IPPP1/443-65/08-02b/AW - Czy utrata przez Spółkę statusu przedstawiciela podatkowego ma wpływ na prawidłowość rozliczeń jej klientów w zakresie VAT do czasu ustanowienia nowego przedstawiciela podatkowego?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2008 r. (data wpływu 16 stycznia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczonych usług przedstawicielstwa podatkowego ustanowionego przy wykorzystaniu nieaktualnego zaświadczenia wydanego przez organ podatkowy - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 stycznia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczonych usług przedstawicielstwa podatkowego ustanowionego przy wykorzystaniu nieaktualnego zaświadczenia wydanego przez organ podatkowy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

XXX Sp. z o.o. (Spółka") świadczy na rzecz podatników nieposiadających siedziby (zamieszkania) ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Wspólnoty, a zobowiązanych do rejestracji w Polsce dla celów podatku VAT, usługi przedstawiciela podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 7-9 ustawy o VAT.

Pismem z dnia 23 października 2007 r. Spółka wystąpiła do Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego ("Naczelnik") z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w § 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie przedstawiciela podatkowego, potwierdzającego, że Spółka spełnia warunki przewidziane w art. 15 ust. 8 ustawy o VAT oraz w § 2 rozporządzenia.

Postanowieniem z dnia 29 października 2007 r. Naczelnik odmówił wydania zaświadczenia. Odmowę uzasadniono faktem, że należność podatkowa za lipiec 2007 r. w podatku dochodowym od osób prawnych została zrealizowana po ustawowym terminie płatności. Podatek w kwocie 8.739 zł. został zapłacony wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 20 zł. w dniu 27 sierpnia 2007 r. (termin ustawowy upłynął 20 sierpnia 2007 r.). Naczelnik stwierdził, że Spółka nie spełnia warunku, o którym mowa w § 2 pkt 2 rozporządzenia, w związku z czym nie jest możliwe wydanie zaświadczenia o treści wnioskowanej przez Spółkę.

Umowy, w których Spółka została ustanowiona przedstawicielem podatkowym, zostały podpisane przed dniem 21 sierpnia 2007 r. W dniu ich podpisania Spółka spełniała warunki przewidziane w § 2 rozporządzenia co potwierdzały zaświadczenia przedstawiane przy podpisywaniu umowy w formie aktu notarialnego.

Jednak w jednym przypadku klient (podatnik) został skutecznie zarejestrowany przez właściwy organ podatkowy jako podmiot reprezentowany przez Spółkę na podstawie umowy podpisanej juz po dniu 21 sierpnia 2007 r. lecz przed otrzymaniem postanowienia z dnia 29 października 2007 r. (osoba reprezentująca Spółkę przedstawiła zaświadczenie wystawione w czerwcu 2007 r. w przekonaniu, że jest ono aktualne).

Spółka zwraca się o udzielenie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego w zakresie określonym poniżej jako osoba zainteresowana w rozumieniu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Jako przedstawiciel podatkowy podatników zagranicznych zarejestrowanych w Polsce dla celów VAT, posiada niewątpliwy interes prawny w uzyskaniu takiej interpretacji w odniesieniu do wskazanych pytań.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Zdaniem Spółki, może ona kontynuować świadczenie usług przedstawiciela podatkowego na rzecz klienta (podatnika), z którym umowa została zawarta po dniu 21 sierpnia 2007 r., a który został zarejestrowany dla celów VAT przez właściwy organ podatkowy, jako podatnik reprezentowany przez Spółkę. Zgodnie z § 3 ust. 3 rozporządzenia, kopię umowy o ustanowienie przedstawiciela podatkowego, wraz z kopią zaświadczenia o spełnianiu warunków określonych w § 2 rozporządzenia, należy złożyć do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście (tj. urzędu właściwego dla rejestracji zagranicznych podatników reprezentowanych przez Spółkę). Jak wskazano w stanie faktycznym, w przypadku przedmiotowej umowy osoba reprezentująca Spółkę przedstawiła zaświadczenie wydane w czerwcu 2007 r. w przeświadczeniu, że jest ono wciąż aktualne. W oparciu o przedstawione zaświadczenie została zawarta umowa w formie aktu notarialnego, a Naczelnik zarejestrował klienta Spółki jako podatnika VAT czynnego, którego przedstawicielem podatkowym w rozumieniu art. 15 ust. 7-9 ustawy o VAT jest Spółka. Skoro zatem zaświadczenie przedstawione przez Spółkę zostało zaakceptowane przez właściwy organ podatkowy dla celów rejestracji klienta (podatnika), fakt, że umowa została zawarta po dniu 20 sierpnia 2007 r. (dniu upływu terminu płatności zaliczki na p.d.o.p. za lipiec 2007 r.) nie ma, zdaniem Spółki, znaczenia z punktu widzenia możliwości świadczenia przez nią usług przedstawiciela podatkowego na rzecz tego klienta. Konsekwentnie, może ona w dalszym ciągu świadczyć na jego rzecz usługi przedstawiciela podatkowego.

Ad. 2 Zdaniem Spółki, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie Nr 1, utrata przez Spółkę statusu przedstawiciela podatkowego klienta (podatnika) skutkuje wyłączeniem solidarnej odpowiedzialności Spółki za jego zobowiązania podatkowe. Powyższa konkluzja wprost wynika z art. 15 ust. 9 ustawy o VAT, który stwierdza, iż przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązanie podatkowe podatnika, którego reprezentuje. Jeśli uznać, że Spółka ze względu na nieterminowe uregulowanie podatku za lipiec 2007 r. traci prawo do świadczenia usług przedstawiciela podatkowego na rzecz klienta, i nie reprezentuje już klienta jako przedstawiciel podatkowy, brak jest przesłanek dla solidarnej odpowiedzialności Spółki za jego zobowiązania podatkowe. Jeśli jednak, zgodnie ze stanowiskiem Spółki uznać, że może ona kontynuować świadczenie usług przedstawiciela podatkowego na rzecz klienta, o którym mowa w pytaniu Nr 1, zdaniem Spółki, jako przedstawiciel podatkowy będzie w dalszym ciągu ponosił solidarną odpowiedzialność za jego zobowiązania podatkowe.

Ad. 3 Zdaniem Spółki, w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie Nr 1:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą", podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Artykuł 15 ust. 7-9 ustawy podaje, iż podatnicy, o których mowa w ust. 1, nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, podlegający obowiązkowi zarejestrowania się jako podatnicy VAT czynni, o których mowa w art. 96 ust. 4, są obowiązani ustanowić przedstawiciela podatkowego. Przedstawicielem podatkowym może być osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, posiadające siedzibę na terytorium kraju, lub osoba fizyczna posiadająca stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju. Przedstawiciel podatkowy odpowiada solidarnie z podatnikiem za zobowiązanie podatkowe podatnika, którego reprezentuje. Zgodnie z dyspozycja art. 15 ust. 10 pkt 1 ustawy Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi dodatkowe warunki, jakie musi spełniać podmiot, który może być ustanowiony przedstawicielem podatkowym, tryb ustanawiania przedstawiciela podatkowego, a także czynności, jakie może on wykonywać, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego rozliczenia podatku przez podmioty nieposiadające siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju.

Zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego (Dz. U. z 2004. Nr 66, poz. 609) - zwanego dalej "rozporządzeniem", osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, osoba fizyczna może zostać ustanowiona jako przedstawiciel podatkowy, o którym mowa w art. 15 ust. 7-9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jeżeli łącznie spełnia następujące warunki:

Przedstawiciela podatkowego na podstawie § 3 rozporządzenia ustanawia się w drodze umowy w formie aktu notarialnego zawartej pomiędzy podatnikiem a podmiotem wymienionym w § 2, który przedłożył podatnikowi zaświadczenie organu podatkowego o spełnieniu warunków, o których mowa w art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w § 2. Umowa, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności nazwę lub imię i nazwisko podatnika, adres jego siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności lub miejsca zamieszkania za granicą, dane identyfikacyjne podmiotu wymienionego w § 2, który jest ustanawiany przedstawicielem podatkowym, w tym numer identyfikacji podatkowej, nazwę lub imię i nazwisko, adres jego siedziby lub w przypadku osób fizycznych adres miejsca zamieszkania oraz adres, pod którym będzie prowadzona i przechowywana dokumentacja i ewidencja podatnika dla celów podatku od towarów i usług. Odpis umowy wraz z kopią zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, należy złożyć do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście.

Jeżeli przedstawiciel podatkowy przestaje spełniać warunki, o których mowa w § 2, obowiązany jest on pisemnie powiadomić o tym podatnika, dla którego został ustanowiony - § 4 rozporządzenia.

Przedstawiciel podatkowy zgodnie z § 5 rozporządzenia, obowiązany jest do wypełniania obowiązków podatnika, którego jest przedstawicielem, w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług, prowadzenia i przechowywania dokumentacji oraz ewidencji dla potrzeb tego podatku, oraz do wykonywania innych czynności wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli zostały wymienione w umowie, o której mowa w § 3.

Z analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy usługi przedstawicielstwa podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 7-9 ustawy. Aby wykonywać usługi przedstawicielstwa podatkowego Podatnik winien spełnić łącznie wszystkie dyspozycje określone w § 2 rozporządzenia. Jedną z tych dyspozycji jest wymóg terminowego rozliczania podatku od towarów i usług oraz innych podatków w okresie ostatnich 24 miesięcy. Dla potwierdzenia powyższego należy przedstawić aktualne zaświadczenie z właściwego organu podatkowego. W rozpatrywanym przypadku Wnioskodawca dla zawarcia umowy przedstawicielstwa podatkowego posłużył się nieaktualnym zaświadczeniem, które nie odzwierciedlało faktycznego stanu zobowiązań podatkowych Spółki. W dniu podpisywania umowy Wnioskodawca miał już jednodniowe opóźnienie w płatności należności podatkowej za miesiąc lipiec 2007 r. w podatku dochodowym od osób prawnych (termin płatności upłynął 20 sierpnia 2007 r.). Wnioskodawca jako podmiot świadczący usługi przedstawicielstwa podatkowego naruszył obowiązek regulowania terminowo należności podatkowych w okresie ostatnich 24 miesięcy (§ 2 pkt 2 rozporządzenia), a dla zawarcia umowy posłużył się nieaktualnym zaświadczeniem i w związku z powyższym nie powinien zostać ustanowiony przedstawicielem podatkowym danego klienta oraz świadczyć na jego rzecz usług przedstawicielstwa podatkowego. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia powyższej sprawy ma fakt, iż Drugi Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście zarejestrował klienta Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego na podstawie zawartego aktu notarialnego oraz załączonego nieaktualnego zaświadczenia.

Na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz powołanych wyżej przepisów należy wskazać, iż w zakresie pytania Nr 1 Wnioskodawca formalnie nie uzyskał statusu przedstawiciela podatkowego klienta zawierając umowę w formie aktu notarialnego w sytuacji, w której posiadał zaległości w płatnościach należności podatkowych - § 2 pkt 2 rozporządzenia o czym powinien niezwłocznie powiadomić klienta (w zw. z § 4 rozporządzenia).

Udzielając odpowiedzi na pytanie Nr 2 należy przyjąć, iż Wnioskodawca nie będąc przedstawicielem podatkowym klienta nie jest zobowiązany do solidarnej odpowiedzialności za jego zobowiązania podatkowe - art. 15 ust. 9 ustawy.

Udzielając odpowiedzi na pytanie Nr 3 należy zauważyć, iż obowiązkiem podatnika nieposiadającego siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju, jest ustanowienie przedstawiciela podatkowego. Przepisy prawa podatkowego nie precyzują terminu w jakim podatnik winien ustanowić swojego przedstawiciela. Jednak należy wskazać, iż dla prawidłowego wypełniania obowiązków podatkowych zasadne jest jak najszybsze ustanowienie przedstawiciela reprezentującego interesy podatnika nieposiadającego siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju. Należy wskazać, iż Wnioskodawca formalnie nie uzyskał statusu przedstawiciela podatkowego klienta i zgodnie z obowiązującym prawem podatkowym nie ponosi odpowiedzialności za jego rozliczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.