IPPP1-443-878/10-5/MP - Możliwość opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2010 r. (data wpływu 27 sierpnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 29.10. 2010 r. oraz w dniu 5 listopada 2010 r. na wezwanie tut. organu z dnia 26 października 2010 r. (doręczone w dniu 02.11.20010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 27 sierpnia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został w dniu 29 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r.) oraz w dniu 5 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.)

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest ojcem 5-ciorga dzieci w wieku od 15 do 26 lat. Od 18 lat prowadzi działalność gospodarczą - pośrednictwo pracy na terenie Polski. Od początku działalności płaci regularnie podatki, których wysokość w zależności od dochodów wynosiła od kilku do kilkudziesięciu tysięcy złotych (dochodowy + VAT).

W 1996 r. Wnioskodawca nabył działkę, na której postanowił wybudować trzy domy (próbuje to robić od ok. 1-go roku) dla swoich dzieci. Chciał doprowadzić je do stanu surowego - buduje sposobem gospodarczym wkładając w to jak najwięcej swojej pracy. Gdy prace były już całkiem zaawansowane okazało się, że troje najstarszych dzieci nie chce mieszkać blisko siebie. Wywołało to spore nieporozumienia i Wnioskodawca postanowił szybko sprzedać te domy. Jeden z tych domów jest w stanie surowym zamkniętym, drugi w stanie surowym ale bez dachu, trzeci posiada fundamenty. Szczęśliwym trafem trafiła się rodzina, która zaoferowała dość niską cenę, ale w nienajlepszej już sytuacji materialnej Wnioskodawcy, postanowił dom ten sprzedać i tak się też stało.

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca posiada informację, iż nie grozi mu zapłata podatku dochodowego, ale nie jest pewne, czy nie zapłaci 7% podatku VAT.

Wnioskodawca nadmienia, iż działka, którą nabył w 1996 r. była działką rolną. Uchwałą Rady Gminy w 2003 r. poprzez zmianę planu zagospodarowania przestrzennego uzyskała status działki budowlanej.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu 2 listopada 2010 r.) Wnioskodawca wskazał, iż działka, którą nabył w 1996 r. jest jego własnością.

W uzupełnieniu z dnia 3 listopada 2010 r. (data wpływu 8 listopada 2010 r.) wskazuje ponadto, iż ww. działka została podzielona w 2008 r., Wnioskodawca planuje w przyszłości sprzedaż wszystkich domów na rzecz trzech nabywców. Przedmiotowa działka nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej, nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy, stosownie do stanu faktycznego opisanego wyżej Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT od ewentualnej sprzedaży tych trzech domów.

Wnioskodawca uważa - na podstawie własnej wiedzy oraz tego, co udało mu się ustalić z osobami biegłymi w tego typu przepisach - że nie powinien płacić ww. podatku, gdyż działka została nabyta 14 lat temu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że sprzedaż swojego majątku podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy dokonywana jest przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lub przez osobę fizyczną niebędącą podatnikiem tego podatku, jeżeli sprzedaży można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności lub zamiar powtarzalności.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik działając w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 1996 r. nabył na własność działkę, na której budował - sposobem gospodarczym - trzy domy dla swoich dzieci. Jeden z tych domów jest w stanie surowym zamkniętym, drugi w stanie surowym bez dachu, trzeci posiada fundamenty. Zakupiona działka była działką rolną, która uchwałą Rady Gminy w 2003 r. poprzez zmianę planu zagospodarowania przestrzennego uzyskała status działki budowlanej. Sprawa sprzedaży domów wypłynęła w sytuacji, kiedy dzieci, dla których przeznaczone były domy nie chciały zamieszkać w bezpośrednim sąsiedztwie obok siebie. Wnioskodawca zbył już jeden z ww. domów. W przyszłości zamierza sprzedać pozostałe domy i inaczej pomóc dzieciom.

Odnosząc przedstawione okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nic nie wskazuje na to, że dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, Wnioskodawca będzie działał w charakterze handlowca. Przedmiotowa działka została nabyta do majątku osobistego, w celu zagospodarowania jej na potrzeby mieszkaniowe własne oraz najbliższej rodziny (dzieci). Nie można zatem uznać, że grunt został zakupiony w celu jego dalszej odsprzedaży. Jak wynika ze złożonego wniosku, przedmiotowy grunt nie został nabyty z zamiarem wykorzystywania go w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i do takich celów nigdy nie był wykorzystywany. Działka nie była przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

W przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca nie działa jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży działki podzielonej w 2008 r. i budowanych na niej domów to jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez niego majątku. Wnioskodawca sprzedając nieruchomość będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż - nawet kilkukrotna towarów z majątku osobistego, które nie były nabyte w celu ich odsprzedaży - nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, sprzedaż przez Wnioskodawcę wyżej opisanych nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Organ podatkowy informuje ponadto, iż w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawa została rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.