IPPP1-443-600/07-2/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wystawiania faktur elektronicznych w imieniu dostawcy, dokumentujących transakcje zawierane z nabywcą - jest prawidłowe.

W dniu 28 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie wystawiania faktur elektronicznych w imieniu dostawcy, dokumentujących transakcje zawierane z nabywcą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług polegających na elektronicznym tworzeniu i przetwarzaniu faktur. W zakres usług, wchodzi wystawianie faktur w imieniu i na rzecz dostawcy towarów lub usług (dalej: "Dostawca") oraz dostarczanie ich nabywcy towarów lub usług (dalej: "Nabywca").

Spółka planuje wykonywać powyższe usługi w zakresie fakturowania na rzecz polskich kontrahentów. Faktury te, będą wystawione zgodnie z wymogami wynikającymi z polskich przepisów podatkowych, w tym m.in. w zakresie terminów oraz wymogów formalnych.

Na fakturach będzie znajdować się adnotacja, iż wystawione są przez Spółkę w imieniu Dostawcy. Uprawnienie do wystawiania faktur w imieniu Dostawcy, Spółka planuje oprzeć na uzyskaniu pełnomocnictwa.

Dostawca nie będzie fizycznie wystawiał faktur, ale jedynie dostarczał konieczne dane Spółce. Na podstawie tych danych, Spółka będzie fizycznie sporządzać faktury elektroniczne w imieniu i na rzecz Dostawcy i przesyłać je Nabywcy.

Wystawione faktury będą przechowywane przez Spółkę. Jako miejsce przechowywania Dostawca będzie mógł wskazać alternatywnie: terytorium swojego kraju (Polski), bądź archiwum znajdujące się w kraju siedziby Spółki (tj. Wielka Brytania).

Autentyczność pochodzenia i integralność treści wystawianych, przesyłanych i przechowywanych w formie elektronicznej faktur, będzie zagwarantowana bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego certyfikatu wydanego przez upoważnione władze w Niemczech.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z punktu widzenia ustawy o VAT oraz rozporządzeń wydanych na jej podstawie, Spółka jest podmiotem uprawnionym do wystawiania faktur elektronicznych w imieniu Dostawcy, dokumentujących transakcje zawierane z Nabywcą... W konsekwencji, czy Dostawca, pomimo iż fizycznie nie będzie wystawiał faktur (będzie to robił pełnomocnik - Spółka, która będzie również je przechowywać), będzie spełniał wymogi dotyczące fakturowania, w tym m.in. dotyczące terminowości wystawiania faktur, przechowywania oraz ich poprawności formalnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia przepisów o VAT, Spółka posługując się pełnomocnictwem jest podmiotem uprawnionym do wystawiania faktur elektronicznych w imieniu i na rzecz Dostawcy. W konsekwencji, Dostawca pomimo, iż fizycznie nie będzie wystawiał faktur (będzie to robiła Spółka, która będzie również je przechowywać), będzie spełniał wymogi dotyczące fakturowania, w tym m.in. dotyczące terminowości wystawiania faktur, przechowywania oraz ich poprawności formalnej.

Ustawa o VAT zawiera jedynie ogólną regulację dotyczącą wystawcy faktury. W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), do wystawienia faktur zobowiązani są podatnicy, o których mowa w art. 15. Zgodnie natomiast z art. 15, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Literalna wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem uprawniającym do wystawienia faktury jest bycie podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, czyli podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą. Należy wskazać, iż Dostawca będzie spełniać powyższy warunek.

Ustawa nie wprowadza dalszych wymogów, co do podmiotu wystawiającego fakturę VAT. W kwestii określenia przypadków, w których faktury mogą być wystawiane, odwołuje się natomiast do rozporządzeń.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798; dalej: "Rozporządzenie fakturowe"). Kwestie faktur elektronicznych określa rozporządzenie Ministra Finansów z 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr. 133 poz. 1119; dalej: "Rozporządzenie w sprawie e-faktur").

Zarówno Rozporządzenie fakturowe jak i Rozporządzenie w sprawie e-faktur nie wykluczają sytuacji, w której faktury są wystawiane przez pełnomocnika, w imieniu i na rzecz Dostawcy.

Niezależnie od powyższego, należy podkreślić, iż przepisy krajowe, w tym Rozporządzenie fakturowe i Rozporządzenie w sprawie e-faktur, powinny być interpretowane w zgodzie z regulacjami unijnymi. Wynika to z zasady dokonywania wykładni prawa polskiego w taki sposób, aby jego normom nadawać znaczenie, jakie zapewni mu zgodność z prawem unijnym.

Z powyższego wynika, iż w sytuacjach wątpliwych, krajowe przepisy podatkowe powinny być interpretowane w sposób, który pozwoli spełnić wymogi unijnych dyrektyw.

Wymagania dotyczące faktury elektronicznej określone zostały w Rozdziale 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (dalej: "Dyrektywa") w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Art. 220 Dyrektywy określa przypadki, w których "każdy podatnik upewnia się, że faktura została wystawiona przez niego, nabywcę lub usługobiorcę, lub w jego imieniu i na jego rzecz, przez osobę trzecią". Przy czym zauważyć należy, iż przepis ten odnosi się zarówno do faktur wysławianych w formie pisemnej, jak i w formie elektronicznej.

Zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że brzmienie powyższego przepisu wskazuje, iż przepisy Dyrektywy dopuszczają wystawianie faktur przez osobę trzecią w imieniu i na rzecz innego podmiotu. W konsekwencji należy uznać, że w sytuacji braku jasnych uregulowań na gruncie prawa krajowego w zakresie możliwości wystawiania faktur przez osobę trzecią, należy przyjąć interpretację spójną z treścią Dyrektywy. Oznacza to, iż nie można kwestionować prawa podatnika do wystawiania faktur w imieniu i na rzecz innego podmiotu. Należy także podkreślić, iż przepisy polskiego prawa podatkowego nie zawierają wyłączenia możliwości udzielenia pełnomocnictwa do wystawiania faktur VAT przez osobę trzecią.

Dla porównania, należy zwrócić uwagę, iż przepisy o VAT regulujące obowiązek prowadzenia ewidencji VAT, nie zawierają przeciwwskazań w zakresie scedowania tego obowiązku na osobę trzecią. W praktyce nie ma wątpliwości, że ewidencje te mogą być prowadzone w imieniu i na rzecz podatnika przez osobę trzecią (uprawnione biura rachunkowe, doradcę podatkowego itp.). Jeżeli zatem, bez wątpliwości dopuszcza się możliwość prowadzenia ewidencji na potrzeby VAT przez osobę trzecią zdaniem Spółki, analogicznie możliwość taka istnieje również w przypadku wystawiania faktur.

Należy w tym miejscu podkreślić, iż faktury będą przez Spółkę wyłącznie fizycznie sporządzane i przekazywane Dostawcy, natomiast podstawowe elementy każdej faktury (tj. kwoty na fakturze, stawki podatku) będą ustalane przez Dostawcę i przekazywane Spółce w formie raportu. Spółka nie będzie więc decydowała o merytorycznej zawartości faktury, będzie ją de facto fizycznie przygotowywała i wysyłała do Nabywcy.

W odniesieniu do zasad przechowywania faktur elektronicznych, przepisy Rozporządzenia w sprawie e-faktur regulują wprost możliwość przechowywania faktur elektronicznych poza krajem. Zgodnie z § 6 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie e-faktur, wystawione lub otrzymane w formie elektronicznej faktury mogą być przechowywane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, pod warunkiem uprzedniego poinformowania w formie pisemnej naczelnika urzędu skarbowego oraz naczelnika urzędu celnego właściwego w zakresie podatku akcyzowego, w odniesieniu do podatnika tego podatku, o miejscu ich przechowywania (adresie, a w przypadku gdy adres odnosi się do innego podmiotu niż podmiot, który wystawił lub otrzymał fakturę - również o nazwie tego podmiotu).

Na podstawie przytoczonych powyżej przepisów i mając na uwadze zasadę in dubio contra fiscum (wątpliwości należy rozstrzygać na korzyść podatnika) uznać należy, iż Ustawodawca nie formułuje zakazu wystawiania, przechowywania, czy też przesyłania oraz udostępniania faktur w formie elektronicznej przez osobę trzecią, na rzecz innego podmiotu.

Zdaniem Spółki, nie ma więc podstaw dla uznania, iż Spółka nie jest uprawniona do wystawiania oraz przekazywania Nabywcy faktur elektronicznych w imieniu i na rzecz Dostawcy a także ich przechowywania. W konsekwencji, fizyczne wystawienie faktur przez Spółkę na podstawie udzielnego pełnomocnictwa będzie równoznaczne z ich wystawieniem przez Dostawcę. Jeżeli więc Spółka wystawi fakturę w terminie oraz w formacie wskazanym w przepisach VAT, automatycznie spełnione zostaną wymogi w tym zakresie w stosunku do Dostawcy. Posiada ona również prawo do przechowywania tychże faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.