IPPP1-443-554/09-7/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 5 czerwca 2009 r.), uzupełnionego na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 12 sierpnia 2009 r. (data wpływu 18 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2009 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki przeznaczonej pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik zamierza sprzedać niezabudowaną działkę gruntu o powierzchni 1601 m.kw., której własność nabył przez zasiedzenie z dniem 31 grudnia 1985 r., co wynika z prawomocnego postanowienia sądu z dnia 21 kwietnia 2000 r.. Działka, po scaleniu, wchodziła w skład gospodarstwa rolnego Podatnika. Wnioskodawca sprzedał pozostałe nieruchomości wchodzące w skład gospodarstwa rolnego w 1998 i w 2007 r.. Działka będąca przedmiotem sprzedaży leży na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako teren o przeznaczeniu podstawowym - usługi (z zakresu administracji (np. biurowce, oddziały banków, biura turystyczne itp.), turystyki (np. hotele, motele), handlu, wystawiennictwa, motoryzacji w tym stacje paliw, zatem na terenie przeznaczonym pod zabudowę. Na gruncie, który ma być sprzedany Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej od dnia 24 września 2007 r., tj. od dnia sprzedaży pozostałych nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego. Do tego dnia tj. 24 września 2007 r. Podatnik posiadał status rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). przedmiotowa działka nie była nigdy przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Przedmiotem sprzedaży dokonanej przez Stronę w dniu 24 września 2007 r., na mocy aktu notarialnego były grunty rolne.

Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu sprzedaży nieruchomości Strona zobowiązana będzie do zapłacenia podatku od towarów i usług.

Zdaniem Podatnika sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Wprawdzie przedmiotowa działka położona jest na terenie przeznaczonym pod zabudowę ale Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej. Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - ust. 2 art. 43.

Podatnik nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, zatem od umowy sprzedaży nieruchomości nie będzie zobowiązany do zapłacenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez pojęcie towary w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. W myśl przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym za działalność rolniczą, stosownie do zapisu art. 2 pkt 15 - rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych;

W myśl art. 2 pkt 9 ww. ustawy za rolnika ryczałtowego - rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Natomiast zgodnie z zapisem pkt 16 art. 2 ustawy pod pojęciem gospodarstwo rolne - należy rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Grunt rolny wykorzystywany przez rolnika do prowadzenia działalności rolniczej, nie stanowi zatem jego majątku osobistego. Wobec powyższego, w świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy

W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej. Nie można stwierdzić zatem, że zbywanie działki wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego to sprzedaż majątku prywatnego. Grunty te, jako wykorzystywane w działalności rolniczej (działalności uznanej za działalność gospodarcza na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) należy uznać za związaną z tą działalnością. podatnik posiada. W efekcie sprzedaż gruntu wykorzystywanego do działalności rolniczej należy traktować jak sprzedaż części warsztatu produkcyjnego

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca do 24 września 2007 r. prowadził gospodarstwo rolne, w skład którego wchodził grunt mający być przedmiotem sprzedaży. Jednocześnie do daty tej, jak wskazano w treści wniosku, Strona posiadała status rolnika ryczałtowego.

Oznacza to, iż Strona planuje sprzedaż niezabudowanej działki gruntu wykorzystywanej do 2007 r. do działalności rolniczej. Wnioskodawca zatem nie wykorzystywał przedmiotowego gruntu na potrzeby własne (osobiste).

Stąd też uznać należy, iż Strona dokonując sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, wykorzystywanej w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 występować będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a zatem stanowić ona będzie dla Wnioskodawcy czynność opodatkowaną tym podatkiem.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z treści wniosku wynika, iż przedmiotowa działka jest przeznaczona są pod zabudowę, stąd też nie będzie miał do nich zastosowania ww. przepis, a zatem jej sprzedaż - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu 22% stawką podatkową.

Reasumując za nieprawidłowe uznać należy stanowisko Wnioskodawcy w zakresie nieopodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży niezabudowanej działki gruntu przeznaczonej pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.