IPPP1/443-567/12-2/EK - Ustalenie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na Towary oraz opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania klientom Towarów, których jednostkowa cena nabycia netto nie przekracza 10 zł.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2012 r. (data wpływu 2 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na Towary oraz opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania klientom Towarów, których jednostkowa cena nabycia netto nie przekracza 10 zł - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2012 r., wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na Towary oraz opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania klientom Towarów, których jednostkowa cena nabycia netto nie przekracza 10 zł.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W zakresie prowadzonej przez Sp. z o.o. (dalej: Spółka) działalności gospodarczej znajduje się m.in. dystrybucja produktów spożywczych z rodzaju przekąsek, takich jak chipsy ziemniaczane, chrupki kukurydziane, paluszki, pieczywo cukiernicze, itp. Spółka jest też odpowiedzialna za promocję tych produktów na lokalnym rynku. Kontrahentami Spółki (nabywcami) tych produktów są głównie sprzedawcy detaliczni i, rzadziej, hurtownicy. Co do zasady, to klienci sprzedawców detalicznych jako konsumenci są docelową grupą odbiorców tych produktów.

W celu promocji i reklamy Spółki oraz jej produktów Spółka dokonuje nabycia oraz nieodpłatnych przekazań towarów (dalej: Towary). Są to m.in.:

Często zdarza się, że jednostkowa cena nabycia netto (bez podatku) Towaru nie przekracza 10 zł Ze względu na rodzaj działalności gospodarczej Spółki i jej miejsca w łańcuchu dystrybucji, zazwyczaj Towary przekazywane są kontrahentom Spółki, w większych ilościach. Rzadziej występują sytuacje, w których Spółka przekazuje darmowe Towary bezpośrednio konsumentom, którzy są ostatecznymi nabywcami produktów oferowanych przez Spółkę. Czasem, Spółka przekazuje Towary innym podmiotom obsługującym akcje promocyjne i reklamowe (np. agencjom reklamowym, organizatorom imprez masowych, itp.) w celu wydania ich konsumentom w ramach organizowanych akcji.

Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych.

Działalność Spółki jest w całości opodatkowana podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Spółka stoi na stanowisku, że:

Ad.1.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa VAT) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przepis ten wymaga istnienia związku zakupów z czynnościami opodatkowanymi, lecz nie określa, o jakim charakterze ten związek powinien być. W szczególności przepis ten nie wymaga, aby związek ten był bezpośredni, w sensie możliwości bezpośredniego przyporządkowania danego zakupu do konkretnej czynności opodatkowanej. Zdaniem Spółki, w przypadku podatników których działalność gospodarcza jest w całości opodatkowana, każdy wydatek (przy braku zaistnienia przesłanek negatywnych ściśle wymienionych w art. 88 ustawy VAT) daje podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, o ile można go racjonalnie powiązać z działalnością gospodarczą. Do tej grupy zaliczać się będą również wydatki o charakterze ogólnym, które są ogólnie związanie z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa i pośrednio wpływają na cenę produktów tego przedsiębiorstwa.

Zdaniem Spółki, w tej grupie znajdują się opisane w stanie faktycznym Towary nabywane przez Spółkę w celach promocyjno-reklamowych i marketingowych. Pozostają one w ścisłym związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną, gdyż dzięki organizowanym działaniom marketingowym wzrasta podlegający opodatkowaniu VAT obrót z tytułu sprzedaży produktów. Żaden szczególny przepis ustawy VAT nie wyłącza też prawa do odliczenia VAT naliczonego od tego typu wydatków. W konsekwencji, Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego od nabytych Towarów.

Dodatkowo, art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy VAT stanowi, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7. Regulacja, do której odwołuje się ten przepis dotyczy m.in. prezentów o małej wartości, o których mowa w art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy VAT, zdefiniowanych jako nieodpłatnie przekazywane towary, jeżeli ich jednostkowa cena nabycia (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Zdaniem Spółki, zakres przedmiotowy prawa do odliczenia VAT wynikający z tego uregulowania pokrywa się z zakresem przedmiotowym prawa do odliczenia VAT wynikającym z zasady ogólnej wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy VAT w części, w jakiej towary kwalifikujące się jako prezenty o małej wartości związane są z działalnością opodatkowaną przedsiębiorstwa. Dodatkowo, art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy VAT poszerza zakres prawa do odliczenia VAT w stosunku do tego, co przewiduje ust. 1 tego artykułu. Art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy VAT nie wprowadza bowiem warunku wykorzystywania nabywanych towarów i usług do czynności opodatkowanych, ani żadnego innego warunku. Stwierdza jedynie, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeśli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą czynności, o których mowa w art. 7 ust. 3-7, tj. m.in. nieodpłatnego przekazania prezentów o małej wartości. Z literalnego brzmienia art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy VAT wynika więc, że prawo odliczenia w takich sytuacjach będzie przysługiwać niezależnie od tego, czy nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych czy też nie.

W sytuacji, gdy prezenty o małej wartości są wykorzystywane w działalności opodatkowanej, prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu ich nabycia przysługuje już na podstawie samej zasady ogólnej wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy VAT, zaś art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy VAT dodatkowo to prawo potwierdza.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, że w okolicznościach przedstawionych w opisie stanu faktycznego jednostkowa cena nabycia przekazywanych następnie nieodpłatnie przez Spółkę kontrahentom, podmiotom obsługującym akcje promocyjne konsumentom Towarów nie przekracza 10 zł oraz istnieje związek między tymi Towarami a działalnością opodatkowaną Spółki, należy stwierdzić, że Spółka ma prawo odliczać VAT z faktur dokumentujących ich nabycie, na podstawie art. 86 ust. 1 oraz art. 86 ust. 8 pkt 2 ustawy VAT.

Ad.2.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie art. 7 ust. 1 ustawy VAT definiuje dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Dodatkowo, art. 7 ust. 2 ustawy VAT przewiduje, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Z kolei, art. 7 ust. 3 ustawy VAT stanowi, że przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zgodnie z ust. 4 tego artykułu przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Z powyższych uregulowań wynika, że zasadą jest opodatkowanie odpłatnego przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Opodatkowanie nieodpłatnych czynności o charakterze dostawy towarów stanowi wyjątek (mający zastosowanie, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego przy nabyciu tych towarów) i nie obejmuje sytuacji, w której dochodzi do nieodpłatnego przekazania prezentów o małej wartości.

Ustawa VAT rozróżnia dwie odrębne grupy prezentów o małej wartości. Do pierwszej z nich (art. 7 ust. 4 pkt 1) zaliczają się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary, o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeśli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób. Natomiast w drugiej grupie (art. 7 ust. 4 pkt 2) znalazły się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary, których jednostkowa cena nabycia (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekracza 10 zł. Każda z powyższych grup określona została za pomocą własnych kryteriów, różniących się znacząco od kryteriów stosowanych przez drugą grupę. Pierwsza grupa, oprócz czynnika wartościowego (100 zł) wyznacza dodatkowy warunek prowadzenia ewidencji obdarowanych oraz nakazuje sumować wartość towarów przekazanych jednej osobie w ciągu roku podatkowego. W drugiej grupie jedynym czynnikiem determinującym to, czy nieodpłatne przekazane towaru podlega opodatkowaniu VAT czy też nie, jest natomiast wartość tego towaru wyznaczona ceną nabycia bądź kosztem wytworzenia. Art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy VAT precyzyjnie i jednoznacznie wskazuje próg wartościowy (10 zł bez podatku, czyli 10 zł netto) oraz sposób jego ustalania (jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia określone w momencie przekazywania towaru). Jednocześnie przepis ten nie przewiduje żadnych dodatkowych warunków uznania takich towarów za prezenty o małej wartości. W szczególności, przepis ten nie przewiduje w tym przypadku obowiązku sumowania wartości przekazywanych towarów (inaczej niż w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy VAT), limitu łącznej wartości jednorazowej dostawy ani limitu łącznej wartości bezpłatnej dostawy w ciągu jakiegoś okresu.

Wobec powyższego należy uznać, że nieodpłatne przekazanie towarów, których jednostkowa cena nabycia lub, a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia towaru nie przekracza 10 zł netto nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT, niezależnie od ilości i wartości sumy takich towarów przekazanych jednej osobie. Innymi słowy, w sytuacji nieodpłatnego przekazania jednej osobie dwóch lub więcej towarów, których jednostkowa cena nabycia, a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł netto, ale suma ich wartości ten limit kwotowy przewyższa, nieodpłatne przekazanie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.