IPPP1/443-83/12-4/IGo - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności nieodpłatnego przekazania infrastruktury wodno-kanalizacyjnej na rzecz spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. Organu dnia 26 stycznia 2012 r., uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 7 marca 2012 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania infrastruktury - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania infrastruktury. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 16 marca 2012 r., złożonym w dniu 16 marca 2012 r. (data wpływu 19 marca 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 7 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. ("Spółka" lub "Wnioskodawca") jest podmiotem, który funkcjonuje m.in. na rynku nieruchomości. W grudniu 2011 r. Spółka połączyła się z K. Sp. z o.o. ("Galeria" lub "spółka przejmowana") w trybie tzw. łączenia przez przejęcie. W konsekwencji cały majątek Galerii został przeniesiony na Wnioskodawcę. Jednym ze składników majątku, który został przeniesiony na Spółkę w wyniku połączenia jest centrum handlowo-rozrywkowe PP ("CH"). Spółka została kontynuatorem działalności Galerii w zakresie zarządzania oraz najmu powierzchni CH.Jednym ze składników CH jest infrastruktura towarzysząca CH w postaci sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej ("infrastruktura"). Infrastruktura została wybudowana w maju 2005 r. na gruncie będącym własnością miasta P. ("miasto") przez PP Sp. z o.o., od której w późniejszym czasie Galeria nabyła przedsiębiorstwo obejmujące m.in. CH i infrastrukturę.

W listopadzie 2009 r. Galeria przekazała infrastrukturę do eksploatacji wyspecjalizowanej spółce wodno-kanalizacyjnej A. S.A. ("A."), której jednym z akcjonariuszy jest miasto. W styczniu 2012 r. Spółka w sposób formalny przekazała nieodpłatnie infrastrukturę na rzecz A.W piśmie uzupełniającym z dnia 16 marca 2012 r. Wnioskodawca wyjaśnia, że w ocenie Spółki faktyczne przekazanie Infrastruktury miało miejsce w maju 2005 r. tj. z chwilą zakończenia budowy Infrastruktury.

Ponadto dodaje, iż jak Spółka wykazała we Wniosku, na gruncie podatku od towarów i usług ("VAT") przekazanie Infrastruktury stanowiło nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i konsekwentnie nie podlegało VAT. Biorąc pod uwagę, że z punktu widzenia VAT znaczenie miało przekazanie Infrastruktury w maju 2005 r., przekazanie Infrastruktury przez Wnioskodawcę na rzecz A. w styczniu 2012 r. miało jedynie formalny charakter (i nie stanowiło faktycznego przekazania, ponieważ te miało miejsce w maju 2005 r.) i tym samym nie wywołało skutków na gruncie VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie infrastruktury przez Wnioskodawcę na rzecz A... pozostawało poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług ("VAT").

Zdaniem wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie infrastruktury na rzecz A. nie podlegało opodatkowaniu VAT. Opodatkowaniu VAT podlega dostawa towarów i świadczenie usług.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) ("ustawa o VAT") za dostawę towarów uważa się przeniesie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT świadczenie usług to każde świadczenie osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Dla rozstrzygnięcia czy w analizowanym przypadku przekazanie mogło stanowić dostawę towarów albo świadczenie usług istotne znaczenie mają oprócz powyższych przepisów, również odpowiednie regulacje zawarte w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) ("k.c.").

W świetle art. 48 k.c. do części składowych gruntów należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem. Jednocześnie, w myśl art. 47 § 1 k.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności. Zgodnie zaś z art. 191 k.c., własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową ponadto, stosownie do art. 49 § 1 k.c. urządzenia służące do odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii wnioskodawcy, infrastruktura stanowi część składową gruntu, na którym została wybudowana. Ponieważ grunt ten jest własnością miasta, zgodnie z powołanymi regulacjami, z dniem wybudowania infrastruktury jej właścicielem stało się z mocy prawa miasto. Alternatywnie, w przypadku uznania, że stosownie do art. 49 § 1 k.c. infrastruktura weszła w skład przedsiębiorstwa, jej właścicielem stał się A. W konsekwencji, należy stwierdzić, że spółka nie posiadała praw właścicielskich do infrastruktury.

Oznacza to, że czynność nieodpłatnego przekazania infrastruktury przez wnioskodawcę nie mogła stanowić dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem w momencie jego dokonania wnioskodawca nie rozporządzał wybudowaną infrastrukturą jak właściciel. Tym samym nie doszło do przekazania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Stanowisko, zgodnie z którym przekazanie infrastruktury wybudowanej na cudzym gruncie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT jest powszechnie akceptowane, również przez organy podatkowe. Potwierdzają to m.in. interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 maja 2009 r. (nr IBPP1/443-196/09/AL), z 12 listopada 2009 r. (nr IBPP1/443-1122/09/MS) oraz z 20 lipca 2010 r. (nr IBPP1/443-660/10/LSz); Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 marca 2009 r. (nr ILPP2/443-17/09-2/AD) i Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 stycznia 2012 r. (nr IPPP1/443-1531/11-2/JL), jak również wyroki sądów administracyjnych m.in. WSA w Warszawie z 13 lipca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3630/06 oraz III SA/Wa 3537/06).

Konsekwentnie, ponieważ analizowane przekazanie nie stanowi dostawy towarów, należy je rozpatrywać jako świadczenie usług. W tym zakresie, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (który obowiązuje w niezmienionym brzmieniu od 1 maja 2004 r.) świadczenie usług to każde świadczenie osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Odnosząc analizowany przepis do przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego należy uznać, że przekazanie infrastruktury wybudowanej na gruncie miasta stanowiło świadczenie usług (jako świadczenie niestanowiące dostawy towarów). Jednocześnie wnioskodawca nie otrzymał z tytułu przekazania infrastruktury bezpośrednio zapłaty ani zwrotu kosztów w jakiejkolwiek postaci. Zatem w wyniku przekazania infrastruktury doszło do nieodpłatnego świadczenia usług przez wnioskodawcę na rzecz miasta.

W kontekście powyższego, wątpliwości może budzić moment, w którym nastąpiło faktycznie przekazanie infrastruktury. Wyróżnić można w tym zakresie trzy potencjalne momenty: wybudowanie infrastruktury na gruncie miasta (maj 2005 r.), przekazanie infrastruktury do eksploatacji wyspecjalizowanej spółce wodno-kanalizacyjnej A. (listopad 2009 r.) oraz nieodpłatnie przekazanie przez spółkę infrastruktury na rzecz A... (styczeń 2012 r.).

Zdaniem spółki, faktyczne przekazanie infrastruktury miało miejsce w chwilą zakończenia budowy infrastruktury. Konsekwentnie, podatkowe skutki tego przekazania powinny być określane w oparciu o przepisy obowiązujące w dacie zakończenia budowy infrastruktury.

Tym samym, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r. do 31 marca 2011 r., opodatkowaniu VAT podlegało nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów m.in. na cele osobiste podatnika lub jego pracowników oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie były one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.Z literalnego brzmienia powyższego przepisu wynika, iż opodatkowaniu VAT nie podlegało m.in. takie świadczenie usług, które było dokonywane na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem.

Odnosząc powyższe uregulowanie do wskazanego stanu faktycznego należy zauważyć, że wybudowanie infrastruktury było niezbędne dla funkcjonowania CH. Bez infrastruktury CH nie mogłoby bowiem działać zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Tym samym spółka nie mogłaby uzyskiwać przychodów z wynajmu powierzchni CH albo przychody te byłyby znacznie ograniczone (w stosunku do wysokości przychodów jakie osiąga podmiot wynajmujący powierzchnie w centrum handlowym posiadającym stosowną infrastrukturę wodno-kanalizacyjną). Nie ulega bowiem wątpliwości, iż zapewnienie odpowiedniej infrastruktury sanitarnej jest absolutnym minimum, którego spełnienia oczekuje najemca i konsument. Tym samym brak wybudowania infrastruktury w praktyce uniemożliwiłby wynajem powierzchni CH (a zatem uniemożliwiłby prowadzenie działalności opodatkowanej VAT).

W związku z powyższym przekazanie infrastruktury miastu przez PP Sp. z o.o. wykazywało ścisły związek z prowadzonym przedsiębiorstwem. Tym samym na gruncie ustawy o VAT przekazanie to stanowiło nieodpłatne świadczenie usług związane z prowadzonym przedsiębiorstwem i konsekwentnie nie podlegało VAT.

Prawidłowość stanowiska spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych oraz wyrokach sądów administracyjnych, które zostały wydane w podobnych lub zbliżonych stanach faktycznych, przykładowo w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 czerwca 2011 r. (nr ILPP2/443-567/11-3/EN), z 11 marca 2010 r. (nr ILPP1/443-1563/09-4/AI) i z 15 czerwca 2009 r. (nr ILPP1/443-398/09-4/KG), a także Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 14 maja 2010 r., (nr IBPP1/443-108/10/LSz) oraz orzeczenia WSA w Warszawie z 13 lipca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3630/06 oraz III SA/Wa 3537/06).

Podsumowując, zdaniem spółki faktyczne przekazanie infrastruktury miało miejsce w maju 2005 r. i nie ma ono wpływu na obecne rozliczenia spółki.

Ze względu na fakt, iż przepisy ustawy o VAT nie uległy zmianie, analogiczna konkluzja oraz uzasadnienie miałyby zastosowanie gdyby uznać, że z punktu widzenia VAT przekazanie nastąpiło w chwili oddania infrastruktury do eksploatacji wyspecjalizowanej spółce wodno-kanalizacyjnej A. tj. w listopadzie 2009 r.

Niezależnie, nawet gdyby uznać, że konsekwencje podatkowe przekazania należy oceniać w chwili przekazania infrastruktury, którego spółka dokonała na rzecz A. w styczniu 2012 r., na gruncie obowiązujących regulacji powyższa konkluzja nie powinna ulec zmianie, a więc przekazanie nie podlegałoby VAT.W takim bowiem przypadku, biorąc pod uwagę znowelizowaną (od 1 kwietnia 2011 r.) treść art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, istniałby związek między przekazaniem infrastruktury i działalnością gospodarczą wnioskodawcy, co Spółka uzasadnia poniżej.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r., opodatkowaniu VAT jako świadczenie usług podlega;

Konsekwentnie, gdyby uznać, że z punktu widzenia VAT przekazanie nastąpiło w chwili formalnego przekazania infrastruktury na rzecz A. (które miało miejsce w styczniu 2012 r.), w takim przypadku z całą pewnością nie doszło do użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa wnioskodawcy do celów innych niż działalność gospodarcza jak również do nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste podatnika (lub jego pracowników). Zdaniem wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie infrastruktury nie mogło też zostać opodatkowane VAT jako nieodpłatne świadczenia usług na cele inne niż jego działalność gospodarcza.

Należy zauważyć, iż w porównaniu z definicją nieodpłatnego świadczenia usług obowiązującą przed 1 kwietnia 2011 r. kryterium braku związku z prowadzonym przedsiębiorstwem zostało zastąpione związkiem z działalnością gospodarczą podatnika. W konsekwencji obecnie nie podlega VAT nieodpłatne świadczenie usług na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Przyjmując, że do przekazania infrastruktury doszło w chwili jej formalnego oddania na rzecz A., w ocenie spółki przekazanie to powinno zostać uznane za ściśle związane z działalnością gospodarczą wnioskodawcy. Przy czym zastosowanie znalazłaby tu argumentacja, którą wnioskodawca wyczerpująco przedstawił uzasadniając związek wybudowania i przekazania infrastruktury z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Ponadto, przekazanie infrastruktury przez spółkę miało uzasadnienie biznesowe. W wyniku przekazania spółka przestała być zobowiązana do ponoszenia nakładów na jej utrzymanie. Co więcej przekazanie infrastruktury podmiotowi, który potrafi profesjonalnie nią zarządzać gwarantuje, że będzie ona lepiej funkcjonować.

W związku z tym, nawet przy założeniu, że z punktu widzenia VAT przekazanie infrastruktury na rzecz A. miało znaczenie, należy uznać, iż przekazanie infrastruktury przez wnioskodawcę na rzecz A. stanowiło nieodpłatne świadczenie usług do celów działalności gospodarczej wnioskodawcy, a zatem (a contrario z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT) nie podlegało opodatkowaniu VAT.

Powyższy pogląd spółki jest zgodny z ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażonym w interpretacji z 11 stycznia 2012 r. (nr IPPP1/443-1531/11-2/JL), która została wydana na rzecz wnioskodawcy w zbliżonym stanie faktycznym do analizowanego (tj. w zakresie przekazania infrastruktury drogowej wybudowanej przy CH na rzecz miasta).

Podsumowując, przekazanie infrastruktury przez wnioskodawcę na rzecz A. miało jedynie formalny charakter i nie powinno wywoływać skutków w VAT. Jednak, nawet gdyby uznać, iż przekazanie to podlegało przepisom ustawy o VAT to należy stwierdzić, iż przekazanie to stanowiło nieodpłatne świadczenie usług do celów działalności gospodarczej wnioskodawcy i tym samym nie było opodatkowane VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

Artykuł 8 ust. 2 ustawy stanowi, iż za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Z wniosku wynika, iż Spółka połączyła się z KG Sp. z o.o. w trybie tzw. łączenia przez przejęcie. W konsekwencji cały majątek Galerii został przeniesiony na Wnioskodawcę. Jednym ze składników majątku, który został przeniesiony na Spółkę w wyniku połączenia jest centrum handlowo-rozrywkowe PP ("CH"). Spółka została kontynuatorem działalności Galerii w zakresie zarządzania oraz najmu powierzchni CH. Jednym ze składników CH jest infrastruktura towarzysząca CH w postaci sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej ("infrastruktura"). Infrastruktura została wybudowana w maju 2005 r. na gruncie będącym własnością miasta P... ("miasto") przez PP Sp. z o.o., od której w późniejszym czasie Galeria nabyła przedsiębiorstwo obejmujące m.in. CH i infrastrukturę. W listopadzie 2009 r. Galeria przekazała infrastrukturę do eksploatacji wyspecjalizowanej spółce wodno-kanalizacyjnej A. S.A. ("A."), której jednym z akcjonariuszy jest miasto. W styczniu 2012 r. Spółka w sposób formalny przekazała nieodpłatnie infrastrukturę na rzecz A.

Odnosząc opisaną przez Wnioskodawcę sytuację do obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, iż skoro infrastruktura towarzysząca w postaci sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej została dokonana na gruncie stanowiącym własność miasta, nie można uznać, iż przekazanie przez Wnioskodawcę na rzecz wyspecjalizowanej spółki, której jednym z akcjonariuszy jest miasto powyższej infrastruktury stanowi dostawę towaru, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy. W przedmiotowej sprawie należy przede wszystkim wskazać, iż przez dostawę towarów na gruncie ustawy od towarów i usług, zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zatem należy stwierdzić, iż z punktu widzenia opodatkowania danej czynności podatkiem VAT istotne jest nie tyle przeniesienie prawa własności, lecz przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Użycie określenia "jak właściciel" nie oznacza, przeniesienia własności rzeczy w rozumieniu prawa cywilnego, ale uzyskanie możliwości ekonomicznego dysponowania rzeczą przez nabywcę.

W przedmiotowym wypadku nie nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel oraz władztwa ekonomicznego nad poniesionymi nakładami, gdyż miasto, z racji posiadanego prawa własności do gruntu, dysponuje również prawem własności do wszelkich jego części składowych, to jest w niniejszej sprawie również do infrastruktury towarzyszącej w postaci sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej trwale z tym gruntem związanej.

Uwzględniając powyższe należy zatem stwierdzić, że w analizowanej sprawie nieodpłatne przekazanie wybudowanej infrastruktury wodno-kanalizacyjnej na rzecz spółki, której akcjonariuszem jest miasto stanowi nieodpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w ww. przepisach w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Użycie bowiem towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, należy traktować jak odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z takimi przypadkami - nie dojdzie do użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy do celów innych niż działalność gospodarcza.

Z cytowanego wcześniej przepisu art. 8 ust. 2 pkt 2 wynika natomiast, że opodatkowaniu podlega również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Takie przypadki również nie występują w przedmiotowej sprawie.

Ponadto dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, istotne jest zidentyfikowanie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

W związku z powyższym koniecznym jest rozważenie kwestii zakwalifikowania przedmiotowej czynności przekazania przez Wnioskodawcę infrastruktury wodno-kanalizacyjnej na rzecz spółki jako czynności związanej z działalnością gospodarczą Spółki.

W analizowanej sprawie związek taki niewątpliwie ma miejsce. Przedmiotowa sieć wodno-kanalizacyjna została bowiem wybudowana przez spółkę przejmowaną. Wnioskodawca będzie kontynuował działalność spółki przejmowanej polegającą przede wszystkim na zarządzaniu i najmie powierzchni CH. W wyniku połączenia ze spółką przejmowaną zobowiązanie do przekazania infrastruktury przeszło na Spółkę zatem przekazanie to ma ścisły związek z działalnością gospodarczą Spółki.

Ponadto istotne są również argumenty przedstawione przez Spółkę, iż wybudowanie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej było niezbędne do zapewnienia pełnej funkcjonalności CH. Bez infrastruktury CH nie mogłoby bowiem działać zgodnie ze swoim przeznaczeniem. Tym samym spółka nie mogłaby uzyskiwać przychodów z wynajmu powierzchni CH albo przychody te byłyby znacznie ograniczone (w stosunku do wysokości przychodów jakie osiąga podmiot wynajmujący powierzchnie w centrum handlowym posiadającym stosowną infrastrukturę wodno-kanalizacyjną). Nie ulega bowiem wątpliwości, iż zapewnienie odpowiedniej infrastruktury sanitarnej jest absolutnym minimum, którego spełnienia oczekuje najemca i konsument. Tym samym brak wybudowania infrastruktury w praktyce uniemożliwiłby wynajem powierzchni CH (a zatem uniemożliwiłby prowadzenie działalności opodatkowanej VAT).

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż przekazując nieodpłatnie nakłady poniesione w związku z wykonaniem infrastruktury towarzyszącej CH w postaci sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej, Wnioskodawca będzie świadczył nieodpłatną usługę, która w świetle art. 8 ust. 2 ustawy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ przekazanie to związane jest z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Precyzując własne stanowisko Wnioskodawca stwierdził, że faktyczne przekazanie infrastruktury miało miejsce z chwilą zakończenia budowy tejże infrastruktury tj. w 2005 r. Organ obowiązany jest odnieść się do stanu sprawy oraz stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę, dlatego też, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, gdyż do ostatecznego przekazania przedmiotowej infrastruktury doszło w 2012 r. W związku z powyższym zasadne było odnieść się do stanu prawnego obowiązującego w 2012 tj. w chwili przekazania infrastruktury, co w niniejszej interpretacji Organ uczynił.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.