IPPP1/443-672/14-2/IGo

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2014 r. (data wpływu 12 czerwca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku dla usług opracowania dokumentacji projektowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku dla usług opracowania dokumentacji projektowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma w ramach swojej działalności świadczy usługi:

* zarządzania i nadzoru inwestorskiego nad robotami budowlanymi w obszarze infrastruktury drogowej, kolejowej, sanitarnej, wodnej;

* projektowania, w tym studia, koncepcje, projekty budowlane i wykonawcze oraz uzgodnienia projektowe;

* konsultingu technicznego, obejmującego m.in. opracowywanie dokumentacji przetargowej, doradztwo i ewaluacje projektów.

E. Sp. z o.o. zawarła umowę z Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o. - wykonanie opracowania kompletnej dokumentacji projektowej ze wszystkimi wymaganymi uzgodnieniami, wnioskami, decyzjami do pozwolenia na budowę włączenie dla zadania pod nazwą "....". Umowa została zawarta na okres 6 miesięcy.

Do zadań firmy E. jest sporządzenie wszelkiej dokumentacji projektowej i innych dokumentów wymaganych umową. Przekazanie dokumentacji odbywa się etapami i potwierdzone jest protokołem zdawczo-odbiorczym podpisanym przez przedstawicieli Stron umowy. Natomiast przyjęcie dokumentacji bez zastrzeżeń potwierdzone zostaje protokołem z rady technicznej Zamawiającego. Podstawę do wystawienia faktury VAT zgodnie z umową stanowi protokół z rady technicznej Zamawiającego.

E. przekazał dokumentację protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 30 stycznia 2014 r. Natomiast protokołem z rady technicznej z dnia 19 lutego 2014 r. otrzymało potwierdzenie zatwierdzenia prawidłowości przekazanych dokumentów. W związku z tym, E. wystawiło fakturę z datą wykonania usługi 19 lutego 2014 r. i z datą wystawienia faktury 19 lutego 2014 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek podatkowy powstaje w chwili przekazania dokumentacji technicznej protokołem zdawczo-odbiorczym z 30 stycznia 2014 r., czy w dniu 19 lutego 2014 r. protokołem przyjęcia dokumentacji z rady technicznej Zamawiającego w dniu 19 lutego 2014 r.

Zdaniem wnioskodawcy

Zdaniem E. usługi należy uznać za wykonane po spełnieniu wszystkich wymagań zawartych w umowie, a więc w dniu podpisania protokołu z rady technicznej Zamawiającego potwierdzającego przyjęcie dokumentacji bez zastrzeżeń, czyli 19 lutego 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Istotą stosunku świadczenia jest każde zachowanie się na rzecz innej osoby (podmiotu). Świadczenie jest zatem dwustronnym stosunkiem prawnym i wymaga podmiotu pełniącego rolę odbiorcy (konsumenta świadczenia, nabywcy usługi) oraz podmiotu świadczącego (wykonującego czynności, świadczącego usługę). Tak więc określone ustawą o podatku od towarów i usług "świadczenie na rzecz" obejmuje świadczenie na rzecz skonkretyzowanych, a nawet zindywidualizowanych podmiotów (ostatecznych konsumentów).

Jak wynika z art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że strony w umowach zobowiązaniowych mogą stosunek cywilnoprawny ukształtować według własnego uznania. Jedynym ograniczeniem w dowolności kształtowania stosunku prawnego objętego umową jest warunek by tak skonstruowany stosunek prawny nie sprzeciwiał się jego właściwości oraz ustawie lub zasadom współżycia społecznego. Zaznaczyć należy, że strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane.

Z dniem 1 stycznia 2014 r. weszły w życie przepisy dotyczące m.in. powstania obowiązku podatkowego wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw. Art. 1 pkt 17 ustawy zmieniającej, z dniem 1 stycznia 2014 r. wprowadził do obecnie obowiązującej ustawy o VAT art. 19a, zaś art. 1 pkt 50 - art. 106a-106q.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę (art. 19a ust. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106i ust. 1 ustawy o VAT fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 106i ust. 7 znowelizowanej Ustawy o VAT, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed 1) dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usług; 2) otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę - wykonanie opracowania kompletnej dokumentacji projektowej ze wszystkimi wymaganymi uzgodnieniami, wnioskami, decyzjami do pozwolenia na budowę włączenie dla zadania pod nazwą "...".

Do zadań firmy X jest sporządzenie wszelkiej dokumentacji projektowej i innych dokumentów wymaganych umową. Przekazanie dokumentacji odbywa się etapami i potwierdzone jest protokołem zdawczo-odbiorczym podpisanym przez przedstawicieli Stron umowy. Natomiast przyjęcie dokumentacji bez zastrzeżeń potwierdzone zostaje protokołem z rady technicznej Zamawiającego. Podstawę do wystawienia faktury VAT zgodnie z umową stanowi protokół z rady technicznej Zamawiającego.

E. przekazał dokumentację protokołem zdawczo-odbiorczym z dnia 30 stycznia 2014 r. Natomiast protokołem z rady technicznej z dnia 19 lutego 2014 r. otrzymało potwierdzenie zatwierdzenia prawidłowości przekazanych dokumentów. W związku z tym, X wystawiło fakturę z datą wykonania usługi 19 lutego 2014 r. i z datą wystawienia faktury 19 lutego 2014 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy obowiązek podatkowy powstaje w chwili przekazania dokumentacji technicznej protokołem zdawczo-odbiorczym z 30 stycznia 2014 r., czy w dniu 19 lutego 2014 r. z protokołem przyjęcia dokumentacji z rady technicznej Zamawiającego.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz elementy stanu faktycznego wskazać należy, że w niniejszej sprawie moment powstania obowiązku podatkowego wyznacza art. 19a ust. 1 ustawy. W myśl powołanej normy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi. O wykonaniu świadczonych przez Wnioskodawcę usług będzie decydować faktyczne wykonanie tych usług wynikające z charakteru świadczenia.

Ze złożonego wniosku wynika, że do zadań firmy należy sporządzenie wszelkiej dokumentacji projektowej ze wszystkimi wymaganymi uzgodnieniami, wnioskami, decyzjami do pozwolenia na budowę włączenie dla zadania pod nazwą "...". Przekazanie dokumentacji odbywa się etapami i potwierdzone jest protokołem zdawczo-odbiorczym podpisanym przez przedstawicieli Stron umowy. Natomiast przyjęcie dokumentacji bez zastrzeżeń potwierdzone zostaje protokołem z rady technicznej Zamawiającego.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że moment powstania obowiązku podatkowego należy utożsamiać z chwilą przyjęcia dokumentacji bez zastrzeżeń co potwierdzone zostaje protokołem z rady technicznej Zamawiającego (w omawianej sprawie 19 lutego 2014 r.). Jak wynika z umowy zawartej pomiędzy stronami przyjęcie dokumentacji bez zastrzeżeń przez Zamawiającego stanowi jedynie pokwitowanie spełnienia świadczenia, potwierdza jego wykonanie, jednak nie determinuje powstania obowiązku podatkowego. Data akceptacji protokołu przez Zamawiającego nie stanowi daty faktycznego wykonania danego zakresu prac. Analogicznie moment przekazania dokumentacji technicznej protokołem zdawczo-odbiorczym do Zamawiającego (w omawianej sprawie 30 stycznia 2014 r.) nie będzie mógł być uznany za moment powstania obowiązku podatkowego. Zawarta przez Strony umowa zobowiązuje Spółkę do przekazania dokumentacji Zamawiającemu jednak, w chwili dostarczenia dokumentacji i podpisania protokołów nie dochodzi do faktycznego wykonania usług. Zwłaszcza, że terminy sporządzenia protokołów, przekazania do Zamawiającego oraz ich akceptacji różnią się od siebie - odbiegają od siebie - co może powodować nieuprawnione przesunięcie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Forma, sposób i rodzaj dokumentu potwierdzającego wykonanie usług, co do zasady, powinny być określone w umowie łączącej strony. Przyjętą przez strony praktyką jest podpisywanie protokołów zdawczo-odbiorczych, odbiorczych czy przyjęcia, potwierdzających wykonanie całości lub części prac przez wykonawcę. Z protokołu wynika zazwyczaj, kto i jakie prace wykonał, kiedy zostały wykonane oraz kiedy zostały przyjęte przez drugą stronę. Protokół zdawczo-odbiorczy, odbiorczy czy przyjęcia potwierdza więc fakt wykonania tych usług i stanowi podstawę do rozliczenia finansowego między stronami umowy, jednak nie przesądza o terminie i zakresie ich wykonania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że momentem powstania obowiązku podatkowego z tytułu realizacji przez Wnioskodawcę jednego z etapów usługi wykonania i przekazania dokumentacji projektowej związanej z zadaniem pod nazwą "...", będzie stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy moment jej wykonania, który nie jest tożsamy z chwilą przekazania dokumentacji, czy jej zatwierdzenia, tylko moment sporządzenia wymaganej dokumentacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.