IPPP1/443-692/13-3/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 17 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego użyczenia pracownikom samochodów osobowych na cele prywatne oraz prawa do obniżenia podatku naliczonego na podstawie faktur korygujących do faktur wewnętrznych - jest prawidłowe.

W dniu 17 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego użyczenia pracownikom samochodów osobowych na cele prywatne oraz prawa do obniżenia podatku naliczonego na podstawie faktur korygujących do faktur wewnętrznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. "Podatnik", "Spółka" jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi działalność na rynku produktów leczniczych w sektorze farmaceutycznym. W związku z prowadzoną działalnością spółka zawarła umowy leasingu. Przedmiotem leasingu są samochody osobowe. Stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym podatnik odlicza od rat leasingowych 60% podatku naliczonego do łącznej wysokości 6 000 zł. Spółka również udostępnia samochody osobowe na cele prywatne pracowników, przy czym prowadzona jest szczegółowa ewidencja, z której wynika m.in. liczba kilometrów przejechanych do celów prywatnych.

W latach 2011-2013 Spółka wystawiała faktury wewnętrzne oraz wykazywała podatek VAT należny od nieodpłatnego świadczenia usług zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 29 ust. 12 podstawą opodatkowania był koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W chwili obecnej Spółka uważa, że opodatkowanie nieodpłatnego użyczenia pracownikom na cele prywatne samochodów osobowych, od których nabycia oraz leasingu przysługuje ograniczone prawo do odliczenia VAT w latach 2011-2013 nie wynikało z obowiązujących przepisów. Spółka zamierza wystawić faktury wewnętrzne korygujące do uprzednio wystawionych faktur wewnętrznych na podstawie których opodatkowano nieodpłatne świadczenie usług. Spółka planuje zmniejszyć podatek VAT należny na podstawie faktur korygujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka w latach 2011-2013 miała obowiązek wykazać podatek VAT należny zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

2. Jeżeli Spółka nie miała takiego obowiązku i czynności zostały błędnie opodatkowane, czy są podstawy do wystawienia faktur wewnętrznych korygujących oraz rozliczenia podatku VAT z tych faktur korygujących w miesiącu wystawienia tych faktur korygujących.

1. Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652) w okresie od dn. 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Podobne ograniczenie dotyczy samochodów osobowych użytkowanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze (art. 3 ust. 6).

W przedstawionym stanie faktycznym podatnik ma zatem ograniczone prawo do odliczenia podatku VAT zarówno w przypadku nabycia samochodu, jak i w przypadku leasingu.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Oznacza to, że co do zasady wszelkie nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT. Wyjątkiem od tej zasady jest regulacja zawarta w art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, zgodnie z którym do dnia 31 grudnia 2013 r. w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

- nie więcej jednak niż odpowiednio 5.000 zł lub 6.000 zł, nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego w przedmiotowym stanie faktycznym w przypadku używania przez pracowników na cele prywatne, samochodów osobowych w stosunku do których nie przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT od zakupu (leasingu), to czynność taka nie podlega opodatkowaniu VAT. Wykładnia celowościowa art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym prowadzi do wniosku, że ograniczenie dotyczy zarówno samochodów stanowiących własność podatnika, jak i samochodów używanych na podstawie umowy najmu, dzierżawy oraz leasingu. Powyższe stanowisko potwierdziło również Ministerstwo Finansów w piśmie z dn. 1 września 2012 r. stwierdzając iż: "(...) wykorzystywanie do celów prywatnych pojazdów samochodowych, użytkowanych w firmie na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy leasingu operacyjnego, z prawem do odliczenia całego podatku VAT od czynszu (raty) podlega opodatkowaniu tym podatkiem zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku wykorzystywania do celów prywatnych samochodów osobowych lub innych pojazdów samochodowych, użytkowanych w firmie na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy leasingu operacyjnego, z prawem do odliczenia 60% kwoty podatku wykazanego na fakturze od czynszu (raty), nie więcej jednak niż 6.000 zł, do dnia 31 grudnia 2013 r. nie stosuje się art. 8 ust. 2, zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.)."

Mając na uwadze powyższe stanowisko podatnika, zgodnie z którym w świetle przedstawionego stanu faktycznego spółka w latach 2011-2013 nie ma obowiązku wykazania podatku VAT należnego zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług od nieodpłatnego użyczenia pracownikom na cele prywatne samochodów osobowych, od których nabycia oraz leasingu przysługuje ograniczone prawo do odliczenia VAT jest w pełni uzasadnione.

2. Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług m.in. w przypadku czynności wymienionych w art. 8 ust. 2 podatnik może wystawić fakturę wewnętrzną (do dn. 31 grudnia 2012 r. podatnik miał obowiązek wystawienia faktury wewnętrznej). Zgodnie z § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2012 r. poz. 1428) fakturę korygującą wystawia się m.in. w przypadku stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Wobec powyższego w ocenie podatnika są podstawy do wystawienia faktur wewnętrznych korygujących.

Artykuł 29 ustawy o podatku od towarów i usług nie stanowi wprost, w którym okresie rozliczeniowym podatnik powinien uwzględnić w rejestrze oraz deklaracji korektę faktury wewnętrznej zmniejszającą VAT należny. Z art. 29 ust. 4a ustawy wynika, że podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano. Stosownie do art. 29 ust. 4c powyższą zasadę stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

W przypadku wystawienia faktury wewnętrznej korygującej należy stwierdzić, iż wystawca faktury jest jednocześnie odbiorcą faktury. Ponieważ taka sytuacja nie została określona wprost w art. 29 ustawy w ocenie podatnika spółka ma prawo do pomniejszenia kwoty podatku VAT należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym wystawiono fakturę wewnętrzną korygującą.

Powyższe stanowisko podzielił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 marca 2012 r., nr IPPP1/443-97/12-2/IGo, z której wynika, iż " (...) wystawca wewnętrznej faktury korygującej może na jej podstawie dokonać obniżenia kwoty podatku należnego. Spółka może zatem wystawić faktury korygujące do uprzednio wystawionych faktur wewnętrznych, co stanowić będzie dla Wnioskodawcy podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego z tego tytułu w rozliczeniu podatku za okres (miesiąc), w którym te faktury zostały wystawione. (...)".

Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej IPPP1-443-1052/11-2/PR z dn. 13 września 2011 r. podzielił stanowisko podatnika w analogicznej sprawie odstępując od uzasadnienia prawnego.

W świetle powyższego stanowisko podatnika jest w pełni zasadne tj. w przedstawionym stanie faktycznym podatnik ma prawo do pomniejszenia podstawy opodatkowania oraz podatku VAT należnego w miesiącu wystawienia faktury wewnętrznej korygującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z art. 8 ust. 2 ustawy - w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r. - nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Powyższy przepis w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 31 marca 2013 r. brzmiał:

"Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

W myśl wskazanego przepisu - w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Powołany art. 8 ust. 2 ustawy, stanowi odwzorowanie definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Jednakże Rzeczpospolita Polska złożyła do Komisji Europejskiej wniosek o uzyskanie derogacji na stosowanie szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a oraz art. 168 Dyrektywy Rady 2006/112/WE w zakresie ograniczenia w odliczaniu podatku naliczonego od niektórych pojazdów samochodowych oraz braku konieczności rozliczania podatku od towarów i usług w przypadku wykorzystywania tych pojazdów do celów prywatnych. Projekt stosownej decyzji "derogacyjnej" Komisja Europejska przedstawiła dnia 7 czerwca 2010 r.

W dniu 27 września 2010 r. Rada przyjęła decyzję upoważniającą Rzeczpospolitą Polską do wprowadzenia szczególnego środka stanowiącego odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (decyzja nr 2010/581/WE opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24).

Zgodnie z art. 3 ww. decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 26 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje uprawniona do nietraktowania jako świadczenie usług za wynagrodzeniem prywatnego wykorzystania przez podatnika lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż prowadzona przez podatnika działalność, pojazdu, do którego stosuje się ograniczenie, o którym mowa w art. 1 niniejszej decyzji.

Jak stanowi art. 1 powołanej decyzji Rady, w ramach odstępstwa od art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rzeczpospolita Polska zostaje niniejszym uprawniona do ograniczenia do 60% prawa do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 PLN. Ograniczenie to ma zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych, innych niż pojazdy osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W celu realizacji postanowień ww. decyzji Rady, w art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652) ustawodawca krajowy wprowadził zapis, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., nie stosuje się art. 8 ust. 2 ustawy zmienionej w art. 1, w przypadku wykorzystywania przez podatnika samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Natomiast na podstawie art. 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 102, poz. 585), powołany wyżej przepis art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym otrzymał brzmienie: "Do dnia 31 grudnia 2012 r. w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 r., zgodnie z zapisem w ust. 8 pkt 1, wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia z wyjątkiem jednak m.in. cytowanego wyżej przepisu art. 6, który wszedł w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 stycznia 2011 r.

Podkreślić należy, iż na podstawie art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456), w cytowanej ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) z dniem 1 stycznia 2013 r. ustawodawca wprowadził zmiany, zgodnie z którymi użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 tej ustawy wyrazy "31 grudnia 2012 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2013 r.".

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje, że do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, przepis art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, przy nabyciu których kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% lub 60% kwoty podatku:

A zatem od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., czynność polegająca na wykorzystywaniu przez podatnika, na cele niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało w części prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług w konsekwencji czego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W związku z prowadzoną działalnością Spółka zawarła umowy leasingu, których przedmiotem są samochody osobowe. Przedmiotowe samochody osobowe są również udostępniane nieodpłatnie pracownikom Spółki dla ich celów osobistych, przy czym prowadzona jest szczegółowa ewidencja, z której wynika m.in. liczba kilometrów przejechanych do celów prywatnych. Spółce, zgodnie z przepisami ustawy o VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego do wysokości 60% kwoty podatku określonej w fakturze zakupu lub fakturach dokumentujących nabycie usługi leasingu tych samochodów, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy na tle tak przedstawionego stanu sprawy sprowadzają się do kwestii związanej z opodatkowaniem oddania w nieodpłatne używanie ww. samochodów osobowych w przypadku, gdy Spółce nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu tych samochodów.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnianie pracownikom do celów prywatnych przedmiotowych samochodów osobowych, które Spółka wykorzystuje na podstawie umowy leasingu - z uwagi na treść art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Ww. artykuł do dnia 31 grudnia 2012 r. miał brzmienie: "W przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze."

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Na podstawie § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z ust. 3 powołanego przepisu, faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej. Przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 8 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących (§ 14 ust. 4 cyt. rozporządzenia).

W myśl § 24 ust. 1 powołanego rozporządzenia, przepisy § 5, 9-14, 16, 17, 21 i 22 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

Faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku (§ 24 ust. 2 cyt. rozporządzenia).

Powołane wyżej rozporządzenie obowiązujące od dnia 3 kwietnia 2011 r. poprzedzone było rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), w którym analizowane przepisy miały tożsame brzmienie.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do ust. 4 ww. artykułu, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29 ust. 4a ustawy o VAT).

Na mocy art. 29 ust. 4b ww. ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy o VAT).

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w przypadku faktur wewnętrznych, jak i faktur wewnętrznych korygujących wystawca faktury nie przesyła jej do żadnego innego podmiotu. Nie może zatem otrzymać potwierdzenia odbioru wewnętrznej faktury korygującej.

Tak więc w przypadku wystawienia korekty do faktury wewnętrznej (wystawionej w trybie art. 106 ust. 7 ustawy o VAT), wystawca korekt faktur wewnętrznych jest równocześnie ich odbiorcą, co powoduje, że data wystawienia korekt faktur wewnętrznych jest jednocześnie datą potwierdzenia ich odbioru.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż w latach 2011-2013 r. Spółka wystawiała faktury wewnętrzne z tytułu nieodpłatnego użyczenia pracownikom do celów prywatnych samochodów osobowych, użytkowanych przez Spółkę na podstawie umowy leasingu. W chwili obecnej, z uwagi na fakt, iż opodatkowanie ww. nieodpłatnej usługi użyczenia pracownikom samochodów osobowych, od których nabycia i leasingu przysługuje ograniczone prawo do odliczenia, nie wynika z obowiązujących przepisów, Wnioskodawca zamierza zmniejszyć podatek VAT należny na podstawie faktur korygujących.

Jak wykazano w odpowiedzi na pytanie 1, nieodpłatne udostępnianie pracownikom do celów prywatnych samochodów osobowych, które Spółka wykorzystuje na podstawie umowy leasingu - z uwagi na treść art. 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów stwierdzić należy, że Spółka ma prawo do skorygowania wystawionych wcześniej faktur wewnętrznych poprzez wystawienie wewnętrznych faktur korygujących W przypadku faktur wewnętrznych, gdzie wystawca jest równocześnie nabywcą, nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia otrzymania korekty faktury, o którym mówi art. 29 ust. 4a ustawy o VAT. Wniosek ten wynika z istoty faktur wewnętrznych, które zgodnie z § 24 ust. 2 ww. rozporządzenia można wystawić w jednym egzemplarzu. Wystawionej faktury wewnętrznej podatnik nie przekazuje kontrahentowi, tylko zachowuje wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku.

Wobec powyższego, Wnioskodawca wystawiając wewnętrzną fakturę korygującą jest równocześnie jej odbiorcą, co powoduje, że data wystawienia korekty faktury wewnętrznej jest jednocześnie datą potwierdzenia odbioru.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że Spółka ma prawo wstawić faktury korygujące do uprzednio wystawionych faktur wewnętrznych. Przedmiotowe faktury korygujące stanowić będą dla Wnioskodawcy podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym zostaną wystawione.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, natomiast w zakresie stanu faktycznego wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie - interpretacja indywidualna nr IPPP1/443-692/13-2/AS.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.