IPPP1-443-774/07-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miasta, przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2007 r. (data wpływu 31 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsprzedawanych usług turystyki - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odsprzedawania usług turystyki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Urząd Miasta dokonuje w ramach działalności socjalnej, zakupu usług turystyki dla bezpośredniej korzyści pracownika (turysty), finansując zakup w całości ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zakup przedmiotowych usług dokumentowany jest fakturą VAT-marża wystawioną na Urząd Miasta. Z zakupionych przez Urząd usług korzystają następnie nieodpłatnie lub za częściową odpłatnością pracownicy i członkowie ich rodzin.

Odpłatność pracownika wobec Urzędu (obciążenie notą księgową) jest regulowana poprzez potrącenie należności z wynagrodzenia pracownika, za jego zgodą, lub poprzez wpłatę środków pieniężnych przez pracownika na konto bankowe ZFŚS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zakupione obce usługi odsprzedane pracownikom turystyki opodatkowane fakturą VAT-marża a następnie Urzędu podlegają podatkowi od to watów i usług.

Zdaniem Urzędu Miasta zakupione obce usługi turystyki udokumentowane fakturą VAT-marża, które są następnie odsprzedane w całości lub części pracownikom nie podlegają podatkowi od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty - art. 119 ust. 2 ww. ustawy.

Ponieważ Urząd Miasta świadczy usługę turystyki na rzecz pracowników po cenach zakupu nie doliczając marży, brak jest podstaw do opodatkowania tej usługi jak również wystawienia faktury VAT-marża. Za powyższym stanowiskiem przemawia fakt spełnienia przez Urząd wymogów art. 119 ust. 3 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Ze złożonego wniosku wynika, że Podatnik dokonuje zakupu usług turystyki dla pracowników, który finansowany jest ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Zakup przedmiotowych usług udokumentowany jest fakturą VAT-marża. Z zakupionych usług korzystają za częściową odpłatnością pracownicy i członkowie ich rodzin.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe przepisy przekazywanie odpłatne zakupionych usług turystyki jest traktowane jako odpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Zasady opodatkowania usług turystyki reguluje art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie - ust. 2.

Zgodnie z ust. 3 przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

Strona w złożonym wniosku wskazała, że świadczy usługi turystyki na rzecz pracowników po cenach zakupu, nie doliczając własnej marży.

Zatem biorąc pod uwagę zapis art. 119 ust. 1 i 2 powyższej ustawy, w przypadku gdy nie wystąpi różnica pomiędzy kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi (w tym wypadku pracownik), a ceną nabycia przez Stronę usług dla bezpośredniej korzyści turysty (pracownika) nie wystąpi marża, która jest podstawą opodatkowania usług turystyki świadczonej przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.