IPPP1-443-897/10-2/EK - Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkalne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2010 r. (data wpływu 2 września 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntów przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 11.10.2007 Wnioskodawca wraz z żoną zakupił do wspólnego majątku osobistego nieruchomość niezabudowaną o powierzchni 2,04 ha we wsi W., przeznaczoną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w 10% pod budownictwo mieszkaniowe z usługami, w 90% klasyfikowaną jako grunty rolne. Z uwagi na możliwość zabudowy siedliskowej Wnioskodawca wraz z żoną zamierzali wybudować na tej działce dla własnych potrzeb budynek mieszkalny wraz z terenem rekreacyjnym, a pozostałą część niezabudowaną przeznaczyć pod uprawy rolnicze również dla własnych potrzeb, tj. warzywa, drzewa i krzewy owocowe. Dla Wnioskodawcy, było to niezmiernie istotne gdyż z uwagi na posiadanie licznej rodziny z pięciorgiem małych dzieci kwestie natury egzystencjalnej są najważniejsze. Zamysłowi temu przyświecał również cel zabezpieczenia finansowego rodziny na wypadek utraty zdrowia lub pracy zarobkowej. Zakup nieruchomości został sfinansowany w 9% ze środków własnych w 91% zaś z kredytu bankowego. Na dzień zakupu przedmiotowej działki sytuacja materialna rodziny była stabilna, zarówno Wnioskodawca jak i żona byli zatrudnieni i osiągali satysfakcjonujące wynagrodzenie wystarczające na utrzymanie rodziny oraz w pełni pokrywające spłatę wymagalnych rat kredytu i pozwalające podjąć zadanie inwestycyjne. Sytuacja materialna rodziny uległa zasadniczej zmianie od lutego 2009 r. z uwagi na konieczność zmiany miejsca pracy Wnioskodawcy i możliwość uzyskania wynagrodzenia w wysokości zaledwie 1/3 dotychczasowego. W miesiącu listopadzie 2009 r. żona Wnioskodawcy została zwolniona z pracy w związku z likwidacją przedsiębiorstwa pracodawcy.

W tej sytuacji zamierzone przedsięwzięcie nie mogło zostać zrealizowane z powodu braku aktualnie oraz w nieokreślonej przyszłości odpowiednich środków finansowych. Ponadto, w wyniku kłopotów finansowych i trudności w spłacaniu rat kredytu, w miesiącu styczniu 2010 r. bank kredytujący przeniósł kredyt do działu windykacji co skutkuje dodatkowymi opłatami w postaci karnych odsetek.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wraz z żoną postanowił dokonać sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zakupionej do majątku wspólnego małżeńskiego. Z uwagi na brak zainteresowanych kupnem dużej działki w dniu 15 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca wystąpił do wójta Gminy z wnioskiem o podział niniejszej nieruchomości.

W dniu 4 maja 2010 r. została wydana decyzja zatwierdzająca projekt podziału działki na 24 odrębne działki, z których część powierzchni musi zostać przekazana na drogę wewnętrzną prywatną. Działki te Wnioskodawca zamierza sprzedać pojedynczo, aby jak najszybciej spłacić kredyt bankowy zaciągnięty na zakup gruntu rolnego.

Zarówno Wnioskodawca, jak i żona nie dokonywał sprzedaży gruntów/działek, nie prowadzili działalności gospodarczej, nigdy wcześniej nie dokonywali sprzedaży innej nieruchomości i nie planują dokonywać takich transakcji w przyszłości. Wnioskodawca wraz z żoną nie występował i nie występuje w charakterze handlowca. Grunt będący przedmiotem sprzedaży nie był w żaden sposób wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży działek powstałych z podziału gruntu rolnego przeznaczonego w przyszłości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe Wnioskodawca powinien obliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy nabył on grunt do majątku osobistego rodzinnego z zamiarem wybudowania domu dla siebie i rodziny i zagospodarowania go na własny użytek, a dopiero potem ze względu na sytuację materialną (brak środków finansowych na skutek trudności z pracą) zdecydował o sprzedaży działek wyodrębnionych z tego gruntu, nie staje się on podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pod pojęciem "towary", zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika. W myśl natomiast art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów (w tym przypadku gruntów) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej wyłącza z grona podatników podatku VAT osoby fizyczne, w przypadku gdy dokonują one dostawy towarów.

Niezbędnym do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą jest, aby w momencie jej dokonania podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę, a okoliczności nie wskazują, że czynności te czynione są z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, to nie można stwierdzić, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu wyżej wskazanym.

Ponadto działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Sprzedaż nawet kilkakrotna - przedmiotów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży nie ma charakteru handlowego podlegającego opodatkowaniu (por. J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2006, Tom 1, Wrocław 2006, str.349-350). Podatnikiem w obrocie nieruchomościami byłby podmiot, który jest handlowcem i obraca częstotliwie budynkami lokalami lub gruntami.

W świetle orzeczeń NSA (np. z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06; z dnia 29 października 2007 r" sygn. akt I FPS 3/07, z dnia 28 marca 2008 r. sygn. akt I FSK 475/07, z dnia 23 stycznia 2009 r. I FSK 1629/07 z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I FSK 1043/2008 z dnia 6 stycznia 2010 r. sygn. akt I FSK 1208/08) dla przyjęcia że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą jako handlowiec) wymagane jest aby jej działalność w tym zakresie przybierała formę zawodową (profesjonalną) czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji) a w konsekwencji zorganizowaną.

Nabycie sprzedawanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych, a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego) który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych) a nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych.

Nie zawsze również nabycie gruntu w celu jego odsprzedaży (w całości lub w części) należy w momencie jego sprzedaży kwalifikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, lecz tylko wtedy gdy działalność sprzedającego w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Dla wyjaśnienia kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży przez osobę fizyczną nieruchomości będącej jej prywatną własnością istotne znaczenie ma ustalenie, czy osoba fizyczna, dokonując sprzedaży, działa w okolicznościach, które pozwalają potraktować te czynności jako działalność gospodarczą. Podkreślić należy, iż sprawy dotyczące opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek są sprawami szczególnymi, w których nie można na ogół z pewnością stwierdzić, jakie zamiary miał kupujący w stosunku do kupowanego gruntu w chwili zakupu. Analogiczna sytuacja występuje w przedmiotowej sprawie. Dlatego rozstrzygnięcie tego typu zagadnień wymaga dokładnej analizy stanów faktycznych przedstawionych przez osoby dokonujące dostawy gruntów. Każdy stan faktyczny należy rozpatrywać mając na uwadze czynności, jakich dokonuje osoba sprzedająca grunt i wnioski płynące z tych czynności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (...).

Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Grunty spełniają zatem definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza" na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1- są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar". Zgodnie z definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r.), "zamiar" oznacza "intencje zrobienia czegoś, zamysł, plan, projekt, chęć".

Wobec powyższego istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom oraz cel, który dana osoba ma osiągnąć wykonując dane czynności. Zatem przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki prawnopodatkowe, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Zaznaczyć należy, iż transakcji sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę, które powstały w wyniku podziału gruntu, można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Zamiar dokonania sprzedaży wydzielonych niezabudowanych (przeznaczonych pod zabudowę) działek ma niewątpliwie charakter powtarzalny, a warunek zamiaru dokonania tych czynności w sposób częstotliwy zostaje tu wypełniony.

Zasady wykładni językowej i funkcjonalnej definicji działalności gospodarczej prowadzą do wniosku, że działalność gospodarczą stanowi nie tylko działalność częstotliwa, czyli stała i powtarzalna, ale także jednorazowa czynność, jeżeli wiąże się z nią zamiar częstotliwości, przy czym wspomniana działalność powinna być wykonywana przez producenta, handlowca, usługodawcę, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika lub wykonującego wolny zawód.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W świetle powyżej przytoczonych przepisów dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzonej działalności gospodarczej, co może mieć miejsce również przy czynności dokonanej jednorazowo.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży 24 działek powstałych z podziału gruntu o powierzchni 2,04 ha w 90% klasyfikowanego jako grunty rolne, a w 10% pod budownictwo mieszkaniowe, przeznaczonego w przyszłości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe jest ustalenie, czy działanie dotyczące dostaw ww. działek można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych i czy występują okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania czynności dostawy działek pod zabudowę w sposób częstotliwy.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wraz z żoną 11.10 2007 r. zakupił do wspólnego majątku osobistego nieruchomość niezabudowaną o powierzchni 2,04 ha, przeznaczoną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w 10% pod budownictwo mieszkaniowe z usługami, w 90% klasyfikowaną jako grunty rolne. Wnioskodawca zamierzał wybudować na tej działce dla własnych potrzeb budynek mieszkalny wraz z terenem rekreacyjnym, a pozostałą część niezabudowaną przeznaczyć pod uprawy rolnicze również dla własnych potrzeb tj. warzywa, drzewa i krzewy owocowe. Wnioskodawca posiada pięcioro dzieci, i kwestie natury egzystencjalnej są dla Wnioskodawcy najważniejsze. Ponadto Wnioskodawca myślał o zabezpieczeniu rodziny na wypadek utraty zdrowia lub pracy zarobkowej. Zakup nieruchomości został sfinansowany w 9% ze środków własnych, w 91% z kredytu bankowego.

Jednakże, z uwagi na kłopoty finansowe Wnioskodawcy zamierzone przez Wnioskodawcę przedsięwzięcie nie mogło zostać zrealizowane. Z uwagi na trudności w spłacie kredytu, bank kredytujący przeniósł kredyt Wnioskodawcy do działu windykacji. W związku z powyższym Wnioskodawca wraz z żoną postanowił sprzedać przedmiotową nieruchomość. Z uwagi na brak zainteresowanych kupnem dużej działki w dniu 15 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca wystąpił do wójta Gminy z wnioskiem o podział mniejszej nieruchomości. W dniu 4 maja 2010 r. została wydana decyzja zatwierdzająca projekt podziału działki na 24 odrębne działki, z których część powierzchni musi zostać przekazana na drogę wewnętrzną prywatną. Wnioskodawca informuje, iż wyodrębnione działki zamierza wraz z żoną sprzedawać pojedynczo, w celu jak najszybszej spłaty kredytu bankowego zaciągniętego na zakup gruntu rolnego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż wraz z żoną nie dokonywał sprzedaży gruntów/działek, nie prowadził działalności gospodarczej, nigdy wcześniej nie dokonywali sprzedaży innej nieruchomości i nie planuje dokonywać takich transakcji w przyszłości, nie występował i nie występuje w charakterze handlowca. Grunt będący przedmiotem sprzedaży nie był w żaden sposób wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej.

Wskazać należy, iż ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta lub handlowca oraz kiedy zamiar częstotliwego wykonywania czynności ma być ujawniony. Jednakże w okolicznościach niniejszej sprawy uprawniony jest wniosek, że wystarczającym jest, by okoliczności wskazujące na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy zaistniały w chwili ich wykonywania, zaś podmiot ich dokonujący zachowywał się jak handlowiec czy producent. Dla celów podatku VAT nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Opodatkowaniu tym podatkiem podlega dostawa towarów - gruntów nie tylko wówczas, gdy dokonywana jest przez podatnika VAT, dla którego wykonywanie działalności gospodarczej stanowi źródło przychodu. Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy.

Z uwagi na powyższe, w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności, trudno zgodzić się ze stanowiskiem, że przedmiotowe grunty były nabyte wyłącznie z zamiarem realizacji osobistych celów Wnioskującego. Z wniosku nie wynika bowiem, aby w jakikolwiek sposób grunty te służyły tym celom i w tych celach były zagospodarowane, dlatego też mając na uwadze chociażby ekonomiczny punkt widzenia nie można przyjąć, iż tak znaczny areał (2,04 ha) przeznaczony był wyłącznie na potrzeby osobiste. Wskazać należy, iż zamiarem Wnioskującego w momencie zakupu gruntu była budowa domu wraz z terenem rekreacyjnym na własne potrzeby oraz uprawy rolnicze wykorzystywane również na własne potrzeby, jednakże od dnia zakupu przedmiotowego gruntu Wnioskodawca tego zamiaru nie zrealizował, ani nie wskazał też innego sposobu wykorzystania przedmiotowej nieruchomości na własne potrzeby. Na uwagę zasługuje fakt, iż z dokonanego podziału wyodrębniono łącznie 24 działki, z których część powierzchni musi zostać przekazana na drogę wewnętrzną prywatną, a które w przyszłości przeznaczone są w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe. Podkreślić należy, iż sam Wnioskodawca w stanie faktycznym wskazał, iż zamysłowi kupna działki przyświecał również cel zabezpieczenia finansowego rodziny na wypadek utraty zdrowia lub pracy zarobkowej. Ponadto wskazane działki będą sprzedawane pojedynczo.

A zatem, w ocenie tut. Organu, zakup nieruchomości w celu powiększenia majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego żony stanowił swoistą lokatę kapitału. Zakup gruntu, podział nieruchomości na wiele odrębnych działek budowlanych w celu pozyskania nabywców oraz przeznaczenie wyodrębnionych działek dla celów sprzedaży, stanowią ciąg zdarzeń, które mogą świadczyć o zamiarze wykonywania czynności sprzedaży w sposób częstotliwy, a więc w warunkach przesądzających o prowadzeniu działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podjęcie przez Wnioskodawcę czynności zmierzających do sprzedaży wydzielonych działek przeznaczonych w przyszłości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, w sposób zorganizowany i częstotliwy wskazuje na chęć osiągnięcia korzyści finansowych, w przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Ponadto nie można stwierdzić, iż transakcje dokonywane przez Wnioskodawcę przeprowadzane są w sposób incydentalny i nie mają na celu chęci osiągnięcia zysku.

Wnioskodawca, podejmując złożone czynności związane z nabyciem nieruchomości niezabudowanej o powierzchni 2,04 ha., podzieleniem tego gruntu na działki przeznaczone pod zabudowę i przygotowaniem ich do sprzedaży, planując i organizując następnie sprzedaż tak wytworzonych towarów (nowoutworzonych nieruchomości budowlanych), przejawił zamiar prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu działkami budowlanymi (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Tym samym przedmiotowa dostawa gruntu podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ podziałowi gruntu na poszczególne działki budowlane (nabycie nowopowstałych rzeczy) towarzyszył zamiar ich odprzedaży. Wystąpienie przedstawionego ciągu zdarzeń ma istotne znaczenie dla uznania zachowań Wnioskodawcy za przejaw prowadzenia przez niego działalności w sposób zorganizowany i w celu zarobkowym (prowadzenie przedsiębiorstwa w znaczeniu funkcjonalnym), a także przesądza o istnieniu zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy, a same zapewnienia Wnioskodawcy, iż nabył nieruchomość do majątku osobistego wspólnego nie mogą mieć przesądzającego znaczenia dla dokonanej oceny. Stąd też wypełniona została dyspozycja art. 15 ust. 2 ustawy. Obrót przez osoby fizyczne nieruchomościami niezwiązanymi wcześniej z jakąkolwiek działalnością gospodarczą, gdy podjęcie działań stanowiących następstwo zdarzeń dotychczas objętych jedynie "zamiarem ewentualnym" prowadzi do podziału geodezyjnego gruntu budowlanego na mniejsze części (działki), zaś wydzielenie działek następuje już z zamiarem dalszej ich odprzedaży, stanowi faktyczne rozpoczęcie prowadzenia działalności handlowej w świetle art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, w odniesieniu do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w ocenie tut. organu wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, iż sprzedaż przedmiotowych działek, powstałych w wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości, zakwalifikować należy do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, a Wnioskodawca dokonując tych czynności uzyskuje status podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym dostawa ta, dokonana zarówno w ramach jednorazowej transakcji, jak również w ramach kilku transakcji (sprzedaży wydzielonych działek na rzecz kilku osób fizycznych), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Przy czym nie ma tu znaczenia, iż - jak określa Wnioskodawca - środki uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczone będą na spłatę kredytu zaciągniętego na zakup nieruchomości.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Regulacja powyższa oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług.

Jak wynika z okoliczności przedstawionych we wniosku, przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę mają być działki przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, zatem ich dostawa nie może korzystać z powyższego zwolnienia.

Należy dodać, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ustawy, do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę - niezależnie od wielkości obrotów - nie stosuje się zwolnień podmiotowych, o których mowa w art. 113 ust. 1 i 9.

Odnosząc się do powołanego we wniosku orzecznictwa należy stwierdzić, iż nie może ono stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie. Wyroki powołane we wniosku przez Zainteresowanego dotyczą bowiem odmiennych stanów faktycznych od tego, który przedstawił Wnioskodawca. Wyrok NSA, sygn. akt. I FPS 3/07 dotyczy stanu faktycznego, w którym strona skarżąca nabyła nieruchomość rolno-leśną przeznaczoną w planach zagospodarowania przestrzennego do użytkowania rolniczego. Natomiast podkreślić należy, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca nabył nieruchomość, przeznaczoną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w 10% pod budownictwo mieszkaniowe z usługami, w 90% klasyfikowaną jako grunty rolne, a w przyszłości grunty te w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego mają być przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe. Orzeczenie sygn. akt. I FSK 1629/07 zapadło w odmiennym stanie faktycznym, mianowicie skarżąca była właścicielką gospodarstwa rolnego, z którego Urząd Miasta O. wyodrębnił 9 działek przeznaczonych pod zabudowę jednorodzinną. Gospodarstwo to nabyła wspólnie z mężem w drodze umowy sprzedaży, a następnie odziedziczyła po nim należącą do niego połowę. W wyroku I FSK 1043/08 skarżący nabył wraz z małżonką ze środków z majątku wspólnego nieruchomość rolną niezabudowaną z myślą o wybudowaniu na niej domu dla swojej rodziny. W wyniku kłopotów rodzinnych dokonał podziału przedmiotowego gruntu. Na największej działce rozpoczął budowę domu. W wyroku sygn. akt. I FSK 475/07 sąd rozpatrywał sytuację, w której podatnik nabył wraz z żoną nieruchomość, przeznaczoną pod działalność rolniczą. Podobnie w wyrokach sygn. akt.: I FSK 1208/08 i I FSK 603/06 stany faktyczne dotyczyły nabycia działek rolnych.

Powyższe okoliczności powodują, iż ww. wyroki stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych stanach faktycznych i nie mogą stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.