IPPP1-443-959/09-4/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2009 r. (data wpływu 2 października 2009 r.) - uzupełnionym w dniu 6 listopada 2009 r. na wezwanie wysłane w dniu 21 października 2009 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez komornika w trybie licytacji publicznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez komornika w trybie licytacji publicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (komornik) dokonał sprzedaży na licytacji publicznej nieruchomości zabudowanej objętej księgą wieczystą prowadzoną przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych, należącą do dłużników o powierzchni 1655 m#178;. Na nieruchomości posadowiony jest budynek mieszkalny o powierzchni 193,10 m#178;, rok budowy 1998/1999 oraz budynek użytkowy o powierzchni 74,30 m#178;, rok budowy 1998/1999 i garaż o powierzchni 19,25 m#178;, rok budowy 1998/1999.

Dłużnicy nie są podatnikami VAT i nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Zasiedlenie nieruchomości nastąpiło w 1998 r.. Dłużnikom nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego oraz nie ponosili oni wydatków na ulepszenie budynków, w stosunku do których mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od dokonanej sprzedaży w trybie licytacji publicznej ww. nieruchomości - winien zostać obliczony i odprowadzony podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy organ egzekucyjny w licytacyjnej sprzedaży nieruchomości nie jest płatnikiem podatku VAT od czynności dostarczenia w drodze licytacji nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy, i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem towarów, zdefiniowanym w art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy, przede wszystkim zaś wynikający z nich status komornika sądowego jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika, stwierdzić należy, iż komornik tylko wówczas jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik.

Podatnikami w podatku od towarów i usług są, w myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca (komornik) dokonał sprzedaży na licytacji publicznej nieruchomości zabudowanej. Na nieruchomości posadowiony jest budynek mieszkalny o powierzchni 193,10 m#178;, rok budowy 1998/1999 oraz budynek użytkowy o powierzchni 74,30 m#178;, rok budowy 1998/1999 i garaż o powierzchni 19,25 m#178;, rok budowy 1998/1999. Dłużnicy nie są podatnikami VAT i nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej. Zasiedlenie nieruchomości nastąpiło w 1998 r.. Dłużnikom nie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego oraz nie ponosili oni wydatków na ulepszenie budynków, w stosunku do których mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do przepisu art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepis ten stanowi zatem, iż przy dostawie gruntu zabudowanego stosuje się zasady analogiczne jak przy dostawie budynków i budowli posadowionych na tym gruncie. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli na tym gruncie posadowionego.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r., zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Stosownie do art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. w istotny sposób zmieniono definicję "pierwszego zasiedlenia". Po pierwsze bowiem - co jest związane z nowym zakresem zwolnienia od podatku dostawy budynków - pierwsze zasiedlenie dotyczy nie tylko obiektów budownictwa mieszkaniowego, ale wszystkich budynków. Po drugie zaś - pierwsze zasiedlenie ma miejsce nie tylko w przypadku pierwszego wydania danego budynku, ale również po przeprowadzeniu na nim istotnych prac ulepszeniowych (co z kolei jest związane z umożliwieniem prawa do odliczenia podatnikom prowadzącym takie prace). Istotą pierwszego zasiedlenia jest oddanie do użytkowania, które następuje poprzez wykonanie czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem będzie zatem pierwsza czynność opodatkowana dotycząca danych budynków (ich części) lub budowli. Jednocześnie zaznaczyć należy, iż pierwsze zasiedlenie dotyczy tylko określonych budynków (ich części) lub budowli:

* to budynki (ich części) lub budowle "wybudowane",

* to budynki (ich części) lub budowle "wybudowane", które zostały poddane ulepszeniom podnoszącym ich wartość początkową (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) o co najmniej 30%.

Ponadto w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawodawca dodał, że zwalnia się od podatku VAT dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Mając na uwadze powyższe regulacje oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, iż sprzedaż wymienionych we wniosku budynków, dokonywana przez dłużników korzystałaby ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy. Wymienieni we wniosku dłużnicy nie ponosili bowiem wydatków na ulepszenie budynków, w stosunku do których mieli prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do tych obiektów.

W rozpatrywanej sprawie nie ma zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż przedmiotowe budynki nie zostały przez dłużników zasiedlone w myśl definicji art. 2 pkt 14 ustawy (nie zostały oddane do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu). Dłużnikom nie przysługiwało bowiem prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z budynkami i nie ponosili wydatków na ich ulepszenie. Dopiero sprzedaż tych budynków przez Komornika była czynnością oddania ich do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (sprzedaż budynków równoznaczna jest z dostawą towarów), a zatem odbyła się w ramach pierwszego zasiedlenia co uniemożliwia zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, skoro sprzedaż wymienionej we wniosku nieruchomości, dokonywana przez dłużników korzystałaby ze zwolnienia, to dostawa tej samej nieruchomości będzie stanowić dla Wnioskodawcy (komornika) również dostawę zwolnioną od podatku od towarów i usług i nie ma tu obowiązku obliczenia i odprowadzenia podatku VAT. Ponieważ dostawa budynków korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy - zbycie gruntu również podlega zwolnieniu z podatku VAT na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Bez względu jednak na powyższe rozstrzygnięcie należy stwierdzić, iż nieprawidłowe jest ogólne stwierdzenie Wnioskodawcy, iż "organ egzekucyjny w licytacyjnej sprzedaży nieruchomości nie jest płatnikiem podatku VAT od czynności dostarczenia w drodze licytacji nieruchomości", gdyż jak zostało wykazane powyżej, organ egzekucyjny jest płatnikiem podatku VAT od czynności dostarczenia w drodze licytacji nieruchomości, jeśli do zapłaty podatku VAT w związku ze sprzedażą tej nieruchomości zobowiązany byłby dłużnik. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ podatkowy informuje, że w związku z uiszczeniem opłaty za wniosek o wydanie interpretacji w kwocie wyższej od należnej, poniesiona z tego tytułu nadpłata (35 zł) podlega zwrotowi zgodnie z treścią ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniła treść art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.