IPPP1-443-715/09-2/JB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności udzielenia wspólnikowi Spółki pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 20 lipca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania czynności udzielenia wspólnikowi Spółki pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

M Sp. z o.o. (dalej Spółka) jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie nabywania nieruchomości i prowadzenia na nich inwestycji budowlanych. W 2006 r. Spółka dokonała sprzedaży nieruchomości, którą uprzednio zakupiła pod planowaną inwestycję budowlaną. W wyniku tej transakcji Spółka dysponowała znaczną kwotą środków pieniężnych na rachunku bankowym. W 2008 r. Spółka udzieliła swojemu wspólnikowi - osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej dwóch pożyczek. Z tytułu zawarcia ww. umów pożyczki pożyczkobiorca uiścił podatek od czynności cywilnoprawnych. Poza tymi transakcjami, Spółka w 2008 r. nie wykonywała żadnych operacji gospodarczych, skutkujących powstaniem przychodu po jej stronie. Poza tymi pożyczkami w trakcie swojego istnienia Spółka nie udzieliła żadnych innych pożyczek. W przedmiocie działalności Spółki określonym w umowie spółki nie przewidziano świadczenia przez nią usług finansowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawcy, pożyczki udzielone wspólnikowi przez Spółkę były czynnościami zwolnionymi od towarów i usług. W pierwszej kolejności Strona stwierdza, iż udzielenie pożyczki mieści się w przedmiotowym zakresie zastosowania przepisów o VAT: jako inne świadczenia niż dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej "ustawa o VAT"), stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Jest więc czynnością podlegającą opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, z tym że jako usługa pośrednictwa finansowego (PKWiU 65-67) jest zwolniona z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 4 zał. nr 4 ustawy o VAT.

Mając na uwadze treść art. 15 ustawy o VAT Spółka uważa, iż jest jako spółka prawa handlowego podmiotem z istoty swej powołanym w celu prowadzenia działalności gospodarczej. O ile w przypadku osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą zasadnym jest rozdzielanie czynności dokonywanych w ramach tej działalności i poza nią o tyle w przypadku spółek handlowych każda aktywność o charakterze zarobkowym stanowi przejaw działalności gospodarczej. Należy mieć na względzie, że Spółka jest z mocy prawa przedsiębiorcą, a przy tym jako cel statutowy ma wskazane prowadzenie działalności gospodarczej.

Z tego względu, Spółce przysługuje status "producenta, handlowca lub usługodawcy" w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a zatem w każdym przypadku, gdy wykonuje czynność objętą zakresem zastosowania przepisów o VAT, przysługuje jej status podatnika tego podatku - bez względu na to, czy w związku z dokonaniem danej czynności można przypisać jej "zamiar dokonywania jej w sposób częstotliwy"; ta ostatnia okoliczność ma znaczenie tylko w przypadku podmiotów (głównie osób fizycznych), którym nie można przypisać statusu "producenta, handlowca lub usługodawcy". Innymi słowy, wprowadzenie tego zapisu służy rozszerzeniu, a nie zawężeniu kręgu podatników VAT.

Spółka podkreśla, że przyjęcie przeciwnego poglądu, tzn. że przy każdej czynności dokonywanej przez spółki kapitałowe należy badać, czy są one dokonywane "z zamiarem częstotliwości" powodowałoby praktyczny brak możliwości opodatkowania dokonywanych przez nie czynności nieodpłatnych, na podstawie art. 7 ust. 2 albo art. 8 ust. 2 ustawy o VAT - w większości przypadków trudno byłoby bowiem wykazać, że jakikolwiek podmiot gospodarczy zakłada częstotliwe dokonywanie np. darowizn. Wniosek taki byłby jednak niemożliwy do pogodzenia z intencjami ustawodawcy, którego zamiarem było ewidentnie opodatkowanie nieodpłatnych czynności dokonywanych przez podmiot mający status podatnika VAT na podstawie art. 15 ustawy o VAT "w ogóle", a nie w stosunku do konkretnej, nieodpłatnej czynności.

Analogicznie rzecz się ma w przypadku czynności odpłatnych: jeżeli są one objęte przedmiotowym zakresem zastosowania przepisów o VAT i dokonywane przez podmiot mający status "producenta, handlowca lub usługodawcy" - a status taki co do zasady przysługuje każdej spółce prawa handlowego - to nie mogą być uznane za niepodlegające opodatkowaniu VAT.

Reasumując, Spółka udzielając pożyczki w każdym przypadku ma status usługodawcy w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, nawet wówczas, gdy udziela pożyczek sporadycznie. Na powyższy wniosek nie ma przy tym wpływu okoliczność, czy udzielanie pożyczek albo szerzej, świadczenie usług pośrednictwa finansowego jest wpisane w umowie spółki/statucie jako przedmiot działalności. Dodać należy, że ten ostatni pogląd również znajduje odzwierciedlenie w interpretacjach prawa podatkowego - Wnioskodawca wskazuje na interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy nr ITPP1/443-249/08/MS z dnia 2 czerwca 2008 r.

Ad 2. Przyjmując założenie, że pożyczki udzielone przez Spółkę na rzecz jej wspólnika były objęte zakresem zastosowania przepisów ustawy o VAT, tj. stanowiły usługi pośrednictwa finansowego zwolnione z VAT, należy stwierdzić, że stanowiły one transakcje dokonywane sporadycznie w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym "Do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie."

Wnioskodawca wskazuje, że przepisy ustawy o VAT nie definiują co należy rozumieć przez transakcje dokonywane "sporadycznie". W związku z powyższym wskazane jest odwołanie się do definicji słownikowej, zgodnie z którą "sporadyczny" oznacza "zjawiający się od czasu do czasu, nieregularnie" ("Uniwersalny słownik języka polskiego" Warszawa 2008 r., t. III, str. 1337). Dwukrotne udzielenie pożyczki przez Spółkę w ciągu jej całej dotychczasowej działalności bez wątpienia spełnia przesłanki uznania tych czynności za "sporadyczne" według definicji słownikowej.

Z kolei w orzecznictwie ETS, przy określaniu, jakie transakcje mogą być uznane za "sporadyczne" wskazuje się na to, że są to transakcje, z których przychody są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem zasadniczej działalności firmy (wyrok w sprawie C-306/94). W niniejszym stanie faktycznym pożyczki udzielone przez Spółkę nie są w żaden sposób związane z jej podstawową działalnością polegającą na prowadzeniu inwestycji na nieruchomościach - nie są ani jej naturalną konsekwencją ani zwykłym sposobem finansowania tej działalności, lecz w stosunku do podstawowej działalności Spółki stanowią transakcję całkowicie incydentalną.

Na powyższy wniosek nie ma przy tym wpływu okoliczność, iż w 2008 r., poza zawarciem przedmiotowych umów pożyczki, Spółka nie dokonywała transakcji skutkujących powstaniem przychodu po jej stronie. Transakcja o charakterze incydentalnym, wyjątkowym w stosunku do działalności firmy (a jak wskazano, przedmiotowe pożyczki są jedynymi, jakich udzieliła Spółka w ciągu swojego istnienia) nie traci bowiem takiego charakteru tylko w wyniku tego, że w danym okresie zmniejsza się częstotliwość dokonywania przez podatnika czynności stanowiących podstawowy przedmiot działalności podatnika.

Spółka odwołuje się również do wyroku ETS w sprawie C-77/01, w którym ETS stwierdził, że: "Przy wyliczaniu części podatku podlegającej odliczeniu, o której mowa w artykule 17 i 19 VI Dyrektywy, transakcje te należy uznać za transakcje sporadyczne w rozumieniu artykułu 19 (2) zdanie drugie Dyrektywy, jeśli w transakcjach tych opodatkowane składniki majątku lub usługi wykorzystywane są jedynie w niewielkim stopniu; mimo iż wielkość dochodów wygenerowanych z transakcji finansowych objętych zakresem VI Dyrektywy może wskazywać na to, że transakcje te nie powinny być klasyfikowane jako transakcje sporadyczne w rozumieniu tego przepisu, fakt, że dochody z tych transakcji są wyższe od dochodów określonych przez przedsiębiorstwo jako główna działalność, nie stanowi wystarczającej podstawy do tego, by wykluczyć możliwość ich zaklasyfikowania do kategorii transakcji sporadycznych".

Mając powyższe na względzie Spółka uważa, że pomimo tego, iż w 2008 r. Spółka nie wykonała innych operacji gospodarczych niż przedmiotowe pożyczki, powinny być one kwalifikowane jako transakcje sporadyczne w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o VAT. Niezależnie bowiem od tego, że na tle działalności Spółki od początku jej istnienia są one transakcjami odosobnionymi i wyjątkowymi, to trzeba podkreślić, że w związku z udzieleniem pożyczki przez Spółkę nie doszło do istotnego zaangażowania aktywów Spółki. tj. nabytych przez Spółkę towarów i usług (opodatkowanych VAT) - wobec czego transakcje te nie powinny wpływać na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przez Spółkę.

Jednocześnie Strona zwraca uwagę, że w przypadku podmiotu, którego działalność, jak ma to miejsce w przypadku Spółki, polega na prowadzeniu inwestycji na nieruchomościach, naturalnym jest, że przez stosunkowo długie okresy czasu nie generuje on przychodów na podstawowej działalności albo generuje je na niewielkim poziomie. Co za tym idzie, specyfika działalności prowadzonej przez Spółkę powoduje, że nie jest wykluczone, iż w danym okresie (np. 2008 r.) obrót uzyskiwany na transakcjach incydentalnych będzie wyższy od obrotu generowanego na podstawowej działalności Spółki - co jednak w żaden sposób nie powoduje, że transakcje te przestaną być uznawane za "sporadyczne".

Reasumując, zakładając, że w związku z udzieleniem pożyczek na rzecz wspólnika Spółka świadczyła usługi finansowe, zwolnione z VAT, to były one usługami sporadycznymi, które zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy o VAT nie są uwzględniane przy ustalaniu proporcji podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, i co za tym idzie, w żaden sposób nie wpływają na prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ww. ustawy. Przy czym przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jednocześnie w myśl art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Co do zasady stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W przedmiotowym załączniku nr 4 zawierającym "Wykaz usług zwolnionych od podatku" pod poz. 3 wymieniono usługi pośrednictwa finansowego (sekcja J ex 65-67), z wyłączeniem:

Ustawodawca w objaśnieniach do ww. załącznika wskazał, iż - ex - dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Udzielenie zatem pożyczki przez podatnika podatku VAT jest czynnością mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług. Jednakże, jeżeli podatnik udzielając pożyczki innemu podmiotowi wykonuje działalność usługową sklasyfikowaną w grupowaniu ex 65-67, to usługi te jako usługi pośrednictwa finansowego, nie objęte żadnym z wyłączeń, będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Nadmienić należy, iż obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania świadczonej usługi do właściwego grupowania statystycznego spoczywa wyłącznie na wykonawcy usługi. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Zatem to Wnioskodawca ma obowiązek i ponosi ryzyko prawidłowego sklasyfikowania czynności polegającej na udzieleniu pożyczki, a w razie wątpliwości może zwrócić się w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to w myśl art. 90 ust. 2 ww. ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Artykuł 90 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 2 ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja.

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 cytowanej ustawy o VAT do obrotu, o którym mowa w ust. 3 nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 poz. 3, w zakresie w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia "sporadycznie". Z definicji słownikowych wynika, iż sporadyczny to: " zjawiający się, występujący od czasu do czasu, nieregularnie, przypadkowy".

Transakcje sporadyczne zatem to takie, które nie są związane z zasadniczą działalnością podatnika, a przychody z ich tytułu nie są bezpośrednim, stałym i koniecznym uzupełnieniem tej działalności. Tak więc, aby ocenić czy dana czynność może być uznana za sporadyczną, należy wziąć pod uwagę nie tylko częstotliwość jej wykonywania, ale także to, czy stanowi ona uzupełnienie zasadniczej działalności jednostki.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie nabywania nieruchomości i prowadzenia na nich usług budowlanych, w przedmiocie działalności nie przewidziano świadczenia usług finansowych. Wnioskodawca w 2008 r. udzielił swojemu wspólnikowi - osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej dwóch pożyczek, nie wykonując innych operacji gospodarczych skutkujących powstaniem przychodu po jej stronie. W trakcie działalności Spółki nie udzielono żadnych innych pożyczek. Ponadto z okoliczności wniosku wynika, iż Spółka uważa, że udzielenie przedmiotowych pożyczek stanowi usługę pośrednictwa finansowego (PKWiU 65-67).

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności oraz przepisy prawa obowiązujące w tym zakresie należy stwierdzić, że czynność udzielenia przedmiotowych pożyczek wypełnia dyspozycje przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, tj. należy je uznać za odpłatne świadczenie usługi, podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie jest przy tym istotne dla celów opodatkowania VAT, czy dana działalność - w tym wypadku udzielanie pożyczek - została wpisana w umowie Spółki jako przedmiot jej działalności. Usługa udzielenia pożyczek jako usługa pośrednictwa finansowego, mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 65-67 i nie objęta żadnym z wyłączeń wskazanych w poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest nabywanie nieruchomości i świadczenie na nich usług budowlanych, należy uznać, że czynność dwukrotnego udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki miała charakter incydentalny, nie nosi ona znamion działalności podstawowej, a jest jedynie uzupełnieniem tej działalności. Nie jest ona również konieczna do prowadzenia działalności głównej. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż udzielenie przez Spółkę pożyczek swojemu wspólnikowi może być uznane za czynności sporadyczne w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z cytowanym wyżej przepisem, obrotu uzyskanego z tytułu dokonania tych czynności nie uwzględnia się dla potrzeb obliczenia proporcji, o której stanowi art. 90 ust. 3 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.