IPPP1/443-748/07-2/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007 r. (data wpływu 21 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego od stwierdzonych niedoborów - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 grudnia 2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego od stwierdzonych niedoborów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością handlową dokonuje okresowo wyrywkowej weryfikacji stanu magazynowego towarów handlowych i ich zgodności ze stanem księgowym. Ponadto zgodnie z obowiązującymi przepisami raz w roku przeprowadzana jest pełna inwentaryzacja aktywów, w tym dokonanie pełnego spisu z natury wszystkich towarów handlowych znajdujących się w magazynie (inwentaryzacja roczna). Inwentaryzacje kontrolne oraz inwentaryzacja roczna dokonywane są według ściśle określonych procedur mających na celu precyzyjne określenie stanów magazynowych towarów. Wprowadzonych zostało szereg procedur zabezpieczających i ochronnych mających na celu zapobieganie powstawaniu niedoborów lub nadwyżek magazynowych, niemniej jednak z uwagi na znaczną liczbę asortymentu oraz występowaniu towarów handlowych o bardzo podobnym wyglądzie, opakowaniu, parametrach występują różnice inwentaryzacyjne wynikające z niezawinionych działań spowodowanych pomyłkami przy wprowadzaniu towarów do kartotek magazynowych lub pomyłkami przy wydawaniu towaru, czy też zafakturowaniu innego towaru niż klient wziął z półki (dotyczy hali sprzedaży samoobsługowej).

Inwentaryzacja zawsze jest prawidłowo udokumentowana, a dokumentacja jest przechowywana przez okres do którego obligują przepisy.

Dokłada się wszelkich starań w celu wyeliminowania ewentualnych problemów z niedoborami i nadwyżkami magazynowymi. Powstające rozbieżności wynikają głównie z pomyłek, które nie zostały stwierdzone w momencie przyjęcia towarów do magazynu lub wydaniu towarów. Podejmuje się cały czas działania mające na celu eliminację różnic inwentaryzacyjnych, a powstające niezgodności są niezależne od Wnioskodawcy i wynikają z bardzo dużego zakresu prowadzonej działalności. Prowadzona jest sprzedaż około 8 tys. pozycji często bardzo podobnych do siebie. Obsługiwanych jest ponad tysiąc sklepów, którym dowożony jest towar własnym transportem (dystrybucja artykułów spożywczych). Prowadzona jest również hala cash and carry, w której klienci sami pobierają towar i płacą za niego przy kasach. Roczne obroty przekraczają 130 mln pln. Różnice inwentaryzacyjne stanowią około 0,35% obrotu rocznego. W magazynie, gdzie przechowuje się towary, do których mają dostęp tylko osoby materialnie odpowiedzialne niedobory z nadwyżkami prawie się bilansują Oznacza to występowanie pomyłek w przyjmowaniu i wydawaniu towarów. Natomiast na hali cash and carry powstają zazwyczaj większe niedobory niż nadwyżki. Część niedoborów wynika z pomyłek w przyjmowaniu i wydawaniu, natomiast niedobory nie pokryte nadwyżkami podobnych towarów wynikają z kradzieży dokonywanych przez klientów, mimo procedur mających na celu przeciwdziałaniu takim sytuacjom. Rozliczenie inwentaryzacji następuje poprzez kompensatę ilościową towarów podobnych z tych samych grup asortymentowych. Jednak w wyniku kompensaty ilościowej ujawniają się niedobory i nadwyżki wartościowe oraz pozostaje grupa towarów nie podlegających kompensatom ilościowym, która również stanowi niedobory i nadwyżki wartościowe ujawnione w wyniku spisów inwentaryzacyjnych. Niedobory skompensowane z nadwyżkami zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów, ale pomniejszane są o nadwyżki, które zostały z nimi skompensowane, czyli podatkowo jest to obojętne. Trudno przecież wnioskować, że niedobór który powstał z pomyłki w wydaniu podobnych towarów jest faktyczną stratą, a nadwyżka faktycznym przychodem który należy zaliczyć do przychodów podatkowych. Natomiast różnice wartościowe pozostające po kompensacie powodujące powstanie niedoboru oraz niedobory nie podlegające kompensacie są rozpatrywane w kategoriach niedoborów zawinionych lub niezawinionych, zaś nadwyżki wynikające z różnic wartościowych skompensowanych towarów oraz nadwyżki nie podlegające kompensacie zaliczane są do przychodów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku stwierdzenia niedoborów powstaje konieczność skorygowania wcześniej odliczonego podatku naliczonego.

Zdaniem wnioskodawcy:

Stosowanie do artykułu 86 ust. 1 ustawy VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych. Z powyższego przepisu wynika zatem, że realizacja prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić wówczas, gdy dokonany zakup jest związany ze sprzedażą opodatkowaną Zasada potrącalności podatku od towarów i usług wynikająca z artykułu 86 ust. 1 ustawy ma zastosowanie przy nabyciu towarów dokonanych z zamiarem wykorzystania ich w działalności opodatkowanej. Ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zatem metodę bieżącego odliczania podatku naliczonego, dlatego późniejsza utrata przez Podatnika towaru czy to niezawiniona czy też zawiniona nie ma wpływu na wcześniejsze odliczenie naliczonego podatku zawartego w fakturze dokumentującej zakup tego towaru. Dodać należy, że do celów dowodowych jak wyżej wskazano fakt wystąpienia powyższego zdarzenia winien być przez podatnika należycie udokumentowany. Należy zaznaczyć, że także treść artykułu 20 ust. 1 VI Dyrektywy VAT mówi, że w sytuacjach udowodnionych lub potwierdzonych przypadków zniszczenia, utraty lub kradzieży majątku nie dokonuje się korekty podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą" - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zatem najistotniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi podatku od towarów i usług skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Realizacja tego prawa została ograniczona w art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeżeli Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów mających związek z czynnościami opodatkowanymi i stwierdzony niedobór będzie uznany za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - to ujawniony przedmiotowy niedobór nie pozbawia Spółki prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich nabyciem i tym samym nie powoduje konieczności dokonywania korekt odliczonego w momencie nabycia tych towarów podatku naliczonego. W przeciwnym przypadku - Spółka będzie miała obowiązek na podstawie ww. przepisów dokonać korekty odliczonego podatku naliczonego od towarów objętych niedoborem.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych będzie udzielona odrębna interpretacja.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.