IPPP1/443-822/12-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu 6 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zastosowania zwolnienia dla czynności technicznych w ramach likwidacji szkody (przyjmowanie zgłoszenia szkody, zarejestrowanie szkody, likwidacja szkody przez naprawę. wymianę sprzętu lub wypłatę odszkodowania, rozliczenie kosztów likwidacji szkody, skompletowanie dokumentów dotyczących likwidacji szkody, przekazanie raportów likwidacji szkody, koordynowanie współpracy z siecią zakładów naprawczych) - jest nieprawidłowe;

* zastosowania zwolnienia dla czynności związanych z podjęciem decyzji o sposobie likwidacji szkody - jest prawidłowe.

W dniu 6 września 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla czynności związanych z procesem likwidacji szkód.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

E. Sp. z o.o. (Spółka) prowadzi działalność polegającą na sprzedaży sprzętu RTV i AGD poprzez sieć sklepów oraz usług związanych ze sprzętem np. dostawa i instalacja sprzętu. Dodatkowo Spółka świadczy też usługi pośrednictwa finansowego na rzecz banków oraz pośrednictwa ubezpieczeniowego i czynności pomocnicze na rzecz firm ubezpieczeniowych. W 2008 r. Spółka zawarła umowę współpracy w zakresie obejmowania ubezpieczeniem sprzętu gospodarstwa domowego zakupywanego w sieci sklepów Spółki z firmą ubezpieczeniową A., w ramach której E. Sp. z o.o. zobowiązuje się wykonywać czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego nie stanowiące pośrednictwa ubezpieczeniowego w rozumieniu Ustawy z 23 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym i spełniające warunki określone w art. 3 ust. 2 tej ustawy. E. Sp. z o.o. nie jest zarejestrowanym agentem ubezpieczeniowym zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 z 2003 r., z późn. zm.) ale ma podpisaną umowę agencyjną z ubezpieczycielem i wykonuje pośrednictwo ubezpieczeniowe spełniając warunki określone w art. 3 ust. 2 tej ustawy. Wykonywane w ramach pośrednictwa czynności to: przyjmowanie od ubezpieczających oświadczeń woli zawarcia umowy ubezpieczenia, wydawanie ubezpieczającym Ogólnych Warunków Ubezpieczenia, przyjmowanie w imieniu i na rzecz A. składek, przyjmowaniu i archiwizowaniu dokumentów ubezpieczenia, sporządzanie i wysyłanie do A. raportów zawartych i rozwiązanych umów ubezpieczenia. Umowa ta mówi również, że czynności związane z procesem likwidacji szkód będą świadczone przez E. Sp. z o.o., co zostanie zawarte w dodatkowej umowie.

W maju 2010 r. Spółka zawarła więc z firmą ubezpieczeniową C. S.A. Oddział w Polsce umowę współpracy w zakresie administrowania procesem likwidacji szkód z tytułu ubezpieczenia sprzętu gospodarstwa domowego zakupionego w sieci sklepów Spółki. W umowie tej E. Sp. z o.o. zobowiązuje się do wykonywania w imieniu i na rzecz C. następujących czynności składających się na administrowanie procesem likwidacji szkód związanych ściśle z umowami ubezpieczenia: przyjmowanie zgłoszenia szkody, zarejestrowanie szkody, podjęcie decyzji o sposobie likwidacji szkody, likwidacja szkody przez naprawę, wymianę sprzętu lub wypłatę odszkodowania, rozliczenie kosztów likwidacji szkody, skompletowanie dokumentów dotyczących likwidacji szkody i przekazanie C. raportów dotyczących likwidacji szkody, koordynowanie współpracy z siecią zakładów naprawczych. E. Sp. z o.o. jest zobowiązana przy realizacji usługi likwidacji szkód do postępowania wg procedur i standardów ubezpieczyciela, które szczegółowo określono w załączniku do Umowy i zgodnie z wiedzą pozyskaną na szkoleniach pracowników E. przeprowadzonych przez C. E. Sp. z o.o. ma obowiązek zapewnienia infrastruktury i wykwalifikowanych pracowników, którzy będą w stanie przeanalizować i obsłużyć szkody dotyczące sprzętu objętego ochroną ubezpieczeniową (m.in. upewnienie się czy wadliwy sprzęt objęty jest ochroną, identyfikacja rodzaju wady/usterki sprzętu, upewnienie się czy usterka jest objęta ochroną zg. z warunkami umowy ubezpieczenia, akceptowanie napraw wszelkiego rodzaju szkód lub podejmowanie decyzji o odmowie likwidacji szkody i informowanie o tym ubezpieczonych, ewentualne uzyskanie zgody ubezpieczyciela na dokonanie napraw przekraczających limit samodzielnej autoryzacji, skierowanie posiadacza polisy do właściwego zakładu naprawczego, założenie i prowadzenie dokumentacji szkody, w tym m.in. wprowadzanie informacji o szkodzie do informatycznej bazy danych, sporządzanie raportów szkód).

E. Sp. z o.o. otrzymuje wynagrodzenie za wymienione czynności administrowania likwidacją szkód. C. zwraca też Spółce na podstawie refaktury koszty diagnostyki i napraw zakładów naprawczych związane z likwidacją szkody, zobowiązuje się do zakupu w E. Sp. z o.o. nowych sprzętów w procesie likwidacji szkód oraz do pokrycia kosztów odszkodowania wypłaconego przez E. Sp. z o.o. ubezpieczonym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z przepisami obowiązującymi od 1 stycznia 2011 r. wynagrodzenie E. Sp. z o.o. z tytułu czynności administrowania procesem likwidacji szkód korzysta ze zwolnienia z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka świadczy usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych korzystające ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, który mówi, że zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Wynagrodzenie E. Sp. z o.o. z tytułu czynności administrowania procesem likwidacji szkód korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, który mówi, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41. Niewątpliwie usługa administrowania likwidacją szkód stanowi element usługi ubezpieczenia, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy i niezbędny do świadczenia usługi ubezpieczenia. Jednocześnie nie mają tu zastosowania przepisy art. 43 ust. 14 i 15 ustawy o VAT. Ust. 14 mówi bowiem, że przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 - w przypadku Wnioskodawcy mamy do czynienia z czynnościami, które stanowią samodzielny element usługi ubezpieczenia a nie usługi pośrednictwa ponieważ są wykonywane bezpośrednio na rzecz firmy ubezpieczeniowej a nie na rzecz pośrednika ubezpieczeniowego.

Ust. 15 zaś mówi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

W zakresie związanych z likwidacją szkody refakturowania kosztów zakładów naprawczych oraz sprzedaży nowego sprzętu Spółka stosuje stawkę podstawową (w 2011 i 2012 r. 23%).

Spółka w wyżej wymienionym zakresie uzyskała wcześniej interpretację indywidualną wydaną 24 marca 2011 r. IPPP1-443-74/11-4/PR mówiącą, że opisana w tym wniosku usługa administrowania procesem likwidacji szkód jest zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, ale wobec wydania 20 lipca 2012 r. przez Ministra Finansów interpretacji ogólnej PT1/033/1/2/EFU/2012PT-304 w której została wskazana inna podstawa prawna do zwolnienia usług likwidacji szkód i która uzależnia zastosowanie zwolnienia od analizy konkretnego stanu faktycznego, Spółka postanowiła ponownie wystąpić z wnioskiem o indywidualną interpretację w zakresie likwidacji szkód. W ocenie Spółki realizowany przez nią proces administrowania likwidacją szkód spełnia warunki wskazane w interpretacji ogólnej jako warunkujące objęcie usług likwidacji szkód zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za

* nieprawidłowe - w zakresie zastosowania zwolnienia dla czynności technicznych w ramach likwidacji szkody (przyjmowanie zgłoszenia szkody, zarejestrowanie szkody, likwidacja szkody przez naprawę, wymianę sprzętu lub wypłatę odszkodowania, rozliczenie kosztów likwidacji szkody, skompletowanie dokumentów dotyczących likwidacji szkody, przekazanie raportów likwidacji szkody, koordynowanie współpracy z siecią zakładów naprawczych);

* prawidłowe - w zakresie zastosowania zwolnienia dla czynności związanych z podjęciem decyzji o sposobie likwidacji szkody.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie zatem do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy nadmienić, iż zgodnie z treścią art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Jednocześnie ustawodawca w art. 43 ust. 13 ustawy wskazał, iż zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37- 41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży sprzętu RTV i AGD poprzez sieć sklepów oraz usług związanych ze sprzętem. Dodatkowo Spółka świadczy też usługi pośrednictwa finansowego na rzecz banków oraz pośrednictwa ubezpieczeniowego i czynności pomocnicze na rzecz firm ubezpieczeniowych. W maju 2010 r. Spółka zawarła także z firmą ubezpieczeniową umowę współpracy w zakresie administrowania procesem likwidacji szkód z tytułu ubezpieczenia sprzętu gospodarstwa domowego zakupionego w sieci sklepów Spółki, polegającego na przyjęciu zgłoszenia szkody, zarejestrowaniu szkody, podjęciu decyzji o sposobie likwidacji szkody, likwidacji szkody przez naprawę, wymianie sprzętu lub wypłacie odszkodowania, rozliczeniu kosztów likwidacji szkody, skompletowaniu dokumentów dotyczących likwidacji szkody i przekazaniu raportów dotyczących likwidacji szkody oraz koordynowaniu współpracy z siecią zakładów naprawczych. Spółka ma obowiązek zapewnienia infrastruktury i wykwalifikowanych pracowników, którzy będą w stanie przeanalizować i obsłużyć szkody dotyczące sprzętu objętego ochroną ubezpieczeniową (m.in. upewnienie się czy wadliwy sprzęt objęty jest ochroną, identyfikacja rodzaju wady/usterki sprzętu, upewnienie się czy usterka jest objęta ochroną zg. z warunkami umowy ubezpieczenia, akceptowanie napraw wszelkiego rodzaju szkód lub podejmowanie decyzji o odmowie likwidacji szkody i informowanie o tym ubezpieczonych, ewentualne uzyskanie zgody ubezpieczyciela na dokonanie napraw przekraczających limit samodzielnej autoryzacji, skierowanie posiadacza polisy do właściwego zakładu naprawczego, założenie i prowadzenie dokumentacji szkody, w tym m.in. wprowadzanie informacji o szkodzie do informatycznej bazy danych, sporządzanie raportów szkód).

Zainteresowany otrzymuje wynagrodzenie za wymienione czynności administrowania likwidacją szkód, a także na podstawie refaktury zakład ubezpieczeń zwraca koszty diagnostyki i napraw zakładów naprawczych związane z likwidacją szkody, oraz zobowiązuje się do zakupu w sklepach Spółki nowych sprzętów w procesie likwidacji szkód oraz do pokrycia kosztów odszkodowania wypłaconego przez Wnioskodawcę ubezpieczonym. Wątpliwości Wnioskodawcy w przedstawionych okolicznościach sprowadzają się do możliwości objęcia zwolnieniem od podatku od towarów i usług przedmiotowych usług wymienionych we wniosku.

Na samym wstępie należy rozstrzygnąć kwestię związaną z uznaniem opisywanych we wniosku usług za usługi o charakterze kompleksowym, co przesądza o konieczności zastosowania jednolitych konsekwencji podatkowych dla całego kompleksu czynności. Zgodnie z dotychczasowym dorobkiem orzeczniczym, w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. Jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Powyższe znajduje potwierdzenie w tezach orzeczeń TSUE m.in. w wyroku C-308/96 i C-94/97 z dnia 22 października 1998 r. w połączonych sprawach T.P. Madgett, R.M. Baldwin and The Baldwin Curt Hotel, wyroku C-349/96 z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd. (CPP), wyroku C-173 w sprawie Morten Henriksen, C-2/95 w sprawie Sparekassemes Datacenter (SDC), a także wyroku C-41/04 w sprawie Levob Verzekeringen BV i 0V Bank NV).

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy zauważyć, iż przy ocenie szeregu czynności wykonywanych na rzecz jednego usługobiorcy pod kątem kwalifikacji prawno-podatkowej nie można kierować się wyłącznie spojrzeniem z punktu widzenia nabywcy tych usług, bowiem w rezultacie mogłoby to prowadzić do wypaczenia istoty usług kompleksowych i wprowadzeniu pełnej dowolności przy ich identyfikowaniu. Należy w tym miejscu przypomnieć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. Z orzecznictwa TSUE płynie wniosek, iż za część świadczenia złożonego możemy uznać tylko takie czynności, których oddzielenie miałoby sztuczny charakter, czyli innymi słowy jej wyłączenie rzutowałoby w sposób istotny na całość świadczenia. Jeżeli w skład świadczonej usługi będą wchodzić czynności, które nie służą wyłącznie wykonywaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

W przepisach prawa krajowego nie istnieje prawna definicja czynności wykonywanych w ramach procesu likwidacji szkód. O ile bowiem z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.) - w szczególności z art. 16 ustawy - wywieść można, że postępowanie likwidacyjne podejmowane przez ubezpieczyciela w przypadku zajścia zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową wiąże się z podjęciem przez niego czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, o tyle brak jest w przepisach bezpośredniego odniesienia do czynności "likwidacji szkód". W praktyce, za usługi likwidacji szkód ubezpieczeniowych uznawane są czynności wykonywane w ramach ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, a także ustalania wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z tyt. umów ubezpieczenia.

Czynności te, zgodnie z przepisem art. 3 ust. 5 pkt 1 i 2 w związku z ust. 6 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej, są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Za czynność wykonywaną w ramach likwidacji szkód uznaje się również wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych w tytułu umów ubezpieczenia, która zgodnie z art. 3 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy również stanowi czynność ubezpieczeniową.

W świetle utrwalonej linii orzeczniczej TSUE, przewidziane w dyrektywie 2006/I12/WE zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, których celem jest uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT, i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wyroki w sprawach: C-169/04 Abbey National pkt 38, C-472/03 Arthur Andersen pkt 25, C-240/99 Skandia pkt 23 i inne).

Dlatego też interpretacji zwolnień od podatku należy dokonywać w pierwszej kolejności w oparciu o regulacje dyrektywy 2006/112/WE w kontekście celu tych zwolnień i przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE. Wprawdzie dyrektywa 2006/I12/WE nie zawiera definicji zwolnionych transakcji ubezpieczeniowych, jednak kwestia ta była przedmiotem orzecznictwa TSUE, z którego wynika że: " (.",) istotą transakcji ubezpieczeniowej jest, w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki." (wyroki w sprawach: C-8/Ol Taksatorringen pkt 39, C-349/96 CPP pkt 17, C-240/99 Skandia pkt 37). Ponadto, "transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym" (wyrok w sprawie C-8/01 Taksatorringen, pkt 41).

W tym kontekście, świadczone przez Wnioskodawcę dla firmy ubezpieczeniowej czynności w ramach administrowania procesem likwidacji szkód, pomimo faktu, że w rozumieniu przepisów ustawy o działalności ubezpieczeniowej są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe - nie mogą być uznane za usługi ubezpieczeniowe podlegające zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w rozumieniu TSUE, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego Klienta firmy ubezpieczeniowej. Zauważyć należy, iż "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, iż między Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Spółka nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez firmę ubezpieczeniową lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka. W konsekwencji, czynności wykonywane w imieniu i na rzecz firmy ubezpieczeniowej, będące przedmiotem wniosku nie stanowią usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych, ani też usług pośrednictwa w świadczeniu usług reasekuracyjnych i ubezpieczeniowych korzystających ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Odnosząc się do możliwości objęcia usług świadczonych w ramach likwidacji szkód zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług nadmienić należy, że orzecznictwo TSUE w jasny sposób określa zakres zwolnień dla czynności stanowiących część składową usług finansowych i ubezpieczeniowych, wykonywaną przez podmioty zewnętrzne w ramach tzw. outsourcingu. Zwolnienie takie jest możliwe przy spełnieniu określonych warunków, nie ma zatem charakteru nieograniczonego.

W reprezentatywnym dla problematyki outsourcingu usług wyroku w sprawie C- 2/95 SDC TSUE podkreślił, iż aby usługi pomocnicze dla zwolnionej usługi głównej mogły również korzystać ze zwolnienia "muszą, w szerokim ujęciu, tworzyć odrębną całość, spełniając w efekcie szczególne, zasadnicze funkcje opisanej usługi (...). Usługę zwolnioną z podatku na podstawie przepisów dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych" - (pkt 66 wyroku).

Warunek wypełniania specyficznych i istotnych funkcji usługi głównej przez usługę pomocniczą, uprawniający tę ostatnią do zwolnienia od podatku, był wielokrotnie przywoływany również w innych wyrokach TSUE, np.: w sprawach C-235/00 CSC (pkt 25), C-169/04 Abbey National (pkt 70 i 71), C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj (pkt 24 i 27).

Uwzględniając zatem przywołane wyżej orzecznictwo TSUE, uznać należy, że zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi finansowej lub ubezpieczeniowej, które nie są dla danej usługi finansowej lub ubezpieczeniowej właściwe w znaczeniu specyficzne (właściwe wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska).

W tym kontekście, wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach administrowania procesem likwidacji szkód czynności: przyjmowania zgłoszenia szkody, zarejestrowania szkody, likwidacji szkody przez naprawę, wymianę sprzętu lub wypłatę odszkodowania, rozliczenia kosztów likwidacji szkody oraz koordynowania współpracy z siecią zakładów naprawczych trudno jest uznać za specyficzne dla sektora ubezpieczeniowego, mogą one bowiem występować w innych niż ubezpieczenie dziedzinach życia. Wymienione powyżej usługi stanowią czynności o charakterze technicznym, zmierzają do założenia i prowadzenia odpowiedniej dokumentacji, ewentualne uzyskanie zgody ubezpieczyciela na dokonanie napraw przekraczających limit samodzielnej autoryzacji, skierowanie posiadacza polisy do właściwego zakładu naprawczego, sporządzania raportów szkód itp. Wymienione usługi nie są usługami właściwymi do usług ubezpieczeniowych świadczonych przez firmy ubezpieczeniowe.

Wymienione czynności nie są także czynnościami wchodzącymi w zakres czynności wykonywanych przez Spółkę w ramach pośrednictwa ubezpieczeniowego, bowiem co do istoty, stanowią obsługę umów ubezpieczenia w trakcie ich trwania. Innymi słowy nie zmierzają one do zawarcia umowy pomiędzy klientem a firmą ubezpieczeniową, a stanowią wyłącznie wtórne czynności dotyczące uprzednio zawartych umów ubezpieczenia. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że wyżej wymienione czynności wykonywane przez Wnioskodawcę nie mogą korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe czynności opodatkowane będą podstawową 23% stawką podatku.

Niektóre z czynności wykonywanych w ramach procesu likwidacji szkód, określone przez Wnioskodawcę jako" podjęcie decyzji o sposobie likwidacji szkody" sprowadzają się w istocie do weryfikacji informacji wynikających z dokumentacji dotyczącej zaistniałego zdarzenia objętego ubezpieczeniem z zapisami polisy ubezpieczeniowej i podejmowaniu decyzji merytorycznych w sprawach szkodowych. Wnioskodawca wskazał m.in. iż zgodnie z podpisaną umową współpracy w zakresie administrowania procesem likwidacji szkód ma obowiązek zapewnić infrastrukturę oraz wykwalifikowanych pracowników, którzy będą w stanie przeanalizować i obsłużyć szkody dotyczące sprzętu objętego ochroną ubezpieczeniową (upewnienie się czy wadliwy sprzęt objęty jest ochroną, identyfikacja rodzaju usterki, upewnienie się czy usterka jest objęta ochroną zgodnie z warunkami ubezpieczenia, akceptowania napraw wszelkiego rodzaju szkód lub podejmowanie decyzji o odmowie likwidacji szkody i informowanie o tym ubezpieczonych). Czynności te wymagają posiadania pełnego obrazu zobowiązań umownych oraz stosowanych w danej umowie standardów ubezpieczeniowych. Na tej podstawie dokonywana jest weryfikacja, czy zgromadzone informacje odpowiadają profilowi ryzyka objętego polisą i czy ubezpieczyciel będzie zobowiązany do pokrycia szkody i w jakiej wysokości. Czynności takie mieszczą się w pojęciu "rozpatrywania roszczeń" i wymagają pewnego rodzaju upoważnienia do podejmowania decyzji w imieniu firmy ubezpieczeniowej oraz dostępu do dokumentacji konkretnej umowy ubezpieczeniowej.

Powyższe czynności spełniają warunki upoważniające do zastosowania zwolnienia od podatku wymienionego w art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, stanowią bowiem element usługi ubezpieczeniowej, mają odrębny charakter ale są też niezbędne i właściwe do jej wykonania.

Odnosząc się do przytoczonej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2011 r. IPPP1-443-74/I1-4/PR należy wskazać, iż zgodnie z art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość (...). Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydawane przez upoważnione do tego organy (m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Minister Finansów może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.