IPPP1-443-746/11-5/MP - Opodatkowanie VAT usług polegających na udostępnianiu finansowania w zamian za nabycie praw do przyszłych przepływów pieniężnych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia usług polegających na udostępnianiu finansowania w zamian za nabycie praw do przyszłych przepływów pieniężnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 maja 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania ze zwolnienia usług polegających na udostępnianiu finansowania w zamian za nabycie praw do przyszłych przepływów pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Bank S.A. (dalej jako "Bank") jako instytucja finansowa, świadczy szeroki zakres usług finansowych skierowanych zarówno do odbiorców korporacyjnych jak i indywidualnych. Bank prowadzi działalność w ramach grupy kapitałowej, do której należą podmioty powiązane kapitałowo z Bankiem (dalej jako "Podmioty"), które zajmują się świadczeniem m.in. usług; ubezpieczeniowych, brokerskich, zarządzania majątkiem, maklerskich oraz rozliczeniowych i usług wsparcia typu back-office. Część z wymienionych Podmiotów świadczy także usługi na rzecz Banku. Podmioty te posiadają status podatników podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej jako "ustawa VAT").

Biorąc pod uwagę fakt ścisłej współpracy w ramach grupy kapitałowej oraz dążenie do maksymalizacji wyników i minimalizacji kosztów prowadzonej działalności gospodarczej planowane jest powołanie nowej spółki (dalej jako "Spółka zależna"), której 100 % udziałowcem będzie Bank. Powołanie tej Spółki zależnej stanowi odpowiedź za zapotrzebowanie grupy kapitałowej w zakresie rozwiązań prowadzących do centralizacji procesów zakupowych, tak w odniesieniu do zakupów bieżących, jak i nakładów inwestycyjnych. Centralizacja przyczyni się do znaczących oszczędności ze względu na możliwość globalnego planowania zakupów, jak również możliwość skuteczniejszej negocjacji cen z dostawcami ze względu na większy wolumen zakupów.

Przedmiotem działalności Spółki zależnej będzie zakup, a następnie sprzedaż na rzecz Banku towarów i usług niezbędnych w prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej, takich jak np.; usług leasingu, usług zarządzania flotą pojazdów, usług biurowych, usług wsparcia informatycznego, organizacji przedsięwzięć inwestycyjnych itp. Część usług lub towarów sprzedawanych przez Spółkę zależną będzie nabywana od Podmiotów. Spółka zależna będzie świadczyć usługi na rzecz Banku na podstawie zawartych z tym podmiotem umów (dalej jako; Umowy"), z tytułu których będzie otrzymywać wynagrodzenie. Spółka zależna będzie utworzona w formie spółki kapitałowej, która będzie świadczyć usługi na terytorium Polski i będzie posiadać status podatnika VAT.

Wynikiem intensyfikacji działań mających na celu poprawę efektywności finansowej działalności gospodarczej prowadzonej przez Bank oraz Podmioty będzie powołanie podatkowej grupy kapitałowej (dalej jako "PGK") zgodnie z art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), W skład PGK wchodziłby Bank, Spółka zależna, a także te Podmioty, które spełniałyby wymogi stawiane przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do powołania PGK.

Biorąc pod uwagę, że Spółka zależna - przynajmniej początkowo, będzie prowadzić sprzedaż głównie na rzecz Banku (w przyszłości niewykluczone jest świadczenie usług na rzecz innych podmiotów, w tym podmiotów spoza PGK) niezbędne jest zapewnienie temu podmiotowi odpowiednich środków do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przeprowadzona analiza ekonomiczna wykazała, że najbardziej efektywnym i korzystnym ekonomicznie rozwiązaniem będzie udzielenie Spółce zależnej finansowania poprzez odsprzedaż przez Spółkę zależną na rzecz Banku praw do przyszłych przepływów pieniężnych. Możliwa jest także sytuacja, w której Bank będzie nabywać określone usługi bezpośrednio od Podmiotów, które będą wchodzić w skład PGK. Niewykluczone jest, że w takiej sytuacji - o ile będzie to uzasadnione ze względów ekonomicznych, Bank może udzielać finansowania określonemu Podmiotowi wchodzącemu w skład PGK w zamian za nabycie przyszłych praw do przepływów pieniężnych wynikających z umów wiążących te podmioty.

W opinii Banku udzielone Spółce zależnej (lub Podmiotom) finansowanie w zamian za nabycie przyszłych praw do przepływów pieniężnych będzie stanowić usługę pośrednictwa finansowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Mając na uwadze wskazany stan faktyczny, Bank wnosi o potwierdzenie, iż opisana usługa polegająca na udostępnieniu finansowania w zamian za nabycie praw do przyszłych przepływów pieniężnych, świadczona na terytorium Polski na rzecz podatnika VAT, stanowi usługę zwolnioną z opodatkowania VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwalnia się z podatku VAT usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Odnosząc się do zaprezentowanego stanu faktycznego należy wskazać, że zaprezentowany sposób przekazania finansowania Spółce (lub Podmiotom) będzie oparty na obrocie wierzytelnościami, bowiem przyszłe prawa do przepływów pieniężnych są głównymi i gwarantowanymi aktywami Spółek zależnych i z tych względów będą stanowić zabezpieczenie dla Banku.

Pod pojęciem wierzytelności należy rozumieć uprawienie do żądania spełniania świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego. Uprawnienie to przysługuje wierzycielowi względem dłużnika.

W rozpatrywanym stanie faktycznym, obrót wierzytelnościami będzie dotyczyć wierzytelności warunkowych, które są określane mianem ekspektatyw praw majątkowych. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą (m.in. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 19 września 1997 r., sygn. akt III CZP 45/97), warunkiem dokonania obrotu wierzytelnością przyszłą jest jej oznaczoność. W świetle wskazanego wyroku, warunek oznaczenia wierzytelności należy uznać za spełniony w sytuacji, gdy umowa dotycząca przelewu wierzytelności przyszłej zawiera dane dłużnika oraz wierzyciela, a także określenie tytułu powstania wierzytelności.

W opinii Banku, wierzytelności będące przedmiotem obrotu w ramach zawartych ze Spółką zależną umów sprzedaży praw do przepływów pieniężnych należy uznać za oznaczone w rozumieniu przytoczonego wyroku, ponieważ umowy dotyczące ich przelewu będą zawierać takie dane jak:

* dane dłużnika,

* dane wierzyciela,

* tytuł z jakiego wynika dana wierzytelność,

* kwot wierzytelności.

Zgodnie z powyższym, umowy dotyczące wierzytelności będą zawierać dane pozwalające ustalić w chwili zaistnienia określonej wierzytelności, że to właśnie ta wierzytelność objęta jest umową.

Obrót wierzytelnościami na warunkach wskazanych powyżej będzie realizowany przez Bank w ramach wykonywanych czynności bankowych. Podstawę prawną do dokonywania przelewów wierzytelności daje art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie ze wskazanym przepisem, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością na nabywcę przechodzą wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

W ramach świadczonej usługi finansowania dochodzi do przelewu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela - tj. Spółki zależnej (lub Podmiotów), na rzecz Banku. Należy uznać, że umowa cesji wierzytelności mieści się w zakresie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, polega bowiem na przeniesieniu prawa do wartości niematerialnych i prawnych, w związku z tym stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Odnosząc się do genezy zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, należy wskazać, że zostało one wprowadzone do ustawy o VAT na podstawie art. 1 pkt 8 lit. a) tiret trzeci ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2010 r. Nr 226, poz. 1476). Na mocy przedmiotowej ustawy dokonano nowelizacji ustawy o VAT m.in. w zakresie zwolnień dotyczących usług ubezpieczeniowych oraz finansowych.

Z treści uzasadnienia do projektu ustawy zmieniającej zawartego w Druku Sejmowym Nr 3205 z dnia 24 marca 2010 r. wynika jednoznacznie, że wprowadzone zmiany w zakresie zwolnienia z VAT dla usług ubezpieczeniowych oraz finansowych miało na celu m.in. zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego i ubezpieczeniowego. Bezsprzeczne jest, że art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2006,347.1.; dalej jako Dyrektywa 112").

W związku z powyższym treść art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT powinna być odczytywana w kontekście art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 112 a także orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: "TSUE") dotyczącego opodatkowania usług finansowych.

Należy wskazać, że zwolnienie określone we wskazanym przepisie dotyczy transakcji, łącznie z pośrednictwem, płatności, przelewów. Zgodnie z orzecznictwem TSUE usługi finansowe powinny podlegać zwolnieniu, o ile wpływają na sytuację prawną i finansową stron transakcji finansowej, co wynika m.in. z wyroku TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs 8 Excise and CSC Financial Serces Ltd. Za istotny w analizowanym kontekście należy uznać wyrok TSUE z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) v Skatteministeriet, w którym zawarto istotne wytyczne dla definiowania usług zwolnionych. W orzeczeniu tym wskazano m.in., że dane usługi mogą zostać uznane za usługi dotyczące transferów jedynie wtedy, gdy wywierają skutek w postaci przelania funduszy oraz pociągają za sobą zmianę sytuacji prawnej i finansowej.

Jednocześnie TSUE wskazał, że zwolnienie z VAT w zakresie usług finansowych ma charakter przedmiotowy i kluczowy dla kwalifikacji usługi jest jej charakter i specyfika, a nie np. status podmiotu, który ją świadczy. Przedmiotowe orzeczenie zostało wydane na podstawie art. 13b lit. d) pkt 5 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/338/EGW), który następnie został transponowany do art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy 112 i z tego względu należy uznać, że tezy przytoczonego orzeczenia znajdują zastosowanie także w obowiązującym stanie prawnym.

Biorąc pod uwagę powyższe, tj. przedstawione orzecznictwo TSUE oraz obowiązujący od 1 stycznia 2011 r. zakres zwolnienia z VAT usług pośrednictwa finansowego uznać należy, że przyznane przez Bank finansowanie, w zamian za nabycie przyszłych praw do przepływów pieniężnych skutkuje przekazaniem określonych środków pieniężnych na rzecz Spółki zależnej (lub Podmiotów), a także skutkuje bezpośrednio zmianą sytuacji prawnej Spółki zależnej (lub Podmiotów), gdyż prowadzi do przeniesienia na rzecz Banku praw do przyszłych przepływów pieniężnych.

Reasumując, w opinii Banku usługa udzielenia finansowania poprzez zakup od Spółki zależnej (lub Podmiotów) praw do przyszłych przepływów pieniężnych mieści się w zakresie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT i konsekwentnie podlega zwolnieniu od opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział jednak opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienia o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do czynności ściągania długów, w tym factoringu.

Należy zauważyć, iż wskazane wyżej wyłączenie usług ściągania długów i factoringu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodne jest z przepisem art. 13B (1) (d) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 z późn. zm.), obowiązującej do dnia 31 grudnia 2006 r. Stosownie bowiem do ww. przepisu Państwa Członkowskie zwalniają transakcje, nie naruszając innych przepisów Wspólnoty, na warunkach, które ustalają w celu zapewnienia właściwego i prostego zastosowania zwolnień od podatku i zapobieżenia oszustwom podatkowym, unikaniu opodatkowania lub nadużyciom, transakcje, łącznie z negocjacjami, dotyczące depozytu i bieżących rachunków, płatności, transferów, długów, czeków i papierów wartościowych, z wyjątkiem jednakże odzyskiwania długów i factoringu.

Ponadto, zgodnie z treścią przepisu art. 135 (1) (d) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Dodatkowo wskazać należy, że Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w wyroku z dnia 26 czerwca 2003 r. w sprawie C-305/01, definiując factoring, o którym mowa w ww. przepisie Szóstej Dyrektywy podkreślił, iż działalność gospodarcza, w ramach której podmiot gospodarczy nabywa wierzytelności, przejmując ryzyko niewywiązania się dłużnika ze zobowiązania i w zamian wystawia swojemu klientowi faktury z tytułu prowizji, stanowi odzyskiwanie długów w rozumieniu art. 13B (d) (3) tej Dyrektywy i dlatego działalność ta wyłączona jest ze zwolnienia określonego w tym przepisie.

Usługi ściągania długów i faktoringu nie zostały zdefiniowane w polskich przepisach prawa i należą do tzw. umów nienazwanych. Co do zasady faktoring polega na tym, że faktor trudniący się zawodowo tego typu działalnością nabywa wierzytelności przysługujące przedsiębiorcy (faktorantowi) z tytułu dokonania sprzedaży lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora. W pojęciu usług ściągania długów i faktoringu mieści się zatem m.in. skup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub odsprzedaży. Usługa tego typu, polegająca na "wyręczeniu" klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez możliwości skorzystania ze zwolnienia.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie uzależnia opodatkowania usług faktoringu od rodzaju umowy zawartej pomiędzy stronami, co oznacza, że każdy typ faktoringu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W każdym przypadku, gdy celem działania usługodawcy jest przejęcie wierzytelności (długu) innego podmiotu w celu wyegzekwowania (ściągnięcia długu) - usługę tę należy opodatkować, także wówczas, gdy środkiem do tego celu jest nabycie cudzej wierzytelności (z ryzykiem lub bez ryzyka wypłacalności dłużnika), która to czynność mieści się w pojęciu szeroko pojętego pośrednictwa finansowego.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca planuje udzielić finansowania Spółce - podmiotowi zależnemu oraz innym "Podmiotom" z grupy kapitałowej w zamian za odsprzedaż na rzecz Banku (Wnioskodawcy) przyszłych praw do przepływów pieniężnych wynikających z umów wiążących te podmioty. Udostępnienie finansowania w zamian za nabycie praw do przyszłych przepływów pieniężnych w kontekście zawartej umowy pomiędzy stronami jest formą pośrednictwa finansowego, świadczonego przez Bank w ramach prowadzonej działalności bankowej i efektywnie stanowi zakup wierzytelności w oparciu o przepis art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

W przedmiotowej sytuacji dochodzi do przeniesienia wierzytelności przyszłej, która poprzez zawartą umowę jest dostatecznie oznaczona. Nabycie wierzytelności przyszłej, postrzegane jest jako zawarcie umowy nienazwanej mającej za przedmiot właściwie ekspektatywną wierzytelność. Z chwilą przekształcenia espektatywy w wierzytelność, wierzytelność ta powstaje bezpośrednio w majątku nabywcy (Banku) i może on nią swobodnie rozporządzać.

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Według art. 509 § 2 Kodeksu cywilnego, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa (...).

Przeniesienie praw do wierzytelności, jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabycie wierzytelności (w tym również wierzytelności przyszłej) mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego. W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej. W konsekwencji, transakcja zawierana pomiędzy zbywcą wierzytelności a Bankiem polegająca na przelewie wierzytelności na Bank, który przejmuje tę wierzytelność w celu jej realizacji we własnym imieniu, stanowi czynność odzyskiwania długów wyłączoną ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 15 ustawy.

Reasumując, świadczona przez Bank usługa, polegająca na udostępnieniu Spółce zależnej (lub Podmiotom) finansowania w zamian za nabycie praw do przyszłych przepływów pieniężnych, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej stawki 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.