IPPP1/443-91/08-2/GD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2008 r. (data wpływu 21 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej nieodpłatnego przekazania rzeczy - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej nieodpłatnego przekazania rzeczy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planując realizację projektu zleconego przez podmiot trzeci (przedsiębiorcę), organizuje program lojalnościowy dla podmiotów współpracujących z tymże podmiotem trzecim, będących zarówno osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej jak i przedsiębiorcami ("Nagrodzeni"). W oparciu o stosowny regulamin programu lojalnościowego, Nagrodzeni otrzymują punkty, za które mogą otrzymywać wybrane przez siebie towary lub usługi, przy czym ich wybór ograniczony jest kryterium podmiotowo-przedmiotowym, tj. mogą wskazać towary lub usługi jedynie we wskazanych przez Spółkę sklepach i jedynie w zakresie asortymentu udostępnionego przez te sklepy na potrzeby programu lojalnościowego. Sklep przekazuje Nagrodzonemu wybrany przez niego towar lub usługę, przy czym towar lub usługa nabywane są przez Spółkę. Spółka zgodnie z interpretacją Urzędu Skarbowego Kraków- Krowodrza z dnia 17 marca 2005 r. (PBI-2/415/21/05), uznaje, iż dla Nagrodzonych otrzymane z tytułu udziału w programie lojalnościowym korzyści stanowią zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) przychody z innych źródeł, w związku z tym Spółka obowiązana będzie w szczególności do sporządzenia dla Nagrodzonych, którym nagrody wypłaciła (umożliwiła otrzymanie wybranych przez siebie towarów lub usług) - roczne informacje PIT-8C o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekaże je podatnikom i Urzędom Skarbowym właściwym według miejsca zamieszkania podatników, zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka obecnie nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie towarów Nagrodzonym, w sytuacji określonej w złożonym wniosku może być zakwalifikowane jako przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i w związku z tym nie jest zrównane z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 i tym samym nie stosuje się do niego obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu przy użyciu kas rejestrujących.

Zdaniem wnioskodawcy:

Spółka chce dokonywać nieodpłatnego przekazania towarów lub usług na cele związane z działalnością przedsiębiorstwa (tj. dla celów realizacji zleconych przez bank działań związanych z organizacją programu lojalnościowego). Spółka uważa, iż na podstawie art. 7 ust. 2, w powiązaniu z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy, nieodpłatne przekazanie nabytych towarów lub usług na cele związane z prowadzonym przez siebie przedsiębiorstwem (jakim będzie tu realizacja zobowiązania wynikającego z organizacji programu lojalnościowego, a w szczególności z wynikającego z niego przyrzeczenia publicznego w przedmiocie przekazania nagród) nie będzie w kontekście brzmienia art. 7 ust. 2 Ustawy traktowane jako określona w art. 5 ust. 1 pkt 1 odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W świetle przedstawionego stanu faktycznego i obowiązującego stanu prawnego oraz stanowiska Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, przedstawionego w wyroku z dnia 17 sierpnia 2007 r. (sygn. III SA/Wa 984/07) Spółka stoi na stanowisku, że przekazanie przez nią towarów i usług przewidzianych w organizowanym przez nią programie lojalnościowym, mieści się w zakresie przekazania towarów należących do przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, tym samym nie podlega zrównaniu z odpłatną dostawą towarów, określoną w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy ani nie mieści się w pojęciu sprzedaży", o której mowa w art. 111 ust. 1 w zw. z art. 2 pkt 22 Ustawy i w związku z tym nie stosuje się do niej obowiązku ewidencjonowania obrotu przy użyciu kas rejestrujących wynikającego z art. 111 Ustawy (z zachowaniem wymogu ewidencjonowania w inny sposób).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Sprzedaż w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 przedmiotowej ustawy). Typowa dostawa towarów co do zasady podlega opodatkowaniu w sytuacji gdy jest odpłatna. Obok odpłatnej dostawy towarów ustawodawca określił krąg czynności, które zrównał z odpłatną dostawą towarów. I tak zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy przepisu art. 7 ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z powyższego wynika, że ustawodawca wyłączył z opodatkowania przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości - czyli czynności, które generalnie są związane z prowadzoną działalnością. Art. 7 ust. 3 ww. ustawy zawiera wyłączenia związane z prowadzoną działalnością z ust. 2, prowadzi to do wniosku, że ust. 2 dotyczy nieodpłatnego przekazania towarów bez wynagrodzenia na cele zarówno związane jak i nie związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Przeciwne twierdzenie oznaczałoby, że ustawodawca w art. 7 ust. 3 wyłączył z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (w całości lub w części) przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne bądź spełniających warunki do uznania je za prezenty o małej wartości lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Jedną z najbardziej istotnych cech podatku od towarów i usług jest jego neutralność. Zasada neutralności podatku od towarów i usług wyraża się w podstawowym prawie podatnika, jakim jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim podatnik wykorzystuje towary i usługi do czynności opodatkowanych, w takim zakresie przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis nie precyzuje w jaki sposób i w jakim zakresie towary i usługi mają służyć do wykonywania czynności opodatkowanych, aby podatnik uzyskał prawo do odliczenia podatku naliczonego. Powołany wyżej przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku VAT, czynności nie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT). Z ww. przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest uprawnieniem, a nie obowiązkiem podatnika, z którego może, lecz nie musi skorzystać.

W art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca wprowadził ograniczenia podstawowego prawa podatnika, jakim jest prawo do odliczenia podatku. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Powyższy przepis nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane (art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy).

Z przedstawionego w złożonym wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w chwili nabycia towarów wie, że będą one przedmiotem nieodpłatnej dostawy - w konsekwencji Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Z uwagi na to, że Spółce nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, nieodpłatne przekazanie towarów w sytuacji opisanej w złożonym wniosku nie będzie czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów - czyli nie będzie sprzedażą w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy.

Uwzględniając powyższe nieodpłatne przekazanie towarów nie podlega ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku, uzasadnienie stanowiska własnego Spółki oraz powołane przepisy stwierdzić należy, iż stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2008 r. - jest nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.