IPPP1/443-576/11-5/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2011 r. (data wpływu 4 kwietnia 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu 28 kwietnia 2011 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na infrastrukturę towarzyszącą oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury na rzecz Gminy - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na infrastrukturę towarzyszącą oraz opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury na rzecz Gminy.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data wpływu 28 kwietnia 2011 r) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 13 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej C. sp. o.o. buduje centra handlowo-usługowe. Budowa i otwieranie kolejnych centrów jest dla Spółki podstawowym źródłem osiąganych przez nią przychodów oraz prowadzenia działalności opodatkowanej VAT, bowiem każde nowe centrum handlowo-usługowe stanowi nowe miejsce prowadzenia sprzedaży detalicznej, a także zapewnia przestrzeń przeznaczoną do wynajmu.

W związku z poszczególnymi inwestycjami Spółka zobowiązywana jest przez właściwy organ zarządzający drogami publicznymi, tj. przez samorząd miasta lub gminy m.in. do budowy, rozbudowy, przebudowy lub modernizacji układu drogowego i towarzyszącego mu systemu infrastruktury technicznej związanych z budową danego centrum handlowo-usługowego. Obowiązek ten wynika z art. 16 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007, Nr 19, poz. 115), który nakłada na podmioty będące inwestorami inwestycji niedrogowej (tutaj: centrum handlowo-usługowe) obowiązek budowy lub przebudowy dróg publicznych związanych z taką inwestycją.

Realizacja wymienionych prac jest warunkiem koniecznym uzyskania decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę centrum handlowo-usługowego. Spółka zawiera w tym zakresie stosowną umowę z samorządem miasta lub gminy dotyczącą warunków realizacji inwestycji polegającej na budowie centrum handlowo-usługowego.

Oprócz prawnego zobowiązania do dokonania stosownych prac w zakresie budowy, rozbudowy, przebudowy lub modernizacji Infrastruktury konieczność wykonywania takich prac jest również istotna dla umożliwienia eksploatacji centrum handlowo-usługowego. Zapewnienie odpowiedniej infrastruktury komunikacyjnej, w tym m.in. dróg dojazdowych, jest niezbędnym warunkiem budowy oraz prawidłowego funkcjonowania centrum handlowo-usługowego. Ponieważ teren przeznaczony pod inwestycję nie posiada najczęściej odpowiedniego połączenia z infrastrukturą dróg publicznych, w celu umożliwienia dojazdu przyszłym klientom oraz dostawcom centrum handlowo-usługowego, w praktyce Spółka jest zmuszona do poniesienia nakładów inwestycyjnych związanych z rozbudową Infrastruktury łączącej budowany obiekt handlowy z okolicznym układem komunikacyjnym.

Spółka budując odpowiednią infrastrukturę drogową dąży zatem do zapewnienia sobie możliwości wykonywania w przyszłości czynności podlegających opodatkowaniu VAT w zakresie handlu detalicznego i wynajmu powierzchni handlowo-usługowej. Istnienie odpowiedniego dojazdu do obiektu handlowego przekłada się zatem wprost na możliwość wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Odmowa budowy przez Spółkę Infrastruktury uniemożliwiłaby realizację inwestycji w zakresie budowy centrum handlowo-usługowego oraz wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Wyżej opisana Infrastruktura jest budowana na gruncie należącym do Gminy lub Skarbu Państwa. Po zakończeniu prac inwestycyjnych obejmujących budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację Infrastruktury związanej z budową danego centrum handlowo-usługowego Spółka zobowiązana jest do jej nieodpłatnego przekazania na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi (zgodnie z klasyfikacją danej drogi publicznej).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie pytania 1:

Zdaniem Spółki przysługuje jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki poniesione na budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację Infrastruktury, która jest związana z budowanymi przez Spółkę centrami handlowo-usługowymi. Przedmiotowe wydatki zostają bowiem poniesione w celu wykonywania przez Spółkę czynności podlegających opodatkowaniu VAT, tj. sprzedaży towarów oraz wynajmu powierzchni handlowo-usługowej.

W zakresie pytania 2:

Zdaniem Spółki nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi (zgodnie z klasyfikacją danej drogi publicznej) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ponieważ budowa, rozbudowa, przebudowa lub modernizacja Infrastruktury pozostaje w ścisłym związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem. Prace te są bowiem nierozerwalnie związane z budową przez Spółkę centrum handlowo-usługowego, a zatem dotyczą wyłącznie czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższy przepis, zezwalając na obniżenie podatku należnego o podatek naliczony, odzwierciedla podstawową zasadę konstrukcyjną podatku VAT, jaką jest zasada neutralności VAT dla podmiotów gospodarczych (za wyjątkiem sytuacji, gdy występują oni w obrocie w roli "konsumentów"). Zasada ta oznacza, że podatek naliczony w związku z nabywaniem towarów i usług nie może stanowić dla podatnika faktycznego obciążenia.

Zgodnie z wytycznymi zawartymi w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, podatek musi być w pełni neutralny dla podatników. Powinien on zatem stanowić obciążenie wyłącznie dla konsumenta końcowego. Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego istnieje niezależnie od tego, czy związek pomiędzy dokonywanymi przez podatnika zakupami a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi ma charakter bezpośredni, czy też pośredni - taki jak w stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę. Pogląd taki wyraził Europejski Trybunał Sprawiedliwości przykładowo w wyroku z 8 czerwca 2000 r. potwierdzając istnienie prawa do odliczenia nawet wówczas, gdy nie można ustalić bezpośredniego związku pomiędzy zakupem a czynnością opodatkowaną (sprawa Midland Bank plc, sygn. C-98/98).

Wykładnia przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT potwierdzająca prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji istnienia związku pośredniego pomiędzy podatkiem naliczonym a wykonywanymi przez podatnika czynnościami opodatkowanymi jest akceptowana przez polskie organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał za słuszne stanowisko wyrażone przez podatnika, że "związek pomiędzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną może mieć charakter bezpośredni (np. zakup materiałów do produkcji), pośredni (np. koszty administracyjne), jak również dotyczyć takich czynności, które mimo że nie podlegają opodatkowaniu są potrzebne funkcjonowaniu podatnika" (pismo z 7 września 2009 r., sygn. IPPP3/443-641/09-2/MPe). Podobne wnioski wynikają m.in. z wyroku WSA w Warszawie z 13 lipca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3537/06.

W ramach przedstawionego stanu faktycznego Spółka nie jest konsumentem finalnym towarów i usług nabywanych na potrzeby budowy, rozbudowy, przebudowy czy modernizacji Infrastruktury. Spółka wykonuje prace dotyczące Infrastruktury wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i w celu wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Powyższe stwierdzenie jest w pełni uzasadnione gdyż Spółka wykonuje prace dotyczące budowy, rozbudowy, przebudowy lub modernizacji infrastruktury dążąc do realizacji następujących celów:

ii. umożliwienie eksploatacji centrum handlowo-usługowego. Zapewnienie odpowiedniej infrastruktury komunikacyjnej, w tym m.in. dróg dojazdowych, jest niezbędnym warunkiem budowy oraz prawidłowego funkcjonowania centrum handlowo-usługowego. Ponieważ teren przeznaczony pod inwestycję często nie posiada odpowiedniego połączenia z infrastrukturą dróg publicznych, w celu umożliwienia dojazdu przyszłym klientom oraz dostawcom centrum handlowo-usługowego, Spółka jest zmuszona do poniesienia nakładów inwestycyjnych związanych z dostosowaniem Infrastruktury łączącej budowany obiekt handlowy z okolicznym układem komunikacyjnym,

iii. zapewnienie możliwości wykonywania działalności podlegającej opodatkowaniu VAT, tj. prowadzenie działalności w zakresie handlu detalicznego oraz wynajmu powierzchni handlowo-usługowych. Istnienie odpowiedniego dojazdu do obiektu handlowego przekłada się zatem wprost na możliwość wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji, mając na uwadze to, że budowane przez Spółkę centra handlowo-usługowe będą wykorzystywane przez nią wyłącznie dla prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, wydatki ponoszone na budowę Infrastruktury należy uznać za ściśle związane z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami podlegającymi opodatkowaniu VAT w zakresie handlu detalicznego i wynajmu powierzchni handlowo-usługowej. Wszystkie wydatki na budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację Infrastruktury związanej z budową centrów handlowo-usługowych dotyczą więc wyłącznie czynności opodatkowanych VAT.

A zatem, ponieważ w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym przesłanki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT są spełnione, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupowych dokumentujących wydatki na Infrastrukturę przekazywanej Gminie lub innemu Zarządcy Drogi.

Biorąc powyższe pod uwagę Spółka jest zdania, że nieodpłatne przekazanie Infrastruktury na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi (zgodnie z klasyfikacją danej drogi publicznej), nie wywołuje skutków na gruncie przepisów o podatku VAT, nie ma również wpływu na przysługujące jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących budowy infrastruktury. Wniosek ten jest uzasadniony tym że budowa, rozbudowa, przebudowa lub modernizacja Infrastruktury pozostaje w ścisłym związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, gdyż są to wydatki konieczne do wybudowania centrum handlowo-usługowego, w którym wykonywana będzie działalność podlegająca opodatkowaniu VAT. Zatem dotyczą one wyłącznie czynności opodatkowanych VAT.

Prezentowane powyżej stanowisko zostało podzielone m.in. w dwóch wyrokach WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3537/06 i III SA/Wa 3630/06. W pierwszym z powołanych wyroków Sąd orzekł: "to, że czynność nieodpłatnego przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem nie podlega VAT, nie oznacza, że podatnik nie może odliczyć VAT naliczonego przy zakupach z tym związanych. Jeśli bowiem generalnie przekazanie ma związek z działalnością przedsiębiorstwa opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, nie ma podstawy, by ograniczać prawo do odliczenia VAT przy zakupach, które służą tej działalności". Z kolei teza drugiego z wyroków brzmi następująco: "Inwestycja w infrastrukturze (rondo) związana z budową Centrum handlowego stanowi nieodpłatne świadczenie usług przez Spółkę na rzecz gminy. Jest to czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT, ale podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, ponieważ realizacja inwestycji pozostaje w związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem".

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem "towarów" należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Zaklasyfikowanie danej transakcji jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT wymaga zatem wykazania, że jej przedmiotem jest towar w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Zgodnie z zasadą prawa cywilnego wyrażoną w art. 48 oraz 191 Kodeksu cywilnego określaną premią "superficies solo credit", nakłady trwale związane z gruntem i wybudowane na gruncie stanowiącym własność osoby trzeciej (z pewnymi wyjątkami, które nie mają jednak znaczenia w przedmiotowej sprawie) stanowią część składową gruntu. Ze względu na brak odrębności prawnej część składowa jest jedynie elementem rzeczy i stanowi własność właściciela samego gruntu. Zgodnie bowiem z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Podsumowując, część składowa nie ma odrębności prawnej, nie jest odrębną rzeczą w rozumieniu cywilnoprawnym i nie może być - co do zasady - przedmiotem odrębnej własności. Właścicielem części składowej jest każdorazowo właściciel rzeczy, do której dane nakłady zostały przyłączone tworząc jej część składową. W konsekwencji, w opinii Spółki budowa Infrastruktury na gruncie nienależącym do niej, a następnie przekazanie jej na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi, nie stanowi nieodpłatnej dostawy towarów. W tym przypadku nie można bowiem mówić o dostawie towarów z tego względu, że Spółka nie jest właścicielem ani użytkownikiem wieczystym gruntów, na których realizowane są prace dotyczące Infrastruktury. Ponieważ przekazywana Infrastruktura już od chwili rozpoczęcia prac powstaje na gruncie stanowiącym własność osoby trzeciej (Gminy lub Skarbu Państwa), stanowi ona bezpośrednio własność właściciela lub użytkownika wieczystego samego gruntu, a nie Spółki. Tym samym przekazanie Infrastruktury przez Spółkę nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy o VAT.

Skoro przekazanie przez Spółkę Infrastruktury na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Drogi nie stanowi nieodpłatnej dostawy towarów należy rozważyć, czy stanowi ono świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisami art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. W praktyce rozliczenie nakładów poniesionych na cudzym gruncie z właścicielem gruntów traktowane jest jako świadczenie usług (zasadność takiej klasyfikacji jest potwierdzana przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, np. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 września 2009 r., IPPP3/443-641/09-2/MPe). Warunkiem objęcia zakresem opodatkowania VAT świadczenia usług jest - co do zasady - odpłatność. Wyjątkiem od tej zasady jest jednak art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub części, traktuje się jako odpłatne świadczenie usług. W powołanym przepisie ustawodawca przyjął fikcję prawną uznając, że nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 8 ust. 2, jest zrównane z odpłatnym świadczeniem usług. Z przepisu wynika jednoznacznie, że nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów uznaje się za zrównane z odpłatnym świadczeniem usług jedynie w razie łącznego zaistnienia poniższych przesłanek:

(i) nieodpłatne świadczenie usług nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,

(ii) podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami. Konstrukcja tego przepisu nie pozostawia wątpliwości, iż możliwość opodatkowania usług świadczonych nieodpłatnie istnieje jedynie w sytuacji jednoczesnego i łącznego zaistnienia obydwu powyższych warunków. Usługi świadczone nieodpłatnie należy zatem traktować jako usługi odpłatne tylko wówczas, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa oraz podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Brak spełnienia jednej z powyższych przesłanek wyłącza możliwość opodatkowania usług świadczonych nieodpłatnie. W wyroku z 13 lipca 2007 r. (sygn. III SA/Wa 3630/06) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podkreślił, iż warunkiem opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest kumulatywne spełnienie dwóch przesłanek - brak związku świadczonej usługi z prowadzeniem przedsiębiorstwa i przysługiwanie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z przedmiotowym świadczeniem. Spełnienie tylko jednego z ww. warunków przesądza o braku opodatkowania przekazanej Infrastruktury podatkiem od towarów i usług (podobnie wypowiedział się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 25 marca 2009 r., ILPP2/443-17/09-2/AD, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 17 kwietnia 2009 r., ILPP1/443-118/09-5/KG, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 16 lutego 2009 r., IPPP1-443-2087/08-5/AK).

Ponadto, należy podkreślić, że określone w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT sytuacje, kiedy usługi świadczone nieodpłatnie są zrównane z czynnościami odpłatnymi i - przy spełnieniu określonych w tym przepisie warunków - podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, stanowią wyjątek od zasady wynikającej z art. 5 ustawy o VAT, co oznacza, że ich zastosowanie jest dopuszczalne jedynie w przypadkach wyraźnie w ustawie wymienionych. Interpretacja tych wyjątków nie może być bowiem dokonywana rozszerzająco (podobnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 13 lipca 2007 r., sygn. III SA/Wa 3630/06). Niezależnie od przysługującego Spółce prawa do odliczenia podatku naliczonego przy ponoszeniu wydatków na budowę Infrastruktury (co jest przedmiotem pytania nr 1 w niniejszym wniosku) w przedmiotowym stanie faktycznym nie jest spełniona przesłanka warunkująca opodatkowanie VAT nieodpłatnego świadczenia usług opisana w punkcie (i) powyżej, a mianowicie brak związku usługi świadczonej nieodpłatnie z przedsiębiorstwem Spółki. W przedmiotowej sytuacji bowiem związek taki istnieje oraz ma bezpośredni i ścisły charakter

W ocenie Spółki realizacja przez nią inwestycji w zakresie Infrastruktury jest związana z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem. Przede wszystkim bowiem obowiązek wykonania Infrastruktury jest warunkiem koniecznym uzyskania decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę centrum handlowo-usługowego, umożliwiających budowę danego centrum handlowo-usługowego, a w konsekwencji prowadzenie w nim przez Spółkę działalności opodatkowanej. Obowiązek ten wynika z art. 16 ust. 1 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007, Nr 19, poz. 115), który nakłada na podmioty będące inwestorami inwestycji niedrogowej (tutaj: centrum handlowo-usługowe) obowiązek budowy lub przebudowy dróg publicznych związanych z taką inwestycją. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, zgodnie z art. 16 ust. 2 ww. ustawy, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej. Umowa z Gminą lub innym Zarządcą Drogi (zgodnie z klasyfikacją danej drogi publicznej) zobowiązuje jednocześnie Spółkę do przekazania niedopłatnie nakładów poniesionych na budowę Infrastruktury. Drogi publiczne stanowią bowiem z mocy prawa (art. 2a ustawy o drogach publicznych) własność odpowiednich organów administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego (w zależności od kategorii drogi).

Co więcej, konieczność budowy Infrastruktury jest kluczowa dla umożliwienia sprawnej eksploatacji centrum handlowo-usługowego. Zapewnienie odpowiedniej infrastruktury komunikacyjnej, w tym m.in. dróg dojazdowych, jest niezbędnym warunkiem budowy oraz prawidłowego funkcjonowania centrum handlowo-usługowego. Ponieważ teren przeznaczony pod inwestycję nie posiada najczęściej odpowiedniego połączenia z infrastrukturą dróg publicznych, w celu umożliwienia dojazdu przyszłym klientom oraz dostawcom centrum handlowo-usługowego, Spółka jest zmuszona do poniesienia nakładów inwestycyjnych związanych z rozbudową Infrastruktury łączącej budowany obiekt handlowy z okolicznym układem komunikacyjnym. Spółka budując odpowiednią Infrastrukturę dąży zatem do zapewnienia możliwości wykonywania w przyszłości czynności podlegających opodatkowaniu VAT, tj. prowadzenia działalności w zakresie handlu detalicznego i wynajmu powierzchni handlowo-usługowej. Istnienie odpowiedniego dojazdu do obiektu handlowego przekłada się zatem wprost na możliwość wykonywania tej działalności. Niewykonanie przez Spółkę Infrastruktury uniemożliwiałoby realizację centrum handlowo - usługowego.

W konsekwencji, Spółka uważa, że wszystkie wydatki na budowę, rozbudowę, przebudowę lub modernizację Infrastruktury związane z budową centrum handlowo-usługowego dotyczą więc wyłącznie czynności opodatkowanych VAT.

Należy zatem uznać, że pomiędzy świadczeniem realizowanym przez Spółkę na rzecz Gminy lub innego Zarządcy Dróg (tj. nieodpłatnym przekazaniem Infrastruktury), a prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą istnieje ścisły związek. Niewykonanie i nieprzekazanie przez Spółkę Infrastruktury uniemożliwiłoby prowadzenie przez nią działalności gospodarczej ze względu na prawny brak możliwości wybudowania nowego centrum handlowo-usługowego (realizacja wymienionych prac jest warunkiem koniecznym uzyskania decyzji o warunkach zabudowy oraz pozwolenia na budowę centrum handlowo-usługowego). Ponadto, nawet wybudowanie centrum, ale bez zapewnienia odpowiedniej Infrastruktury umożliwiającej bezpieczny dojazd do centrum handlowo-usługowego, nie pozwoliłoby na wykonywanie przez Spółkę działalności handlowej i w zakresie wynajmu, a w rezultacie na wykonywanie przez Spółkę czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W konsekwencji powołany wyżej warunek świadczenia usług dla celów innych niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem nie jest w analizowanej sprawie spełniony. W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionym stanie faktycznym nie jest ona zobowiązana do opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania Infrastruktury. Stanowisko zaprezentowane przez Spółkę zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w imieniu Ministra Finansów (m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 29 października 2009 r., ILPP1/443-961/09-5/MT, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 września 2009 r., indywidualnej z 15 czerwca 2009 r., ILPP1/443-398/09-4/KG)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Wskazać należy, że z dniem 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U.10.226.1476) zmieniła się definicja towarów zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy i obecnie brzmi: "ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii". Natomiast z dniem 1 kwietnia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) zmieniła się treść art. 8 ust. 2 ustawy, i brzmi obecnie: "Za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.