IPPP1/443-779/13-3/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług leasingu i usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług leasingu i usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka oferuje swoim klientom usługi leasingu. Przedmiotem leasingu są w szczególności samochody. Spółka zawiera umowy z klientami w kilku różnych modelach tak by dostosować swoją ofertę do potrzeb klientów.

W modelu będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Spółka zawiera z klientem umowę leasingu, która dla celów podatków dochodowych jest klasyfikowana jako umowa leasingu operacyjnego. Zgodnie z postanowieniami umowy, na Spółce ciąży obowiązek ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi leasingu oraz usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu są ustalone odrębnie. Klient i Spółka mają zatem możliwość ustalenia jakie wynagrodzenie jest należne z tytułu świadczenia usługi leasingu, a jakie z tytułu świadczenia usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu. W konsekwencji, Spółka wystawia odrębne faktury dokumentujące wykonanie tych usług lub w przypadku wystawienia jednej faktury wyodrębnia w różnych pozycjach jednej faktury usługę leasingu i usługę ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

Wynagrodzenie Spółki z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu dokładnie odpowiada kosztowi ubezpieczenia poniesionemu przez Spółkę. Zatem kwota, którą płaci klient Spółce z tytułu ubezpieczenia jest równa kwocie, którą Spółka płaci zakładowi ubezpieczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku VAT będą opodatkowane usługi leasingu i usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

W opinii Spółki, usługi leasingu opodatkowane będą stawką podstawową podatku VAT, natomiast usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu będą zwolnione od podatku VAT.

Zasadą jest, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy VAT, iż świadczenie usług podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT. Wyjątek od tej zasady przewidziany został w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku "usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji". W konsekwencji, usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu, zdaniem Spółki, będzie zwolniona od podatku VAT. Należy zauważyć, iż zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy VAT, jest zwolnieniem przedmiotowym, a nie podmiotowym. Zatem każda usługa ubezpieczeniowa podlega zwolnieniu od podatku VAT, a nie tylko taka, która byłaby świadczona przez określony podmiot np. zakład ubezpieczeń.

Zdaniem Spółki, usługa leasingu powinna być opodatkowana stawką podstawową podatku VAT, natomiast usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu zwolniona od podatku VAT z uwagi na fakt, iż stanowią one dwie odrębne usługi. Zdaniem Spółki nieprawidłowe byłoby przyjęcie, iż w przypadku przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji podatkowej dochodzi do świadczenia jednej kompleksowej usługi leasingu opodatkowanej stawką podstawową podatku VAT.

Należy podkreślić, iż Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11 (dalej: Wyrok TSUE) badał czy "usługa leasingu i usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu w kontekście podatku VAT stanowią jedną usługę, do której należy stosować jedną stawkę podatku VAT, czy też należy je traktować jako usługi odrębne, które należy zatem oceniać oddzielnie z punktu widzenia opodatkowania podatkiem VAT".

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) orzekł, iż "usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu co do zasady stanowią usługi odrębne i niezależne do celów podatku od wartości dodanej". TSUE nie wykluczył, iż w konkretnych okolicznościach usługa leasingu oraz usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu stanowią jedną usługę kompleksową. Jednak zasadą, punktem wyjścia analizy czy usługa leasingu i usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu stanowią usługę kompleksową jest przyjęcie, iż usługa leasingu i usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu stanowią dwie odrębne usługi.

Wprawdzie usługa leasingu i usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu wykazują pewien związek, jak jednak wskazał TSUE "każda transakcja ubezpieczeniowa z natury przedstawia związek z przedmiotem, który obejmuje. Wynika z tego, że przedmiot oddany w leasing i jego ubezpieczenie muszą przedstawiać pewien związek. Niemniej taki związek sam w sobie nie wystarcza, aby ustalić, czy istnieje jedno złożone świadczenie do celów podatku VAT".

Jak wskazała Spółka w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, zgodnie z umową zawartą z klientem wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi leasingu oraz usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu są ustalone odrębnie. W konsekwencji, Spółka oddzielnie fakturuje klienta za usługę leasingu i usługę ubezpieczenia leasingu. Tymczasem TSUE wskazał, iż "oddzielne fakturowanie, jak również odrębna taryfikacja świadczeń przemawiają za istnieniem niezależnych świadczeń". W konsekwencji, zdaniem Spółki, należy uznać, iż dochodzi do świadczenia dwóch odrębnych usług - usługi leasingu oraz usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

Zdaniem Spółki rozstrzygające znaczenie dla uznania, iż w przypadku przedstawionym w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego dochodzi do świadczenia dwóch odrębnych usług - usługi leasingu oraz usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu - jest okoliczność, iż wynagrodzenie Spółki z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu będzie dokładnie odpowiadało kosztowi ubezpieczenia poniesionemu przez Spółkę. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a ustawy VAT, "w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi". Skoro zatem Spółka działając we własnym imieniu, ale na rzecz klienta, bierze udział w świadczeniu usługi ubezpieczeniowej, to należy uznać, iż sama świadczy usługi ubezpieczeniowe klientowi.

Jak wskazał, TSUE "zasada neutralności podatkowej sprzeciwia się w szczególności temu, aby towary lub usługi podobne, które są zatem konkurencyjne wobec siebie, były traktowane odmiennie z punktu widzenia podatku VAT. (...) Zatem usługi ubezpieczenia obejmujące przedmiot leasingu, których właścicielem pozostaje leasingodawca (...) nie mogą być traktowane odmiennie w zależności od tego, czy takie usługi są świadczone bezpośrednio usługobiorcy przez zakład ubezpieczeń, czy że ten ostatni uzyskuje podobną ochronę ubezpieczeniową za pośrednictwem leasingodawcy, który zaopatruje się w nie w zakładzie ubezpieczeń, obciążając ich kosztem leasingobiorcę w niezmienionej wysokości". Zatem nie można odmiennie traktować usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu w zależności od tego czy jest ona świadczona przez zakład ubezpieczeniowy bezpośrednio czy też przez Spółkę. W sytuacji, gdy wynagrodzenie Spółki z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu dokładnie odpowiada kosztowi ubezpieczenia poniesionemu przez Spółkę, usługa ubezpieczenia przez Spółkę przedmiotu leasingu powinna być zwolniona od podatku.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 30 kwietnia 2013 r. sygn. I SA/Wr 103/13 uznał, "że usługa ubezpieczenia związana z przedmiotem leasingu, w ramach której leasingodawca - właściciel owego przedmiotu - zawiera ubezpieczenie z ubezpieczycielem, na swoją rzecz, obciążając kosztem tego ubezpieczenia w niezmienionej wysokości leasingobiorcę stanowi odrębne od usługi leasingu świadczenie i podlega zwolnieniu" od podatku VAT.

Reasumując, w opinii Spółki, usługa leasingu i usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu stanowią dwie odrębne usługi, przy czym usługi leasingu opodatkowane są stawką podstawową podatku VAT, natomiast usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu są zwolnione od podatku VAT.

Wobec powyższego, Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska zaprezentowanego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Towarami - stosownie do art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 8 ust. 2a cyt. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie zaś do art. 30 ust. 3 cyt. ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż Wnioskodawca oferuje swoim klientom usługi leasingu. W modelu będącym przedmiotem niniejszego wniosku, Spółka zawiera z klientem umowę leasingu, która dla celów podatków dochodowych jest klasyfikowana jako umowa leasingu operacyjnego. Zgodnie z postanowieniami umowy, na Spółce ciąży obowiązek ubezpieczenia przedmiotu leasingu. Wynagrodzenie z tytułu świadczenia usługi leasingu oraz usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu są ustalone odrębnie. Klient i Spółka mają zatem możliwość ustalenia jakie wynagrodzenie jest należne z tytułu świadczenia usługi leasingu, a jakie z tytułu świadczenia usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu. W konsekwencji, Spółka wystawia odrębne faktury dokumentujące wykonanie tych usług lub w przypadku wystawienia jednej faktury wyodrębnia w różnych pozycjach jednej faktury usługę leasingu i usługę ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

Wynagrodzenie Spółki z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu dokładnie odpowiada kosztowi ubezpieczenia poniesionemu przez Spółkę. Zatem kwota, którą płaci klient Spółce z tytułu ubezpieczenia jest równa kwocie, którą Spółka płaci zakładowi ubezpieczeń.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii jaką stawką podatku VAT będą opodatkowane usługi leasingu i usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu.

Wskazać należy, iż co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, nie powinna być ona sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia, usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę złożoną, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.

Aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jako element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Świadczenie złożone ma więc miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W tym miejscu należy zauważyć, że problem analogiczny jak przedstawiony w niniejszej sprawie, był również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w powołanym przez Spółkę orzeczeniu z dnia 17 stycznia 2013 r. w sprawie C-224/11 BGŻ Leasing Sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie. W sprawie będącej przedmiotem ww. wyroku BGŻ Leasing prowadzi działalność w zakresie leasingu. Zgodnie z ogólnymi warunkami zawieranych z klientami umów, przedmioty oddane w leasing przez leasingodawcę pozostają jego własnością przez cały okres leasingu. Leasingobiorca płaci czynsz leasingodawcy oraz ponosi inne koszty i opłaty związane z przedmiotem leasingu. Ponadto, podczas trwania leasingu tylko leasingobiorca ponosi odpowiedzialność w szczególności w wypadku uszkodzenia, zniszczenia, a także obniżenia wartości towaru będącego przedmiotem leasingu, chyba że wynika ono z normalnego zużycia tego towaru. BGŻ Leasing wymaga ubezpieczenia przedmiotów oddawanych w leasing. W tym celu oferuje swoim klientom możliwość zapewnienia im ubezpieczenia. Jeśli zechcą oni skorzystać z owej możliwości, BGŻ Leasing zawiera umowę odpowiedniego ubezpieczenia z ubezpieczycielem i refakturuje na nich jego koszt.

W powołanym wyżej wyroku TSUE stwierdził, że " (...) nie tylko każdą transakcję należy co do zasady uznawać za odrębną i niezależną, lecz również że transakcja złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT. (...) czynność będąca przedmiotem postępowania głównego, jak wynika z akt przedłożonych Trybunałowi, cechuje się w szczególności obecnością dwóch następujących elementów: usługi leasingu uzgodnionej między stronami umowy leasingu, tj. leasingodawcą i leasingobiorcą, oraz usługi ubezpieczenia związanej z przedmiotem leasingu, w ramach której leasingodawca - właściciel owego przedmiotu - zawiera ubezpieczenie z ubezpieczycielem, obciążając kosztem tego ubezpieczenia w niezmienionej wysokości leasingobiorcę. Aby stwierdzić, czy takie elementy stanowią jedną transakcję do celów podatku VAT, należy w pierwszej kolejności zauważyć, że prawdą jest, iż owe dwa elementy mogą być świadczone łącznie. Istnieje bowiem związek między świadczeniem usługi leasingu a świadczeniem usługi ubezpieczenia związanej z przedmiotem leasingu, jeżeli takie ubezpieczenie obejmujące rzeczony przedmiot jest użyteczne tylko w związku z nim. W tym względzie należy podkreślić, że każda transakcja ubezpieczeniowa z natury przedstawia związek z przedmiotem, który obejmuje. Wynika z tego, że przedmiot oddany w leasing i jego ubezpieczenie muszą przedstawiać pewien związek. Niemniej taki związek sam w sobie nie wystarcza, aby ustalić, czy istnieje jedno złożone świadczenie do celów podatku VAT". Dalej Trybunał wskazał, że "Jako świadczenie usług takie czynności leasingu są tytułem zasady ogólnej opodatkowane podatkiem VAT na mocy art. 2 ust. 1 lit. c dyrektywy VAT, a ich podstawa opodatkowania jest ustalana zgodnie z jej art. 73 (...). Natomiast, jeśli chodzi o usługi ubezpieczenia, zwykle powinny one być zwolnione od podatku VAT na podstawie art. 135 ust. 1 lit. a dyrektywy VAT. (...) Wprawdzie dzięki usłudze ubezpieczenia związanej z przedmiotem leasingu ryzyka, z którymi jest skonfrontowany leasingobiorca, są zwykle obniżone w stosunku do ryzyk powstałych w sytuacji, gdy brak jest takiego ubezpieczenia, niemniej okoliczność ta wynika z samego charakteru usługi ubezpieczenia. Rzeczona okoliczność sama w sobie nie oznacza, że należy uznać, iż taka usługa ubezpieczenia ma charakter dodatkowy w stosunku do usługi leasingu, w którego ramy się wpisuje. Wprawdzie taka usługa ubezpieczenia świadczona leasingobiorcy za pośrednictwem leasingodawcy w wyżej opisanym rozumieniu ułatwia korzystanie z usługi leasingu, należy jednak uznać, że stanowi ona zasadniczo cel sam w sobie dla leasingobiorcy, a nie tylko sposób korzystania z owej usługi na najlepszych warunkach. (...) w okolicznościach będących przedmiotem postępowania głównego, nawet jeżeli leasingobiorca jest zobowiązany do zadbania, aby przedmiot leasingu został ubezpieczony, to jednak dysponuje swobodą ubezpieczenia tego towaru w wybranym przez niego zakładzie ubezpieczeń. Wymóg objęcia ubezpieczeniem sam w sobie nie może zatem oznaczać, że usługa ubezpieczenia dostarczana za pośrednictwem leasingodawcy, taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego, ma charakter nierozerwalny lub dodatkowy wobec usług leasingu". Zdaniem TSUE " (...) w braku istnienia postanowienia umownego, usługi leasingu i ubezpieczenia takie jak będące przedmiotem postępowania głównego mogą stanowić niezależne świadczenia" oraz " (...) usługa ubezpieczenia i usługa leasingu będące przedmiotem postępowania głównego nie mogą być uważane za tak ściśle związane, by obiektywnie tworzyły jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (...)". Odnosząc się z kolei do kwestii zwolnienia z podatku VAT usługi ubezpieczeniowej Trybunał przypomniał, że " (...) określenia użyte do sformułowania zwolnień w art. 135 ust. 1 dyrektywy VAT należy interpretować ściśle, gdyż stanowią one wyjątki od ogólnej zasady, wedle której podatek VAT obciąża wszelkie usługi świadczone odpłatnie przez podatnika (...)" i wskazał, iż " (...) usługa ubezpieczenia taka jak będąca przedmiotem postępowania głównego nie może być objęta podatkiem VAT ze względu na zwykłe przeniesienie związanych z nią kosztów, zgodnie z regulacją umowną zawartą między stronami umowy leasingu. Okoliczność, że leasingodawca zawiera ubezpieczenie na wniosek swoich klientów z podmiotem trzecim, a następnie przenosi na nich dokładny koszt zafakturowany przez ów podmiot trzeci, nie może podważyć powyższego wniosku. W takich okolicznościach, o ile omawiana usługa ubezpieczenia pozostaje niezmieniona, refakturowana kwota w rzeczywistości stanowi świadczenie wzajemne rzeczonego ubezpieczenia, a zatem nie można takiej czynności objąć podatkiem VAT, bowiem jest ona zwolniona na podstawie art. 135 ust. 1 lit. a dyrektywy VAT".

W konsekwencji TSUE stwierdził, że:

1. "Usługa ubezpieczenia przedmiotu leasingu i usługa leasingu co do zasady stanowią usługi odrębne i niezależne do celów podatku od wartości dodanej. Do sądu odsyłającego należy ustalenie, czy w świetle szczególnych okoliczności postępowania głównego dane czynności są w takim stopniu powiązane ze sobą, że należy je traktować jako stanowiące jedną usługę, czy też przeciwnie - stanowią one usługi odrębne.

2. Jeżeli leasingodawca ubezpiecza przedmiot leasingu, obciążając dokładnym kosztem tego ubezpieczenia leasingobiorcę, w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym taka czynność stanowi transakcję ubezpieczeniową w rozumieniu art. 135 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej".

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że również w przedstawionym przez Spółkę w złożonym wniosku opisie sprawy, umowa leasingu oraz ubezpieczenie przedmiotu leasingu nie stanowią jednej usługi, lecz na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług powinny być traktowane odrębnie. W analizowanej sprawie mamy bowiem do czynienia ze świadczeniem dwóch usług - usługi leasingu oraz usługi ubezpieczenia.

Reasumując powyższe, choć usługa ubezpieczenia w pewien sposób jest związana z usługą leasingu, w rzeczywistości jest od niej niezależna i nie dzieli jej losu prawnego, zatem dla celów podatku od towarów i usług świadczone przez Spółkę usługa leasingu oraz usługa ubezpieczeniowa stanowią odrębne świadczenia.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% - art. 146a pkt 1 cyt. ustawy.

Jednakże, zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział możliwość stosowania obniżonych stawek podatku bądź zwolnień od podatku VAT.

Stosownie zatem do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl ust. 13 powyższego artykułu, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy o VAT).

Zgodnie zaś z art. 43 ust. 15 cyt. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z treści cyt. wyżej art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, że ustawodawca zwolnił z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie tylko usługi ubezpieczeniowe, reasekuracyjne i pośrednictwa ubezpieczeniowego, ale również świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 808 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia.

Z przedstawionej sprawy wynika, iż w ramach zawieranej umowy ubezpieczenia:

* ubezpieczającym będzie Spółka,

* ubezpieczonym będzie podmiot korzystający z przedmiotu leasingu (leasingobiorca),

* ubezpieczycielem będzie zakład ubezpieczeń,

Zatem umowa ubezpieczenia zostanie zawarta w imieniu Spółki, ale na rachunek osoby trzeciej tj. osoby ubezpieczonej.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że opisane przez Wnioskodawcę usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu stanowią usługi w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Spółka występuje w charakterze ubezpieczającego, który zawierając umowy z ubezpieczycielami umowy ubezpieczenia działa na cudzy rachunek, tj. na rachunek klientów.

Reasumując, usługi ubezpieczenia przedmiotu leasingu, w których Spółka występuje w charakterze ubezpieczającego zawierane na rachunek klientów będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako czynności świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek.

Natomiast usługa leasingu będzie opodatkowana podstawową stawką podatku VAT, tj. 23% - zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, z uwagi na fakt, że ustawodawca nie przewidział żadnych preferencji dla tej usługi.

Mając powyższe na względzie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.