IPPP1/443-687/13-2/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 15 lipca 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodu osobowego - jest prawidłowe.

W dniu 15 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o., dalej "Spółka" jest podmiotem świadczącym usługi w branży informatycznej.

Dodatkowo, przedmiotem działalności Spółki jest także działalność gospodarcza polegająca na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek (PKD 71.11.Z) oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli (PKD 77.12.Z). Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t.

Obecnie, Spółka planuje zawrzeć z leasingodawcą dodatkową umowę, która spowoduje przekwalifikowanie leasingu operacyjnego na leasing finansowy. Nowa umowa będzie spełniała wszelkie wymagania przewidziane w art. 17f ust. 1 ustawy o CIT, tj. będzie zawarta na czas oznaczony, a suma ustalonych opłat leasingowych, pomniejszona o należny podatek VAT, będzie odpowiadała co najmniej wartości początkowej środka trwałego (samochodu osobowego). Jednocześnie umowa będzie zawierała postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający tj. Spółka.

Po dokonaniu powyżej opisanej operacji zmiany leasingu operacyjnego na leasing finansowy, Spółka w trakcie trwania umowy leasingu finansowego, zamierza zawrzeć umowę najmu pojazdu na okres dłuższy niż 6 miesięcy, nie krótszy jednak od okresu trwania umowy leasingowej, w zamian za umówiony czynsz, który będzie powiększony o kwotę należnego podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przedstawionych okoliczności faktycznych, Spółka będzie mogła skorzystać z odliczenia kwoty podatku VAT w pełnej wysokości na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (dalej: Ustawa) wynikającej z faktur wystawionych przez firmę leasingową.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nabędzie prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającej z faktur wystawionych przez firmę leasingową.

Mając, na uwadze fakt, iż przedmiotem działalności Spółki jest wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (PKD 77.11.Z), Spółka przeznaczając leasingowany samochód na cele wynajmu, będzie uprawniona do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego, wynikającej z faktur VAT wystawionych przez firmę leasingową.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego w kontekście samochodów osobowych, regulowane jest obecnie ustawą. Zgodnie z jej przepisami, podatnicy mogą odliczać pełną kwotę podatku naliczonego, gdy przedmiotem działalności podatnika jest m.in. oddanie w odpłatne używanie samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W związku z tym, że przedmiotem działalności Spółki jest m.in. wynajem i dzierżawa samochodów, a leasingowany samochód będzie wyłącznie przeznaczony na cele najmu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, Spółka nabędzie prawo do pełnego odliczenia kwot podatku naliczonego, wynikających z faktur wystawianych przez firmę leasingową.

Dodatkowo, Spółka stoi na stanowisku, iż ze względu na to, że Spółka nie będzie faktycznym użytkownikiem samochodu, ocena stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę nie może być dokonywana w kontekście art. 3 ust. 6 Ustawy. Zgodnie bowiem z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl) pojęcie "użytkować" oznacza "korzystać z czegoś", "korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek, "używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, ale mając jednocześnie obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia". W konsekwencji, w ocenie Spółki, Spółka nabędzie prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez firmę leasingową na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7b Ustawy.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 października 2009 r. sygn. IPPP1-443-840/09-2/JB (co prawda interpretacja została wydana w innym stanie prawnym, natomiast Spółka podkreśla, iż obecnie obowiązujące przepisy mają analogiczne brzmienie), w której stwierdzono, iż "biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania uregulowania zawarte w art. 86 ust. 3 ust. 7 ustawy, gdyż w świetle przytoczonej definicji pojęcia "użytkować", Wnioskodawca nie będzie użytkownikiem samochodów osobowych. Zastosowanie znajdzie natomiast przepis art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. b ustawy, na mocy którego Wnioskodawcy będzie przysługiwać pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu leasingu samochodu osobowego, wynikającego z faktur VAT dokumentujących raty leasingowe, wystawionych przez leasingodawcę. Warunkiem odliczenia podatku naliczonego w pełnej kwocie jest, jak wyraźnie wynika z powyższego uregulowania, aby taki pojazd był przeznaczony wyłącznie do odpłatnego używania na podstawie umów wymienionych w tym przepisie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w tym zakresie, przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy".

Dodatkowo, Spółka chciałaby poinformować, iż w dniu 5 grudnia 2012 r. otrzymała indywidualną interpretację (sygn. IPPP1/443-823/12-2/ISz) w zakresie pełnego prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur wystawionych przez leasingodawcę, w przypadku leasingu operacyjnego samochodu osobowego, przeznaczonego na wynajem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabyciem oraz użytkowaniem samochodów osobowych i pojazdów samochodowych, jak i nabyciem paliwa do ich napędu, regulują odpowiednio zapisy art. 3 i art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) (dalej: ustawa nowelizująca).

Podkreślić należy, że okres obowiązywania cyt. przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. wydłużony został do 31 grudnia 2013 r.

W myśl bowiem art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z dnia 24 grudnia 2012 r., poz. 1456), w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 585) wprowadza się następujące zmiany: użyte w art. 3 w ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz w art. 7 wyrazy "31 grudnia 2012 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2013 r.".

Zatem w okresie od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. odliczanie podatku VAT w ww. zakresie odbywa się na zasadach analogicznych jak w 2012 r. i regulowane jest przepisami art. 3-6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.).

Na podstawie art. 3 ust. 1 omawianego artykułu, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 ww. ustawy o zmianie ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)" lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób.

Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a i b ww. ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia samochodu osobowego przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy lub przeznaczenie go do odsprzedaży.

Z treści wniosku wynika, iż przedmiotem działalności Spółki jest także działalność gospodarcza polegająca na wynajmie i dzierżawie samochodów osobowych i furgonetek oraz wynajem i dzierżawa pozostałych pojazdów samochodowych z wyłączeniem motocykli. Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego, której przedmiotem jest samochód osobowy o dopuszczalnej masie całkowitej nie przekraczającej 3,5 t. Obecnie, Spółka planuje zawrzeć z leasingodawcą dodatkową umowę, która spowoduje przekwalifikowanie leasingu operacyjnego na leasing finansowy. Nowa umowa będzie spełniała wszelkie wymagania przewidziane w art. 17f ust. 1 ustawy o CIT, tj. będzie zawarta na czas oznaczony, a suma ustalonych opłat leasingowych, pomniejszona o należny podatek VAT, będzie odpowiadała co najmniej wartości początkowej środka trwałego (samochodu osobowego). Jednocześnie umowa będzie zawierała postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający tj. Spółka.

Po dokonaniu powyżej opisanej operacji zmiany leasingu operacyjnego na leasing finansowy, Spółka w trakcie trwania umowy leasingu finansowego, zamierza zawrzeć umowę najmu pojazdu na okres dłuższy niż 6 miesięcy, nie krótszy jednak od okresu trwania umowy leasingowej, w zamian za umówiony czynsz, który będzie powiększony o kwotę należnego podatku VAT.

Ponadto w uzasadnieniu własnego stanowiska w sprawie Wnioskodawca wskazuje, że "ze względu na to, że Spółka nie będzie faktycznym użytkownikiem samochodu, ocena stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę nie może być dokonywana w kontekście art. 3 ust. 6 Ustawy. Zgodnie bowiem z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl) pojęcie "użytkować" oznacza "korzystać z czegoś", "korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek", "używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, ale mając jednocześnie obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia"."

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Z brzmienia tego przepisu wynika, iż zawarte w jego treści ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Powyższe oznacza, że przepis ten nie będzie miał zastosowania w sytuacji wskazanej w art. 3 ust. 2 tej ustawy, a zatem również w sytuacji gdy podatnik użytkujący samochód osobowy, na podstawie umowy leasingu, wykorzystuje go, w ramach prowadzonej w zakresie wynajmu działalności gospodarczej, przez okres co najmniej 6 miesięcy wyłącznie w tym celu.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy wskazać, iż skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów a samochód osobowy, który zamierza użytkować na podstawie umowy leasingu, zamierza wykorzystywać w celu wynajmu, przy czym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy wyłącznie w tym celu, zatem ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej nie będzie miało zastosowania.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z treści wniosku - przedmiotowy samochód osobowy przeznaczony jest do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu na okres nie krótszy niż sześć miesięcy, zgodnie ze stanowiskiem zaprezentowanym przez Spółkę, przysługuje jej prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT otrzymanych w związku z jego leasingiem, na podstawie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, o ile nie zachodzą okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.