IPPP1/443-584/11-4/ISz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 4 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 1 lipca 2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 14 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania zakupionego paliwa oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem ww. paliwa - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania zakupionego paliwa oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem ww. paliwa.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 1 lipca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 14 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka E. Sp. z o.o. Sp. k. (zwany dalej E.) świadczy dla Z. E. M. Z. (zwany dalej Z.) usługi podwykonawstwa remontowo - konserwacyjnego urządzeń energetycznych. Z. jest właścicielem kilku samochodów ciężarowych (ładowność powyżej 3,5 tony) oraz innych (w tym osobowych).

Zgodnie z umową współpracy między firmami, pracownicy E. wykonując zlecenie dla Z. mogą korzystać z samochodów Z. Z. pokrywa pełne koszty eksploatacyjne, w tym paliwo. Przyjęta umowa wskazuje, że kosztami paliwa winien być przez dostawcę paliw obciążany Z. Zdarza się jednak, że pracownicy E. błędnie wskazują E. jako nabywcę paliw i faktura wystawiona jest na dane E. z numerami rejestracyjnymi samochodów Z. Zgodnie z umową współpracy, kosztami tymi winien być wówczas obciążony Z. W tym celu E. refakturuje (odsprzedaje bez marży) na Z. poniesione koszty eksploatacji samochodów, w tym paliwo.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) - dalej u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa wyżej rozumie się przeniesienie prawa rozporządzania towarami jak właściciel, o czym stanowi art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przy czym przeniesienie to, aby podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., musi nastąpić na terytorium kraju tj. Rzeczpospolitej Polskiej. W myśl natomiast art. 7 ust. 8 u.p.t.u. w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że dostawcy paliw przenoszą prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na E. a następnie przenosi to prawo dalej na Z. W związku z powyższym, w przypadku dostawy paliwa na terenie kraju E. dokonuje odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u. Wyżej wymienioną czynność należy opodatkować 22% stawką podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1u.p.t.u.

Jednocześnie wyłączenie prawa do odliczenia dotyczy paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych i niektórych innych pojazdów samochodowych (por. art. 88 ust. 1 pkt 3 u.p.t.u.). W pozostałych przypadkach, co do zasady, przepisy nie wyłączają prawa do odliczania naliczonego przy nabywaniu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu. Dotyczy to, między innymi, paliw (olejów, gazu) odsprzedanych przez podatników. Podatek naliczony z faktur dokumentujących zakup przez Enegoaudyt odsprzedawanych paliw (również odsprzedawanych po cenie nabycia) podlega odliczeniu na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 i ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Powyższe przepisy stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 ustawy, Minister Finansów wydał obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z § 5 pkt 5 rozporządzenia, faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu.

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W praktyce, przy dokumentowaniu przez podatników obrotu gospodarczego, zdarzają się jednak pomyłki. W związku z tym ustawodawca przewidział dwie możliwości korygowania błędów w fakturach VAT, za pomocą faktury korygującej lub noty korygującej.

W myśl § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA" albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA" (§ 13 ust. 8 rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Stosownie do § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna zawierać co najmniej:

Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a, kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej. Przepisy § 5 ust. 5-7, § 7 i § 13 ust. 8 stosuje się odpowiednio do faktur korygujących (§ 14 ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia).

§ 15 ww. rozporządzenia określa przypadki, w których możliwe jest wystawienie przez nabywcę faktury zwanej notą korygującą. Zgodnie bowiem z § 15 ust. 1 ww. rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

Z wyżej podanego przepisu wynika, że istnieje możliwość korygowania pomyłek za pomocą noty korygującej w sposobie określenia nabywcy np.: błąd w nazwie, adresie, nr NIP, ale dotyczące konkretnego podatnika widniejącego na fakturze. Nie można natomiast w drodze wystawienia noty całkowicie zmienić nabywcy towaru (usługi). Noty korygujące umożliwiają bowiem poprawienie pomyłek odnoszących się do zawartej transakcji, a więc z kontrahentem wymienionym na fakturze.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca świadczy dla kontrahenta (zwany dalej Z.) usługi podwykonawstwa remontowo - konserwacyjnego urządzeń energetycznych. Z. jest właścicielem kilku samochodów ciężarowych (ładowność powyżej 3,5 tony) oraz innych (w tym osobowych).

Zgodnie z umową współpracy między firmami, pracownicy Spółki wykonując zlecenie dla Z. mogą korzystać z samochodów Z. Z. pokrywa pełne koszty eksploatacyjne, w tym paliwo. Przyjęta umowa wskazuje, że kosztami paliwa winien być przez dostawcę paliw obciążany Z. Zdarza się jednak, że pracownicy Spółki błędnie wskazują Spółkę jako nabywcę paliw i faktura wystawiona jest na dane Wnioskodawcy z numerami rejestracyjnymi samochodów Z. Zgodnie z umową współpracy, kosztami tymi winien być wówczas obciążony Z. W tym celu Spółka refakturuje (odsprzedaje bez marży) na Z. poniesione koszty eksploatacji samochodów, w tym paliwo.

Analizując przedmiotowe zagadnienie należy odnieść się w pierwszej kolejności do przywołanych powyżej przepisów prawa podatkowego, a w szczególności art. 106 ust. 1 ustawy, w którym ustawodawca wyraził jeden z fundamentalnych obowiązków systemu podatku VAT tj. obowiązek udokumentowania fakturą sprzedaży dokonanej przez podatnika tego podatku. W celu rzetelnego odzwierciedlenia w wystawianym dokumencie zaistniałego zdarzenia gospodarczego, ww. artykuł nakłada na podatnika obowiązek uwzględnienia przede wszystkim daty dokonania sprzedaży, ceny, stawki podatku, podstawy opodatkowania, a także co istotne w niniejszej sprawie - danych podatnika - wystawcy faktury oraz nabywcy towaru lub usługi.

Odwołując się w tym miejscu do treści art. 2 pkt 22 ustawy, termin "sprzedaży" należy rozumieć jako m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W rezultacie łącznej analizy ww. regulacji należy stwierdzić, iż podatnik dokumentując czynność dostawy towarów poprzez wystawienie faktury VAT zobowiązany jest do umieszczenia danych faktycznego nabywcy towarów tzn. takiego, na którego przenoszone jest prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Kluczową rolę w rozstrzygnięciu przedmiotowej sprawy odgrywa właściwe rozumienie powyższego sformułowania.

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie o VAT, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Zatem w analizowanej sprawie należy stwierdzić, iż podmiotem faktycznie nabywającym paliwo będzie Z., a nie Wnioskodawca, bowiem to Z. w rozumieniu ustawy o VAT w rzeczywistości nabywa prawo do rozporządza tym paliwem jak właściciel, a zatem jest stroną transakcji. To kontrahent Spółki dysponuje swoją rzeczą, udostępniając ją Wnioskodawcy do należytego wykonania usługi na jego rzecz. Wskazuje konkretne przeznaczenie użytkowania przez Spółkę ww. samochodów.

Fakt, że strony w umowie jasno określiły, iż "przyjęta umowa wskazuje, że kosztami paliwa winien być przez dostawcę paliw obciążany Z.", świadczy o tym, iż to właśnie Z. staje się faktycznym nabywcą mającym prawo do dysponowania nabytym towarem jak właściciel. Poza tym staje się odpowiedzialny za uregulowanie należności z tytułu zakupu paliwa. Wnioskodawca nie staje się automatycznie właściwym podmiotem do umieszczenia na fakturze jako nabywca towaru, gdyż to Z. wskazuje niejako w jaki sposób i do jakich celów ma być ww. towar zużyty, tj. do wykonania usługi na rzecz Z.

Zatem należy stwierdzić, że prawo do rozporządzania towarem jak właściciel już od samego początku przysługuje Z., czyli podmiotowi do którego faktycznie należą przedmiotowe samochody oraz paliwo do nich tankowane i inne ponoszone koszty eksploatacyjne.

Spółka w opisie stanu faktycznego wskazuje, iż "pracownicy E. błędnie wskazują E. jako nabywcę paliw i faktura wystawiona jest na dane E. z numerami rejestracyjnymi samochodów Z. Zgodnie z umową współpracy, kosztami tymi winien być wówczas obciążony Z. W tym celu E. refakturuje (odsprzedaje bez marży) na Z. poniesione koszty eksploatacji samochodów, w tym paliwo".Należy wskazać, że zaproponowany przez Wnioskodawcę system rozliczeń pomiędzy E., a Z. jest błędny.

Regulacje w zakresie "refakturowania" zostały zawarte w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z ww. przepisem, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Oznacza to, że ww. regulacje dotyczą tylko i wyłącznie usług, a nie towarów. Celem refakturowania jest przeniesienie poniesionych kosztów usług przez podmiot refakturujący na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, pomimo że podmiot refakturujący danej usługi nie wykonał. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie "w stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi.

Zatem nieprawidłowym jest w analizowanym stanie faktycznym "refakturowanie" (odsprzedaje bez marży) na Z. poniesionych kosztów eksploatacji samochodów, w tym paliwa, tak jak to obecnie czyni Spółka.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka nie rozporządza danym towarem jak właściciel. To kontrahent Wnioskodawcy faktycznie nabywa i zużywa na własne potrzeby przedmiotowe paliwo, wskazując iż ma ono być zużyte do usługi wykonanej na jego rzecz. Fakt, iż pracownicy Wnioskodawcy korzystają z samochodów Z., tj. zużywają paliwo i eksploatują ww. pojazdy, świadczy tylko i wyłącznie o tym, że spełniona została dyspozycja wydana przez Z. co do sposobu użycia przedmiotowych pojazdów, gdyż "zgodnie z umową współpracy między firmami, pracownicy E. wykonując zlecenie dla Z. mogą korzystać z samochodów Z. (...) Przyjęta umowa wskazuje, że kosztami paliwa winien być przez dostawcę paliw obciążany Z.".

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz treść art. 106 ust. 1 ustawy w zw. z art. 2 pkt 22 i art. 7 ust. 1 oraz § 5 pkt 1 i pkt 5 rozporządzenia, na fakturze VAT jako nabywcę należy wskazać podmiot, który w rzeczywistości dokonuje nabycia towaru (nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel).

Uwzględniając powyższe, w przypadku gdy na otrzymanej fakturze wskazano innego nabywcę, niż podmiot dokonujący faktycznego nabycia towaru, a Wnioskodawca przyjął ww. fakturę, to błąd ten winien być skorygowany przez sprzedawcę, czyli dostawcę paliw, poprzez wystawienie faktury korygującej.

Reasumując Spółka błędnie wystawia faktury sprzedaży dla Z. poniesionych kosztów eksploatacyjnych pojazdów w tym paliwa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do pytania nr 2 należy przywołać treść art. 86 ust. 1 ustawy, z godnie z którym w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do brzmienia art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika m.in. z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zatem wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Zasada ta wyklucza również możliwość odliczenia podatku naliczonego przez podmiot, który faktycznie nie jest nabywcą danych towarów.

Jak wskazano powyżej, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy jak również faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu (§ 5 pkt 1 i pkt 5 rozporządzenia).

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca, świadczy dla Z. usługi podwykonawstwa remontowo - konserwacyjnego urządzeń energetycznych. Z. jest właścicielem kilku samochodów ciężarowych (ładowność powyżej 3,5 tony) oraz innych (w tym osobowych). Zgodnie z umową współpracy między firmami, pracownicy E. wykonując zlecenie dla Z. mogą korzystać z samochodów Z. Z. pokrywa pełne koszty eksploatacyjne, w tym paliwo. Przyjęta umowa wskazuje, że kosztami paliwa winien być przez dostawcę paliw obciążany Z. Zdarza się jednak, że pracownicy E. błędnie wskazują E. jako nabywcę paliw i faktura wystawiona jest na dane E. z numerami rejestracyjnymi samochodów Z. Zgodnie z umową współpracy, kosztami tymi winien być wówczas obciążony Z. W tym celu E. refakturuje (odsprzedaje bez marży) na Z. poniesione koszty eksploatacji samochodów, w tym paliwo.

Wątpliwości Spółki budzi fakt, czy ma ona prawo odliczać VAT w pełnym zakresie od faktur zakupu paliwa, które następnie jest odsprzedawane do Z.

W sytuacji, gdy nabywane paliwa, które są tankowane do pojazdów należących do Z., który de facto posiada prawo do dysponowaniem ww. paliwem jak właściciel, gdyż zleca on użycie przedmiotowych samochodów do określonych działań przez Spółkę, uznać należy iż to Z. nabywa prawo do dysponowania ww. towarem jak właściciel, zatem to Z. nabywa również prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wykonywanymi działaniami. To Z. jest ostatecznym konsumentem nabywanych towarów stanowiących koszty eksploatacji samochodów, w tym paliwo. Zatem to kontrahent Spółki, a nie Spółka jest podatnikiem, któremu zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano powyżej, na fakturze dokumentującej zakup ww. towarów powinny widnieć dane Z. jako rzeczywistego nabywcy oraz w przypadku nabycia paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny tego samochodu, zgodnie z § 5 pkt 1 i pkt 5 rozporządzenia.

Zatem, nie została spełniona ogólna zasada dotycząca prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego E. nie ma prawa odliczać podatku naliczonego z faktur, które nie dokumentują nabycia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Spółka nie ma prawa odliczać podatku VAT od faktur zakupu paliwa tankowanego do samochodów Z., gdyż to Z. rozporządza ww. paliwem jak właściciel, a nie Wnioskodawca.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało w całości uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.