IPPP1-443-870/09-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2009 r. (data wpływu 10 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu lokalu - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu lokalu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną i czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie "Spedycji i transportu drogowego w kraju i zagranicą". Wnioskodawczyni planuje kupić lokal mieszkalny w nowo wybudowanym budynku w celu urządzenia biura swojej firmy, a więc w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej. Sprzedawca wystawi fakturę VAT za zakupione mieszkanie z 7% stawką VAT, a w związku z wymaganiami zachowania szczególnej formy zakupu, zostanie podpisany akt notarialny. Wnioskodawczyni jest we wspólnocie majątkowej z mężem i w akcie notarialnym jako nabywcy będą figurować oboje.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Z treści art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem, warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Podatnik ma również prawo do odliczenia podatku naliczonego od importowanych lub nabytych towarów i usług, jeśli wykonuje określone czynności poza terytorium kraju, a czynności te, gdyby były wykonywane na terytorium kraju, byłyby opodatkowane podatkiem VAT i uprawniałyby do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem.

Podatnikami natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Małżeństwo nie należy do żadnej kategorii wymienionej w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z powyższym należy przytoczyć przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Istotą współwłasności majątkowej małżeńskiej zarówno ustawowej, jak i umownej jest to, iż każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej). W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

A zatem, każdy z małżonków może dokonywać czynności prawnych, w tym również czynności określonych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, samodzielnie i na własny rachunek. Podatnikiem może być każdy z małżonków jako osoba fizyczna bądź w przypadku, gdy dla celów prowadzonej działalności gospodarczej utworzą spółkę osobową - ta spółka.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Faktura będąca podstawą odliczenia, winna zawierać elementy wymienione w § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Zgodnie z tym przepisem, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Powyższy przepis określa niezbędne minimum elementów, które powinna zawierać faktura VAT. Nie ma zatem przeszkód, aby faktura dokumentująca określoną transakcję zawierała inne, dodatkowe elementy, które nie zostały wskazane w ww. katalogu.

Biorąc po uwagę analizę powyższych przepisów stwierdzić należy, że skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego będzie przysługiwało jedynie, gdy faktury dokumentujące nabycie towarów i usług jako ich nabywcę będą wskazywały na podatnika wykonującego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ustawy. Przepisy prawa obowiązujące w zakresie wystawiania faktur i elementów, jakie winny one zawierać, nie regulują w sposób szczegółowy sytuacji, gdy towary i usługi nabywają małżonkowie, pozostający we wspólnocie majątkowej. Uznać zatem należy, że faktura VAT wystawiona na nazwisko obojga małżonków nie narusza obowiązujących przepisów prawa i nie można jej uznać za wystawioną w sposób wadliwy. Faktura taka nie powoduje również negatywnych skutków w zakresie odliczania podatku naliczonego z niej wynikającego.

W przypadku zatem, gdy małżonkowie pozostają we współwłasności małżeńskiej i nabywają określony towar czy usługę, które jest używane w sposób wyłączny do celów zawodowych przez jednego z małżonków będących współwłaścicielami, to współmałżonek ten, prowadzący działalność gospodarczą, korzysta z prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od nabytego towaru i usługi, pod warunkiem, że występuje związek pomiędzy poniesionymi wydatkami, a wykonywanymi z tytułu prowadzonej działalności czynnościami opodatkowanymi.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w ust. 10-13 ww. artykułu 86. Podstawową zasadą jest, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18 (art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy).

W myśl art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Na mocy natomiast art. 86 ust. 12 ustawy, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a) lub lit. c), przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Zgodne z art. 86 ust. 12a ustawy, przepisu ust. 12 nie stosuje się do przypadków, gdy:

W art. 86 ust. 12 oraz ust. 12a ustawy, ustawodawca zawarł zastrzeżenie, zgodnie z którym w przypadku otrzymania faktury przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, prawo do odliczenia podatku VAT powstaje z chwilą nabycia tego prawa. Zastrzeżenie to ma zastosowanie wtedy, gdy wystawiono fakturę, a dostawa nie miała jeszcze miejsca.

Podkreślić należy, że własność rzeczy przenoszona jest na nabywcę w momencie zawarcia umowy kupna-sprzedaży lub aktu notarialnego, jeśli przepisy prawa cywilnego przewidują zachowanie takiej szczególnej formy dla danej czynności. Z chwilą zawarcia umowy (podpisania aktu notarialnego) prawo do dysponowania rzeczą jak właściciel przenoszone jest na nabywcę. Faktura VAT natomiast jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z powyższego wynika, że faktura VAT musi być następstwem ważnie zawartej czynności prawnej. Oznacza to, że faktura dokumentująca nabycie nieruchomości (budynku lub jego części) może być wystawiona po sporządzeniu aktu notarialnego, a nie przed datą jego sporządzenia. W świetle cytowanych wyżej przepisów ustawy, faktura dokumentująca sprzedaż nieruchomości wystawiona przed dniem zawarcia aktu notarialnego nie uprawnia nabywcy do odliczenia podatku naliczonego zawartego w tej fakturze w rozliczeniu za okres jej otrzymania, lecz w stosownie do art. 86 ust. 12 ustawy, winna być ujęta w rozliczeniu za okres, w którym podatnik nabył prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel.

Z przedstawionego przez Wnioskodawczynię zdarzenia przyszłego wynika, iż prowadzi ona działalność gospodarczą w zakresie spedycji i transportu drogowego w kraju i zagranicą. Wnioskodawczyni planuje zakup lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku, z przeznaczeniem na biuro swojej firmy, tj. w celu prowadzenia tam działalności gospodarczej. Planowany zakup dokonany będzie przez Wnioskodawczynię i jej męża, pozostających we wspólnocie majątkowej.

Odnosząc powyżej przedstawione przepisy do okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z otrzymanej faktury VAT dokumentującej nabycie lokalu, w zakresie, w jakim wydatek nią udokumentowany wykorzystywany będzie do wykonywania czynności opodatkowanych. Faktura VAT dokumentująca dokonaną transakcję tj. zakup lokalu mieszkalnego, musi jako nabywcę wskazywać dane Wnioskodawczyni jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Nie ma tu znaczenia czy faktura zostanie wystawiona tylko na nazwisko Wnioskodawczyni czy też zostaną umieszczone dane zarówno Wnioskodawczyni jak i jej małżonka, pozostających we wspólności małżeńskiej. Wystawienie faktury na oboje małżonków nie pozbawi Wnioskodawczyni jako osoby prowadzącej działalność gospodarczą i wykorzystującej nabyty towar do czynności opodatkowanych, możliwości odliczenia podatku wynikającego z wystawionej faktury. Faktury VAT wystawione na nazwisko obojga małżonków potwierdzać będą poniesienie wydatków przez małżonków pozostających we wspólności ustawowej małżeńskiej, zaś zgodnie z przywołanym określeniem podatnika VAT wg art. 15 ustawy, rozliczeń VAT dokonywać będzie Wnioskodawczyni jako podatnik VAT.

Wnioskodawczyni przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała fakturę VAT dokumentującą nabycie przedmiotowego lokalu mieszkalnego (prawa do rozporządzania lokalem jak właściciel), przeznaczonego na prowadzenie działalności gospodarczej, bądź w rozliczeniu za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

Podkreślić w tym miejscu należy, że akt notarialny jest szczególną formą dokumentu urzędowego potwierdzającego dokonanie określonej czynności prawnej, natomiast przepisy ustawy o podatku od towarów i usług ani rozporządzeń wykonawczych do niej nie regulują zagadnień dotyczących treści aktu notarialnego, elementów jakie powinien on zawierać oraz wpływu na ocenę prawa do odliczenia podatku naliczonego przez podatnika podatku VAT.

Zatem kwestia dotycząca umów cywilnoprawnych oraz ich formy i treści, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W wydanej interpretacji nie odniesiono się zatem do kwestii treści aktu notarialnego i adnotacji, które akt ten powinien bądź nie powinien zawierać.

W kwestii opodatkowania późniejszej sprzedaży lokalu mieszkalnego, o którym mowa we wniosku, właściwą stawką podatku VAT, wskazać należy na treść przepisu art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Od zasady opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT stawkę podatku w wysokości 7% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W myśl art. 41 ust. 12a ustawy o VAT przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl tego zastrzeżenia, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym nie zalicza się:

Stosownie do art. 41 ust. 12c ustawy o VAT, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 12 ustawy o VAT przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Na mocy § 6 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy, obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12 - w zakresie, w jakim wymienione obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy budynków, budowli lub ich części, ustawodawca określił w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Z powyższego wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona od podatku VAT, za wyjątkiem dostawy w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Natomiast jeżeli dostawa odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, tuż przed nim lub w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia podlega zwolnieniu, jeżeli spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

W okolicznościach analizowanej sprawy dostawa przedmiotowego lokalu mieszkalnego przez Wnioskodawcę, stosownie do wyżej cytowanych przepisów, nie będzie wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, lub przed nim, bowiem dostawa lokalu nie będzie następować na rzecz pierwszego nabywcy, użytkownika po jego wybudowaniu; to Wnioskodawca nabył lokal w nowo wybudowanym budynku jako pierwszy nabywca, stąd dostawa (jako wykonywana w ramach pierwszego zasiedlenia) opodatkowana została stawką VAT w wys. 7%. A zatem uznać należy w przedmiotowej sprawie doszło do pierwszego zasiedlenia w myśl art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w momencie oddania Wnioskodawczyni lokalu do użytkowania po jego wybudowaniu, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, tj. dostawy towarów.

W związku z powyższym, pierwsza z przesłanek niezbędnych do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jest spełniona tj. dostawa nie będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim. Druga z przesłanek uzależniona jest od czasu, jaki upłynie między pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu i od jej spełnienia uzależniona jest możliwość zastosowania zwolnienia od podatku. Jeśli bowiem pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokalu upłynie okres dłuższy niż 2 lata, dostawa ta będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku, na mocy ww. przepisu. Jeśli zaś Wnioskodawczyni dokona dostawy lokalu mieszkalnego w okresie krótszym niż 2 lata pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą, dostawa ta nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i podlegać będzie opodatkowaniu wg stawki 7%, o ile lokal ten znajduje się w budynku stałego zamieszkania sklasyfikowanym w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11. W takim przypadku pod rozwagę należy wziąć treść art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy. Dostawa budynków, budowli lub ich części, nieobjęta zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, może korzystać ze zwolnienia, jeżeli spełnione zostaną łącznie dwa warunki:

W przedmiotowej sytuacji, przepis ten nie będzie miał zastosowania, z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni nie będzie spełniała pierwszego z wymaganych warunków, tj. przy nabyciu lokalu mieszkalnego przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, dostawa przedmiotowego lokalu mieszkalnego będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, jeżeli zostanie dokonana po upływie 2 lat od pierwszego zasiedlenia. W przypadku zaś, gdy zostanie dokonana w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, dostawa lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu obniżoną do 7% stawką podatku VAT.

Wskazać również należy, iż w stosunku do przedmiotu planowanej sprzedaży, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

W przypadku wyboru opcji opodatkowania dla dostawy lokalu mieszkalnego korzystającego ze zwolnienia na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 7%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.