świadczenia pieniężnego w postaci zwrotu kosztów delegacji uczestnika posiedzenia Komitetu czy konferencji o charakterze naukowym organizowanymi przez Akademię. Zatem pomiędzy UXXX, a Kancelarią XXX nie istnieje świadczenie wzajemne, gdyż nie istnieje podmiot będący bezpośrednim odbiorcą tego zobowiązania; Kancelaria XXX nie otrzymała żadnej korzyści dokonując na rzecz UXXX zwrotu kosztów delegacji. Zwrot kosztów delegacji uczestnika konferencji lub posiedzenia Komitetu jest zatem jednostronnym ekwiwalentem pieniężnym wynikającym ze zobowiązania Kancelarii XXX do zwrotu kosztów delegacji wskazanych osób.

W związku z powyższym brak jest podstaw do wystawienia faktur VAT (refaktury) z tytułu zwrotu kosztów delegacji, a czynność ta powinna być udokumentowana notą księgową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem" podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy podkreślić, iż aby uznać jakieś zdarzenie za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT musi występować stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli obie strony muszą się zobowiązać do określonego działania, bądź powstrzymania się od dokonania czynności, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość należną w zamian za usługi wykonane na rzecz usługobiorcy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego i własnego stanowiska wynika, iż w związku z wyjazdami służbowymi osób działających w organach oraz strukturze korporacyjnej, do których należy m.in. Przewodniczący Komitetu PXXX ZXXX KXXX, Akademia dokonuje UXXX XXX (z uwagi na fakt, iż ww. Przewodniczący jest pracownikiem tej Uczelni) zwrotu kosztów podróży służbowych. Refundacja wynika z udziału tych osób w posiedzeniach plenarnych Komitetu, czy w konferencjach o charakterze naukowym. Akademia podkreśla, że powyższe nie jest związane ze świadczeniem jakiejkolwiek usługi między stronami, tj. UXXX a Akademią, z tytułu czego otrzymywali by oni korzyść.

Zobowiązanie Akademii nie dotyczy świadczenia mającego charakter usługi, lecz świadczenia pieniężnego w postaci zwrotu kosztów delegacji pracownika Uczelni. Pomiędzy jednostką zwracającą koszty podróży (tj. Akademią), a UXXX nie istnieje świadczenie wzajemne, gdyż nie istnieje podmiot będący bezpośrednim beneficjentem tego zobowiązania. Natomiast opodatkowaniu podlegają tylko te czynności, które przyczyniają się bezpośrednio do uzyskania korzyści przez wypłacającego.

Kancelaria XXX nie otrzymuje żadnej korzyści dokonując zwrotu przedmiotowych kosztów; powyższy zwrot jest zatem jednostronnym ekwiwalentem pieniężnym, wynikającym z faktu zobowiązania się do dokonywania tego przez Akademię.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż zwrot kosztów podróży nie stanowi czynności wymienionej w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W związku z tym, iż przedmiotowa czynność nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, to nie należy jej dokumentować fakturą VAT. Jak bowiem wynika z art. 106 ust. 1 ustawy i art. 2 pkt 22 ustawy, faktura stwierdza w szczególności m.in. dokonanie sprzedaży, czyli dokumentuje odpłatną dostawę towarów (w tym dostawę wewnątrzwspólnotową, a także realizowaną w ramach eksportu) oraz odpłatne świadczenie usług.

Uwzględniając powyższe, przedmiotowa czynność może być udokumentowana poprzez wystawienie noty księgowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.