IPPP1-443-97/09-4/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Mariana M., przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2009 r. (data wpływu 2 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) na wezwanie tutejszego organu z dnia 23 marca 2009 r. skutecznie doręczone w dniu 30 marca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia udziału w nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia udziału w nieruchomości gruntowej.

Na wezwanie tutejszego organu z dnia 23 marca 2009 r. skutecznie doręczone w dniu 30 marca 2009 r. przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 3 kwietnia 2009 r.) o doprecyzowany stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

We wrześniu 2006 r. Wnioskodawca kupił wraz z trzema innymi osobami działkę rolną, która w studium uwarunkowania i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy była w jednostce bilansowej TR 1 dopuszczającej osadnictwo. Następnie Wnioskodawca wraz z pozostałymi osobami wystąpił do gminy o uchwalenie planu dopuszczającego budownictwo i po pokryciu, przez występujących, kosztów gmina taki plan uchwaliła. W planie tym określono sposób podziału i zobowiązała współwłaścicieli do budowy kanalizacji i wodociągu. Ponieważ koszty budowy infrastruktury są dwukrotnie wyższe niż koszt zakupu ziemi Wnioskodawca wraz z współwłaścicielami musi sprzedać część działek, aby to zrobić. Wnioskodawca podkreśla, iż ziemia ta nie była kupowana z zamiarem jej sprzedaży. Żaden z czterech współwłaścicieli nie zajmuje się profesjonalnym obrotem nieruchomościami.

Ponadto, Wnioskodawca poinformował, iż nie prowadzi i nie prowadził na przedmiotowym gruncie działalności rolniczej, posiada status rolnika korzystającego ze zwolnienia od podatku oraz, że grunt wymieniony w zapytaniu nie był przedmiotem umów najmu i dzierżawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcę wraz z pozostałymi współwłaścicielami obowiązuje zapłata podatku VAT przy sprzedaży działek.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie są oni zobowiązani do zapłacenia podatku VAT, na co wskazują wyroki NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r.; I FSK 603/06 i WSA we Wrocławiu z dnia 20 października 2006 r., I SA/Wr 830/06, gdzie stwierdzono, że o zapłacie VAT decyduje zamiar sprzedaży w momencie kupna ziemi. Również wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 4 października 1995 r. C-291/92 Dieter Armbrecht v. Finanzamt Uelzen, wskazuje, że Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele powinni być zwolnieni z płacenia VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z przepisu art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) wynika, iż własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a każdy z nich może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Jeżeli zatem podatnik dokonuje sprzedaży udziału stanowiącego jego własność, dokonuje przeniesienia prawa własności rzeczy, dochodzi do zmiany podmiotu tego prawa. Zatem sprzedaż udziału należy traktować w kategorii dostawy towarów.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 2 pkt 19 cyt. ustawy, rolnikiem ryczałtowym jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne - pkt 20 powołanego artykułu - rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim. Natomiast przez usługi rolnicze - pkt 21 ww. artykułu - rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Działalnością rolniczą - zgodnie z art. 2 pkt 15 - jest produkcja roślinna i zwierzęca (...) a także świadczenie usług rolniczych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. W przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony winien być już w momencie nabycia towaru. Ponadto należy zauważyć, że pod pojęciem handel rozumie się dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów w celu ich odsprzedaży.

Biorąc pod uwagę wcześniej przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, jest co do zasady rolnikiem (ryczałtowym), posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż we wrześniu 2006 r. Wnioskodawca kupił wraz z trzema innymi osobami działkę rolną, która w studium uwarunkowania i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy była w jednostce bilansowej TR 1 dopuszczającej osadnictwo.

Następnie Wnioskodawca wraz z pozostałymi osobami wystąpił do gminy o uchwalenie planu dopuszczającego budownictwo i po pokryciu, przez występujących, kosztów gmina taki plan uchwaliła. W planie tym określono sposób podziału i zobowiązała współwłaścicieli do budowy kanalizacji i wodociągu. Ponieważ koszty budowy infrastruktury są dwukrotnie wyższe niż koszt zakupu ziemi Wnioskodawca wraz z współwłaścicielami musi sprzedać część działek, aby to zrobić. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził na przedmiotowym gruncie działalności rolniczej, posiada status rolnika korzystającego ze zwolnienia od podatku oraz, że grunt wymieniony w zapytaniu nie był przedmiotem umów najmu i dzierżawy.

Odnosząc przedstawione okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że powyższe czynności wyczerpują znamiona zorganizowanej działalności gospodarczej w zakresie handlu i nie mogą zostać uznane za wyprzedaż majątku osobistego (pozostające poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług). Wnioskodawca wraz z trzema innymi osobami dokonując zakupu przedmiotowego gruntu dopuszczającego osadnictwo w 2006 r., działał z zamiarem przekształcenia go na grunt budowlany, zatem był w posiadaniu wiedzy o konieczności poniesienia kosztów związanych z tym przedsięwzięciem.

Czynności podjęte przez Wnioskodawcę, takie jak zmiana przeznaczenia gruntu i jego podział, wybudowanie w najbliższej przyszłości wodociągu i kanalizacji, mają znaczący wpływ cenę działek przeznaczonych do sprzedaży, zwiększają bowiem ich walory handlowe.

Można więc uznać, iż kupno przedmiotowego terenu w ilości przekraczającej własne potrzeby, posiada cechy swego rodzaju inwestycji. Wnioskodawca potraktował zakup przedmiotowej nieruchomości jako lokatę kapitału z zamiarem późniejszej sprzedaży jej części, w celu pozyskania środków finansowych np. na budowę domu, działając jak handlowiec.

W związku z powyższym, uzasadnionym jest przypisanie charakteru handlowego podejmowanym przez Wnioskodawcę czynnościom, co wiąże się z wypełnieniem dyspozycji art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i uznaniem tych czynności za działalność gospodarczą. Planowaną sprzedaż części udziału w przedmiotowym gruncie należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, niniejsza interpretacja wydana na wniosek Pana Mariana M., nie stanowi jednocześnie interpretacji dla pozostałych współwłaścicieli gruntu, którzy - jeśli są zainteresowani uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej - powinni złożyć odrębne wnioski, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.