IPPP1-443-596/07-2/MP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Banku., przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów - jest prawidłowe.

W dniu 30 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.). Do podstawowej jego działalności należy przyjmowanie depozytów pieniężnych i udzielanie kredytów w oparciu o prowadzone rachunki bankowe, depozytowe i kredytowe.

W celu reklamy i promocji swojej działalności wnioskodawca prowadzi działalność marketingową, w tym dokonuje nieodpłatnych przekazań towarów (drobnych upominków) na rzecz klientów/potencjalnych klientów. Dokonuje również nieodpłatnych przekazań towarów na rzecz pracowników, w tym np. nagród rzeczowych pracownikom, w związku z organizacją konkursów na najlepszego sprzedawcę wprowadzanego produktu bankowego, których nabycie sfinansowano ze środków obrotowych firmy.

Większość czynności wykonywanych przez wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności klasyfikowana jest jako usługi pośrednictwa finansowego, które na mocy art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), korzystają ze zwolnienia od podatku VAT. Są to czynności, w związku z którymi wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Ponieważ nie jest możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług na potrzeby prowadzonej działalności, związanych z czynnościami, w stosunku do których wnioskodawczy nie przysługuje oraz w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatek naliczony wynikający z tych zakupów podlega rozliczeniu przy pomocy proporcji ustalonej w oparciu o art. 90 ww. ustawy. Proporcja ta nie przekracza u wnioskodawcy 2%, a więc zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy, nie dokonuje on częściowego odliczania podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług przeznaczonych na cele związane z prowadzoną działalnością.

W związku z powyższym, na podstawie art. 7 ust. 2 i 3 ustawy wnioskodawca nie dokonuje opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, przy nabyciu których nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

* czy wnioskodawca postępuje słusznie nie opodatkowując nieodpłatnego przekazania należących do niego towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w tym na potrzeby reklamy i reprezentacji w sytuacji, gdy nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (częściowego) o kwotę podatku naliczonego od tych czynności.

Zdaniem wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że:

Powyższe stanowisko potwierdzone zostało wyrokiem WSA we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 152/07) oraz wyrokami WSA w Warszawie z dnia 17 sierpnia 2007 r. (sygn. III SA/Wa 984/07), z dnia 5 października 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1255/07) i z dnia 20 listopada 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1268/07). Potwierdzeniem takiej wykładni jest również stanowisko Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 6 lipca 2006 r. (sygn. 1471/NUR2/443-137/1/06/JP).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast w świetle art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z powyższego zapisu wynika, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki wynikające z ww. przepisu:

* nieodpłatne przekazanie towarów nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

* podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi towarami.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 7 ust. 2 cytowanej ustawy jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów jako niepodlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionym stanie faktycznym nieodpłatne przekazywanie należących do wnioskodawcy towarów ma nierozerwalny związek z prowadzoną przez wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Przyjęte przez Stronę rozwiązania mają służyć zwiększeniu poziomu sprzedaży i atrakcyjności oferowanych produktów, pozyskania nowych klientów oraz utrzymania pozycji na rynku.

Znakomita większość czynności wykonywanych przez wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności klasyfikowana jest jako usługi pośrednictwa finansowego, które na mocy art. 43 ust. 1 ustawy (zał. do ustawy nr 4 poz. 3) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Są to czynności, w związku z którymi wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie jakichkolwiek towarów i usług służących wykonywaniu czynności związanych ze świadczeniem przedmiotowych usług.

Ponieważ nie jest możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług związanych z czynnościami, w stosunku do których nie przysługuje oraz w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatek naliczony wynikający z tych zakupów podlega rozliczeniu przy pomocy proporcji ustalonej w oparciu o art. 90 ustawy. Proporcja ta nie przekracza u wnioskodawcy 2%, a więc zgodnie z art. 90 ust. 10 ustawy nie dokonuje on częściowego odliczania podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług przeznaczonych na cele związane z prowadzoną działalnością.

Powyższe oznacza, iż nie zostały spełnione przesłanki, warunkujące zrównanie nieodpłatnego przekazania towarów z odpłatną dostawą towarów. A zatem w przedmiotowej sprawie nie można mówić o nieodpłatnym przekazaniu towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego, mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez Podatnika, nieodpłatne przekazanie towarów na rzecz klientów / potencjalnych klientów oraz pracowników nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powołane przez Stronę wyroki sądowe i interpretacje organów podatkowych są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.