IPPP1/443-96/14-4/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 249, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.), uzupełnionego pismem z dnia 14 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 11 marca 2014 r. (skutecznie doręczone 14 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 29 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży działki.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 14 marca 2014 r. (data wpływu 17 marca 2014 r.) w odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 11 marca 2014 r. (skutecznie doręczone 14 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2007 Wnioskodawca zakupił do majątku osobistego, z własnych środków, działkę leśną o pow. 2.202 m^2. W momencie nabycia obowiązywała umowa o rozdzielności majątkowej z żoną, dlatego też Zainteresowany był jej jedynym właścicielem, działkę nabył w celach rekreacyjnych. Z otrzymanych w roku 2011 warunków zabudowy wynikało, że na działce jest możliwość wybudowania budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Do dnia jej sprzedaży Wnioskodawca nie poczynił na niej żadnych nakładów inwestycyjnych. Działka będąc majątkiem osobistym Wnioskodawcy, nigdy nie była ujmowana w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W maju 2013 Wnioskodawca sprzedał powyższą działkę leśną, przy akcie notarialnym sprzedaży okazał decyzję o warunkach zabudowy dla ww. działki. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie której od roku 2008 jest kupno i sprzedaż nieruchomości. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca doprecyzował, że działka przeznaczona do sprzedaży nie była nigdy przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca w stosunku do opisanej działki nie podejmował jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu. Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie opisanej działki, które wykraczałyby poza zwykłe formy ogłoszenia o sprzedaży.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że wystąpił o warunki zabudowy dla ww. działki leśnej i otrzymał 28 marca 2011 r. decyzję nr 145/2011 o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wolno stojącego z garażem oraz szamba dla ww. działki z ograniczeniem powierzchni wyłączanej z produkcji leśnej na cele zabudowy mieszkaniowej do 20% pow. działki, ale nie więcej niż 400 m^2. Teren przeznaczony pod zabudowę działki może wynosić 20% pow. działki nie więcej niż 400 m^2, gdzie pow. całej działki wynosiła 1986 m².

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanej działki podlega pod podatek VAT wg stawki podstawowej tj. 23%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów dokonywana na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części (art. 2 pkt 6), a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 stanowi, iż przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wg art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z ust. 2 tegoż art. wynika, że działalnością gospodarczą jest działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje zatem czynności polegające na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z wyżej przedstawionych norm prawnych wynika, że aby wystąpił obowiązek podatkowy w podatku VAT muszą wystąpić łącznie dwa czynniki:

Ponieważ w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaży działki nie wystąpił czynnik 2 Wnioskodawca uważa, że dokonana sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Bowiem działka spełniając definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż czynności odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, to jednak nie można tej sprzedaży zaliczyć do działalności gospodarczej, ponieważ pochodzi ona z majątku prywatnego nie wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy, sprzedając grunt korzysta z przysługującego mu prawa do swobodnego rozporządzania własnym majątkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z. U. z 2014 r. poz. 121) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wyjaśnić jednocześnie należy, iż przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy. Rzeczy dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome. Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych zachowań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in. że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem jak wynika z powyższego, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki budowlanej nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z uwagi na wskazane przepisy prawa i przytoczone orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w celu dokonania sprzedaży gruntu Wnioskodawca podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ww. przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług w odniesieniu do tej transakcji, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, ponieważ jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" musi wskazywać ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia niektórych z nich.

Zatem, aby uznać określoną sprzedaż gruntu za opodatkowaną podatkiem VAT podmiot dokonujący dostawy w związku z przedmiotową sprzedażą musi wystąpić w odniesieniu do tej transakcji jako podatnik podatku od towarów i usług.

W analizowanej sprawie w ocenie tut. organu takie przesłanki nie zostały spełnione. Wnioskodawca nabył opisaną działkę leśną w roku 2007 z własnych środków do majątku osobistego w celach rekreacyjnych. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości od roku 2008. Jak wynika z oświadczenia Wnioskodawcy działka nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej, nigdy nie była ujmowana w ewidencji środków trwałych, nie stanowiła przedmiotu najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawca w stosunku do opisanej działki nie podejmował jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu, nie podejmował również żadnych aktywnych działań marketingowych w zakresie sprzedaży działki, które wykraczałyby poza zwykłe formy ogłoszenia o sprzedaży. Wnioskodawca wystąpił jedynie o warunki zabudowy dla ww. działki leśnej i otrzymał decyzję o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z garażem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w analizowanej sprawie nie wystąpił ciąg okoliczności wskazujących na działalność handlową związaną z dostawą opisanego gruntu, nie można stwierdzić, że Zainteresowany nabył nieruchomość w celu dalszej odsprzedaży, czy w celach zarobkowych.

Zatem w odniesieniu do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, lecz korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. W konsekwencji sprzedaż opisanego gruntu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.