IPPP1/443-591/13-2/MPe

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2013 r. (data wpływu 20 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku VAT w pełnej wysokości z tytułu zakupu pojazdu specjalnego - bankowozu typu C - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku VAT w pełnej wysokości z tytułu zakupu pojazdu specjalnego - bankowozu typu C.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Danuta W. Głównym przedmiotem działalności ZPOW jest przetwórstwo i konserwowanie warzyw i owoców. Z uwagi na rozmiar i charakter prowadzonej działalności firma prowadzi szereg działalności pośrednio lub bezpośrednio związanych z przetwórstwem warzyw, jak na przykład: suszarnie, magazyny, flota samochodowa wykorzystywana generalnie na potrzeby własne, a także współpracuje z innymi kontrahentami, rolnikami. W sezonie zatrudnianych jest na umowę zlecenie szereg osób: do prac przy przetwórstwie, z którymi Wnioskodawca rozlicza się gotówkowo. Gotówkowo wypłacanych jest około 20% wynagrodzeń z tytułu umów o pracę (Wnioskodawca zatrudnia około 1000 pracowników). Gotówką zabezpieczane są również służbowe wyjazdy zagraniczne kierowców firmy dostarczających produkty D. do krajów Unii Europejskiej i doraźne zakupy.

Z uwagi na konieczność częstego przewożenia znacznej ilości gotówki z banku do siedziby firmy oraz do zakładów, Wnioskodawca podjął decyzję o dokonaniu zakupu samochodu specjalnego - bankowozu. W grudniu 2011 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty zaliczki na samochód specjalny - bankowóz marki Mercedes Benz CLS i Wnioskodawca w całości odliczył w tym miesiącu podatek naliczony. Następnie w lutym 2012 r. Wnioskodawca dokonał zapłaty pozostałej części należności i w marcu 2012 r. odliczył w całości podatek naliczony od tej kwoty. Bankowóz został ujęty w ewidencji środków trwałych firmy. Wnioskodawca posiada Certyfikat zgodności z wymogami rozporządzenia MSWiA z dnia 7 września 2010 r. dla bankowozu typu C wydany przez Przemysłowy Instytut Motoryzacji ważny od 24 lutego 2012 r. do 23 lutego 2015 r. dla ww. bankowozu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu nabycia pojazdu specjalnego - bankowozu typu C Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą - w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Ustęp 2 ww. artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy: 1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van; 2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwale, przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków; 3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków; 4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu; 5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy; 6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie; 7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest: a) odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub b) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Załącznik do ustawy nowelizującej zawiera wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5: 1. Agregat elektryczny / spawalniczy, 2. Bankowóz, 3. Do prac wiertniczych, 4. Koparka, koparkospycharka, 5. Ładowarka, 6. Do oczyszczania dróg, 7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych, 8. Pomoc drogowa, 9. Do zimowego utrzymania dróg. 10. żuraw samochodowy, 11. Pogrzebowy.

W objaśnieniu do powyższego załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Należy zauważyć, że ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wskazanych w załączniku do tej ustawy, w którym wymieniony został również bankowóz. Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 906 z późn. zm.), przez "pojazd specjalny" należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniom tej funkcji.

Według § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128), użyte w rozporządzeniu określenie wartości pieniężne oznaczają: a) krajowe i zagraniczne znaki pieniężne, b) czeki, z wyjątkiem czeków zakreślonych, skasowanych lub opatrzonych indosem pełnomocniczym, zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa", "należność do inkasa" lub inną o podobnym charakterze, c) weksle, z wyjątkiem weksli opatrzonych indosem pełnomocniczym zawierającym wzmiankę "wartość do inkasa" lub inną o podobnym charakterze, d) inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę, e) złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców, z wyjątkiem przedmiotów będących muzealiami w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach (Dz. U. z 1997 r. Nr 5, poz. 24 z późn. zm.). Stosownie do pkt 3 tego paragrafu, transport wartości pieniężnych to przewożenie lub przenoszenie wartości pieniężnych poza obiektami przedsiębiorcy lub innej jednostki organizacyjnej. Zgodnie z pkt 15 ww. paragrafu, bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C (...). W myśl § 10 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia, wymagania techniczne dla bankowozu typu C określa załącznik nr 5 do rozporządzenia. Zgodnie z powyższym załącznikiem, bankowóz tego typu powinien być wyposażony w: 1. pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy "D" w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1; 2. immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej "dyrektywą 74/61/EWG", lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej "regulaminem nr 116 EKG ONZ", 3. modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości: a) funkcję "panika" włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego, b) rezerwowe zasilanie, c) dodatkową syrenę alarmową, d) czujniki ochrony wnętrza, e) blokadę pracy silnika, f) tryb serwisowy, g) sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów; 4. monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu, 5. system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o: a) położeniu i prędkości pojazdu, b) otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego, c) stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego, d) włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu, 6. oświetlenie przedziału z pojemnikami.

Pojazd ten spełnia cechy pozwalające uznać go za pojazd specjalny i jest on wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Jest on wykorzystywany do transportu własnych środków pieniężnych na wynagrodzenia dla pracowników, należności dla kontrahentów. Ponadto służy on do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, gdyż firma Wnioskodawcy świadczy odpłatnie usługi transportu środków pieniężnych i w chwili obecnej zawarte są trzy umowy na świadczenie takich usług. Transport środków pieniężnych odbywa się zazwyczaj w składzie: kierowca, osoba z uprawnieniami do ochrony mienia z pozwoleniem na broń i osoba upoważniona do odbioru gotówki z banku. Po dokonaniu zamówienia środków pieniężnych na konkretny dzień organizowany jest konwój i środki pieniężne odebrane z banku po umieszczeniu w sejfie bankowozu przewożone są do firmy. Częstotliwość konwojów jest różna w zależności od potrzeb własnych i kontrahentów. Zgodnie z art. 86. ust. 1. ustawy o podatku od towarów i usług (art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przepis ten statuuje prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo to jest istotą podatku od towarów i usług, zapobiega bowiem kumulowaniu się podatku w cenie towarów i usług przy przechodzeniu przez kolejne fazy obrotu. Podatek od towarów i usług jest z założenia podatkiem neutralnym dla przedsiębiorcy i prawo do zastosowania obniżenia nie powinno być uznawane za przywilej czy ulgę podatkową, lecz za uprawnienie wynikające z istoty podatku. Należy tu zaznaczyć, że ograniczenie w rozliczaniu podatku dotyczy przedmiotu, zatem samochodu, a nie podmiotu użytkującego taki pojazd i celu, dla którego jest używany. Skoro zatem przedmiot, czyli bankowóz, nie jest objęty ograniczeniem w rozliczaniu podatku VAT, to nie powinno się takiego ograniczenia wywodzić z innych ogólnych przepisów. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, iż słusznie dokonał odliczenia podatku naliczonego od zakupionego bankowozu w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1. Agregat elektryczny/spawalniczy

2. Bankowóz

3. Do prac wiertniczych

4. Koparka, koparkospycharka

5. Ładowarka

6. Do czyszczenia dróg

7. Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych

8. Pomoc drogowa

9. Do zimowego utrzymania dróg

10. Żuraw samochodowy

11. Pogrzebowy

W objaśnieniu do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1137), przez "pojazd specjalny" należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 września 2010 r. w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128 z późn. zm.) - dalej rozporządzenie - użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają wartości pieniężne:

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenia, bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 rozporządzenia, wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

Według załącznika nr 5 do rozporządzenia ("Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C"):

I. Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:

II. Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz.Urz.UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.

III. Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).

IV. W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa i konserwowaniu warzyw i owoców. Z uwagi na rozmiar i charakter prowadzonej działalności firma prowadzi szereg działalności pośrednio lub bezpośrednio związanych z przetwórstwem warzyw, jak na przykład: suszarnie, magazyny, flota samochodowa wykorzystywana generalnie na potrzeby własne, a także współpracuje z innymi kontrahentami, rolnikami. Wnioskodawca wypłaca gotówką około 20% wynagrodzeń z tytułu umów o pracę a także gotówką zabezpiecza służbowe wyjazdy zagraniczne kierowców firmy dostarczających jej produkty do krajów Unii Europejskiej i doraźne zakupy. Z uwagi na konieczność częstego przewożenia znacznej ilości gotówki z banku do siedziby firmy oraz do zakładów, Wnioskodawca podjął decyzję o dokonaniu zakupu samochodu specjalnego - bankowozu. W grudniu 2011 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty zaliczki na samochód specjalny - bankowóz marki Mercedes Benz CLS i Wnioskodawca w całości odliczył w tym miesiącu podatek naliczony. Następnie w lutym 2012 r. Wnioskodawca dokonał zapłaty pozostałej części należności i w marcu 2012 r. odliczył w całości podatek naliczony od tej kwoty.

Ponadto jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotowy pojazd spełnia cechy pozwalające uznać go za pojazd specjalny i jest on wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych. Jest on wykorzystywany do transportu własnych środków pieniężnych na wynagrodzenia dla pracowników, należności dla kontrahentów. Ponadto służy on do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów, gdyż firma Wnioskodawcy świadczy odpłatnie usługi transportu środków pieniężnych.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy z tytułu nabycia pojazdu specjalnego - bankowozu typu C przysługuje Mu prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w pełnej wysokości.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że - wbrew opinii Wnioskodawcy - w związku z faktem nabycia pojazdu stanowiącego bankowóz, nie nabędzie on prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ww. czynność.

Powyższe wynika z faktu, iż wykorzystywanie bankowozu do celów innych niż jego przeznaczenie, wyklucza możliwość skorzystania z prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego. Należy wskazać, że aby móc odliczyć podatek naliczony przy zakupie bankowozu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystywanie jest konieczne. Oznacza to, że zakup bankowozu powinien być uzasadniony i ściśle powiązany z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli przedmiotem prowadzonej działalności nie jest ochrona przechowywanych i transportowanych wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 tegoż rozporządzenia, trudno mówić, że nabycie bankowozu następuje celem wykorzystania zgodnie z jego przeznaczeniem. Nie jest natomiast - w ocenie tut. Organu - taką działalnością wykonywana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie przetwórstwa i konserwowania warzyw i owoców. Przedmiotowy samochód wykorzystywany jest tylko i wyłącznie na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę opodatkowanej działalności gospodarczej.

Zaznaczyć należy, iż zgodnie z cyt. rozporządzeniem MSWiA, bankowóz służy do przewozu wartości pieniężnych w rozumieniu § 1 pkt 2 tegoż rozporządzenia. Natomiast przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego, a w szczególności cel w jakim nabył On przedmiotowy bankowóz nie uzasadnia nabycia pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu specjalnego jakim jest bankowóz. Na powyższe nie może wpłynąć fakt, iż samochód ten służy Wnioskodawcy do transportu własnych środków pieniężnych na wynagrodzenia dla pracowników, należności dla kontrahentów a także do świadczenia usług transportu środków pieniężnych na rzecz innych podmiotów.

Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, że ze względu na to, iż ww. samochód o przeznaczeniu specjalnym - bankowóz jest - jak wskazał Wnioskodawca - wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej, przysługuje Mu prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych faktur zakupu dokumentujących nabycie przedmiotowego samochodu. Zwrócić należy jednakże uwagę na to, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej, wykazanej na fakturze VAT kwoty podatku naliczonego, lecz w oparciu o postanowienia zawarte w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 3 ust. 1 i 6 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym jedynie 60% tej kwoty, nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.